میهمان این برنامه تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران، سعید الهویی است. مربی جوان تیم گل گهر سیرجان. الهویی در انتخاب های خود دلایل خاصی را داشت، او معتقد است که نقش احمدرضا عابدزاده در صعود تیم ملی ایران به جام جهانی 98 از سایر بازیکنان حاضر در بازی با استرالیا بسیار تعیین کننده تر بوده است و او به همین علت، عابدزاده را به حجازی ترجیح داد. همچنین در بخش برترین مربیان قرن الهویی ترجیح داد که از دو مربی ایرانی نام ببرد. بخش ویژه و قابل توجه دیگر گفتگو به زمانی برمی گردد که الهویی سه ورزشکار برتر قرن را انتخاب کرد. ما را تا پایان این برنامه همراهی کنید.
سلام و درود به مخاطبان رسانه طرفداری. با یکی دیگر از برنامه های تیم منتخب و برترین های قرن ورزش ایران همراه شما هستیم. امروز کنار من سعید الهویی حضور دارد، مربی فوتبال کشورمان و مربی فعلی گل گهر. سلام، ممنون که در این برنامه مقابل دوربین رسانه طرفداری قرار گرفتید.
مرسی، من هم سلام می کنم به شما و علاقمندان به ورزش و فوتبال که سایت طرفداری به خوبی تبدیل به یک مرجع خبری برای آنها شده، در خدمت هستم.
به تیم منتخب فکر کرده اید؟
بله فکر کرده ام و مشورت هم کرده ام، فکر می کنم پست به پست جلو برویم خیلی صحبت های می شود کرد.
اگر موافق باشید با پست دروازه بان شروع کنیم.
فکر می کنم دو نام وجود دارد که باید در موردش صحبت کرد. مرحوم ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده. نقشی که ناصر حجازی در فوتبال ایران داشت کاملا مشخص است و قابل احترام هست همینطور نقش عابدزاده. ولی من به یک دلیل از بین این دو بزرگوار احمدرضا عابدزاده را انتخاب می کنم چون موفقیت برابر استرالیا و صعود به جام جهانی را به عنوان یک اتفاق بزرگ در تاریخ ایران می دانم و نقش عابدزاده را پر رنگ تر از علی دایی، خداداد عزیزی، کریم باقری، مهدی پاشازاده و همه آنها می دانم. فکر می کنم عابدزاده با کیفیت فنی و با شخصیتش در آن جهنم ملبورن توانست ایران را به جام جهانی 98 ببرد و یک اتفاق بزرگ رقم بزند و فکر می کنم آن اتفاق بزرگ باعث شد یک نسل نسوزد. به همین دلیل در پست دروازه بان انتخابم عابدزاده است.
دو دفاع وسط.
یک مدافع از نسل قدیم و یک مدافع از نسل جدید. از نسل قدیم من پرویز قلیچ خانی را انتخاب می کنم. کیفیت فنی اش، شاید من از ایشان زیاد فوتبال ندیده باشم ولی همین که همه بزرگان فوتبال ایران چه رقیب چه دوست از کیفیت فنی شان انقدر تعریف می کنند نشان می دهد غیر از شخصیت، کیفیت فنی خیلی بالایی هم داشته اند. به همین دلیل پرویز قلیچ خانی را انتخاب می کنم. برای زوج ایشان دو نام وجود دارد از نسل جدید، سیدجلال حسینی که به نظرم یک الگو برای فوتبالیست های ایرانی است. اینکه توانسته سالهای زیادی خودش را در سطح بالایی نگه دارد ولی با احترام به سیدجلال من رحمان رضایی را به عنوان رقیب ایشان نامش را می نویسم چون رحمان رضایی استانداردی از خودش ارائه کرد که فکر می کنم در سالهای بعد هم مدافعان ایرانی نتوانند مثل آنرا ارائه کنند درسطحی بازی کرد و عملکردی از خود نشان داد که بعید می دانم در سالیان آینده هیچ مدافع ایرانی بتواند آن سطح را تجربه کند. با احترام به سیدجلال عزیز، من نام رحمان رضایی را می نویسم.
دو دفاع کنار.
مدافع راست بدون توضیح مهدی مهدوی کیا. مدافع چپ یک نسل قدیم تر، آندرانیک اسکندریان و یک نسل بعد از ایشان مجتبی محرمی. تمام تصوراتی که از مجتبی محرمی دارم فکر نمی کنم هیچ وقت قبل و بعد از مجتبی دفاع چپی با آن کیفیت در فوتبال ایران آمده باشد، به همین خاطر مجتبی محرمی را انتخاب می کنم.
هافبک دفاعی.
با احترام به جواد نکونام به خاطر کیفیت، سطح بالایی که بازی کرد، عملکرد خوبش و کاپیتانی اش فکر می کنم باید بنویسم کریم باقری. ما هافبک های میانی را به عنوان هافبک پست 6 می شناسیم ولی کریم باقری حدودا 15 سال پیش در این پست به قول ما فوتبالی ها 6 جنگجو بود 8 باکس تو باکس و حتی 10 مدرن بود. بازیکنی بود که چند پست بازی می کرد به همین دلیل کریم باقری را می نویسم.
هافبک راست.
سمت راست بین دو نفر فکر کردم. مجید نامجومطلق و شاهرخ بیانی. هردو با تکنیک خیلی بالا که بزرگان تیم خودشان بودند در سطح ملی هم بازیکنان بزرگی بودند. با احترام به نامجومطلق، شاهرخ بیانی را می نویسم. هافبک چپ علی کریمی. در این ترکیب علی کریمی را در هرپستی جز دروازه بان شاید در پست دروازه بان هم بگذاریم بتواند کارش را انجام دهد.
هافبک هجومی.
بگذارید من یک خط جلوتر را بنویسم اول. یک اسم دیگر هم اینجا وجود دارد که می شود بدون بحث اسمش را نوشت. علی دایی به عنوان یکی از مهاجمان. در پست هافبک هجومی اسامی زیادی وجود دارد که می تواند اینجا قرار بگیرد. خداداد عزیزی، امیر قلعه نویی به عنوان یکی از بازیکنانی که در جوانی شان چه در شاهین چه در استقلال حتی رده ملی یکی از بازیکنان بزرگ فوتبال ما بودند از نسل جدید می توانم اسم مجتبی جباری را بگویم که بازیکن باکیفیتی بود ولی اجازه دهید اسم امیر قلعه نویی را بنویسم به این دلیل که، یک دلیل خیلی مهم دارم این است که امیر قلعه نویی در 18 سالگی در تیم شاهین نه تنها کیفیت بالایی از فوتبالش را ارائه کرد بلکه به عنوان لیدر، رهبر و کاپیتان تیم وارد زمین می شد و این شخصیتی بود که ترجیح می دهم در تیمم چنین لیدری اینجاهای زمین داشته باشم تا تیمم را رهبری کند. در کنار علی دایی اسامی دیگری می شود نوشت، باز هم خداداد عزیزی، ناصر محمدخانی و حسن روشن. من به احترام پدرم، پدر من پرسپولیسی است ولی همیشه از حسن روشن به عنوان یکی از بازیکنان بزرگ تاریخ فوتبال ایران نام می برد و حسش زمان اسم بردن از حسن روشن مثل حس هواداران رئال مادرید است زمانی که از رونالدینیو اسم می برند. یعنی ستاره و اعجوبه ای است که هیچوقت در تیمشان نیست و با حسرت اسم شان را می برند. به همین دلیل اسم حسن روشن را کنار علی دایی می گذارم برای ترکیب یازده نفره.
دلیل خیلی جذابی بود. سه بازیکن برتر قرن؟
سخت است. فکر می کنم با توجه به افتخاراتی که این بازیکنان در دوران فوتبال شان کسب کرده اند، نام اول باید علی دایی باشد. نام دوم ترجیح می دهم اسم مهدی مهدوی کیا را بنویسم و نام سوم خیلی سخت بین کریم باقری و علی کریمی به خاطر آن لولی که علی کریمی بازی کرد و آن جادوهایی که از خودش و فوتبال به ما نشان داد، نام علی کریمی را می نویسم.
دو مربی.
مربی خارجی اسامی زیاد هست ولی من از شما و آقای هژبری می خواهم که مثل نیمکت سوئد در سالهای مختلف با دو مربی داخلی هدایت بکنیم. فکر می کنم دو نام بسیار بزرگ در فوتبال ایران وجود دارد. حشمت مهاجرانی که کار بزرگی انجام دادند با تیم ملی و به جام جهانی صعود کردند و در کنار ایشان امیر قلعه نویی به عنوان پرافتخارترین مربی ایران. فکر می کنم نقش بسیار بزرگی در فوتبال ما داشتند به خصوص در 40-50 سال اخیر. فکر می کنم این دو نام در کنار هم بتوانند این ترکیب پرستاره را به خوبی هدایت کنند.
برترین داور قرن.
بلاشک علیرضا فغانی. با وجود اینکه به خود من 3 4 باری کارت داده، اخراج نکرده ولی کارت داده ولی نام علیرضا فغانی را می نویسم.
برترین تیم قرن.
باشگاه هایی داشته ایم که دوران رویایی داشته اند همینجور بخواهیم عقب برویم، پرسپولیس برانکو، سپاهان قلعه نویی، استقلال قلعه نویی، تیم های اینجوری داشتیم در فوتبال کشورمان که چند سال توانسته اند در سطح اول کیفیت بالایی از خود نشان دهند ولی من فکر می کنم که باز تیم ملی 98 ما از همه بهتر است. با آن اتفاقی که رقم زدند شور عجیبی در کشور رقم زدند و لایق این هستند که برترین تیم قرن لقب بگیرند.
سه ورزشکار برتر قرن.
ترجیح می دهم نفر اول جهان پهلوان تختی را بنویسم. به عنوان ورزشکاری که در سطح بین المللی و به عنوان یک ورزشکار توانست پرچم ایران را بالا ببرد و کارهایی انجام داد که فراتر از طلاها و قهرمانی ها بود. نام دوم ترجیح می دهم نام غلامرضا تختی را بنویسم. به عنوان یک ورزشکار نقش بسیار بزرگی در تاریخ کشور ما داشت، فکر می کنم ما می توانیم شخصیت تختی را به این دو بخش تقسیم کنیم و به احترام ایشان هیچ نفر سومی انتخاب نمی کنم ندیدم انسان هایی که بتوانند چنین جایگاهی در کشورمان چه در حوزه ورزش چه در سطح جامعه داشته باشند.
امضای شما را برای ثبت این برگه رای می خواهیم. ممنون از شما.
خیلی ممنون از شما و دوستان عزیزتان در سایت طرفداری. امیدوارم همین مسیر را با همین قدرت و شفافیت ادامه دهید.
فرم نظرخواهی تکمیل شده سعید الهویی
