فرناندو پیروتئو
برای اینکه یک بازیکن به یاد ماندنی باشید یا بهتر بگویم برای اینکه شما تبدیل به یک اسطوره ی واقعی شوید باید در تیم ملی هم بدرخشید. مخصوصا اگر در دهه 50 میلادی بازی کنید.
داستان فرناندو پیروتئو این صحبت را تایید می کند. این ستاره سال های دور اسپورتینگ لیسبون تنها 20 بار پیراهن تیم ملی کشورش را پوشید و البته 15 گل به ثمر رساند. اما این آمار نسبت به عملکرد او در اسپورتینگ عددی نیست.
او 332 گل در لیگ پرتغال زد و این در حالی بود که او کم تر از 200 بازی برای این تیم انجام داده بود!!! یعنی نرخ گلزنی بالای یک و نیم!!!
او درواقع یک بازیکن آندرریتد و ناشناخته در دنیای فوتبال است اما ما نمی خواهیم بحث را به آنجا بکشانیم زیرا موضوع این مطلب نیست. شاید اگر او هم مثل اوزبیو 41 گل ملی می زد بیشتر از او می شنیدیم.
پیروتئو تنها 12 سال به فوتبال پرداخت وگرنه احتمال اینکه شاهد یک رکورد دست نیافتنی باشیم وجود داشت.
درباره دلیل عدم درخشش او در بازی های ملی اطلاعات زیادی در دسترس نیست اما همین که او مربوط به 50 میلادی است شاید این موضوع را توجیه کند.
....
...
...
..
دیکسی دین
سناریوی پیروتئو قبلا روی دیکسی دین پیاده شده بود. هر دوی این بازیکنان مربوط به زمانی هستند که فوتبال به مانند امروز توسط رسانه ها پوشش داده نمیشد و تورنومنت ها و مسابقات محدودی برگزار میشد. علی الخصوص تورنومنت های بین المللی.
اسطوره دهه 30 و 40 اورتون یک مهاجم وحشتناک بود. بازیکنی که در عرصه باشگاهی بیش از 400 تا گل ثبت کرد اما در عرصه ملی تنها 16 بازی و 18 گل در کارنامه دارد.
او در حضور 12 ساله اش در اورتون 400 بازی و 350 گل به ثبت رساند و واقعا جای تاسف دارد که چنین مهاجمی فرصت درخشش برای تیم ملی کشورش پیدا نکرد.
این در حالی است که هری کین و لینکر و رونی با حدودا نصف این تعداد گل باشگاهی به ترتیب 32، 48 و 53 گل ملی دارند.
...
...
...
دیگو میلیتو
ستاره ی سال های نه چندان دور سری آ و به خصوص اینتر میلان داستان متفاوتی با موارد پیشین دارد. او با اینکه در تیم های مختلف می درخشید اما در عرصه ملی موفق نبود.
او در سال هایی که با پیراهن اینتر قهرمان اروپا و ایتالیا می شد و یکی از ستون های تیم مخوف مورینیو بود در تیم ملی یا به بازی گرفته نمی شد و یا به صورت تعویضی دقایق کوتاهی بازی می کرد که ثمره آن 4 گل ملی بود.
او توسط مربیان وقت آرژانتین از جمله مارادونا معمولا یک نیمکت نشین بود و امثال هیگواین، مسی ، کرسپو، آگوئرو و توز در سال های مختلف او را نیمکت نشین می کردند.
متاسفانه میلیتو در عرصه ملی به حقش نرسید و به اندازه کافی به او اعتماد نشد.
...
...
...
استیو بلومر
پس از دیکسی دین اجازه دهید شما را با یکی دیگه از افسانه های انگلیسی آشنا کنم.
بلومر ستاره ی سال های دور دربی کانتی فرصت درخشش برای تیم ملی انگلیس را پیدا کرد اما کافی نبود.
بلومر 23 سال به فوتبال حرفه ای پرداخت و یک بازیکن کاملا با ثبات و مهاجمی بسیار خطرناک بود.
او بین سال های 1890 تا 1914 حدود 400 گل به ثمر رساند.
این اعجوبه با اینکه 23 سال بازی کرد اما فقط 23 بازی ملی در کارنامه دارد. یعنی یک بازی به ازای هر سال. با این حال او در همان 23 بازی 28
گل به ثمر رساند تا دلیل عدم درخشش کافی او را کیفیت پایین او ندانیم بلکه فرصت کمی که متناسب با وضعیت آن سال ها به او داده شد بدانیم.
فوتبالیست ها در آن زمان فرصت درخشش در بازی های تدارکاتی و تورنومنت های مختلف را نداشتند وگرنه چه بسا استیو بلومر به جای رونی بهترين گلزن تاریخ انگلیس می شد.
...
...
...
برنابه فریرا
احتمال خیلی زیاد شما اسم این مهاجم سال های دور آرژانتین را نشنیده اید. در واقع نباید او را اسطوره آرژانتین بدانیم چون او فقط 4 بازی ملی دارد و هیچ گل ملی ای ثبت نکرده است.
این مهاجم دهه 40 میلادی در تیم ریور پلاته یک اسطوره و قهرمان است و نزد طرفداران این تیم بسیار محبوب است.
فریرا در 185 بازی 187 گل برای ریورپلاته به ثمر رساند همچنین او در تیم تیگره دیگر تیم آرژانتینی 47 گل در 45 بازی به ثمر رساند تا ثابت شود او می توانست با پیراهن تیم ملی چه درخشش زیادی داشته باشد.
گفته می شود او در برابر اوروگوئه در کوپا آمریکا به میدان رفت و عملکرد بدی از خود نشان داد که باعث شد خبرنگاران از او انتقاد کنند و همین عامل سبب شد از تیم ملی خداحافظی کند. او دیگر برای آرژانتین به میدان نرفت و در هیچ تورنومنت ملی دیگری شرکت نکرد.
...
...
...
جیووانی البر
این مهاجم برزیلی یکی از محبوب ترین بازیکنان نزد طرفداران بایرن مونیخ است. او با پیراهن بایرن و اشتوتگارت درخشان ظاهر شد و در سال هایی که او ستاره بوندسلیگا بود و با بایرن مونیخ به افتخارات متعدد می رسید در تیم ملی برزیل به او فرصت بازی نمی رسید.
او فقط 15 بازی ملی دارد که بیشتر آن ها هم 90 دقیقه بازی نکرده است. کسانی که بازی البر را دیده اند تایید می کنند که حق او بیش تر از این بود. عده ای دلیل این اتفاق را هم نسل بودن او با ستارگانی مثل رونالدو می دانند. حالا به هر دلیلی این بازیکن اصلا به حقش در تیم ملی برزیل نرسید با اینحال او به کشورش پشت نکرد، درحالی که می توانست به طور مثال تابعیت آلمان را بپذیرد زیرا پیرامون البر گفته میشد او آلمانی ترین برزیلی تاریخ است.
...
...
...
عمر سیووری
این بازیکن و بازیکن بعدی ای که بررسی می کنیم سناریو های متفاوتی با موارد دیگر داشته اند.
اولین آنها عمر سیووری است. اسطوره تیم یوونتوس، ناپولی و ریورپلاته عملکرد فوق العاده ای در عرصه باشگاهی داشت و طی 15 سال موفق شد گل های پرتعدادی به ثمر برساند. اما او در عرصه ملی موفق نبود.
او در ریورپلاته درخشید و به تیم ملی دعوت شد و اتفاقا عالی کار کرد و 9 گل به ثبت رساند. او تنها یک سال عضو تیم ملی آرژانتین بود زیرا پس از انتقالش به یوونتوس اتحادیه فوتبال آرژانتین او را از بازی با پیراهن آرژانتین محروم کرد. این ضربه محکمی به سیووری بود. او 4 سال بعد با پذیرفتن تابعیت ایتالیا برای این کشور به میدان رفت. او اما تنها یک سال برای ایتالیا بازی کرد و 8 گل به ثمر رساند. او در مجموع دو سال برای تیم های ملی بازی کرد که حاصلش مجموعا 17 گل می شود. تصور کنید اگر او 10 سال یا بیشتر بازی می کرد چه آماری ثبت می شد.
...
...
...
پاولینو آلکانترا
او بیش از 300 گل برای بارسلونا به ثمر رساند و هفتمین گلزن تاریخ این تیم به شمار می آید. از او به عنوان بهترین بازیکن تاریخ آسیا در کنار چا بوم کون هم یاد می شود. درواقع او هم مانند سیوری از عوض کردن تیم ملی اش ضربه خورد. او پدری اسپانیایی داشت اما در فیلیپین متولد شد. آلکانترا در سه سالگی به اسپانیا رفت و تبدیل به یکی از بهترین مهاجمان تاریخ بارسلونا شد. او در کنار فوتبال به تحصیل هم می پرداخت و جالب اینجاست که در رشته پزشکی فعالیت می کرد. او پس از 4 سال بازی برای بارسلونا برای ادامه تحصیل به فیلیپین برگشت و در آنجا دو سال عضو تیم بوهینن در آن کشور بود. او در آن مدت یکسال هم برای فیلیپین بازی کرد و بزرگترین پیروزی تاریخ فیلیپین با نتیجه 15 بر 2 برابر ژاپن رقم زد.
این بازیکن می توانست برای اسپانیا بازی کند اما به دلیل شرکت در امتحانات پزشکی از شرکت در جام جهانی سر باز زد. هرچند مدتی بعد مجددا به اسپانیا برگشت.
او طی کریر خود برای تیم های کاتالونیا، فیلیپین و اسپانیا بازی کرد اما کلا 11 گل به ثمر رساند که با استعداد و رکورد گلزنی او در بارسلونا در تناقض است.
