به بهانه روز جهانی زبان مادری یک نگاه به برخی کشورهایی می اندازیم که چند زبان رسمی دارند و از تمام پتانسیلهای فرهنگیشان برای رشد کشورشان استفاده میکنند برای مثال هندوستان با رسمیت بخشیدن به چندین زبان همچنین رسمی کردن زبان انگلیسی روز بروز در حال رشد است اکنون بزرگترین برنامه نویسهای دنیا را دارد و وضعیت اقتصادی و فرهنگی اجتماعی این کشور و دیگر شاخصها در این کشور هر روز در حال بهتر شدن است در کشورهای اطرافمان نیز این رویه بسیار زیبا را در پیش گرفته اند و مطمئنا به زودی پیشرفت آنها نیز خواهیم بود کشورهای عراق و افغانستان نمونه هایی هستند که چند زبانه شده اند در کشور آذربایجان نیز تمام اقلیت ها دارای کتاب زبان و ادبیات هستند به امید اینکه این سیاست آسمیلاسیون از کشور ما نیز رخت بر بندد تا شاهد استفاده از تمام پتانسیلها و در نتیجه رشد و شکوفایی کشورمان باشیم
کدام کشورها بیش از یک زبان رسمی دارند؟
در سراسر جهان هزاران زبان وجود دارد که مردم با استفاده از آنها با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند و گاهی برخی از کشورها سهم بیشتری از این تنوع زبانی را در اختیار دارند.
طبق آخرین گزارش منتشر شده توسط رونامه واشنگتن پست، حدود ۷۱۰۲ زبان رایج در جهان وجود دارد که در قاره‌های مختلف پراکنده شده‌اند؛ بیشترین پراکندگی این زبانهای در قاره آسیا و آفریقا به ترتیب با ۲۳۰۱ و ۲۱۳۸ زبان است. سهم سه قاره اقیانوسیه، آمریکا و اروپا نیز ۱۳۱۳، ۱۰۶۴ و ۲۸۶ زبان زنده رایج است. از این‌رو، این تنوع زبانی باعث شده است تا سهم برخی از کشورها به چند زبان رسمی برسد. برای مثال، کشور هند دارای شانزده زبان رسمی است.
کشورهایی که سه زبان رسمی دارند...
بلژیک: فلاندرز، فرانسوی و آلمانی
بوسنی و هرزگوین: بوسنیایی، کرواتی و صربی
پاپوآ گینه نو: توکس پیزین، هیری موتو و انگلیسی
روآندا: کین‌یارواندا (Kinyarwanda)، فرانسوی و انگلیسی
سیشل: سسلوا کرول (Seselwa Creole)، انگلیسی و فرانسوی
وانواتو: بسلاما (Bislama)، انگلیسی و فرانسوی
کشورهایی که چهار زبان رسمی دارند...
اتریش: آلمانی (در سراسر کشور)، اسلوونیایی، کرواتی و مجارستانی (در برخی مناطق)
سنگاپور: ماندارین، انگلیسی، مالایی و تامیل
اسپانیا: اسپانیایی (در سراسر کشور)، کاتالان، گالیسی و باسک (در برخی مناطق)
سوئیس: آلمانی، فرانسه، ایتالیایی و رومانش
کشوری که پنج زبان رسمی دارد...
پالائو: پالائی، انگلیسی، سونسورولیز (Sonsorolese)، توبیان (Tobian) و ژاپنی
کشوری که یازده زبان رسمی دارد...
آفریقای جنوبی: آفریکانس (Afrikaans)، انگلیسی، اندبله (Ndebele)، سوتو شمالی، سوتو، سوآزی (Swazi)، تسونگا (Tsonga)، تسوانا (Tswana)، وندا، خوسا (Xhosa) و زولو
کشوری که شانزده زبان رسمی دارد...
هند: هندو، انگلیسی، بنگالی، گجراتی (Gujarati)، کشمیری، مالایالام (Malayalam)، مراتی (Marathi)، اوریا (Oriya)، پنجابی، تامیل، تلوگو (Telugu)، اردو، کانادها (Kannada)، آسام (Assamese)، سانسکریت و سندی (Sindhi)
کشوری که ۳۷ زبان رسمی دارد...
بولیوی: کاستیلیان اسپانیایی (Castillian Spanish)، ایمارا (Aymara)، آراونا (Araona)، باور (Baure)، بیسیو (Bésiro)، کانیخانا (Canichana،منقرض شده)، کاویننو (Cavineño)، کایوببا (Cayubaba، منقرض شده)، چاكوبو (Chácobo)، چیمان (Chimán)، اسههجو (Ese Ejja)، گاراناری (Guaraní)، گواراوسو (Guarasu’we، منقرض شده)، گوارایو (Guarayu)، ایتوناما (Itonama)، لكو (Leco)، ماچجهجوی كلاواویا (Machajuyai-Kallawaya)، ماچینی (Machineri)، ماروپا (Maropa) و Mojeño-Ignaciano، Mojeño-Trinitario، Moré، Mosetén، Movima، Pacawara Puquina، Quechua، Sirionó، Tacana، Tapieté، Toromona، Uru-Chipaya (منقرض شده)، وین هایک (Weenhayek)، یامیناوا (Yaminawa)، یوکس (Yuki)، یوراکاره (Yuracaré) و در نهایت... زاموکو (Zamuco).
