شلیک سه گل زیبا به قانون شکنی‌های شیخ سلمان و مخارج بی فایده بحرینی‌ها برای دزدیدن حق میزبانی‌مان.
طلسم تاریخی بحرین نه اینکه شکست، بلکه له شد.
اسکوچیچ در کارنامه‌اش روبروی ازبکستان، بوسنی، سوریه، هنگ کنگ و بحرین ۵ برد پیاپی به دست آورده، جمعه با کامبوج به ششمین برد متوالی می‌رسد.
یادمان نرود او زمانی آمد که دلارها و ریال‌ها را بلعیده و گریخته بودند. فدراسیون نه رئیس داشت نه اساسنامه. نه بازی تدارکاتی در کار بود و نه حتی اردویی.
ضمن سپاسگزاری از سرمربی تیم ملی، نگرانیهایمان را هم مطرح می‌کنیم.
بحرین در نیمه اول از آشفتگی تیم‌مان چنان جسور شده بود که خط اول پرسینگ را مقابل دروازه‌مان چید.
در این نیمه نفسگیر که سراسیمگی و هیجان کاذب بر ایران حکمفرما بود، متوجه تاکتیک سرمربی تیم ملی نشدیم.
تفاوت کلیدی این بازی با دور رفت، «طارمی» بود.
آن شب نحس، با مصدومیت به زمین رفت اما این بار با نبوغ شگفت‌آورش قفل استادیوم ملی بحرین را شکست و گره بازی را گشود: یک گل + دو پاس طلایی که آزمون قدر دانست و بخوبی به تور چسباند.
حاج‌صفی بازی را با پاس اشتباه آغاز کرد. سپس ابعاد اشتباهات خود را تا کرنرها و سانترهایش گسترش داد.
او در نیمه دوم و پست دفاع چپ، بهتر ظاهر شد.
دلیل سماجت اسکوچیچ در سپردن کمربند میانی به حاج‌صفی چیست؟
تزلزل کاپیتان، کنعانی را هم آشفته کرد و هر بار صاحب توپ شد، دست‌هایش را باز می‌کرد و بخاطر بی نظمی میانه میدان غر می‌زد.
امیری گلادیاتور بود. با حفظ توپ و پاس‌های صحیحش تب خطرناک نیمه اول را پایین آورد.
مصدومیتش و احتمال غیبت مقابل عراق، خبر ناگواری است که بر نگرانیهایمان در فینال گروه C می‌افزاید.
عزت‌اللهی در قلب زمین مثل ستون است و دیدید حضورش چه نظم و آرامشی به بازیکنان خط عقب داد.
برای حفظ اعصابم از گزارش‌های نچسب احمدی، بازی را از تلویزیون بحرین دیدم. قدوس چنان خارق‌العاده بود که گزارشگر بحرینی را هم به تحسین واداشت.
این اعتراض به اسکوچیچ وارد است: بر چه اساسی بازیکنان نخبه و آماده‌ای که تجربه جام جهانی هم دارند را نیمکت نشین می‌کند؟
چرا قلیزاده را به جهانبخش ترجیح می‌دهد و چگونه او را ۸۳ دقیقه در زمین نگه می‌دارد؟
اگر کار بحرین با مساوی راه می‌افتاد و می‌خواست بازی را ببندد، با چنین نمایشی چگونه می‌توانستیم به گل برسیم؟ و اگر نیمه اول‌مان مقابل عراق تکرار شود، چگونه می‌توانیم دروازه‌مان را بسته نگه داریم؟
خوشبختانه بازی با کامبوج، فرصت عرض اندام عابدزاده یا نیازمند، مجید حسینی، سیامک نعمتی، دانیال اسماعیلی‌فر و سایر بازیکنانی است که کمتر به میدان رفته‌اند.
برای بازی بزرگ با عراق، از اسکوچیچ توقع داریم آرایش مشخص، مجرب و امتحان پس داده تیم ملی را به هم نریزد، تا طلسم دهساله دیدارهای رسمی مقابل عراق را هم بشکنیم و با صدرنشینی صعود کنیم.
