در داستان پردازی، خصوصا نوع گمانه زن اصطلاحی هست به نام lore، معانیِ مختلفی داره و احتمالا شما هم این کلمه رو همراه با معنی درمکان های مختلف رویت کردید، گذر از معنای حقیقی، اینجا lore رو بصورت دانش خام معنا میکنیم.
یک ارتباط دوسویه ای بین narration و lore وجود داره، که توضیحش برای این پست نیست، و به ساده ترین زبان احتمالا باید گفت narration پشت پرده و ناظمِ lore هست، درحقیقت نویسنده توانا، تاحد امکان lore ها رو روایت میکنه، و هرچه نسبت narration به lore بیشتر باشه، میشه گفت نویسنده تواناتر عمل کرده(درباب داستان سرایی)، این یعنی چه؟ و چه دخلی به تدریس و یادگیری داره؟
فرض کنید سرکلاس سوم دبستان نشستید، و قرار هست نام 31 استانِ ایران رو یاد بگیرید، این 31 استان میشن lore ما، اما فهمیدن چگونه تقسیم شدن این استان ها میشن بعد روایی مطلب.
یا بعنوان مثال سر کلاس ریاضی نشستید، استاد کنکوری میگه تو جمع اعداد متوالی از یک، n در n+1 تقسیم بر دو کنید بدست میاد، این فرمول برای ما حکم یه lore رو داره، و اثبات این فرمول بعد روایی
و اگه این پست رو مطالعه کرده باشید، تیر آخر رو با ساخت یک داستان از نحوه تشکیل این فرمول میشه زد.
گاوس(ریاضی دان معروف) سر کلاس نشسته بوده، معلمشون اون روز حال نداشت و به همه دانش آموزها گفت که بشینین از یک تا 50 رو با هم جمع بزنین، محض اینکه روز بگذره، معلم میشینه و همه دانش آموزا مشغول بکار بشن، چندثانیه بعد گاوس میاد و جواب رو میده، معلم میگه خو برو از یک تا صد رو جمع بزن(نخود سیاه)، دوباره چند ثانیه بعد گاوس با جواب میاد پیش معلم، معلم میگه چطوری جواب رو اینقدر سریع بدست میاری و گاوس هم توضیح میده.(صحت داستان رو مطمئن نیستم، ارزشی هم نداره صحتش)
درحقیقت، ابزار روایی که بکار میبریم، مرتب کننده و سازماندهی کننده loreماست.
من یک پارچ آب و شکر دارم، با یه بلور نبات، شکر، loreی هست که ما به کمک روایت، اون رو به شکل یک نبات دراوردیم. و خب این در یادگیری تاثیر داره.
یک lore بدون narration هیچ تاثیری رو داستان نداره، دقیقا همون تاثیری (درحقیقت بی تاثیری) که یک استاد با یک پاورپوینت پر از lore بدون روایت داره، همون تاثیری که یک دبیر فیزیک با یک جزوه متشکل از 50 فرمول پرکاربرد داره، همون تاثیری که یک معلم ادبیات داره وقتی میگه فردا لغات الف تا جیم پشت کتاب رو ازتون میپرسم بدون اینکه تدریسشون کنه(با این تصور که با خواندن باید یادگرفت اون واژگان رو) و...
همه اینها لورپردازانی هستن بی هنر، صرفا تجسم شانه خالی کردن از تدریس هستن، یک انگشت متحرک، زبان و چشم، با انگشت صفحات پاورپوینت رو رد میکنند، با چشم متنش را میخوانند و با زبان عینا آن را تکرار میکنند.
