کواچیچ فنچنتا چیز هست
1_یکی اینه که دنیاهاشون هیچ محدودیتی نداره
یعنی سازنده ها هر کاری بخوان میتونن انجام بدن
با توجه به فضای داستان هم میتونن تم رو دارک یا شاد کنن
2_ هر انیمه شخصیت های خاص خودشو داره و هیچ محدودیتی تو ساختش وجود نداره
یعنی بازیگری وجود نداره که بگیم بد بازی کرده
دقیقا چیزی که تو ذهن سازنده ها وجود داره استفاده میشه
شخصیت پردازی در انیمه ها فوقالعادست و خیلی وقتها در فیلمهای واقعی نمیشه در این حد شخصیت پردازی کرد. همینطور طراحان انیمه خیلی خیلی به این موضوع اهمیت میدن.
3-_ این که هیچ ساختار و خط قرمزی تو انیمه ها وجود نداره و باید و نبایدی نداره که باعث میشه هر ایده ای بدون محدودیت به شکوفایی برسه
4_ موسیقی های فوق العاده ژاپنی هم از عناصر بی نظیر و جز جدایی نا پذیر انیمه هستند و ممظمئنا تاثیر بسزایی دارند
5_ و اینکه در حالت عادی شما انعطافی که تو فیلم ساختن هست و روی جنبه های مختلف قابل کار کردن هست رو نداری
پس شما برای جذب مخاطب باید داستانت یک لول از سایر آثار جلوتر باشه . برخلاف دنیای فیلم که یه سری فیلم ها با داستان سطحی و صرفا بر اساس عوامل سازنده و هایپ بالا میان تو دنیای انیمه چنین ساختاری وجود نداره
پس تو آثار موفق و مشهور همه و همه یک داستان خاص و جذاب دارند که کشش رو تو مخاطب ایجاد میکنه
در کل انیمه ها و انیمه باز ها دنیای خودشون رو دارند اما این که بگی هر کی انیمه میبینه نمیتونه از فیلم لذت ببره کاملا غلطه