جانلوئیجی بوفون در سن 43 سالگی تصمیم گرفت قراردادی 2 ساله با پارما امضا کند؛ باشگاهی که در سال 1995 برای اولین بار در سری آ به میدان رفت. وی در کنفرانس خبری در مورد تصمیمش گفت:
تنها پیامی که می خواستم با این تصمیم بفرستم، برای خودم بود نه کس دیگری. من خودم را می شناسم و می دانم اگر احساسم درگیر نباشم، نمایش خوبی ندارم. برای سه هفته گزینه هایم را بررسی کردم تا آنکه یک روز مثل یک عطسه، این تصمیم به سراغم آمد. به همسرم زنگ زدم و گفتم ما قرار است به پارما برویم. او انتظار چنین چیزی را نداشت اما به من و احساسم اعتماد کرد.
مربی فصل آینده بوفون در پارما انزو مارسکا است که 2 سال از بوفون کوچکتر است و با او در یوونتوس هم تیمی بوده است:
دو یا سه بار با انزو صحبت کرده ایم اما بیش از هر چیز صحبت ها در مورد تاکتیک بوده است. فکر می کنم من هنوز دروازه بان خوبی هستم؛ اگر تمام تمرکز و حواسم را بگذارم دروازه بان خوبی هستم و در غیر این صورت خجالت آور می شوم! پارما برای چالش نهایی من تصمیم مناسبی بود. طبیعتا جیجی 23 ساله با 43 ساله متفاوت است. در واقع اگر متفاوت نبود، نگران کننده می شد! طی این سال ها شخصیت گستاخ جوانی و شوخ طبعی خودم را تحت کنترل در آورده ام اما هنوز مثل بنزین آن را مصرف می کنم! به این رویاپردازی جوانی نیاز دارم تا بتوانم ادامه دهم.
اما بعضی از هواداران پارما استقبال چندان گرمی از بوفون به عمل نیاوردند و در بنر خود، به خاطر پیوستن او به یوونتوس در سال 2001 او را "مزدور" خواندند.
هر زمان به اینجا بازگشتم، تحت تاثیر استقبال گرم هواداران قرار گرفتم. در تمام این سال ها از پارما با شکوه و نیکی یاد کردم. البته که متنفرم در یک باشگاه چهره ای تفرقه اندازه باشم، در چنین حالتی ناپدید می شوم. احترام، عشق و تحسین، همه این ها چیزهایی هستند که باید آنها را به دست آورید.
این دومین فصل بوفون در سری بی خواهد بود. او به طور معروفی در فصل 2006-2007 پس از عنوان بهترین دروازه بان جهان و قهرمانی جهان با ایتالیا حاضر شد با یوونتوس به سری بی برود. چطور حاضر شدید آن سال و امسال بازی در سری بی را انتخاب کنید؟
من سال 2006 یووه را انتخاب کردم، نه بازی در سری بی را. من امسال پارما را انتخاب کردم نه سری بی را. توپ هنوز گرد است. هنوز پیروزی ها 3 امتیاز ارزش دارند و هر تیمی کمترین گل را دریافت کند، راهی سری آ می شود. هنوز از فوتبال بازی کردن لذت می برم و تا زمانی که این اشتیاق را دارم، ادامه می دهم.
یادم می آید سال 2006 برای ما خیلی زمانبر بود تا با ذهنیت جدید حضور در سری بی وفق پیدا کنیم و ابتدا چند بار به تساوی رسیدیم. از آن درس گرفتم و حالا می دانم که قرار است وارد چه چیزی شوم. حضور در سری بی مستلزم داشتن فروتنی و اراده و انگیزه است. بعضی ها که مدام در مورد مخالفت با برگزاری سوپرلیگ نطق می کنند، از من می پرسند چرا به سری بی می روی؟ زیرا فوتبال برای من یعنی چالش و احساساتم.
بازگشت به پارما یک دلیل شخصی دیگر هم برای بوفون دارد:
وقتی چنین تصمیمی گرفتم، دیگر دلیلش این بود که یک نسل کاملا جدید می توانند بگویند دیدند که بوفون برای تیم محبوبشان بازی کرد و این برای من خیلی ارزش دارد. بچه های من نمی دانند من در پارما چطور بودم و این شهر و باشگاه چه چیزهایی به من داده است و این نابودم می کند. من به عنوان یک پدر، می خواستم این تجربه را به فرزندان و همسرم منتقل کنم و بهترین کار این بود که به اینجا برگردم. بنابراین می توانند کاملا دست اول آن را حس کنند.
