رَشْت ( آوا راهنما·اطلاعات) (به گیلکی: رٚشت) یکی از کلانشهرهای ایران، مرکز استان گیلان در شمال ایران، و مرکز شهرستان رشت است و مادرشهر استان گیلان و بخش‌هایی از استان‌های همجوار است. از رشت به عنوان شهر همیشه بیدار یاد می‌کنند. این کلانشهر همچنین پرجمعیت‌ترین شهر شمال ایران در بین سه استان حاشیهٔ دریای کاسپین و بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر گیلک‌نشین جهان، بزرگترین سکونت گاه سواحل جنوبی دریای خزر محسوب می‌شود. در تابستان ۱۳۹۲، رشت سومین شهر بازدید شده توسط گردشگران در ایران بود.
بر اساس سرشماری رسمی سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر رشت تعداد ۶۷۹٬۹۹۵ نفر است. جمعیت شناور ثابت روزانهٔ شهر رشت به‌عنوان مادرشهر استان گیلان بالغ بر ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر است. جمعیت این شهر در تعطیلات و ماه‌های گردگشری سال بالغ بر دومیلیون نفراست. رشت فشرده‌ترین شهر ایران به لحاظ نسبت جمعیت به وسعت است و ازلحاظ نسبت جمعیت در روز و شب نیز رتبه نخست کشور را دارد. در شهر رشت لهجه‌های گوناگون از گویش بیه‌پس زبان گیلکی توسط مردم تکلم می‌شود.
آب و هوای رشت ازجمله آب و هوای معتدل کاسپین و شبه مدیترانه‌ای است که دارای تابستان‌های گرم و شرجی و زمستان‌های سرد و مرطوب است. همچنین شهر رشت دارای رتبهٔ اول میزان بارش مراکز استان‌های ایران و به شهر باران های نقره ای مشهور است. رشت بیش از ۴٬۵ قرن پیش مرکز گیلان شد و در گذشته، مرکز استان یکم ایران بوده‌است. همچنین این شهر نقشی کلیدی در بزنگاه‌های تاریخ ایران مانند انقلاب مشروطه، جنبش جنگل و انقلاب ۱۳۵۷ ایران داشت و با توجه به فرهنگ مردم آن و قرار گرفتن در جاده راه ابریشم از دیرباز به عنوان مرکز تجارت شمال همواره به عنوان دروازه تمدن مدرن از آن یاد می‌شود و دارای پیشینه‌ای درخشان در عرصه مبادلات خارجی بوده‌است. این شهر در سال ۲۰۱۵ به شبکه شهرهای خلاق جهان به عنوان شهر خلاق خوراک‌شناسی زیر نظر یونسکو پیوست. براساس استانداردهای یونسکو شهر خلاق، شهری است که از نوآوری و توانمندی‌های شهروندان در توسعه پایدار شهری استفاده می‌کند. رشت تنها شهر ایران به همراه ۱۸ شهر دیگر جهان است که در زمینه خوراک‌شناسی در یونسکو ثبت شد.
امروزه شهر رشت یکی از قطب‌های کشاورزی در سطح کشور محسوب می‌شود. رشت یکی از قطب‌های تولید برنج ایران، تولیدکنندهٔ بزرگ فولاد و قطب تولید نانو داروهای ضد سرطان کشور یکی از مهم‌ترین شهرهای ایران است. از سال ۱۳۹۴ خورشیدی با تلاش‌های بی‌وقفهٔ مردم و پشتیبانی شهرداری رشت، روز ۱۲ دی با عنوان روز رشت به ثبت رسید. تاریخ میلادی دوم ژانویه روز رشت (شهر باران‌های نقره ای).
رشت با تلفظ درست «رِشت» در ایرانی باستان Ṷṛšti «باران» اسم مؤنث از Ṷaṛš «باریدن» و از این ریشه در زبان اوستایی صفت فعلی varǝšta «باریده» و در زبان لری باستان bǝṛšt «بارش» و bǝšt «باران» و در هورامی veš «باران» و فارسی نو «بارِش» از «وارِشت» فارسی میانه هم ریشه است.وجه تسمیهٔ رشت در فرهنگ واژه‌های دساتیر، به‌معنی گچی که بنّایان، سنگ و آجر را به آن محکم نمایند و در لغت‌نامه‌های انجمن آرا، آنندراج، لغت فرس اسدی توسی، لغت محلی شوشتری، برهان قاطع، ناظم الاطبا و لغت‌نامهٔ جهانگیری: چیزی که از هم فروریزد؛ هر چیزی که از هم فروریزد و فروپاشد؛ دیوار مشرف برافتادن. گچ را نیز گویند که بدان خانه سفید کنند؛ لجن و خاکروبه؛ خاک و گَرد؛ خاک را گویند؛ رنگ‌کرده نیز معنی شده‌است. همچنین رشت (به فتح اول) به معنی در فروافتاده در گودی قرار گرفته یا جای پست است. صفتی بود برای هفته بازار رشت و حومه که روزهای یکشنبه در این شهر و روزهای چهارشنبه در آج بیشه حومه رشت تشکیل می‌شد. رشت بازار یعنی بازار در گودی قرار گرفته و این صفت بدان اعتبار بود که هر پیله‌ور یا مسافری که از بخش‌های جنوبی، مانند رودبار یا از مناطق غربی مانند فومن یا از مناطق شرقی مانند لاهیجان به سوی رشت حرکت می‌کرد، از منطقه‌ای بلندتر به ناحیه‌ای که در سطح پایین قرار داشت سرازیر می‌شد. تدریجاً «بازار» از آخر نام حذف شد و «رشت» باقی‌ماند.
از جمله دیگر نظرات می‌توان به (بیه) یعنی مصب بین دو رود اشاره کرد. یا (دارالمرز) یعنی سرزمین پست و گود (جلگه) یا به نظر علی‌اکبر دهخدا چون ساخت اصلی شهر در سال ۹۰۰ هجری بوده و کلمه رشت در حساب ابجد ۹۰۰ است این نام را انتخاب نمودند. بنا به یک گمانه زنی دیگر نیز: تلفظ دقیق این نام شهر رَشت «رِشت» بوده که آن نیز از بن ریسیدن گرفته شده‌است و دلیل این نامگذاری مطرح بودن این شهر در تولید رشته‌های نوغان یا همان ابریشم|ابریشمی دانسته شده‌است. طبق یکی دیگر از گمانه زنی‌ها معنی کلمه رَشت از ترکیب کلمه «رِش» به معنی باران بسیار ریز است؛ که با پذیرفتن این گمانه زنی می‌توان رشت را به مکانی که در آنجا باران به صورت مداوم می‌بارد پذیرفت. واژه گیلکی «وارش» که به معنی باران است موید این نکته‌است که این واژه مرکب از وا+رش ساخته شده که اصل کلمهٔ مرکب هم پیشوند «وا» معادل «باز» متبادرکنندهٔ «باز باران» یعنی «باران مکرر» است. در اوستا کتاب ایرانیان باستان کلمه هو رشت بارها استفاده شده‌است. هو به معنی نیک و رشت به معنی کردار می‌باشد. شاید رشت در کتب پارسی به معنی کار یا عمل یا کردار یا محلی برای کار باشد. همچنین عده‌ای بر این گمانند که نام رشت از نام ایزد باران در فارسی پهلوی یعنی تیشتر گرفته شده.
ابتدا رشت به صورت قصبه‌ای بزرگ میان یک فضای جنگلی بوده و از آبادی‌های کهن ایران به‌شمار می‌رفته که نامش در کتاب حدودالعالم به سال ۳۷۲ هجری آمده‌است. این قصبه که در میان دو رودخانه گوهررود و سیاهرود قرار داشت و از این جهت نیز قدمت دیرینه دارد. نام قدیمی رشت «دارالمرز» یا «دارالامان» بوده که قبل از این دو به آن «بیه» می‌گفتند. بیه در لغت‌نامه‌ها، رود یا مصب بین دو رودخانه معنی شده‌است و چنین به نظر می‌رسد که دلیل این نامگذاری قرار گرفتن آن در میان دو رودخانه‌است که به مثابه حفاظ و دیوار شهر محسوب می‌گردید. لغت‌نامه دهخدا در باب رشت آورده‌است: در قرن هشتم هجری حمد ﷲ مستوفی اولین کسی است که از رشت نام می‌برد. در زمان شاه عباس در آنجا آبادانیهایی کرد و رشت توسعه یافت. در زمان قاجاریه بواسطهٔ بسط روابط اقتصادی ایران با روسیه و تماس آنها از راه رشت باز هم بر توسعهٔ این شهر افزود و در زمان ناصرالدین شاه از رشت با سی هزار تن جمعیت یاد شده و بازارهای آن از مال التجاره مملو بوده‌است.
در فرهنگ جغرافیایی ایران در مورد شهر رشت آمده: شهر رشت مرکز گیلان و مرکز استان یکم کشور بوده‌است. این شهر در ۳۳۹هزارگزی شمال باختر تهران و ۳۶هزارگزی جنوب بندر انزلی واقع شده‌است. از مرکز شهر و دو طرف ساختمان زیبای شهرداری چهار خیابان وسیع به چهار طرف کشیده شده‌است. بناهای دو و سه طبقهٔ نوساز و مغازه‌های معتبر در دو طرف این خیابان‌ها بنا شده‌است. شهر رشت از نظر شهربانی به پنج بخش زیر تقسیم می‌شود: ۱- ساغریسازان ۲- سبزه‌میدان و کیاب ۳- بازار ۴- مرکز شهر ۵- زرجوب. جمعیت شهر در حدود یکصدوبیست‌هزار تن است. تعداد مغازه‌ها و دکاکین شهر در حدود سه‌هزاروپانصد باب است. تعداد شماره‌های تلفن شهر رشت در حدود یک‌هزار نمره است. در این شهر دو دانشسرا و شش دبیرستان پسرانه و پنج دبیرستان دخترانه و ۱۴ دبستان پسرانه و ۱۶ دبستان دخترانه وجود دارد. کارخانه‌های شهر رشت به‌طور اختصار به این شرح است: ۱- کارخانهٔ گونی‌بافی، تعداد کارگران پانصد تن. ۲- کارخانهٔ بلورسازی، تعداد کارگران بیست تن. ۳- کارخانهٔ تخم نوغان‌گیری، مقدار محصول در سال از ۲۵ تا ۳۰ هزار جعبه. ۴- بند پوتین، تعداد کارگر ۱۵ تن. ۵- پنج کارخانهٔ برنج‌پاک‌کنی. ۶- دو کارخانهٔ آرد. ۷- دو کارخانهٔ پیله‌خفه‌کنی. ۸- کارخانهٔ کبریت‌سازی. ۹- چهار کارخانهٔ جوراب‌بافی. ۱۰- کارخانهٔ برق.
در فرهنگ معین آمده‌است: مرکز استان گیلان (شهرستان رشت) در میان شاخه‌های مصبی سفیدرود به نام گوهررود و صیقلان رودبار در جلگهٔ هموار و سبزی که تا کنار مرداب و بحر خزر امتداد دارد واقع است. جمعیت شهر رشت ۱۲۲۰۰۰ تن است. این شهر زیبا و مترقی در قرن اخیر بزرگترین مرکز تجارتی ایران در شمال بود و بوسیلهٔ بندرانزلی از طریق روسیه با غالب ممالک اروپای شرقی و مرکزی تجارت داشت. از سوی دیگر بوسیلهٔ جادهٔ شوسه از طریق قزوین به تهران و از طریق لاهیجان و لنگرود به مازندران و گرگان و از راه بندر پهلوی و طالش به آذربایجان شرقی مربوط است. شهر رشت در زمین‌های رسوبی جنوب مرداب بندر پهلوی در ارتفاع هم سطح دریای آزاد قرار گرفته و یکی از مناطق پرباران ایران است که میزان بارندگی سالیانهٔ آن به ۱/۷۰ متر می‌رسد و پرباران‌ترین مرکز استان ایران به‌شمار می‌آید. هوای شهر اغلب مِه آلود و دارای بخار آب زیاد است و به همین واسطه هوای رشت سرد نیست، تمام روزهای یخبندان این شهر در عرض سال از سی روز تجاوز نمی‌کند، روزهای برفی یا برف و باران توأم کمتر در این شهر دیده می‌شود و در سال ۱۳۳۶ ه.ش تنها یک روز برفی داشته و در سال ۱۳۳۵ ه.ش دوازده روز برفی در این شهر مشاهده شده‌است.
یاسنت لویی رابینو در سفرنامهٔ خود در ضمن بحث از مساجد و بقعه‌ها و بناهای تاریخی صورت چند سنگ نبشته را آورده که از آن جمله است: «صورت کتیبهٔ سنگی مسجد جامع رشت که در عهد فتحعلی شاه قاجار بسال ۱۲۳۴ هَ. ق؛ و صورت کتیبه سنگی بقعهٔ خواهر امام که در عصر ناصرالدین شاه به سال ۱۲۷۲ هَ.ق. نوشته شده‌است، و نیز صورت کتیبه‌ای بر گلدستهٔ مسجد ساغری سازان رشت منقوش بسال ۱۳۰۴ ه.ق .».
ایجاد بنای اولیه رشت را با احتمال زیاد به قبل از اسلام و به دوره ساسانیان نسبت می‌دهند در حالی که به نوشته برخی از محققان؛ رشت در پیش از اسلام و دست کم در دوره ساسانیان وجود داشته‌است و بنا بر روایت دیگری این ناحیه در گذشته دور، زیر آب‌های دریای خزر قرار گرفته بود، اما به تدریج و بر اثر رسوب زیاد و تبخیر آب، اراضی گیلان و ناحیه‌ای که امروزه به نام رشت معروف است از آب خارج شدند همچنین این منطقه یکی از چندهزار شهرهای می‌باشد که تحت حکومت الولکیان بوده‌است. این ناحیه چون دارای منابع طبیعی مانند جنگل و زمین‌های مناسب کشاورزی بوده، به سرعت به صورت دهکده‌ای درآمده و قابل سکونت شده‌است. در زمانی‌که حکومت ساسانی روبه فروپاشی می‌رفت، حکمرانی مستقل این دیار را گیلان‌شاه می‌نامیدند.
پس از غلبه مسلمانان بر ایران، اولین بار که نامی از رشت به میان آمد، سال ۶۱ هجری قمری بود. در زمان صفویه به ویژه در دوره شاه اسماعیل صفوی، سرزمین گیلان به دو بخش داخلی: «بیه پس» به مرکزیت فومن (و بعدها رشت) و «بیه پیش» به مرکزیت لاهیجان تقسیم می‌شد. حکومت بیه پیش از ۹۴۳ هجری قمری به خان احمد گیلانی رسید و شاه طهماسب اول صفوی، حکومت بیه پس را نیز به او سپرد. سرانجام شاه عباس اول صفوی گیلان را تسخیر کرد. در زمان سلطنت شاه عباس اول، گیلان استقلال خود را از دست داد. این شهر از سال ۱۰۰۴ هـ. ق به فرمان شاه‌عباس مرکز استان گیلان و مرکز معاملات نوغان و ابریشم شد که در آن زمان محصول اول گیلان بود. این امر موجب شد که مالکان بزرگ و معامله‌گران ایرانی و روسی و یونانی و ارمنی که سر و کار با نوغان و ابریشم داشتند به این شهر رو کرده و بر وسعت آن بیفزایند. از این زمان سنگفرش بازار و سرپوشیدن خندقهای سرگشاده در نواحی مرکزی شهر شروع شد. در سال ۱۰۷۱ هجری قمری، قوای روسیه به دستور پترکبیر به گیلان حمله برد و رشت را تا سال ۱۱۴۵ هجری قمری در اشغال خود نگه داشت. در سال ۱۰۴۵ هجری قمری شهر رشت به دست استپان رازین روس غارت شد. در سال ۱۷۲۲ میلادی نیز سپاهیانپترکبیر، رشت را تسخیر کردند. سپس روس‌های بلشویک در جریان تعقیب هواداران تزار رشت را به تصرف خود درآوردند. رشت در فاصلهٔ سال‌های ۱۱۵۷ هـ. ق تا ۱۱۸۴ هـ. ق در وسط جنگلی انبوه قرار داشت. در اطراف نقاط اصلی شهر خانه‌ها نزدیک به هم و در بقیهٔ نقاط خانه‌ها بدون هیچگونه نظمی پراکنده بود. در سال ۱۲۲۳ هـ. ق دارای سه‌هزار خانوار بوده، بازارش از چهار کوچه نامنظم که بخشی از آن با نی و حصیرهای تکه‌پاره پوشانده بودند تشکیل شده بود. این شهر در آن روزگار شش روز با تهران فاصله داشته‌است. این شهر از محلاتی تشکیل شده که نام خود را از زاهدان و عارفانی که در آن سکونت داشتند گرفته‌است مانند سمابجار (صومعه بجار)، چله‌خانه، پیرسرا، استادسرا، آفخرا، علمداران، خواهر امام، سلیمان‌داراب و غیره. سکونت هر یک از زاهدان یا عارفان یا پیران در قسمتی از قصبه یا شهر موجب بود که پیروان آنان مجاور مراد خود جمع شده و کویی تشکیل دهند و نام مراد خود را بر آن نهند. قسمتی از شهر نیز از پیشه‌وران و صنعتگرانی نام می‌گرفت مانند: خمیران یا خمگران، ساغری سازان، صیقلان و غیره.
کمیته سری ستار، که در دوره استبداد صغیر محمدعلی شاه در رشت، گیلان تشکیل شد و هدف از تشکیل آن، اعاده مشروطیت بود. ۴۶ نفر از مشروطه خواهان گیلانی و غیر گیلانی که در آن زمان در رشت بودند، در آن عضویت یافتند و با مساعی آنان بود که انقلاب محرم ۱۳۲۷ ه.ق رشت واقع شد که به نوبه خود منجر به فتح تهران و اعاده مشروطیت گردید. در مقابل این گروه و برای مقابله با شورش‌های احتمالی سردار افخم دارالحکومه را به مرکز اوباشان و فراشان سرکوب گر تبدیل کرده بود. به همین جهت مجاهدین گیلان از جمله اعضای کمیتهٔ ستار تصمیم گرفتند به هر وسیلهٔ ممکن سردار افخم را از بین ببرند. حمله آنان به دارالحکومه منجر به رویداد باغ مدیریه گردید.
سردار افخم والی گیلان و کسی بود که در جریان تحریم تنباکو و تحصن حاج میرزا حسن آشتیانی و معترضین در میدان ارک تهران به سوی مردم دستور شلیک داد و حدود سی تن را کشته و تعداد زیادی را زخمی‌کرد. رویداد باغ مدیریه مربوط به روزی است که سردار افخم در مجلس مهمانی در باغ مدیریه رشت حضور داشت، در این روز مجاهدین گیلان از سه نقطه، نخست خانه یوسف خان (معاون دیوان)، دوم از باغ حاجی وکیل و سوم از خانه میرزا کریم خان به سمت باغ به حرکت درآمدند. سپس پانزده نفر آنان همراه معز السلطان مأمور باغ مدیریه شدند و عده‌ای هم به همراه میرزا حسین خان کسمایی و علی محمد خان تربیت به سمت دارالحکومه حرکت کردند؛ ستون سوم نیز زیرفرمان یپرم خان، مأمور پشت دارالحکومه شدند. این افراد موفق شدند سردار افخم را به ضرب گلوله از پای درآورند. وقتی خبر کشته سردار افخم در شهر پیچید، بلافاصله دیگر گروه‌های مجاهدین دارالحکومه را تصرف و بر اوضاع شهر چیره شدند و با روحیهٔ مضاعف به تجهیز داوطلبان و آموزش نظامی آنها برآمدند. رویداد باغ مدیریه نه تنها مظهر خشم و نارضایتی گیلانیان علیه ظلم حکام وقت گردید، بلکه بازتاب آن در سراسر ایران روحی تازه به مشروطه طلبان و آزادی خواهان داد و بی‌درنگ برخی افراد حکومتی که موضوع انقلاب مشروطه را جدی دیدند به صف مخالفین حکومت پیوستند. از این دست می‌توان به سپهدار رشتی اشاره کرد که پس از واقعه باغ مدیریه و به محض این‌که وکیل التجار یزدی و ناصرالاسلام ندامانی مأمور شدند تا به تنکابن رفته و از او بخواهند رهبری مجاهدین شمال را به عهده بگیرد، به سرعت این پیشنهاد پذیرفت و بلافاصله با چند تن از نزدیکان خود و حدود پانصد نفر تفنگچی وارد رشت شد و اداره امور فرماندهی نیروهای انقلابی را به دست گرفت و برای فتح پایتخت به سوی تهران حرکت نمود. هنوز مراسم نوروز سال ۱۲۸۸ ه.خ پایان نیافته بود، که مجاهدین مشروطه‌خواه گیلان به فرماندهییپرم‌خان، وارد قزوین شدند و بین آنان و قوای دولتی، جنگ درگرفت. سرانجام مجاهدین، شهر را تصرف کردند و قاسم خان امیرتومان، فرمانده قشون دولتی و چند نفر دیگر به دار آویخته شدند. روز ۲۲ تیرماه ۱۲۸۸ ه.خ قوای بختیاری به فرماندهی سردار اسعد بختیاری و نیروهای گیلان به فرماندهی سپهدار تنکابنی، در نزدیکی تهران به هم رسیدند و در بادامک، اردو زدند. پس از پنج روز درگیری؛ بالاخره قوای مشروطه توانستند کنترل کامل تهران را به دست بگیرند. در این میان سران این قوا در عمارت بهارستان ساکن شدند و زمام امور تهران را به‌دست گرفتند.
جنبش جنگل یا نهضت جنگل یا قیام جنگل، جنبشی سیاسی همراه با مبارزهٔ مسلحانه در ایران بود که از سال ۱۲۹۳ به رهبری میرزا کوچک‌خان جنگلی به مبارزهٔ مسلحانه ضد ارتش خارجی داخل خاک ایران و بریگاد قزاق، که زیر دست افسران روسی تعلیم و تربیت شده بودند، پرداخت. آنچه روشن است تعداد زیادی از انقلابی‌های جنگل در درگیری‌های مسلحانه با لشکرهای انگلیس، روسیه و ارتش سلطنتی قاجار کشته شدند. جنگ جهانی اول و پادرمیانی انگلیس و روسیه تزاری در آن و ناتوانی شدید حکومت مرکزی ایران در اثر فقدان حمایت‌های خارجی، فضای سیاسی و اجتماعی آماده‌ای را برای ایجاد و رشد حرکت‌های مردمی به وجود آورد. در این فضای آماده، جنبش جنگل در شهریور ۱۲۹۳ شمسی (اوت ۱۹۱۴) شکل گرفت و در مدتی کوتاه نه تنها در گیلان، بلکه در اکثر نقاط ایران با استقبال مردم روبرو شد و روزبه روز بر توان نظامی آن افزود، به‌طوری‌که به خطری جدّی برای سیاست استعماری انگلیس در منطقه تبدیل شد. میرزا و یارانش نشریه‌ای نیز به نام جنگل منتشر می‌نمودند که در مجموع در سه دوره مجزای انتشارش مشتمل بر ۳۹ شماره شد. در سال ۱۳۱۶ هجری قمری در رشت شورش نسبتاً دامنه‌داری علیه قانون خراج راهداری کارگزاران روس که از ساکنان دهستان‌ها دریافت می‌کردند به وقوع پیوست. به هنگام جنگ جهانی اول شهر رشت در معرض تاخت و تاز سپاهیان روس و بعد نیروهای انگلیسی و شورشیان محلی قرار گرفت و خرابی بسیار در آن به بار آورد. در سال ۱۹۲۰ میلادی ارتش سرخ باکو را تصرف کرد و وارد بندر انزلی شد. انگلیسی‌ها رشت را تخلیه کردند و با آتش زدن انبارهای خود و انهدام پل سفید رود رهسپار بغداد شدند. این کار موجب شد که حکومتی ضد انگلیسی به ریاست میرزا کوچک خان جنگلی در رشت تشکیل شود. در واقع در این سال گیلان از ایران جدا شده و با تشکیل جمهوری سوسیالیستی گیلان رشت به عنوان پایتخت آن برگزیده شد و تا سال ۱۹۲۱ این وضعیت برای گیلان و رشت برقرار بود. سرانجام قوایی از تهران عازم سرکوبی انقلابیون شد؛ و در پی آن به موجب قرارداد ۱۳۳۹ هجری قمری (۱۹۲۱ میلادی) که بین دولتهای ایران و اتحاد جماهیر شوروی.
اولین‌های شهر رشت در ایران:
اولین شعبهٔ بانکی ایران (اولین شعبهٔ بانک سپه):در آغاز سال ۱۳۰۴ شمسی که هنوز اهمیت موسسات اقتصادی و عوامل بازرگانی در شئون اداری و زندگی اجتماعی ایران محسوس نشده بود، ایجاد اولین مؤسسه بانکی کشور طرح‌ریزی شد و مأمورین اجرای این فرمان با تشکیل شورایی از افراد بصیر و مطلع موفق شدند در چند مغازه واقع در خیابان سپه نخستین بانک ایرانی را در اردیبهشت سال ۱۳۰۴ افتتاح نمایند. سرمایه اولیه بانک ۳٬۸۸۳٬۹۵۰ ریال از محل موجودی صندوق بازنشستگی درجه داران قشون بود و بدین جهت فعالیت یک سال نخست این بانک به افسران ارتش اختصاص داشت، که با پرداخت وام‌های تقسیطی به رفع نیازمندی‌های آنان کمک مؤثر می‌نمود و چون پیوسته به وسعت دامنه عملیات خود می‌افزود دوایر بانک به جای وسیع‌تری که در اول باب همایون از ابنیه قورخانه آماده شده بود، انتقال یافت و در ۲۴ اسفند ۱۳۰۴ اولین شعبه این بانک در شهر رشت افتتاح شد و علاوه بر معاملات درجه‌داران قشون، به خرید و فروش برات و گشایش اعتبار برای بازرگانان و فعالیت‌های بیشتری در امور بانکی و معاملات بازرگانی آغاز گردید.
اولین کتابخانه ملی با بنای شاخص: فکر تأسیس این کتابخانه ملی در سال ۱۳۰۶ توسط محمدعلی تربیت، رئیس اداره فرهنگ گیلان، در زمین اهدایی شهرداری رشت به این اداره مطرح شد. در روز ۱۶ آذر سال ۱۳۰۶ جمعیتی به نام نشر معارف گیلان که هدف آن ساخت کتابخانه ملی بود تشکیل شد و سرانجام در روز پنجشنبه ۱۹ مهر ۱۳۱۳ هم‌زمان با جشن هزاره فردوسی کتابخانه مذکور گشایش یافت. این کتابخانه اولین کتابخانه‌ای است که لفظ "کتابخانه ملی"برای آن استفاده گردید و احداث بنا ی آن هم‌زمان با ساخت و ساز یک سلسله ابنیه اداری و عام‌المنفعه در شمال ایران در دوره عهد پهلوی اول انجام گرفت و نوع معماری آن تقلیدی از معماری شرق اروپا می‌باشد. (کتابخانه ملی رشت واقع در میدان شهرداری - خیابان علم الهدی)
اولین تئاتر: اولین تئاتر ایران به شکل کلاسیک و در سالن در شهر رشت شروع به کار کرد.
اولین اتوبوس وارد شده به ایران (قبل از دههٔ نود قرن سیزدهم هجری شمسی (پیش از سال هزار و دویست و نود شمسی)):اولین اتوبوس در ایران توسط یک تاجر بلژیکی در شهر رشت به کار گرفته شد، اما به مرور زمان و با توجه به میزان کرایه، سودآوری و زیر ساخت‌های حمل و نقل توجیه اقتصادی آن رد شد و به همین دلیل اتوبوس به کار گرفته شده به یکی از تجار ایرانی به نام (معین التجار) فروخته شد.
اولین راه‌آهن ایران: قدیمی‌ترین راه‌آهن ایران در مسیر بندر انزلی به پیربازار و رشت احداث شده و بقایای این راه‌آهن و خطوط ریلی هنوز وجود دارد.
رشت در ۴۹ درجه و ۳۶ دقیقه طول شرقی و ۳۷ درجه و ۱۶ دقیقه عرض شمالی واقع شده و فاصله آن از تهران ۳۰۰ کیلومتر است. همچنین شهر رشت با مساحت ۱۸۰ کیلومتر مربع در زمینی مسطح و هموار به ارتفاع به‌طور میانگین ۵ متر از سطح آب‌های آزاد قرار دارد. رشته کوه البرز در قسمت جنوبی شهر رشت واقع شده و نزدیک‌ترین قله بلند به شهر رشت (درفک) به ارتفاع ۲٬۷۳۳ متر است. نزدیک‌ترین شهرستان به رشت شهرستان خمام است که در فاصلهٔ ۸ کیلومتری از آن قرار دارد. رشت از شمال به دریای خزر وشهرستان خمام و از شمال غرب به شهرستان انزلی، از غرب به رودخانه پسیخان و شفت، صومعه‌سرا و فومن، از جنوب به بخش سنگر و شهرستان رودبار و از شرق به کوچصفهان و آستانه اشرفیه محدود است.
سلسله جبال البرز در قسمت جنوبی شهر رشت واقع شده و نزدیک‌ترین قله بلند به شهر رشت (درفک) به ارتفاع ۲۷۳۳ متر است. نزدیک‌ترین شهرستان به رشت شهرستان خمام است که در فاصلهٔ ۸ کیلومتر ی آن قرار دارد. رشت از جانب شمال به دریای خزر و شهرستان خمام و از شمال غرب به شهرستان انزلی، غرب به رودخانه پسیخان، صومعه‌سرا و فومن، از جنوب به شهرستان سنگر و رودبار و از شرق به کوچصفهان و لاهیجان محدود است و فاصلهٔ آن تا تهران ۳۲۵ کیلومتر، تا ساری ۳۶۵ کیلومتر و تا بندر انزلی ۲۵ کیلومتر است.
در رشت دو رودخانه گوهررود و زرجوب جریان دارد که یکی در شرق و دیگری در غرب این شهر قرار گرفته‌اند. این دو رودخانه در حوالی ناحیهٔ پیر بازار رشت به یکدیگر رسیده و سپس وارد تالاب انزلی می‌شوند.
رودخانه زرجوب: این رودخانه که در شرق شهرستان رشت جاریست با نامهای صیقلان‌رود، سیاهرود، کلاشه رودبار و نهر بوسار خوانده می‌شود. این رودخانه که در سر راه رشت به قزوین - رشت به لاهیجان و رشت به پیر بازار واقع شده‌است از کوه‌های کم ارتفاع هزار مرز، نیزه سر، جکلوندان و کچا که در جنوب شهرستان رشت قرار دارند، سرچشمه گرفته و پس از طی مسیر ۴۳ کیلومتر به تالاب انزلی سرازیر می‌شود. این رودخانه بنا به نقشه سال ۱۳۳۲ خورشیدی، پس از ورود به رشت به سه راه باقرآباد رسیده و از آنجا به دو شاخه تقسیم شده که یک شاخه آن به سمت شمال و در موازات جاده پیر بازار در جریان بود و دیگری به زمین‌های گود و مزارع و باغات منطقه گلسار سرازیر می‌گشت که پس از احداث خیابان سعدی از بین رفت.
رودخانه گوهررود: گوهر رود که از کوه‌های چوماچا سرچشمه می‌گیرد در داخل شهر رشت به رود چمارسرا معروف است. گوهر رود و سیاهرود در منطقه‌ای به نام کماکل به هم پیوسته و با نام رود پیربازار به تالاب انزلی سرازیر می‌گردند
رشت به سبب ریزش باران‌های ریز و یکریز (باران ریزه) به شهر باران‌های نقره‌ای لقب داده شده‌است. در اساطیر ایران باستان الهه باران تیشتر نام دارد و احتمال می‌رود واژهٔ رشت صورت تغییر یافته تیشتر باشد، چرا که آثار بازمانده از فرهنگ ایران باستان در گوشه‌هایی از فرهنگ بومی گیلان نمودهایی کم رنگ به جای گذاشته‌است. بر اساس آمارهای منتشر شده از سوی سازمان هواشناسی، متوسط بارندگی در سال ۱۳۵ روز است. کمترین بارندگی در ماه‌های تابستان به خصوص مرداد و بیشترین ان در پائیز به ویزه مهر و آبان می‌باشد؛ ولی این امر ثابت نیست و گاهی ماه‌های فروردین، آبان، دی، بهمن و اسفند دارای بیشترین میزان بارندگی در سال می‌باشد.باران‌های مداوم در رشت و گیلان، مردم این منطقه را وادار نمود، که در ساخت بام‌های خود از پوشش مناسبی بهره گیرند و بهترین و مناسب‌ترین پوششی که برای بام‌های خود اختیار کرده‌اند، استفاده از سفال بوده‌است، به‌طوری‌که این شهر در سال‌های نه چندان دور به شهر بام‌های سفالی مشهور بوده‌است. همه جهانگردان و مسافرانی که از رشت دیدن کردند، عمدتاً از رطوبت هوا و باران‌های آن مطالبی گوناگون نوشته‌اند. گرببایدوف، سفیر روسیه در دوران قاجار، در نامهای دربارهٔ رطوبت هوای رشت می‌نویسد: «رطوبت به قدری زیاد است، که حتی از درز ساعت هم عبور کرده و فنر ساعت زنگ می‌زند» هم چنین مظفرالدین‌شاه قاجار در اولین سفری که به اروپا داشته، در سفرنامهٔ خود دربارهٔ باران رشت می‌نویسد: «صبح از خواب برخاستم. دیگر از دست باران نمی‌دانم چه بنویسم. از یک ساعت به غروب مانده تا الآن که از خواب برخاستم، متصل باران می‌بارد و معرکه می‌کند»
آب و هوای رشت معتدل و مرطوب است. میانگین سالانه بارندگی در این شهر ۱۳۵۹ میلی‌متر می‌باشد رشت دارای رتبهٔ اول میزان بارش مراکز استان‌های ایران و به شهر باران شهرت دارد. کم‌باران‌ترین سال طی ۵۰ سال اخیر سال ۱۹۷۱ با ۹۵۷٫۸ میلی‌متر و پرباران‌ترین سال طی این مدت سال ۱۹۷۲ با ۱۹۶۷٫۶ میلی‌متر بارندگی می‌باشد. تعداد روزهای بارندگی در رشت ۱۳۸ روز می‌باشد و حداکثر بارندگی در ۲۴ ساعت در مدت آماری ثبت شده، به میزان ۱۷۰ میلی‌متر در تاریخ ۱۹ مهر ۱۳۶۲ ثبت شده‌است. بارندگی‌ها در رشت بر پایه رژیم بارشی سواحل دریای خزر، عمدتاً متأثر از سامانه‌های پرفشار شمالی است.
بر اثر تعداد کم روزهای یخبندان در رشت، ریزش برف‌های سنگین کمتر اتفاق می‌افتد و اگر هم برودت هوا باعث نزول برف شود، پایداری آن درازمدت نیست. نتیجهٔ آمارگیری در مورد ریزش برف در رشت نشان می‌دهد، که در رشت به‌طور متوسط در سال ۷ روز(۲ روز در دی و ۲ روز در بهمن و ۲ روز در اسفند و ۱ روز در بقیه ماه‌های سال) برف باریده‌است. با وجود این آمارهای، گاه اتفاق می‌افتاد که گیلان و رشت مورد حملهٔ استثنایی سرمای قطبی مرکز پرفشار سیبری، یا مراکز پرفشار قطبی روسیه قرار می‌گیرد که به برف تاریخی زمستان ۱۳۲۸ می‌توان اشاره کرد، که گاهی تا ۲ متر اندازی‌گیری شده که از نظر مردم رشت به پیله برف (برف بزرگ) خوانده شده‌است؛ یا برف زمستان ۱۳۵۰ که ارتفاع آن در رشت تا حدود ۲ متر (و حتی بیشتر) رسید.
برف بهمن ۸۳ رشت:از جمله بی‌سابقه‌ترین نزول برف سنگین در رشت، برف بهمن ماه ۱۳۸۳ است که خسارت‌های زیادی به اماکن مسکونی، کارخانجات و مراکز عمومی وارد ساخت. بارش این برف از شامگاه روز یکشنبه ۱۸ بهمن آغاز شد و تا بامداد روز جمعه ۲۳ بهمن ادامه داشت و به گفتهٔ منابع خبری ارتفاع آن به۱/۵ تا ۲ متر رسید و یکی از بی‌سابقه‌ترین بارش برف در دهه‌های اخیر بوده به‌طوری‌که از سوی مطبوعات و مسئولان به بحران سفید نام گرفت. کل خسارت وارده از سوی مقامات وقت استان ۳۳۳ میلیارد تومان برآورد شد.
میانگین سالانه دمای هوا در رشت ۱۵٫۹ درجه سانتیگراد است. میانگین حداکثر سالانه دمای هوا ۲۰٫۶ و میانگین حداقل سالانه آن ۱۱٫۳ درجه می‌باشد. اختلاف حداکثر و حداقل دمای سالانه ۹٫۳ درجه‌است. حداقل دمای گزارش شده ۱۹- درجه در ۳۰ دی ۱۳۴۲ و ۱۸- درجه در ۱۴ بهمن ۱۳۵۰ و حداکثر دمای گزارش شده ۴۰ درجه در ۲۳ شهریور ۱۳۷۵ می‌باشد.
در سال ۱۳۹۴، روز ۱۲ دی ماه روزی که رشت در بیش از ۴٬۵ قرن پیش به عنوان مرکز سیاسی گیلان انتخاب گردید به عنوان روز رشت در تقویم رسمی کشور درج شد.
شهر رشت پرجمعیت‌ترین شهر شمال کشور و از جمله کلانشهرهای ایران است. جمعیت شهر رشت مطابق نتایج سر شماری سال (۱۳۹۰)۶۳۹٬۹۵۱ نفر و جمعیت شهرستان رشت ۹۱۸۴۴۵ نفر است. بر اساس سرشماری رسمی در سال ۱۳۹۵، جمعیت ساکن آن ۹۵۶٬۹۷۱ نفر بوده‌است. جمعیت شناور ثابت روزانهٔ شهر رشت به‌عنوان مادرشهر استان گیلان بالغ بر ۱٬۲۰۰٬۰۰۰ نفر است. جمعیت این شهر در تعطیلات و ماه‌های گردشگری سال بالغ بر دو میلیون نفر است. رشت فشرده‌ترین شهر ایران به لحاظ نسبت جمعیت به وسعت است و ازلحاظ نسبت جمعیت در روز و شب نیز رتبه نخست کشور را دارد.
در شهر رشت لهجه‌های گوناگون از گویش بیه‌پس از زبان گیلکی رایج است. برخی گیلکی را به نام پهلوی خوانده‌اند. حمدالله مستوفی قزوینی می‌نویسد: «در گشتاسفی که بخشی‌ست در مجاورت دریای خزر و نزدیک «سالیان»، زبان‌شان به پهلوی به جیلانی (گیلانی) باز بسته‌است.». مستوفی پهلوی را شبیه و وابسته به گیلکی می‌داند. زبان رسمی جلسات شورای شهر رشت گیلکی است.
اکثر مردم شهر رشت، (۹۸٪/۲) گیلک هستند. گیلک یا همان گیل به زبان پهلوی «گل=Gel» و به تازی «الجیل» ثبت شده‌است، در نیمه اول قرن میلادی از طرف «کاپوس پلینوس» با نام «گلای Gelaee» معرفی شده‌است. خودزکو در کتاب تاریخ گیلان، به نقل از پلین-و-دوسنت کروآ و دنیس لوپری یه ژت قوم گیل را از اخلاف کادوس قدیم معرفی می‌کند؛ که از زمان ژوستینین امپراتور روم پس از دفع حمله آماردها بر ارتفاعات شرقی گیلان مسلط شده‌اند. دربارهٔ سلاح این قوم نیز گفته‌است عبارت بود از سپر و نیزه و شمشیری که از شانه آویزان می‌شد و سه زوبین و یک خنجر که به دست چپ می‌گرفتند. اریستوفن اقوام جنوب خزر را چنین معرفی می‌کند: از شرق به غرب هیرگانیان – مردها – اناریاکان – کادوس – آلبانی – کاسپی – اوتیان. استرابن، جغرافی‌دان عهد قدیم که در فاصله ۴۰ قبل از میلاد تا ۴۰ بعد از میلاد می‌زیسته و در کتاب ۱۱ فصل ۸ خود آورده‌است که: در نواحی شمالی کوه «پراخواتراس=همان سلسله البرز که حائل بین نجد ایران و گیلان و مازندران است» اقوام گلای Gelaee و کادوس (به زبان یونانی باستان: Καδούσιοι) و (به انگلیسی: Cadusii) و ماردی و بعضی قبایل گرگانی زیست می‌کنند؛ و بدین ترتیب جایگاه گیل – گیلان را نشان می‌دهد.
پیش از ورود اسلام به ایران، گروهی از ساکنان گیلان زرتشتی و گروهی دیگر بی‌دین بودند. با آنکه دو نفر کشیش مسیحی در گیلان و دو کشیش دیگر در ری و طبرستان وجود داشته‌اند اما آئین مسیحیت پیروان چندانی را در منطقهٔ گیلان به خود جذب نکرده بود. پس از شکست ایرانیان در قادسیه، چهار هزار نفر از سربازان دیلم تصمیم گرفتند به اسلام بگروند و به تازیان در جنگ جلولا کمک کنند، به همین سبب با مسلمانان در کوفه مستقر شدند. از آن به بعد کسانی که از طرف خلیفه بغداد تحت شکنجه و تعقیب بودند می‌توانستند در گیلان پذیرایی شوند. مذهب گیلک‌ها که اکثریت جمعیت شهر رشت را تشکیل می‌دهند، شیعه می‌باشد؛ ولی تعدادی اقلیت مذهبی از سال‌های بسیار دور در کنار دیگر مردم رشت زندگی می‌کنند.
گیلان سرزمینی با تنوع قومی و گویشی است و با این‌که از نظر وسعت جغرافیایی از کوچکترین استان‌های کشور است، گوناگونی و تنوع فرهنگی آن بیش از هر جای دیگر ایران دیده می‌شود. قرن‌های متمادی است که اقوام مختلف در شهر رشت و مناطق دیگر گیلان همزیستی مسالمت‌آمیزی با هم دارند و این همزیستی فرهنگ مشترکی را پدیدآورده و در عین حال این اقوام ویژگی‌های قومی و گویشی خود را حفظ کرده‌اند. این فرهنگ غنی خود را در آداب و سنن مردم گیلان بروز داده‌است. آیین‌هایی مانند نوروزخوانی٬عروس گوله که پس از گذشت سال‌ها همچنان در میان مردم گیلان و حتی جوامع مدرن شهری مانند رشت نیز دیده می‌شوند مؤید این پشتوانهٔ فرهنگی عمیق است.
عباس مسعودی مؤسس قدیمی‌ترین روزنامهٔ ایران یعنی روزنامهٔ اطلاعات در سفری که در نوروز ۱۳۰۷ خورشیدی به گیلان و رشت نموده و گزارشی از این سفر را در روزنامهٔ اطلاعات به چاپ رسانده دربارهٔ علاقه مردم منطقه بر اعتلای فرهنگ و تجدد می‌نویسد: «حسن تجدد خواهی و فکر آزادی طلبی و معارف پروری در مردمان این شهر (رشت) تا حدی یعنی تقریباً ۲۰ سال زیادتر از ما (تهرانی‌ها) وجود دارد. اهالی رشت از هر فکر روشن و باز و از هر موضوعی که بوی آزادی و ترقی و آبادانی از آن استشمام شود با آغوش باز استقبال می‌کنند. من یقین دارم اهالی رشت یعنی اکثریت مردمان این شهر از حیث تجدد و فکر ترقی خواهی قریب ۲۰ سال از ما تهرانی‌ها جلو هستند.»
نیما یوشیج بنیان‌گذار شعر معاصر فارسی که از سال ۱۳۰۸ تا اواخر ۱۳۱۱ در شهرهای گیلان بکار معلمی اشتغال داشته، ضمن برشمردن خصوصیات مردم گیلان، روحیه تجدد خواهی و علم دوستی آنها را ستوده و در نامهای خطاب به استاد ذبیح اله صفا در این مورد نوشته: «اگر چه رشت یک شهر تجارتی است اما اهالی میل دارند سربلند باشند، خط پیشرفت را وجدان به فکر آنها داده‌است، حتی دهاتی‌های آنها که از هیئت آنها متأثر می‌شوم، نزدیک به افکار و احساسات شهری افکار و احساساتی دارند. متمدنین آن که شهری باشند علم و هنر را به غارت می‌برند مثل این که آنها را تعاقب کرده‌اند.»
شهر رشت از سال ۱۰۰۴ هـ. ق به فرمان شاه‌عباس مرکز استان گیلان شد از این زمان به بعد علی‌رغم کشمکش‌های گوناگون با حکومت‌های مرکزی ایران و همچنین کشمکش‌های درون گیلان رشت همواره مرکز گیلان و اقامت گاه والی گیلان بود در سال ۱۳۰۴ با انتصاب امیراصلان خواجه نوری (نظام الدوله) به سمت استانداری گیلان اولین بار لفظ استاندار برای حاکم گیلان به کار گرفته شد. همچنین در زمان اولین تقسیم‌بندی استانی کشور که در ۱۹ دی ۱۳۱۶ خورشیدی، با اصلاح قانون تقسیمات کشوری اعمال شد. استان یکم یکی از ۱۰ استان ایران به مرکزیت رشت بود. این استان شامل شهرهای زنجان، قزوین، ساوه، سلطان آباد، رشت و شهسوار می‌بود.
شهرداری رشت، سازمانی است دولتی که در ۱۲۸۶ خورشیدی تأسیس شد و مسئولیت اداره این کلانشهر را به عهده دارد. مدیریت این سازمان با شهردار رشت است که از طریق آرای شورای شهر رشت انتخاب می‌شود و حکم وی توسط وزیر کشور ابلاغ می‌شود. شهرداری رشت، شامل ۵ منطقه‌است که اداره مناطق شهری رشت به عهده شهردار منطقه می‌باشد و هر منطقه شامل چند ناحیه شهری است شهر رشت دارای ۱۵ ناحیه شهری می‌باشد. شهرداری رشت متشکل از ۵ معاونت است و۱۳ سازمان زیر مجموعه دارد.
کنسولگری فدراسیون روسیه در رشت نمایندگی دیپلماتیک روسیه در رشت، استان گیلان ایران است. در حال حاضر ماکسیم آناتولییویچ بارانوف سرکنسول و آقای آندرئی الکساندروویچ آلنکین معاونت این سرکنسولگری را بر عهده دارند و حوزه فعالیت آن در پنج استان گیلان، مازندران، گلستان، اردبیل و آذربایجان شرقی است. این کنسولگری روزانه پذیرای متقاضیان روادید است.
در زمان قاجار، به موازات توسعه اقتصادی میان ایران و روسیه، تجارت نوغان و سایر محصولات گسترش پیدا کرد. به این ترتیب رشت در قرن ۱۹ میلادی به دروازه اروپا بدل شد. گریگوری والریانویچ ملگونف، سیاح روس که سال ۱۲۷۵ هجری قمری به رشت سفر کرده بود، در خاطرات خود نوشته‌است که این شهر در آن روزگار دارای ۵۴۶ خانه، ۱۰۲۱ مغازه و ۲۷ هزار و ۳۱۴ نفر جمعیت بوده‌است. در این زمان اعتبار سیاسی رشت به حدی بود که دولتهای روسیه، بریتانیا و عثمانی در شهر رشت کنسولگری داشتند.
شهر رشت داری ۴۰ پارک فعال است که بسیاری از آنها مانند سبزه میدان دارای قدمت تاریخی‌اند. از این تعداد ۱۰ پارک در منطقه یک، ۷ پارک در منطقه دو، ۱۱ پارک در منطقه سه و۱۲ پارک در منطقه چهار شهر رشت قرار دارند؛ و منطقه ۵ فاقد پارک است. سرانه فضای سبز رشت کمتر از میانگین و استاندارد کشوری و حتی شهرهای کویری ایران کمتر است.[۹۳] در سال‌های اخیر از سوی شهرداری رشت فاز اول پارک مفاخر این شهر برای افزایش سرانه فضای سبز احداث شده و فاز دوم این پارک با توجه به قرار گرفتن چند خانه سازمانی اداره جنگل‌ها و مراتع علی‌رغم وجود مصوبه دولت قابل استفاده برای عموم مردم نیست. پارک ۴۰۰ هکتاری لاکان از دیگر وعده‌های استانداری گیلان برای جبران فقر فضای سبز کلانشهر رشت است که تاکنون عملیات اجرایی آن آغاز نشده‌است.نخستین فیلم در ایران به سال ۱۳۱۱ ساخته شد. این فیلم صامت که «لآبی و رابی» نام داشت به کارگردانی آوانس اوگانیانس عرضه گردید که ابتدا در تهران و سپس در برخی از شهرهای گیلان نمایش داده شد. یک سال بعد فیلم ناطق فارسی «دختر لُر» در بمبئی هندوستان ساخته شد. این فیلم در اغلب شهرهای ایران از جمله رشت روی پرده سینما آمد. آغاز نمایش فیلم در گیلان به دهه ۱۲۹۰ خورشیدی یعنی تقریباً هم‌زمان با آغاز فعالیت هالیوود در آمریکا برمی‌گردد که متعاقب آن اندکی بعد اولین سینما در رشت تحت نام سینما ایران احداث گردید. در این دهه در سالن «اجتماعات فرهنگ» واقع در شمال غرب سبزه‌میدان رشت، هفته‌ای یکبار توسط شخصی به نام «الوش‌بیک» فیلم نمایش داده می‌شد. چندی بعد «کریشا مایاک» در این محل سینما ایران را تأسیس کرد. این سینما دارای دو سالن تابستانی و زمستانی بود. قیمت بلیط ۱۰ شاهی، یک ریال و یک ونیم ریال بود. در سال ۱۳۳۶ خورشیدی پرده سینما به «سینماسکوپ» تبدیل شد. سینما ایران تا سال ۱۳۴۵ خورشیدی به کار خود ادامه داد و در این سال تعطیل گردید. در حال حاضر از محل آن به صورت پارکینگ استفاده می‌شود.امروزه رشت علی‌رغم گردشگرپذیر بودن با بحران هتل مواجه است و از حداقل‌های استانداردهای جهانی در این زمینه محروم است. کلانشهر توریستی رشت فاقد هتل ۵ ستاره گرید تاپ است و تنها یک هتل ۵ ستاره قدیمی گرید A و یک هتل ۴ ستاره و درمجموع دارای ۶ هتل و تعدادی مسافرخانه و مهمان‌پذیر است. هتل درنای رشت که عملیات اجرایی ساخت آن با استاندارهای اروپایی و اتاق‌های رویال در سال ۱۳۸۴ در بلوار ولیعصر آغاز شده و قرار بود یکساله به بهره‌برداری برسد با گذشت نزدیک به یک دهه نیمه کاره رها شده‌است.
گام‌های نخستین آموزش و پرورش در ایران پس از اسلام بر بنیان‌های دینی تکیه داشته و مساجد و مکتب‌خانه‌ها در آغاز مسیر این حرکت قرار داشتند. مساجد نخستین جایی بود که برای آموزش مورد توجه قرار گرفت. در استان گیلان نیز مانند سایر نقاط کشور نخستین گام‌های آموزش از مساجد و مکتب‌خانه‌ها آغاز گردید. تأسیس مدارس جدید در رشت، پیش از برخاستن نغمۀ مشروطه‌خواهی و از سال‌های نخست سلطنت مظفّرالدّین آغاز شد. در دوران هفت سالۀ نهضت جنگل تعداد مدارس رشت افزایش یافت و در سایر نقاط گیلان نیز مدرسه دائر شد. البتّه این مدارس نهایتاً امکان آموزش تا پایان دورۀ شش سالۀ مقدّماتی را داشتند. هنوز جنگلی‌ها در گیلان کرّ و فر داشتند که برای نخستین بار دوره شش سالۀ دوم تحصیلی یا دورۀ متوسّطه در این ایالت دائر شد. مدرسۀ متوسّطۀ نمرۀ یک که بعدها مدرسۀ شاهپور نام گرفت و امروزه دبیرستان شهید دکتر بهشتی خوانده می‌شود، در سال ۱۲۹۸خورشیدی در رشت و در محله سبزه‌میدان در عمارتی دائر شد که سال‌ها محل چند مدرسه ابتدایی با نامهای مختلف بود. مدرسۀ متوسّطۀ نمره یک مدّتی هم به عمارتی در محلۀ زیرکوچه منتقل شد. پس از قدرت یافتن رضاشاه رشت از نخستین شهرهایی بود که از سال ۱۳۰۲ تغییرات اساسی و عمران و آبادی در آن صورت گرفت و صاحب خیابان‌های عریض و طویل و دارای پیاده‌رو و نیز عمارتهای و مهمان‌خانه‌های مدرن، مغازه‌های فروش البسه و امتعه اروپایی، اطفائیه (آتش‌نشانی)، سیستم نظافت شهر، کارخانه تولید برق، سینما و نظایر آن شد.
رشت سومین شهر ایران بود که در آن مدرسه نوین ساخته شد. نخستین مدرسه جدید در گیلان در سال ۱۳۱۴ ه.ق در زمان حکومت شعاع السلطنة در گیلان آغاز به کار کرد. در این مدرسه درس‌هایی مانند: زبان فرانسه، روسی، صرف و نحو، کلیات سعدی و قرائت قرآن تدریس می‌شد. پس از تأسیس نخستین مدرسه به سبک جدید مدارس دیگری نیز از سوی افراد و انجمنهای مختلف تأسیس گردید. نخستین مدرسه دخترانه به نام «شمسیه» در سال ۱۳۲۷ ه.ق (یعنی پس از گذشت سیزده سال از تأسیس اولین مدرسه پسرانه) به کوشش شیخ علی طالقانی (تنها) تأسیس گردید. اولین هنرستان گیلان نیز به نام «مدرسه فلاحت» به وسیله حاج میرزا حسن خان اسفند یاری (محتشم السلطنة) در سال ۱۳۲۵ ه.ق تأسیس گردید. مدیریت این مدرسه را میسو لافون فرانسوی بر عهده داشت و در آن به تدریس علوم کشاورزی و پرورش کرم‌ابریشم پرداخته می‌شد. در این رهگذر برخی از خارجیان مقیم ایران و اقلیتهای مذهبی در گیلان مدارسی را بنیان نهادند. در سال ۱۲۹۰ ه.ق ارامنه مدرسه‌ای به نام «انوشیروان» در رشت بنا نهادند. مبلغین پروتستان آمریکایی مدرسه متوسطه پسرانه‌ای، در سال ۱۳۱۳ ه.ق در رشت تأسیس کردند و در پی آن آمریکایی‌ها در سال ۱۳۲۴ ه.ق مدرسه متوسطه دخترانه‌ای نیز تأسیس نمودند. هم‌زمان با شروع نهضت جنگل (۱۲۹۳–۱۳۰۰ ه.ش) مدارسی نیز از طرف جنگلی‌ها تأسیس گردید. جنگلی‌ها در مرامنامه خود، تحصیلات ابتدایی را برای کودکان اجباری نموده و تحصیلات متوسطه و عالی را برای افراد با استعداد مجانی و الزامی دانستند.
در تیر ماه ۱۳۴۰ به علت گستردگی سطح مدارس حیات ادارهٔ آموزش و پرورش شهرستان رشت پایان گرفت ادارات آموزش و پرورش ناحیهٔ یک و دو رشت تأسیس گردید. از آن زمان به رغم رشد جمعیت، وسعت و گستردگی مدارس تغییری در سازماندهی آموزش عمومی رشت ایجاد نشده‌است.
اولین مرکز آموزش عالی در گیلان، در سال ۱۳۴۴ خورشیدی، با گشایش آموزشگاه عالی پرستاری، آغاز به کار کرد و در پی آن، مدرسه عالی بازرگانی رشت، در سال ۱۳۴۸ خورشیدی و مدرسه عالی پرستاری، در سال ۱۳۵۵ خورشیدی، تأسیس گردیدند. پس از آنها، دانشگاه گیلان، در راستای قراردادی میان ایران و آلمان غربی، در سال ۱۳۵۳ خورشیدی، تأسیس شد و از سال ۱۳۵۶ خورشیدی؛ کار خود را با پذیرش ۱۵۵ دانشجو در ۹ رشته، آغاز کرد. پس از انقلاب اسلامی ایران، مدرسه عالی مدیریت گیلان در لاهیجان و مدرسه عالی بازرگانی رشت، با دانشگاه گیلان، ادغام شدند.
در دوره قاجاریه رشت دارای دو بازار بود، بازار باربندان (ساغریسازان) و بازار ساروق بندان که در مرکز شهر واقع بود. در این دوره، رشت به طور چشمگیری توسعه یافت. در فاصله یازده کیلومتری این شهر در محل برخورد دو رودخانه گوهر رود و زرجوب (سیاهرود)، بندر ارتباطی پیربازار به وجود آمد، بدین ترتیب کالاهای تجاری از روسیه تا بندر پیربازار و از آن به بعد به وسیلة خط آهن تا شهر رشت منتقل می شد. پیربازار، روستایی از بخش مرکزی رشت بود که به علت مجاورت با مرداب و دریا، پره بازار یا بازار ساحلی و بازار مرکزی نامیده می شد، و تدریجاً به پیربازار یا پیله بازار، شهرت یافت و لنگرگاه و بندر مهم رشت شد. در هنگام فزونی آب سیاهرود، از پیربازار تا رشت، با کرجی طی می شد. لیکن به مرور زمان، راه مال رو و سپس راه درشکه رو، رشت را به این بندر ارتباط میداد. در دورة قاجاریه، برنامه های عمرانی بسیاری اجرا شد.
استان گیلان غنی‌ترین استان کشور از نظر تولید محصولات کشاورزی است این استان دارای: رتبهٔ نخست کشوری در تولید ماکیان ، رتبه نخست ایران در کشت مکانیزه برنج ، رتبه نخست کشور در تنوع محصولات.
و بسیاری از مزایای کشاورزی دیگر است و از این بین شهرستان رشت با ۶۴هزار ۲۵۰هکتار زمین زراعی که ۷۵ هزار بهر ه بردار در۶بخش و۱۸دهستان این شهرستان فعالیت می‌کنند و حاصل آن سالانه ۲۹۵هزار ۵۵۰تن شلتوک است که از این میزان شلتوک ۱۷۷هزار و ۳۰۰تن برنج سفید استحصال می‌شود و همچنین با تولید ۱۰درصد برنج سفید کشور رتبه اول را در زمینه تولید برنج سفید در کشور دارد و یکی از شهرستان‌های برنج خیز کشور است و حدود یک درصد برنج استان را تولید می‌کند. البته توسعه شهرنشینی باعث کاهش اقبال به کشاورزی شده ولی هنوز هم مزارع کشاورزی حتی در نواحی درونی شهر و در حاشیه خیابان‌های شهر دیده می‌شوند که در بین کلانشهرهای ایران بی‌نظیر است.
رشت در گذشته قطب تولیدات نساجی ایران بود در سالیان اخیر بسیاری از کارخانجات بزرگ صنعتی در رشت به حالت تعطیل درآمده‌اند و بسیاری از کارخانه‌ها و شرکت‌های فعال نیز با ظرفیت کم و با مشکلات زیاد مشغول به فعالیت هستند. از جمله مهم‌ترین شرکت‌های غیرفعال که تاکنون اقداماتی برای احیا این شرکت‌ها صورت نگرفته عبارت اند از: شرکت صنایع پوشش ایران، شرکت الکتریک ایران رشت، شرکت فرش گیلان، شرکت کنف کار، شرکت صنایع تندر مهم‌ترین عوامل عدم توسعه صنعتی رشت کج نظری‌ها در زمینهٔ بخشی نگری مسئولان و تأکید بر توسعه کشاورزی به صورت محض در آمایش سرزمینی گیلان بر پایه کشاورزی توسط دولت از توسعه صنعتی محروم مانده‌است. از جمله مهم‌ترین صنایع فعال رشت عبارتند از: گروه صنعتی ایران رادیاتور، مجتمع فولاد گیلان، فومن شیمی، سبحان دارو، پارس خزر، کاشی خزر، کاسپین تأمین، سبحان انکولوژی و…
شهرصنعتی رشت در سال ۱۳۵۳ هجری شمسی تأسیس شد. این شهر صنعتی که یکی از پنج شهر صنعتی بزرگ کشور است و دومین شهرصنعتی خصوصی ایران است در ۱۲ کیلومتری جنوب شهر رشت و در مکانی بسیار زیبا واقع است. تأسیسات زیر بنایی کم‌نظیر شهر صنعتی رشت، این مکان را در زمره مناسب‌ترین محل‌ها برای اجرای طرح‌های بزرگ صنعتی قرار داده‌است. سهامداران فعلی شهر صنعتی عبارتند از: شرکت شهر صنعتی البرز، شرکت سرمایه‌گذاری بانک صنعت و معدن، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، شرکت کارگزاری بانک کشاورزی، شرکت ساتکاب وابسته به وزارت نیرو و شرکت خدمات مدیریت غدیر. شهر صنعتی رشت طبق مصوبات اولیه در وسعتی به میزان ۲۲۸۸ هکتار طراحی و ۵۲۰ هکتار آن آماده‌سازی و بخش عمده‌ای به متقاضیان واگذار گردیده‌است که با توجه به برنامه‌ریزی‌های انجام شده، بر اساس تقاضا قابل توسعه می‌باشد. در حال حاضر تعداد ۲۸۰ واحد صنعتی در این شهر وجود دارد که از این تعداد ۱۴۰ واحد در حال کار است.
محله‌های رشت: خمیران زاهدان، دباغیان، کوزه گران، خمیران چهل تن، چله خانه، پیرسرا، لاکانی، سعدی، جماران (خیابان قربانزاده)، دیانتی، سام (سردار جنگل)، علی‌آباد، صالح آباد، آب و برق، زیرکوچه، شالکو، احمدیان، پارک شهر، زرجوب، سوخته تکیه، حاجی‌آباد، بادی الله، ارمنی بولاغ، کرد محله، سرچشمه، باقرآباد، ساغری سازان، دانشسرا، جیرباغ، رودبارتان، چمارسرا، کیژده، معین رودخان (شهرک مروارید)، استادسرا، پاسکیاب،عینک، سرخه بنده، آتشگاه، صیقلان، کیاب، سبزه‌میدان، شهرداری، گلسار، گلباغ نماز، بوسار، فخب، پل عراق، استخر (رشت)|استخر، دو برادران، شهریاران، خواهر امام، حمیدیان رشتیان (رشت)، استقامت سلیمان داراب، تازه‌آباد، مطهری، منظریه رشت، شهرک مفتح کوی بیانی، احمد گوراب، جاده لاکان،شهرک مهر رشت، پل طالشان، لاکانشهر، شهرک سید احمد خمینی، آفخرا، آج بیشه، شهرک قدس، ۱۶متری سمیه سنگ سازی، قلمستان، چهارراه میکائیل، نقره دشت، کرف آباد، حافظ آباد.
رشت سومین شهری است که طرح جامع قطار درون‌شهری در آن آغاز شده‌است. مطالعات این طرح در ۶ ماه دوم سال ۱۳۸۵ به پایان رسید و در واقع بعد از دو شهر کرمانشاه و همدان، رشت سومین شهری است که طرح جامع قطار ریلی در آن شروع شده‌است. هم‌اکنون مسیر هاو سازوکار احداث پروژه مشخص شده و در آینده نچندان دور عملیات اجرایی این طرح نیز آغاز خواهد شد.
نخستین اتوبوس در ایران در شهر رشت به کار گرفته شد اما سازمان اتوبوسرانی رشت وحومه در سال ۱۳۴۵ تأسیس گردید و از آن زمان تاکنون به موازات افزایش جمعیت و وسعت شهر رشت، توسعه و گسترش نیافته‌است. هم‌اکنون در شهر رشت تنها حدود ۴۶ اتوبوس فعالیت می‌کنند همچنین تنها ۵ اتوبوس در زمان هدفمندی یارانه‌ها، از محل درآمدها به رشت اختصاص یافت که سهم تهران ۲۵۰۰ دستگاه، اصفهان ۶۰۰ دستگاه بود؛ ولی با توجه به جمعیت شناور روزانه بالغ بر یک میلیون و دویست هزار نفری رشت. این تعداد اتوبوس به نظر کافی نمی‌رسد. در حال حاضر شهرداری رشت حدود ۲۰۰ اتوبوس و ۷۰ مینی‌بوس از محل مصوبات دولت از وزارت کشور طلبکار است.
در سال ۱۳۲۶ تعداد ۵۰ تاکسی به سفارش خانم فخر الدوله (دختر مظفر الدین شاه) از انگلستان خریداری و وارد ایران شد. در سال ۱۳۲۷ اولین تاکسی به جهت علاقهٔ وی به گیلان با عبور از خیابان اصلی شهر وارد رشت شد. سازمان تاکسیرانی کلانشهر رشت تاکنون بیش از ۹۵۰۰ دستگاه تاکسی و خودروهای شخصی را ساماندهی نموده‌است که از این تعداد ۶۰۰۰ دستگاه تاکسی دارای پلاک (ت) و از انواع خودروها ی موجود در سیستم تاکسیرانی کشور هستند از جمله ۱۹۴ دستگاه ون. همچنین بیش از ۳۵۰۰ دستگاه خودروی شخصی فعال در ۱۳۶ واحد تاکسی تلفنی تحت نظارت سازمان با عنوان شرکت‌های حمل و نقل عمومی مسافر و دو شرکت تاکسی بیسیم فعالیت می‌نمایند.
فرودگاه سردار جنگل رشت در بلوار ولیعصر رشت واقع شده‌است. تأسیس فرودگاه رشت به سال ۱۳۴۷ خورشیدی بازمی‌گردد. فرودگاه رشت در هفته ۴۲ پرواز خروجی و ۴۲ پرواز ورودی ثابت به ۷ مقصد داخلی و ۲ پرواز ورودی و خروجی به مبدأ و مقصد خارجی دارد. این فرودگاه دارای موقعیت ارتباطی ممتاز در استان گیلان، حاشیه دریای کاسپین و در مسیر کریدور شمال–جنوب (کریدور نوستراک) واقع گردیده‌است.
پیشینه احداث و بهره‌برداری موفق اولین راه‌آهن در ایران به سال ۱۸۴۸ میلادی از رشت به بندر پیربازار و بندر انزلی بازمی‌گردد و بقایای این مسیر هنوز در مسیر رشت به پیربازار و یک لوکوموتیو بخار در محوطه اداره کل بنادر استان گیلان وجود دارد. راه‌آهن قزوین -رشت -انزلی-آستارا مهم‌ترین پروژه ریلی کشور است که تکمیل‌کنندهٔ کریدور شمال جنوب و متصل‌کنندهٔ ایران به اروپا محسوب می‌شود احداث این خط آهن سالیان دراز به دلیل پیچیدگی مفرط به تعویق افتاد اما هم‌اکنون در شرف افتتاح است. پروژه راه‌آهن قزوین - رشت یکی از پروژه‌های بسیار مهم در مسیرهای ریلی ایران است که قزوین، رشت، انزلی، آستارا را به هم وصل کرده سپس به کشور آذربایجان و خط ریلی اروپا متصل می‌شود. به گفته متخصصان، اجرای این پروژه کاری بسیار دشوار بوده‌است زیرا در مسیر قزوین تا رشت حدود ۱۶۴ کیلومتر خط ریلی احداث می‌شود، در این مسیر حدود ۸۲ دهانه پل بسیار پیچیده به طول ۹ کیلومتر، از ۱۰ تا ۱۵۰۰ متر، و ۵۳ تونل به طول ۲۲ کیلومتر، از ۷۰ تا ۲۰۰۰ متر، در دست احداث است. از این پل‌ها می‌توان به پل حاشیه سد سپید رود در منجیل به طول ۱۴۳۱ متر اشاره کرد که پس از تکمیل بزرگترین پل راه‌آهن ایران خواهد بود.
ورزش اول و مورد علاقه مردم رشت فوتبال می‌باشد؛ اما علاوه بر فوتبال، سایر رشته‌های ورزشی از جمله شمشیربازی، بوکس، سپکتاکرا، فوتسال، پینگ پونگ، کاراته، تکواندو، شطرنج، والیبال، هاپگیدو، قایقرانی و… نیز طرفدارانی در رشت دارد که مردم رشت افتخاراتی را در این رشته‌های ورزشی کسب نموده‌اند از جمله این افراد سرشناس می‌توان به محمود نامجوی در وزنه‌برداری و یعقوب کوچکزاد در ژیمناستیک اشاره کرد. در رشته شمشیربازی می‌توان به نایب قهرمان بازی‌های آسیایی اینچئون کره جنوبی، محمد رهبری کویخی قهرمان آسیا و جهان اشاره کرد. چندین باشگاه ورزشی در شهر رشت فعالیت می‌کنند:
باشگاه فوتبال سپیدرود رشت از سال ۱۳۴۷ تحت عنوان سلامت‌بخش رشت و چندی بعد تحت عنوان سپیدرود تاکنون به فعالیت‌های ورزشی پرداخته‌است؛ و نخستین تیم فوتبال در رشت و استان گیلان است.
باشگاه فوتبال داماش گیلان که هسته اولیه‌اش به تیم ابوذر رشت بر می‌گردد در سال ۱۳۶۲ میراحمد خوشکلام که سال ۱۳۵۴ تیم ابوذر رشت را حمایت می‌کرد تصمیم گرفت این تیم را با نام استقلال رشت وارد مسابقات کند بعد از آن امتیاز این تیم به شهرداری رشت با نام استقلال شهرداری رشت و سپس باشگاه پگاه گیلان انتقال یافت و در نهایت امتیاز این تیم به باشگاه داماش گیلان انتقال یافت و پرطرفدار ترین تیم در گیلان اللخصوص سطح شهر رشت می باشد و از این حیث جزو باشگاه‌های پرسابقه و قدیمی فوتبال ایران است.
شهر رشت دارای دو ورزشگاه فوتبال دکتر عضدی و سردار جنگل می‌باشد که ورزشگاه عضدی بعد از بازسازی یکی از مجهزترین ورزشگاه‌های ایران می‌باشد، ولی گنجایش ورزشگاه سردار جنگل بیشتر است. در رشت یک سالن سرپوشیده استاندارد چند منظوره ۶۰۰۰ نفری به نام شهدای رشت وجود دارد. رشت با داشتن یک سوم جمعیت استان گیلان از حیث امکانات و اماکن ورزشی رتبه ۱۵ از ۱۶ استان را دارد.
شبکه استانی باران از مرکز رشت روی کانال ۲۸ باند UHF و از فرستنده زیباکنار برای سرتاسر استان گیلان، به صورت ۲۴ ساعته پخش می‌گردد. این شبکه به‌طور رسمی از سال ۱۳۷۷ فعالیت رسمی خود را آغار نموده‌است، ولی صدا و تصویر تلویزیون در هفتم اردیبهشت ماه ۱۳۴۹ شمسی به خانه‌های مردم رشت رسید و تا قبل از شروع به کار شبکه باران، به صورت پاره وقت برنامه‌هایی را پخش می‌نمود. شبکه باران را می‌توان بر روی ماهواره‌های Badr ۵ (ایران ست) و AsiaSat3S و همچنین از طریق اینترنت و به صورت آنلاین، مشاهده نمود. شبکه استانی باران روی کانال۴۶ سامانه دیجیتال ایستگاه آزادگان رشت نیز قابل دریافت است. در حال حاضر حدود ۵۰٪ مناطق گیلان تحت پوشش سامانه دیجیتال می‌باشد که در آینده‌ای نزدیک با راه‌اندازی دو فرستندهٔ پر قدرت(۶ کیلو وات) شهرها و مناطق بیشتری از استان تحت پوشش سامانهٔ دیجیتال قرار خواهد گرفت.
مرکز گیلان از جمله قدیمی‌ترین مراکز رادیویی و تلویزیونی کشور می‌باشد که فعالیت خود را ابتدا با تأسیس رادیو در سال ۱۳۳۴ با نصب فرستنده‌ای به قدرت ۷۵ وات در اداره پست و تلگراف آغاز کرد. در ابتدا برنامه روزانه خود را روی موج متوسط ۱/۴۴۱ متر برابر با ۶۸۰ کیلو سیکل در دو بخش: از ساعت ۹ تا ۵/۱۲ و از ساعت ۳۰: ۱۶ تا ۲۱ پخش می‌کرد و پس از افتتاح فرستنده یکصد کیلو واتی ساعات پخش برنامه‌ها به ۱۹ ساعت رسید (۵ تا ۳۰ – ۲۴) که از این مدت حدود ۶ ساعت تولید محلی است. امروزه رادیو گیلان یک رادیوی پر شنونده، فعال و سر زنده‌است. رادیو گیلان را می‌توان از طریق اینترنت و به صورت آنلاین نیز دریافت نمود.
نشر روزنامه در گیلان و رشت سابقهٔ تاریخی فراوانی دارد و مشهورترین روزنامهٔ این خطه نیز نسیم شمال است که نام آن برای همگان آشناست. گیلان هم‌اکنون دارای ۱۶۸ نشریه دارای مجوز و ۹۹ نشریه در حال انتشار و از حیث تعداد نشریه‌های محلی پس از استان‌های خراسان رضوی ،اصفهان و قم در رتبهٔ چهارم کشور قرار دارد.
رشت رتبه دوم نرخ بیکاری را در کشور دارا می‌باشد. وضعیت نابسامان اشتغال در این شهر موجب مهاجرت و ایجاد آسیب‌های اجتماعی در این کلانشهر شده‌است و گسترش بی‌سابقه پدیده دستفروشی ناشی از بیکاری در رشت به چهره شهر خدشه وارد کرده‌است. با توجه به فصلی بودن اشتغال در بخش‌های گردشگری و کشاورزی آمار بیکاری پنهان رشت فراتر از آمارهای فعلی می‌باشد. بحران بیکاری رشت سبب ایجاد اولین مرکز و کلینیک کنترل خشم توسط وزارت ورزش و جوانان و بهزیستی در شهر رشت شده‌است. عملکرد دولت و استانداری گیلان خصوصاً در بخش صنعتی و ایجاد واحدهای بزرگ صنعتی در رشت در سالیان اخیر بسیار ضعیف بوده و هست.
آلودگی محیط زیست به خصوص در شهر رودگذر رشت، رودخانه‌های زرجوب و گوهررود یکی از مشکلات بزرگ شهر رشت محسوب می‌شود. از بین دو حوزه نامبرده، رودخانه زرجوب، آلوده‌ترین رودخانه در سطح گیلان و حتی کشور است و بسیاری از بیماری‌های میکروبی را به‌طور مستقیم و غیرمستقیم گسترش می‌دهد. منابع آلوده‌کننده این رودخانه عبارتند از: روزانه ۴۰۰ هزار متر مکعب فاضلاب انسانی، صنعتی و بیمارستانی و روزانه ۶۰۰ تن شیرآبه لندفیل زباله سروان که تمامی مواد زائد خود را وارد این رودخانه می‌کنند. وزارت نیرو و شرکت آب و فاضلاب گیلان به عنوان متولی اصلی و قانونی جمع‌آوری و تصفیه فاضلاب علی‌رغم دریافت وجه در قبوض ماهانه بابت فاضلاب تنها فاضلاب شهرها به رودخانه‌ها، دریای کاسپین و تالاب انزلی هدایت می‌کنند. آلودگی دو رودخانه رشت یکی از عوامل اصلی کسب رتبه نخست ابتلا به سرطان استان گیلان در ایران است. در مرداد ۱۳۹۳ طرح ملی ساماندهی دو رودخانه زرجوب و گوهررود توسط شورای چهارم شهر رشت را به کمسیون خاص امور کلانشهرهای هیئت دولت ارسال شده و در انتظار تصمیمات دولت است.
مدیریت شهری رشت که عهده شهرداری و شورای شهر رشت است یکی از بی‌ثبات‌ترین شهرهای ایران از لحاظ مدیریت شهری است؛ و بی‌ثبات‌ترین شهرداری کلانشهرهای ایران، شهرداری رشت است. در طی ۱۵ سال اخیر رشت ۱۸ شهردار و سرپرست شهرداری داشته و عمر مدیریتی این شهر کمتر از یک سال است. آخرین شهردار رشت محمدابراهیم خلیلی بود که علی‌رغم مخالفت‌های هر سه نماینده رشت در مجلس، فرماندار رشت، استانداری گیلان، مردم و رسانه‌ها ده عضو شورای چهارم (رضا جمشیدی چناری، فرانک پیشگر، محمدحسین واثق کارگرنیا، مظفر نیکومنش نودهی، محمود باقری‌خطیبانی، فرهاد شوقی، مجید رجبی‌ویسرودی، مسعود کاظمی لیچائی، عباس صابر و محمدعلی رفیعی نوده) با دادن رأی مثبت به استیضاح محمدابراهیم خلیلی شهردار رشت را برکنار کردند خلیلی پس از برکناری با عدم حضور در مراسم تودیع در نامهٔ خداحافظی خطاب به مردم رشت نوشت و بازگشت آرامش و امید به شهر رشت را هدف خود و شهرداری را شرکت سهامی عده‌ای و رفقایشان دانست. برکناری شهردار رشت با انتقاد شدید امام جمعه این شهر در نماز جمعه مواجه شد وی خلیلی را شهردار نمونه کشوری خواند و گفت شهردار بازیچه دست شورای شهر نیست و مردم نباید بازیچه چند جوان تازه به دوران رسیده در شورای شهر رشت باشند. استاندار گیلان نیز با انتقاد از شورای شهر رشت خواستار ایجاد محدودیت‌های قانونی برای شوراها در برکناری شهرداران شد.
در حال حاضر رشت دارای یک دانشکده داروسازی زیر مجموعه دانشگاه علوم پزشکی گیلان و چندین مرکز تولید دارو می‌باشد که یک مرکز تولید نانو داروهای ضدسرطان آن با ۲۴ قلم دارو در حال فعالیت است. شرکت سبحان دارو یکی از موفقترین شرکت‌های دارویی ایران است و با داشتن بیش از ۱۰۰ پروانه تولید، در حال حاضر رتبه دوم کشوری از لحاظ حجم تولید را دارا می‌باشد. شرکت داروسازی سبحان انکولوژی به عنوان یکی از مدرن‌ترین و پیشرفته‌ترین واحدهای تولیدکننده فراورده‌های ضد سرطان و شیمی درمانی در دنیا است. شرکت داروسازی کاسپین تأمین، شرکت داروسازی بهوزان و شرکت داروسازی گیلارانکو از دیگر شرکت فعال داروسازی می‌باشند.
مراکز درمانی رشت قطب درمانی استان گیلان و استان‌های همجوار می‌باشد، ظرفیت ارزشمند پزشکان متخصص و فوق تخصص، فناوری روز، ارزان قیمت بودن هزینه‌های درمان به سبب مراجعه گردشگران خارجی به مراکز بهداشتی و درمانی رشت شده‌است، بیشتر بیماران از کشورهای آذربایجان، افغانستان، هندوستان، انگلستان، آمریکا، سوئد و امارات متحده عربی هستند.
دفاتر گردشگری سلامت گیلان هم‌اکنون در جمهوری آذربایجان، ترکمنستان، گرجستان، ارمنستان، ترکیه، عراق و کویت برپا است، این دفاتر پس از کسب مجوز دانشگاه علوم پزشکی گیلان توسط بخش خصوصی در این کشورها راه‌اندازی شده‌است. با توجه به روند افزایش ورود گردشگران سلامت به رشت، ساخت هتل‌های جدید و مراکز اقامتی مدرن ضروری است. ساخت دهکده سلامت با مشارکت بخش خصوصی و محوریت بیمارستان بین‌المللی قائم رشت در زمینی به وسعت ۴۰ هکتار از دیگر اقدامات توریسم سلامت در کلانشهر رشت است. بیمارستان بین اللملی قائم رشت و بیمارستان‌های در حال ساخت پروفسور سمعیی و پارس رشت از مهم‌ترین مراکز بین الملی توریسم سلامت رشت است.
سوغاتی ها:
رشته خوشکار: رشته خوشکار یکی از محبوب‌ترین سوغاتی‌های رشت و استان گیلان است که در واقع نوعی شیرینی سنتی است. برای خرید رشته خوشکار، کافی است سری به قنادی‌های رشت و استان گیلان بزنید تا این شیرینی خوشمزه را در کمترین زمان ممکن تهیه کنید. رشته خوشکار در ماه رمضان سر سفره گیلانی‌ها به‌عنوان اصلی‌ترین شیرینی قرار می‌گیرد.
زیتون: زیتون از سوغاتی‌های معروف استان گیلان است و رشت به‌عنوان یکی از اصل‌ترین مراکز کاشت زیتون به شمار می‌رود. زیتون انواع مختلفی دارد و در شهرهای استان گیلان به‌خصوص رشت می‌توانید به‌راحتی انواع مختلف زیتون را خریداری کنید.
ماهی سفید: ماهی سفید یکی از ماهی‌های شمال ایران و دریای خزر است که در رودخانه‌های استان گیلان به‌وفور یافت می‌شوند. ماهی سفید مرغوب‌ترین ماهی شمال است و تیغ‌های زیادی دارد.
کلوچه فومن: کلوچه فومن از قدیمی‌ترین و خوشمزه‌ترین کلوچه‌های استان گیلان است که در بیشتر شهرهای این استان پیدا می‌شود. در ابتدا زنان فومنی این کلوچه‌ها را برای مصارف شخصی می‌پختند، ولی توریست‌ها نسبت به این کلوچه خوشمزه علاقه نشان دادند و امروز این کلوچه در همه شهرهای استان به فروش می‌رسد.
پنیر سیاهمزگی: پنیر سیاهمزگی یکی از پنیرهای محبوب شهر رشت است که در منطقه شفت تهیه می‌شود. این پنیر را بدون گرفتن خامه از شیر درست می‌کنند و همین شیوه تهیه‌اش باعث می‌شود که این پنیر بسیار چرب و خوشمزه باشد.
برنج و چای: برنج و چای دو محصول مهم شهرهای شمالی کشور هستند. رشت یکی از شهرهای مهم تولید و عرضه برنج است و چای رشت هم که دیگر نیازی به تعریف ندارد. چای رشت عطروطعم خوبی دارد و یکی از گزینه‌های مناسب برای سوغاتی است.
رب انار: رب انار، از سوغاتی‌های رشت است که استفاده‌های زیادی دارد، از درمانی تا غذایی. رب انار در بسیاری از غذاهای شمالی استفاده می‌شود، فسنجان با رب انار یکی از غذاهای محبوب ما ایرانی‌ها است.
نان برنجی: نان برنجی یا نان تیمیجان یکی از نان‌های خوشمزه محلی است که از آرد برنج تهیه می‌شود و گرد و نازک است. رشتی‌ها نان برنجی را با حلوا ارده مصرف می‌کنند و یکی از نان‌های لذیذ این منطقه است.
دستباف‌های پشمی: پشم یکی از فرآورده‌های دامداری است و همان طور که می‌دانید، دامداری در بسیاری از شهرها و روستاهای شمالی هنوز هم رواج دارد. پس از چیدن پشم، آن را می‌ریسند و به نخ تبدیل می‌کنند، سپس با استفاده از آن محصولات بی‌نظیری تولید می‌کنند. یکی از محبوب‌ترین دستباف‌های شهر رشت و ماسوله، پاپوش‌های رنگی است که امروزه در بسیاری از شهرها، حتی تهران هم پیدا می‌شود و طرفداران خودش را دارد.
حصیربافی: حصیربافی در رشت و بسیاری از شهرهای شمالی به‌عنوان شغل اصلی افراد شناخته می‌شود. از جمله محصولات حصیربافی می‌توانیم به حصیر، زیرانداز، کلاه، ساک دستی و سبد اشاره کنیم. حصیرها از گیاهانی به نامهای «سوف» و «نی» تهیه می‌شود. این گیاهان بیشتر در باتلاق‌ها رشد می‌کنند.
مروار بافی: مرواربافی یکی از رشته‌های صنایع‌دستی و از دسته سبدبافی است که در سال‌های اخیر در گیلان رواج پیداکرده است. مروار نوعی چوب ترکه است که در منطقه سولقان در اطراف تهران کاشته می‌شود و از آن انواع سبدها بافته می‌شود. ظاهر محصولات سبدبافی شبیه به آثار بامبو بافی است و از دیگر محصولات این صنعت دستی می‌توانیم به سبد، کاسه، جای میوه، ساک پیک‌نیک و... اشاره‌کنیم.
چموش دوزی: چموش نوعی کفش چرمی است که در شهرهای استان گیلان توسط هنرمندان این خطه بافته می‌شود. چموش انواع مختلفی دارد و یکی از پراستفاده‌ترین مدل‌های چموش، دارای بند بلندی است که به دور پا پیچیده می‌شود. چموش‌ها معمولا ساده و بدون رنگ تهیه می‌شدند و در گذشته برای رنگ کردن آن از رنگ‌های طبیعی استفاده می‌کردند.
رشتی دوزی: رشتی دوزی، همان قلاب‌دوزی است، اما به روش زنان رشتی. در رشتی دوزی از نخ‌های ابریشمی استفاده می‌کنند و با استفاده از آن طرح‌های زیبایی روی محصولات مصرفی طراحی می‌کنند.
چادرشب بافی: چادرشب پارچه‌ای ۲*۲ متر است که در بسیاری از روستاهای رشت بافته می‌شود و از آن به‌عنوان زیر سفره‌ای، زیرانداز و قرار دادن نان استفاده می‌کنند. چادرشب‌ها رنگ‌های زیبایی دارند و با دستگاه خاصی با نام «پاچال» بافته می‌شود.
از دیگر صنایع‌دستی رشت می‌توانیم به شانه سازی، بامبو بافی، گره چینی، نمدمالی، منبت‌کاری، خراطی، شال‌بافی، قالی‌بافی و سفالگری اشاره کنیم.
جاذبه های رشت
پارک مشاهیر: بوستان مفاخر رشت که در قدیم با نامهای باغ سالار، باغ بذر و پارک چمارسرا شناخته می‌شد، با قدمتی از سال ۱۳۲۶، در مسیر میدان رازی و حدود ۲۰۰ متری میدان یخسازی قرار دارد. دلیل نامگذاری این پارک به پارک مشاهیر، این است که هرکدام از پیاده‌روها و خیابان‌های آن را به نام مشاهیر شهر رشت و استان گیلان نامگذاری کرده‌اند. بازدید از بوستان مفاخر رشت را با درختان بسیار قدیمی و پوشش گیاهی بسیار متنوع در سفر به رشت از دست ندهید.
تالاب عینک: تالاب عینک یا دریاچه عینک، یک تالاب طبیعی در منطقه چهار شهر رشت در نزدیکی پارک دانشجو است. این تالاب، بزرگترین تالاب شهری ایران و دومین تالاب بزرگ استان گیلان به شمار می‌آید. دلیل نامگذاری این تالاب به نام تالاب عینک به این دلیل است که شکل آن در عکس‌های هوایی، شبیه به عینک است. آب تالاب عینک از بارش باران و آب مازاد زمین‌های کشاورزی اطراف جمع می‌شود و این تالاب به هیچ رودخانه‌ای راه ندارد. در بازدید از این تالاب، با ماهیگیران محلی و پوشش گیاهی زیبایی روبه‌رو خواهید شد که تصویری زیبا را از رشت برای شما می‌سازند.
چشمه آب شور لاکان: چشمه آب شور لاکان در ضلع شرقی روستای آقادانا پیر و در مسیر رشت به لاکان در دل جنگلی انبوه و زیبا قرار دارد. مردم این منطقه، این چشمه را مقدس می‌دانند و در فصول گرم، از آب آن برای درمان بیماری‌های پوستی استفاده می‌کنند.
گوهررود: رشت، یکی از شهرهای ایران است که مانند بسیاری از پایتخت‌های اروپایی، دو رودخانه از آن عبور می‌کند. رودخانه گوهررود یکی از دو رود شهر رشت است که با عبور از دل شهر به تالاب انزلی منتهی می‌شود؛ اما متاسفانه این رود در سال‌های اخیر دچار آلودگی شده است و امید می‌رود که با رسیدگی مسئولان شهری، زیبایی و شکوه به این رودخانه برگردد.
سبزه میدان: سبزه میدان، نام یک میدان قدیمی در شهر رشت در نزدیکی میدان شهرداری است. سبزه میدان با حضور درختان تنومند، باغچه‌های زیبا و فضایی دلنشین، مکانی مناسب برای گذراندن یک عصرگاه به‌یادماندنی است. با قدم زدن در این پارک با اهالی رشت بیشتر آشنا خواهید شد؛ مردمانی مهربان که در حال گپ زدن هستند و به کبوترهای این پارک، دانه می‌دهند. بازدید از سبزه میدان، از آن تصاویری است که در ذهن شما نقش می‌بندد و برای همیشه همراه شما خواهد ماند.
موزه گنجینه: موزه گنجینه رشت در ساختمانی ۷۰ ساله در سبزه میدان قرار دارد. این موزه از دو بخش مردم‌شناسی و باستان‌شناسی تشکیل شده است. بخش مردم‌شناسی، شامل مجسمه‌هایی از مردم بومی در حال کار و زندگی در کنار لوازم مختلف قدیمی، لباس‌های محلی، وسایل زندگی قدیمی مثل انواع قاشق چوبی، ظروف سفالی و فلزی، اسناد، وسایل زینتی و غیره است و بخش باستان‌شناسی در زیرزمین یا سرداب ساختمان، اشیا، دست‌سازه‌ها و یافته‌های باستانی کل سرزمین گیلان را به نمایش می‌گذارد. جذاب‌ترین بخش‌های موزه اشیا و اسکلت‌های کشف شده از تپه‌های مارلیک رودبار، تالش و دیلمان هستند. موزه رشت در گذشته متعلق به میرزا حسین خان کسمایی، از یاران میرزا کوچک خان جنگلی بود؛ اما وزارت فرهنگ و هنر در سال ۱۳۴۹ هجری شمسی، این موزه را خریداری کرد.
خانه قدیری: خانه قدیری، یکی از خانه‌های تاریخی رشت با قدمتی از دوران پهلوی است. این خانه تاریخی که فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، در ضلع شرقی سبزه میدان رشت قرار دارد و توسط محمدولی تنکابنی، سپهدار حکمران گیلان ساخته شد.
قصر بازی: قصر بازی، یک پارک مسقف در جاده رشت به بندرانزلی با مساحت ۷۵۰۰ متر مربع است که در دو طبقه، امکانات بازی مختلف، کافی‌شاپ، رستوران و آمفی تئاتر را در اختیار شما قرار می‌دهد.
کارتینگ رشت: کارتینگ رشت با پیست ۶۰۰ متری و با امکانات ایمنی کامل، یک مکان فوق‌العاده برای تفریح و تجربه هیجان است. این پیست در محدوده فرودگاه رشت ساخته شده است و شما می‌توانید در روزهای غیربارانی برای خود جا رزرو کنید و از تفریح در آن لذت ببرید.
بازار بزرگ رشت: بازار بزرگ رشت، یکی از بازارهای قدیمی رشت است که این شهر را به بهترین شکل ممکن به تصویر می‌کشد. بازار بزرگ رشت با مساحت ۲۴ هکتار، شامل میدان بزرگ، میدان کوچک، چهارسوق‌ها و کاروانسراهایی می‌شود که از جاذبه‌های گردشگری و تاریخی این بازار به شمار می‌آیند. در هر فصلی از سال که به بازار بزرگ رشت بروید، با انواع محصولات تازه ماتند میوه، سبزیجات محلی، ماهی و غیره روبه‌رو خواهید شد که با عطر و رنگ بی‌نظیر خود، شما را مسحور خواهند کرد.
باغ محتشم: باغ محتشم یا پارک شهر رشت، قدیمی‌ترین پارک این شهر است. این پارک در دوران حکومت ناصرالدین شاه ساخته شده است و امروزه اصلی‌ترین پارک رشت محسوب می‌شود. اکبرخان بیگربیگی که از مالکان و ثروتمندان طراز اول ایران و اجاره‌دار گمرکات شمال کشور در آن دوران بود، مالک و بانی اصلی ساخت این باغ زیبا است. کاشت نهال‌ها، خیابان‌کشی و احداث عمارت تابستانی (عمارت کلاه‌فرنگی) همگی تحت نظارت اکبرخان بیگربیگی انجام شده است. بعد از درگذشت اکبرخان بیگربیگی، این باغ به تنها وارث وی، یعنی دخترش رسید. دختر او همسر پسرعموی خود، صادق خان محتشم‌الملک بود و پس از آن این باغ به باغ محتشم شهرت یافت. در دوره پهلوی، دولت این باغ را در ازای بدهی مالیاتی به تصرف خود درآورد و از آن پس این باغ به‌عنوان پارک عمومی در اختیار استفاده‌ی عموم قرار گرفت.
پارک ملت: پارک ملت، دومین پارک بزرگ رشت و یکی از قدیمی‌ترین باغ‌های این شهر به نام سیاه باغ است. زمین‌های فوتبال، والیبال، بسکتبال، تنیس روی میز، آب‌نمای موزیکال، ساعت آفتابی قطبی و برکه طبیعی از امکانات این پارک قدیمی و زیبا هستند. جالب است بدانید که نخستین ساعت آفتابی آنالماتیک ایران در سال ۱۳۸۱ در این پارک نصب شد. بازدید از آکواریوم بزرگ این پارک که در آن ماهی های زینتی متعددی نگهداری می‌شود را به هیچ عنوان از دست ندهید.
پارک دانشجو: پس از عبور از تالاب عینک به پارک دانشجو می‌رسید که از تفریحات آن می‌توان به مکان ماهیگیری، پیست دوچرخه سواری، میز پینگ پنگ، وسایل ورزشی، میز شطرنج و ... اشاره کرد. پارک دانشجو در نزدیکی پارک مشکات و پارک مفاخر رشت قرار دارد و به شما پیشنهاد می‌کنیم که حتما از این سه پارک زیبا در سفر به رشت دیدن کنید.
دبیرستان شاپور: دبیرستان شاپور، شاهپور یا بهشتی رشت در گذشته شاهپور، با قدمتی از دوران پهلوی در میدان فرهنگ رشت قرار دارد. این مدرسه که جزو آثار ملی ایران است، اولین دبیرستان گیلان است که در آن آمفی تئاتر، آزمایشگاه و دیگر تاسیسات ساخته شد.
آرامگاه میرزا کوچک خان جنگلی: آرامگاه میرزا کوچک خان جنگلی در جنوب شهر رشت، در محله سلیمان داراب، یکی از جاذبه‌های تاریخی رشت است. این بنا پس از انقلاب اسلامی بر طبق اصول معماری سنتی به‌شکل یک هشت ضلعی برای یادبود این فرد ساخته شد. میرزا یونس معروف به میرزا کوچک، یکی از دلیر مردان شمال کشور بود که در مقابل بیگانگان و اشغالگران روسی ایستادگی کرد. میرزا کوچک خان در محله قدیمی استادسرای رشت به دنیا آمد و در ۱۱ آذر ۱۳۰۰ از دنیا رفت.
خانه میرزا کوچک خان جنگلی: خانه میرزا کوچک خان جنگلی در خیابان سهیل دبیری، یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری رشت است. این خانه دو طبقه با مساحت ۳۰۰ متر مربع در سال ۱۳۸۱ به سبک معماری بومی بازسازی شد.
محله ساغری سازان: محله قدیمی ساغری سازان، مکانی فوق‌العاده برای افراد علاقه‌مند به عکاسی، معماری و تاریخ است. ساغری نوعی کفش چرم است که در زمان قدیم استفاده می‌شد. دباغی و ساخت این نوع کفش در این محله کار انجام می‌شد و به همین علت، نام آن را ساغری سازان گذاشتهاند. چند ساختمان قدیمی از جمله حمام حاجی، با سردری عجیب، خانه سمیعی‌ها یا همان خانه فرهنگ با معماری دوران قاجار و رنگی آبی، مسجد گلدسته با گلدسته تازه بازسازی شده و خانه‌های قدیمی متروکه از جمله جذابیت‌های این محله هستند.
مسجد صفی: مسجد صفی یا شهیدیه، یکی از مساجد تاریخی شهر رشت است که در محدوده بازار قرار دارد. طبق برخی از روایت‌های تاریخی، شیخ صفی‌الدین اردبیلی به‌دلیل دوستی با شیخ زاهد گیلانی به گیلان سفر می‌کند و در محل این مسجد چاهی حفر می‌کند تا یک عبادتگاه بسازد؛ عبادتگاهی که در آینده به مسجد تبدیل می‌شود.
خانه ابریشمی: قدمت خانه ابریشمی در ضلع جنوب شرقی میدان صیقلان به دوران قاجار برمی‌گردد. خانه ابریشمی متعلق به خانواده حاج میر اسماعیل حاکمی است که در دوران ناصرالدین شاه،، کلانتر رشت بود. این خانه دو طبقه در زمینی با مساحت تقریبی دو هزار متر مربع و زیربنای ۶۵۰ متر مربع ساخته شده است که هر طبقه هشت اتاق دارد. این عمارت زیبا برای بازدید عموم باز نیست؛ اما شما می‌توانید در در ساعت اداری به آنجا بروید و با اجازه گرفتن از مدیریت مجموعه از آن بازدید کنید. پله‌ها و نرده‌های چوبی، سقف‌های آینه‌کاری و گچ‌بری شده و دیوارهای پر از نقش‌و‌نگار رنگارنگ در داخل اتاق‌ها و وجود دو تالار به نامهای تالار آیینه و تالار چینی، این مکان را تبدیل به بهشتی برای افراد علاقه‌مند به تاریخ و معماری می‌کنند.
بقعه دانای علی: بقعه دانای علی در محله چمارسرای رشت، یکی از مکان‌های زیارتی این شهر است که جایگاه ویژه‌ای در اعتقادات مردم رشت دارد. دانای علی، عارفی وارسته و مردی باتقوا بود که در سال ۱۲۱۲ هجری قمری در روستای سیاه اسطلخ رشت به دنیا آمد. گفته می‌شود که وی توانست به مقام ابدالی برسد؛ مقامی در عرفان که به معنی انسان کامل است. در سال ۱۳۲۱ هجری شمسی، شهرداری قصد داشت تا این بقعه را به‌دلیل تعریض خیابان، تخریب کنند؛ اما به‌دلیل مخالفت و اعتراض مردم در روند عریض‌تر کردن خیابان، این بقعه وسط خیابان قرار گرفت.
کلیسای بیستون: کلیسای بیستون در سبزه میدان، یکی از کلیساهای مهم و فعال ارامنه مقیم رشت است که در روزهای یکشنبه در آن مراسم نیایش برگزار می‌شود؛ اما در روزهای دیگر هفته امکان بازدید محدود از آن وجود دارد.
مجموعه میدان شهرداری: میدان شهرداری رشت در مرکز شهر رشت را می‌توان زیربنای این شهر معرفی کرد. ساختمان‌های شهرداری، پست و تلگراف‌خانه، کتابخانه ملی، استانداری سابق و مجسمه میرزا کوچک خان و خیابان سنگفرش شده‌ای که شما را به سبزه میدان می‌رساند با حدود صد سال قدمت، چهره واقعی شهر رشت را به شما نشان می‌دهند. مجموعه شهرداری رشت با قدمتی از دوران پهلوی اول، شامل کاخ شهرداری، موزه پست و ساختمان قدیمی هتل ایران می‌شود. اگر بخواهیم شهر رشت را در یک قاب به تصویر بکشیم، قطعا آن تصویر، ساختمان شهرداری و برج ساعت خواهند بود. کاخ شهرداری یا عمارت شهرداری به دستور اداره بلدیه رشت، بین سال‌های ۱۲۸۶ تا ۱۳۰۵ با الهام از معماری سن پترزبورگ ساخته شده است و این مجموعه هم‌اکنون در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد. برج ساعت رشت در گذشته برای آگاه کردن افراد نسبت به آتش‌سوزی و سایر خطرات، مورد استفاده قرار می‌گرفت. این برج که یکی از قسمت‌های بلدیه است، حدود ۲۴ متر ارتفاع دارد. برج ساعت، هر نیم ساعت یکبار زنگ می‌زند و گذشت زمان را به شما یادآوری می‌کند.
پارک جنگلی سراوان: پارک جنگلی سراوان، در قسمت غربی جاده رشت تهران با ۱۴۸۷ هکتار وسعت و فضایی سرسبز و جادویی، از زیباترین جاهای دیدنی اطراف رشت محسوب می‌شود. سراوان، یکی از قدیمی‌ترین زمین‌های جنگلی گیلان است که پوشش گیاهی منحصربه‌فرد آن، این پارک را تبدیل به مکانی با اهمیت ویژه کرده است. یک آبگیر کوچک نیز در پارک جنگلی سراوان وجود دارد که با یک سکوی چوبی، مکانی مناسب برای عکاسی و لذت بردن از طبیعتی بکر است. جالب است بدانید که نخستین موزه میراث روستایی کشور نیز در بخشی از این پارک طبیعی قرار دارد که به‌هیچ‌وجه نباید بازدید از آن را از دست بدهید. زمین پینت‌بال، موتورهای چهار چرخ، آلاچیق و جاده جنگلی از دیگر امکانات تفریحی این پارک هستند.
میراث روستایی گیلان: موزه میراث روستایی گیلان در ۱۸ کیلومتری آزاد راه دشت به قزوین در پارک جنگلی سراوان، مکانی فوق‌العاده برای درک فرهنگ و سنت‌های گیلان است. شما می‌توانید علاوه بر بازدید از این موزه صنایع دستی و سوغاتی‌های اصلی گیلان را خریداری کنید.
دریاچه سقالکسار: دریاچه یا سد خاکی سقالکسار، یکی از بزرگترین دریاچه‌هایی است که در اطراف رشت در نزدیکی چماچاه و روستای سقالکسار قرار دارد. این دریاچه با چشم‌اندازی باورنکردنی، چشم شما را در بدو ورود به خود خیره خواهد کرد. در توضیح معنای نام این دریاچه باید بگوییم که «سقال» به‌معنای محل آب خوری و «لک» و «سار» نام دو پرنده زیبا هستند و در کل، معنی سقالکسار، «محل آبخوری بالای تپه» است. دریاچه در میان جنگل انبوهی قرار دارد و در اطراف آن چند آلاچیق و یک کافی‌شاپ بسیار زیبا با معماری سنتی ساخته شده است. ارتفاع و وسعت آب دریاچه به‌دلیل کاهش بارندگی و تبخیر آب در فصل تابستان کمتر می‌شود؛ پس بهتر است که در فصل بهار به این دریاچه در نیم ساعتی رشت سفر کنید.
کاروانسرای لات: کاروانسرای لات یا کاروانسرای شاه عباسی در ۳۵ کیلومتری جنوب رشت و چهار کیلومتری امام‌زاده هاشم قرار دارد. این بنا در سال ۱۲۴۶ هجری قمری به دستور منوچهر خان معتمدالدوله ساخته شده است. کاروانسرای لات در دوران حمله روس‌ها به پادگان نظامی تبدیل شد و همین تغییر کاربری، آسیب‌های زیادی به آن وارد کرد. البته خوشبختانه در حال حاضر، پس از تعمیرات فراوان، این کاروان‌سرا دارای یک رستوران و اقامتگاه مسافران است و قطار گردشگری گیلان مسافران را در کنار این کاروان‌سرا پیاده می‌کند تا در برنامه‌های تفریحی و فرهنگی مثل اجرای موسیقی و نمایش شرکت کنند.
کنارسر: روستای کنارسر، روستایی کوچک است که تنها ۳۰ دقیقه با رشت فاصله دارد و پس از بخش کوچصفهان واقع شده است. تماشای خانه‌ها و بافت قدیمی روستا در کنار کشاورزان و به مشام کشیدن عطر و بوی نشا در فضای آرامش‌بخش و خلوت این روستا، تجربه‌ای است که به‌هیچ‌وجه نباید آن را در سفر به رشت از دست دهید. این روستا دارای مکان اقامتی نیست و بیشتر برای یک سفر یک روزه توصیه می‌شود. روستای پسیخان بالا، یک روستای بکر و فوق‌العاده زیبا است که در مسیر رشت به فومن واقع شده است. مسیر رسیدن به این روستا از دو طرف با شالیزارهای برنج احاطه شده است و عطر برنج، شما را مدهوش خود خواهد کرد. سد پسیخان و استخرهای ماهی در انتهای مسیر قرار دارند که بازدید از آنها نیز خالی از لطف نیست، به‌خصوص اگر در زمان طلوع آفتاب خودتان را به آنجا برسانید.
.................................
آرشیو
