شخصا عقیده ای که پیدا کردم . ساده زیستن توی زندگیه. به این معنا نیست که با قناعت و مثل درویشان چند صد سال پیش زندگی کرد. منظور من برای تصمیمات و نحوه زندگی هست. همون جوری که ما تکامل یافته از حیوانات هستیم ، اصل اولیه زندگی آن ها برای ما هم صدق میکنهَ،اصل بقا .
ذهن ما هم برا این اساس تصمیم گیری میکنه و همیشه یک گزینه خیلی کم خطر تر از بقیه گزینه ها پیش روی ما هست.گزینه ای که اگر انجامش بدیم احتمال باخت و ضررمون خیلی کمتر هست ولی اگر بخوایم تصمیم پیچیده تر بگیریم هم احتمال بردمون و هم احتمال باختمون زیاد تر میشه بسته به شرایط احتمال برد و باخت فرق میکنه. و اینکه همیشه تصمیم کم خطر تر با توجه به عقل مطلق گرفته میشه و موقعی که احساسات که دلیل تمایز ما نسبت به حیوانات هست وارد قضیه میشه گزینه ها رو وسط میده و گزینه های بیشتری پیش روی ما قرار میذاره.
شخصا نباختن رو ترجیح میدم چون که میدونم توی هر راهی در زندگی برم با مرور زمان افراد پیش روم میبازند و من با نباختن به مرور زمان میتونم ازشون بهتر میشم ولی نمیشه راه صد ساله رو یک شبه رفت.