Behnam بار اول که دیدم معمولی بود به نظرم اما بعد از اینکه توضیحات صحنه به صحنه‌ش رو خوندم نشستم دوباره دیدم و از بهترین فیلما هست به نظرم. اگه سواد سینمایی داشته باشی جزو فیلم‌های عالی میشه، نوستالژیک هم هست واسه همین فیلم‌بازای حرفه‌ای و منتقدین فیلم از این فیلم تعریف کردند، و الا مثل من خیلی سر در نمیاری، حداقل بار اول. مثل این میمونه که به جای بزبز قندی، قصه‌هایی که مخصوص فرهنگ آمریکا هست برات پخش کنند؛ قاعدتا ارتباط برقرار نمیکنی.
ما این فیلم رو توو سینما دیدیم و تا آخرش هم درست حسابی متوجه نشده بودم مارگو رابی نقش شارون تیت، زن سابق رومن پولانسکی که کشتنش رو بازی کرده (چقدرم شبیه هم هستند) اما خب کسایی که فیلم‌باز بودند زود نکته رو گرفتند. جالب‌تر اینکه آخرِ فیلم تارانتینو سورپرایز خودش رو نشون داد و بر عکس واقعیت، قاتل‌ها به فجیع‌ترین شکل (که بازم مختص فیلمای خودش هست، مثل فیلم حرام‌زاده‌های لعنتی) کشته شدند. اونجا ملت کلی سوت و کف زدند و من فکر کردم به خاطر صحنه‌های هیجان‌انگیزش هست که بعدا متوجه شدم نه به خاطر انتقام سوری از قاتل‌ها هست. چون اون قتل باعث وحشت چند ساله توو آمریکا شده بود. واسه امثال من این صحنه در حد هیجان بود، اما واسه بقیه که انتظار داشتند مارگو رابی کشته بشه خب سورپرایزی در حد آخرِ رستگاری در شاوشنگ بود. بقیه‌ی ماجراهایی که طول فیلم اتفاق میفته هم اشاره به اتفاق‌ها و جریانات هالیوود اون زمان داره که به نظرم خیلی عالی در یه فیلم دو ساعته و نیمه گنجونده شده. بعد از اینکه بار اول دیدی، یوتیوب بزن once upon a time explained یا missing points once upon a time و بعد دوباره بشین با حیرت فیلم رو ببین.
