|
مسی، رونالدو. هالند، ام‌باپه. عصر ما، عصر ابرستاره‌هاست. دست نیافتنی. بدن‌های آماده و هوش فراوان. برای درخشش ستارگان، نیازی به انتظار چهارساله‌ی رسیدن جام جهانی نیست. ستاره‌ها هر هفته می‌درخشند و رکوردی تازه خلق می‌شود.
همه چیز سر جای خودش است؟
|
همه‌ی ما بچه‌های خوبی هستیم. باید باشیم. زندگی در شبکه‌های اجتماعی، قوانین خود را دارد. در جامعه، بچه‌های بد تنبیه می‌شوند. یاغی‌ها در زندان. در تبعید و بعضی جاها هم اعدام... اندیشه ام می‌ماند. دلیل اعتراض. دلیل تفاوت با بقیه. دلیل حرکت در خلاف مسیر.
در دنیای مجازی، بی قانونی مجازات دیگری دارد. حذف شدن همیشه. همه‌ی ما، باید بچه‌های خوبی باشیم. دکتر سوکراتس، در مصاحبه با بلیزارد، در پاسخ به سوال "یک بازیکن، با قدرت زیاد چه کاری می‌تواند انجام دهد؟"، می‌گوید:
جامعه را تغییر دهد. من در دوره بازی کردنم توانستم جامعه را تغییر دهم. من به دلیل شهرت و محبوبیتم عضو فعالی در روند دموکراتیک شدن کشورم بودم. و از قدرت سیاسی‌ام برای تغییر دادن جامعه استفاده کردم. تمام چیزی که نیاز دارید، هوشیاری و وجدان اجتماعی، درک سیاسی و میل به مبارزه کردن است.
نمونه‌های یاغیگری در زمین فوتبال را همه می‌شناسیم. الگوهای بد زندگی از نگاه پدر و مادرها. همان‌هایی که باید عکسشان را یواشکی نگه می‌داشتیم. جرج بست بازها و عاشقان گسکوین، انگار مغلوب ابدی و ازلی "بزرگترها" هستند.
"بفرما، این هم آخر و عاقبت فوتبال. خوبه از میخانه‌ها جمعت کنیم؟"
دیوانگان کانتونا و دیوید ژینولا، زنگ همیشگی در گوششان را می‌شنوند:
"کاش آن همه استعداد، را با آن لگدپرانی‌ها خراب نمی‌کردند."
دیگو دوستان، "بخوانید دیگوپرستان"، همه جا با دو نام مواج همی‌شوند. دیگوی خوب، دیگوی بد. دیگوی خوب در آزتک و نیوکمپ و ناپل و دیگوی بد در هاوانا و لس آنجلس و کاراکاس.
حالا و در عصر ما، بازیکنان، همگی الگوهای خوب زندگی ما هستند. پدر و مادرها و معلمان، خیالشان از اینستاگرام و توییتر و... راحت است. هر حرکت نابجایی به معنای حذف شدن است. به معنای نبودن. نوجوانان، می‌توانند به راحتی رشفورد و ام‌باپه را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنند. مردان هنرمند در زمین فوتبال. مردانی که صبح تا شب تمرین می‌کنند و آخر هفته، به تعطیلات می‌روند. مردانی که مسئولیت‌های اجتماعی‌شان را در زمینه‌ی فقرزدایی و محیط زیست و ... انجام می‌دهند و عکسشان، زینت‌بخش جلد تایم است.
لئو مسی، در سال 2012 به خاطر دستاوردهای ورزشی و البته شخصیت محبوب میان هم‌تیمی روی جلد تایم می‌رود. نیمار، به عنوان بازتابی از اقتصاد رو به رشد برزیل، عکس جلد تایم می‌شود و ماریو بالوتلی، در حوزه‌ی مبارزه با نژادپرستی. تایم، به سراغ رهبران تاثیرگذار آینده‌ی جهان می‌رود. در سال 2018، ام‌باپه و در شماره‌ی جدید مجله (مارس 2021) مارکوس رشفورد به عنوان عکس جلد انتخاب می‌شود. لوییس همیلتون در تایم می‌نویسد:
در سال 2020، مارکوس رشفورد، از تمام استعدادش در خارج از زمین، برای حل بحران گرسنگی کودکان بهره جست.
رشفورد و ام‌باپه می‌درخشند و مسی و نیمار، ستارگان پرفروغ دوران ما هستند. ستارگان دوران بچه‌های خوب. به دنبال چیز دیگری می‌گردید؟
