قسمت دوم : تامی تیلور ؛ جلاد همیشه خندان
پیش زمینه
منچستریونایتد بعد از وقفه 5 ساله فوتبال در انگلستان بخاطر جنگ جهانی دوم، برای امر مربیگری به سراغ مربی جوان و بی تجربه ای به نام الکساندر متیو بازبی که به مت بازبی شهرت داشت ، رفت. بازبی که در آن زمان 36 ساله بود، 15 سال قبل و در ابتدای دهه 30 با انتقال به یونایتد لینک شده بود ، انتقالی که گرچه محقق نشد اما جرقه های آشنایی بین او و عوامل باشگاه را زد.بازبی در زمان جنگ به عنوان مربی فوتبال در نیروهای مسلح فعالیت میکرد و هنگامی که یونایتد به او پیشنهاد همکاری داد ، بندهای شجاعانه ای را درخواست کرد ؛ بندهایی مثل خرید آزادانه بازیکن که امروزه امری عادی به شمار می آید! در فوریه 1945 بازبی و یونایتد به توافق رسیدند تا از اکتبر وی فعالیتش را آغاز کند . در این حین و در زمانی که بازبی هنوز به عنوان یک ارتشی فعالیت میکرد ، با مدافع وسط سابق وست برومویچ ، جیمی مورفی آشنا شد و به وی پیشنهاد همکاری داد.
زوج بازبی-مورفی به سرعت تاثیر خود را بر یونایتد بحران زده گذاشت ، یونایتد که در دهه 30 حتی تا مرز سقوط به سطح سوم هم رفت و دو بار صعود و سقوط را از دسته اول ( سطح اول فوتبال انگلستان در آن زمان) تجربه کرده بود، تحت هدایت مت بازبی گمنام موفق به کسب چهار نایب قهرمانی در پنج فصل اول شد. سر انجام یونایتد در فصل 52-1951 موفق به کسب عنوان قهرمانی شد اما مت بازبی باهوش تر از آن بود که در باد قهرمانی بخوابد ، او به خوبی میدانست که نمی تواند با جک راولی 34 ساله و استن پیرسون 33 ساله مدت زیادی را به عنوان مدعی باقی بماند. حقیقتی که اتفاق افتاد و مدافع عنوان قهرمانی فصل بعد را بسیار بد سپری کرد و مت بازبی را مجاب کرد تا جدی تر به دنبال مهاجم بگردد.
ورود پسری که 30 هزارپوندی نبود
در بیست و نهمین روز ژانویه سال1932 ، درست همان زمانی که مت بازبی به عنوان یک استعداد بالقوه خود را در منچسترسیتی نشان می داد، در خانه خانواده تیلور در 12 مایلی شهر منچستر پسری به دنیا آمد که نام تامس را برای او انتخاب کردند. تامس - یا همان تامی - زیاد به درس علاقه ای نداشت و بعد از اینکه در امتحانات سال ششم مردود شد در مدرسه ای نه چندان خوب مشغول به تحصیل شد و در نهایت در 15 سالگی درس را کنار گذاشت و مشغول کار در معدن زغال سنگ شد و در کنار آن به بازی در تیم فوتبال آن معدن پرداخت. اما دو سال بعد در 17 سالگی چشم تیز استعداد یاب های بارنزلی او را دید و پسرک 17 ساله این قسمت از سایه های سرخ ، به تیم شهرش پیوست.
بارنزلی در آن زمان تیمی معمولی رو به ضعیف در سطح دوم فوتبال انگلستان بود اما چهارچوب شناسی و تمام کنندگی بی نظیر تامی ، نام او را بر سر زبان ها انداخت. پس از اینکه در اکتبر 1950 در 18 سالگی نخستین بار برای بارنزلی در برابر گریمزبی بازی کرد ، در طی بیش از دو فصل در 46 بازی 28 گل زد و چشم تمامی مربیان لیگ از جمله مت بازبی را به خود دوخت. بازبی برای رفع مشکلی که در بخش قبل ذکر شد، جیمی مورفی را مامور کرد تا به تماشای بازی او در ورزشگاه اوکول ( ورزشگاه خانگی بارنزلی ) برود و گزارش جیمی حیرت آور بود ! تعداد زیادی از تیم ها نمایندگان خود را برای دیدن بازی تامی فرستاده بودند و این مسئله بازبی را مطمئن کرد تا سریعا به سراغ او برود.
روز اول مارس 1953 ، بعد از مذاکرات طولانی بین دو باشگاه و البته تامی جوان ، توافق نهایی حاصل شد. مت بازبی که یک بار 4 سال پیش برای خرید جانی موریس با مبلغ 24 هزار پوند رکورد خرید انگلیسی را شکسته بود ؛ نمیخواست این بار مبلغ گزافی پرداخت کند و رکورد 34500 پوندی جکی سِوِل را جابجا کند. در واقع بازبی از برچسب قیمتی "بازیکن 30 هزار پوندی " و عواقب آن برای تامی جوان که تا آن زمان سابقه بازی در لیگ انگلیس را نداشت هراس داشت و لذا از جیب خود یک اسکناس یک پوندی را به بانویی که در آنجا مشغول پذیرایی بود داد تا انتقال تامی تیلور با مبلغ عجیب 29999 پوند انجام شود و بازبی به هدف خود برسد.
کاری که بازبی انجام داد چندان دور از ذهن نبود ؛ برای شبیه سازی این انتقال ، تصور کنید لیورپول که در حین نگارش این مقاله مدافع عنوان قهرمانی لیگ انگلستان است و دست بر قضا مانند یونایتد 1953 با معضل نتیجه گیری روبروست ، برای خرید آدام آرمسترانگ که در زمان نگارش این مقاله با 19 گل در چمپیونشیپ بهترین گلزن تیم های نیمه دوم جدول است ، 90 میلیون پوند بپردازد! طبیعی است که فشارها بر آرمسترانگ بسیار زیاد خواهد شد!
تصویری از قرارداد تامی تیلور و والتر کریکمر، دبیر باشگاه منچستریونایتد در 1954
قاتلی در جمع بین بچه های بازبی
تامی 6 روز بعد از انتقالش به یونایتد ، گام بر چمن سبز اولدترافورد گذاشت. بعدازظهر هفتم مارس 1953 ، یونایتد در ورزشگاه خانگی خود پذیرای پرستون نورث اند بود و با حساب 5-1 این تیم را در هم کوبید. تیلور با زدن دو گل خیلی سریع نشان داد که مت بازبی انتخاب اشتباهی نکرده است. در آوریل تامی با سایر بازیکنان منچستریونایتد به هماهنگی بهتری دست یافت و در این ماه 5 بار دیگر گلزنی کرد تا در 11 بازی خود در آن فصل ، 7 گل زده باشد و برای رقبا خط و نشان بکشد.
یونایتد فصل بعد را فاجعه وار شروع کرد ؛ 5 تساوی و 3 باخت در 8 بازی نخست دستاورد شاگردان مت بازبی بود و همچنان این گونه به نظر می رسید که بار تیم بر دوش دو سرباز کهنه کار ، راولی و پیرسون باشد. اما در ادامه موتور جوانان یونایتد روشن شد ، تامی تیلور در کنار دنیس وایولت که به تازگی از تیم جوانان به تیم اصلی آمده بود و جکی بنچفلاور که از جوانان یک نسل قبل بود ولی در دو سال گذشته فرصت چندانی برای بازی نیفتاده بود، سه جوان قرمزی بودند که کنترل کار را در ادامه به دست گرفتند.
بعد از زدن 18 گل در 16 بازی ابتدایی ( که 8 تا از آن ها در دو بازی بود و به عبارتی در 14 بازی دیگر 10 گل زده بودند) از دیدار برابر آرسنال در نخستین بازی ماه نوامبر گلزنی ها آغاز شد. پسران بازبی ابتدا با 6 گل کاردیف را له کردند و سپس بلکپول را با 4 گل مجازات کردند که تیلور در این دیدار نخستین بار موفق به هتریک شد. کاری که او یک بار دیگر در برابر شفیلد ونزدی انجام داد.روند گلزنی های تیلور و البته نتایج سینوسی شیاطین سرخ تا آخر فصل ادامه داشت و آن ها در آخر فصل در لیگ چهارم شدند. 36 بازی و 23 گل دستاورد نخستین فصل کامل تیلور در جمع بچه های بازبی بود.
داستان فصل 55-1954 تفاوت چندانی با 54-1953 نداشت ؛ باز هم تیلور ، باز هم گلزنی های زیاد و البته باز هم نتایج سینوسی شاگردان بازبی! آن ها 6 برد ، 2 تساوی و 2 باخت از 10 بازی نخست خود در لیگ کسب کردند تا شروع طوفانی داشته باشند اما در کمرکش فصل در ژانویه و فوریه ، از 10 بازی متحمل 6 شکست شدند و تنها 3 پیروزی به دست آوردند که خود گویای عمق نوسان در تیم جوان بازبی بود ؛ تیمی که به جز جک راولی کارکشته ، تقریبا همه زیر 25 سال سن داشتند!
نقطه عطف تامی در این فصل، ماه اکتبر و به ویژه دو بازی برابر کاردیف و چلسی بود. نهم اکتبر 1954 ورزشگاه اولدترافورد شاهد صف آرایی منچستریونایتد و کاردیف بود. تامی تیلور در این بازی شاید برای اولین بار به خوبی نشان داد که چرا به او لقب جلاد خندان را داده اند؛ چهار گل وی در کنار تک گل دنیس وایولت برتری 5-1 یونایتد را رقم زد تا پسرک خوش خنده بعد از اولین بریس، اولین هتریک حال اولین پوکر خود را در اولدترافورد انجام داده باشد. اما این پایان قصه اکتبر 1954 برای تامی نبود ، هفت روز بعد یونایتد به لندن رفت تا با چلسی دیدار کند.
بعداز ظهر 16 اکتبر 1954 ، 24 مهر 1333، تیم های چلسی و منچستریونایتد از هفته سیزدهم دسته اول فوتبال انگلستان به مصاف هم رفتند. بازی دیوانه وار شروع شد ، دیوانه وار ادامه پیدا کرد و تمام شد! دقیقه 15 ابتدا دنیس وایولت شاگردان بازبی را جلو انداخت اما شیمس اوکانل دقیقه 20 کار را به تساوی کشید و جیم لوئیس 15 دقیقه بعد چلسی را 2-1 جلو انداخت.اما میهمان سرسخت تر از اینها بود که عقب بکشد و دقایق 38 و 41 توسط تیلور و وایولت به گل رسید تا در نیمه اول شاهد دو کامبک باشیم! تیلور و وایولت مرگبار ، دقایق 47 و 57 هم گل زدند تا پسران بازبی 5-2 در استمفوردبریج جلو افتاده باشند.کن آرمسترانگ دقیقه 61 اختلاف را کمتر کرد اما جکی بنچفلاور دو دقیقه بعد چلسی را 6 تایی کرد.میزبان که به دنبال جبران شکست بود دوبار دیگر توسط شیمس اوکانل در دقایق 67 و 76 به گل رسید تا بازی با نتیجه 6-5 به پایان برسد! در این بازی دیوانه وار ، شیمس اوکانل و دنیس وایولت هتریک کردند و تامی تیلور تفاوت ها را رقم زد.
حال دیگر همه به شاگردان جوان بازبی، به چشم یک مدعی جدی قهرمانی و مزاحمی برای ولورهمپتون قدرتمند نگاه میکردند.
بچه ها بفرمائید جام!
درست است که یونایتد فصل قبل را پنجم شد اما همه میدانستند که غولی جوان در فوتبال انگلیس به پاخاسته است.بعد از شروعی نه چندان مطمئن و کسب 3 برد و 3 شکست و 2 تساوی در 8 بازی ابتدایی، یونایتد 22 بازی از 34 بازی بعدی را با برد پشت سر گذاشت که اکثریت آن در نیم فصل دوم بود ؛ 15 برد ، 4 تساوی و تنها 2 شکست یکی از مقتدرترین قهرمانی های آن زمان فوتبال انگلستان را برای "بچه های بازبی" به ارمغان آورد.
در روزگاری که جک راولی افسانه ای تیم را به مقصد پلیموث ترک کرده بود و هنوز خبری از جادوگری بابی چارلتون در اولدترافورد نبود ، دو نام پای ثابت لیست گلزنان منچستریونایتد بود ؛ تامی تیلور و دنیس وایولت. 33 بازی و 25 گل و البته زدن 8 گل پیروزی بخش ( که نقش عمده ای در تفاوت یونایتد با تیم دوم در آن فصل داشت ) دستاورد بی نظیر جلاد خندان اولدترافورد بود. در یک روز درخشان در 8 اکتبر 1955 تامی با بریس خود به یونایتد کمک کرد تا در دیداری حساس 4-3 ولوز رقیب مستقیم قهرمانی را از پیش رو بردارد.بعد از زدن گل های حساس جلوی چلسی و کاردیف ، تامی گل پیروزی بخش دربی منچستر را زد و بلکپول را مغلوب گلزنی های ویرانگرش کرد تا موثرترین مهره مت بازبی در راه دومین قهرمانی اش با یونایتد ( و اولین قهرمانی اش با نسل جدید) باشد. برعکس وایولت که 11 گل در 5 بازی و 9 گل در 29 بازی دیگر زد، تیلور در 20 بازی از 33 بازی که به میدان رفته بود موفق به گلزنی شد تا ستاره بی بدیل یونایتد لقب بگیرد.
جلاد و رفقا ؛ تکرار قهرمانی و سلام بر اروپا
آخرین سال شیرین یونایتد در دهه 50 بی نظیر آغاز شد. تیلور و وایولت صاحب دو همکار جدید در سلاخی تیم های مقابل شده بودند، بیلی ویلن و بابی چارلتون. آمار خط حمله یونایتد در آن فصل مافوق تصور بود ؛ 142 گل در 56 بازی! بله درست خواندید 142 گل در 56 بازی که برای استانداردهای آن زمان و حتی فعلی عملکردی بی نظیر است حاصل درخشش مربع مرگبار خط حمله یونایتد بود. بردهای بی نظیری مثل تحقیر 6-2 آرسنال ، پیروزی 4-1 بر سیتی و شکست 3-0 چلسی گوشه ای از دستاورد هجومی یونایتد در آن فصل بود.اما درخشش دوستانش در خط حمله سایه ای بر عملکرد خوب تامی نینداخت.گره بازی های پرستون،وست بروم، چلسی ، استون ویلا و لوتون به کمک تیلور 193 سانتی متری باز شد که بخش اعظمی از این گل ها را با ضربات سر ویرانگرش که مثل شوت محکم و دقیق بودند به ثمر می رساند! تیلور در FA Cup هم نقش مهمی در رسیدن یونایتد به فینال ایفا کرد و 3 گل تا فینال (از جمله گل پیروزی بخش بر هارتلفیلد) را به ثمر رساند اما گل او در فینال برابر 2 گل استون ویلا بی اثر بود و یونایتد قهرمان نشد.در رقابت های اروپایی اما تامی آتشین بود.
12 سپتامبر 1956 در لوتو پارک شهر بروکسل اندرلخت پذیرای یونایتد در دور انتخابی جام باشگاه های اروپا بود.دقیقه 25 دنیس وایولت تبدیل به نخستین گلزن اروپایی تاریخ یونایتد شد و 50 دقیقه بعد تامی تیلور فاصله را دو برابر کرد.دو هفته بعد در مین رود(اولدترافورد در آن سال به دلیل مشکلات نور مجوز نگرفت) بازی برگشت انجام شد و یونایتد در دیداری باورنکردنی با 10 گل اندرلخت را شکست داد! تیلور در 20 دقیقه ابتدایی بریس کرد تا از این نظر در تاریخ یونایتد اول باشد و 8 دقیقه پس از دنیس وایولت هت تریک کرد تا همه رکورد ها بین این دو مهاجم افسانه ای تقسیم شود.یونایتد دور بعد با حذف کردن دورتموند به یک چهارم نهایی رسید و حریف اتلتیک بیلبائو،قهرمان اسپانیا شد. در بازی رفت در سن مامس قدیم یونایتد 5-3 شکست خورد که گل اول را تیلور به ثمر رساند اما در دیدار برگشت در مین رود گل دقیقه 70 تیلور که گل دوم یونایتد بود سند صعود را نوشت و گل دقیقه 85 جانی بری آن را امضا کرد.پسران بازبی به نیمه نهایی اروپا رسیده بودند!
نیمه نهایی اما داستان دیگری بود و شاگردان بی تجربه بازبی در دیدار رفت برابر رئال قدرتمند و مدافع عنوان قهرمانی 3-1 شکست خوردند که تک گل دقیقه 82 تیلور امیدها را برای بازی برگشت در مین رود زنده نگه داشت.اما در مین رود هم تجربه شاگردان ویلالنگا چربید و رئال با تساوی 2-2 حذف کردن شیاطین سرخ راهی دومین فینال متوالی خود شد.تیلور گل اول یونایتد را زد اما برای فینالیست شدن کافی نبود.
فصل با 45 بازی و 34 گل برای غول 193 سانتی متری خندان به پایان رسیده بود.
پوستر تور پیش فصل یونایتد در آلمان در تابستان 1957 با حضور تیلور
فصل آخر ؛ درخشش تا آخرین نفس
فصل 58-1957 مثل بقیه فصل ها شروع شد ، اما تمام نشد! یونایتد باز هم خوب لیگ را شروع کرد اما در ادامه دچار نوسان شد، نوسانی که خیلی گریبان تیلور نشد و او با زدن 22 گل در 34 بازی فصلی خوب را سپری میکرد.25 دسامبر 1957 تیلور گل سوم را برابر لوتون زد، گلی که اگر در آن زمان میگفتی آخرین گل تیلور در خانه اش اولدترافورد است حتما همه به تو شک میکردند. اول فوریه 1958 یونایتد در یکی از روزهای دیوانه وار بچه های بازبی برابر آرسنال قرار گرفت و ستاره بازی چه کسی بود؟ تامی تیلور! در دیداری که چارلتون،ادواردز و وایولت گل زدند این بریس تامی تیلور بود که تفاوت ها را رقم زد و یونایتد را 5-4 پیروز میدان کرد. احتمالا تامی تیلور همیشه خندان در بعدازظهر شنبه اول فوریه 1958 بعد از درخشش برابر آرسنال به هرچیزی فکر میکرد اما به نرسیدن به شنبه بعدی ، خیر!
پرده آخر
فصه تلخ ششم فوریه 1958 را بارها شنیده ایم ؛ هوای بد مونیخ و هواپیمایی که هرگز از باند فرودگاه نتوانست جدا شود. مهاجمی که در آسمان رقیب نداشت ، حریف سرنوشت نشد. پسری که همیشه میخندید ، با رفتنش همه را به گریه انداخت. بی رحم ترین مهاجم دهه 50 شیاطین سرخ ، اسیر بی رحمی تقدیر شد. تامی تیلور در ششم فوریه 1958 در حالی که یک هفته از تولد 26 سالگی اش میگذشت ، در فاجعه هوایی مونیخ چهره در نقاب خاک کشید و ابدی شد.
یادگاری از این اسطوره
مهمترین دستاورد تامی که تاکنون به جا مانده است، نرخ گلزنی بی نظیر اوست! 131 گل در 191 بازی تامی تیلور را تبدیل به خطرناک ترین و مرگبار ترین گلزن تاریخ یونایتد کرده است. نرخی که 63 سال و چند روز پس از درگذشتش، هنوز کسی موفق نشده است آن را بشکند. آماری که ثابت می کند لقب جلاد خندان ( The Smiling Executioner ) بی شک برازنده کسی جز او نیست.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
همچنین بخوانید :
❤️❤️سایه های سرخ؛قسمت اول-اولین قهرمان اولدترافورد❤️❤️