در حالی که در چند سال اخیر، فوتبال ایران درگیر وضع قوانین من درآوردی بسیاری بوده، اما در فصل جاری قانون خوبی برای ورود بازیکنان و مربیان خارجی وضع شد که به موجب آن، تیمهای بدهکار قادر به جذب بازیکن و مربی خارجی نیستند و هر مربی یا بازیکن خارجی قادر به ورود به فوتبال ایران نخواهد بود و برای رخ دادن این اتفاق، شرایطی لازم است که باید احراز شود.
اما در حال حاضر به نظر می رسد یک ممیزی برای قرار گرفتن مربیان روی نیمکت تیم های لیگ برتری به شدت احساس می شود. در جایی که سرمربیان شکست خورده ای مثل هومن افاضلی، فراز کمالوند، علیرضا منصوریان و …. روی نیمکت تیم های لیگ برتری نشسته یا می نشینند اما سرمربی موفق فولاد یعنی جواد نکونام که فولاد را به قهرمانی در جام جذفی رساند، بدون تیم است!
اینکه با اخراج مربیانی همچون هومن افاضلی و منصوریان از یک لیگ برتری، بلافاصله این مربیان سر از تیمی دیگر در می آورند و یا در کمال بی اخلاقی یک مربی با استناد به بندی در قراردادش، به سادگی قراردادش را فسخ می کند و به امید پیشنهاد مالی بهتر به تیم لیگ برتری دیگر می پیوندد تنها کیفیت لیگ ایران را کاهش داده و می دهد.
در حال حاضر به نظر می رسد سیکل مربیان در ایران به ۲۰ فرد محدود شده که دائم بین تیمهای مختلف عوض می شوند و فرصت به نیروهای جدید با دانش داده نمی شود. به نظر می رسد مافیای دلالی که در فوتبال ایران رخنه کرده و برای آن تصمیم گیری می کند در این قضیه نیز حکمران است و آنها هستند که تصمیم می گیرند کدام مربی در کدام تیم مربیگری کند.
در پایان تاکید می شود لزوم وضع قانونی محکم برای جلوگیری از مربیگری مربیان شکست خورده در لیگ برتر به شدت احساس می شود. به عنوان مثال می توان قانونی وضع کرد اگر مربی از یک تیم لیگ برتری اخراج شد یا به هر دلیلی استعفا داد، او تا انتهای فصل بعد قادر به گرفتن یک تیم لیگ برتری دیگر نباشد و باید کارش را در لیگ دسته ۱ دنبال کند و با صعود تیمش به لیگ برتر، خود نیز دوباره مجوز نشستن روی نیمکت تیم های لیگ برتری را به دست آورد تا اینگونه شایسته سالاری و رنکینگ بین مربیان برای نشستن روی نیمکت تیم های لیگ برتری لحاظ شود و اینگونه نباشد که فردی مثل ابراهیم صادقی یا سید مهدی رحمتی و … به یکباره سر از نیمکت تیم های لیگ برتری در بیاورند و مربی مثل فراز کمالوند در طی ۶ ماه، ۶ تیم مختلف را بدون هیچ دستاورد خاصی سرکار بگذارد و در نهایت افرادی مثل محمود فکری، علیرضا منصوریان و هومن افاضلی با ناکامی های پیاپی، باز هم مجوز حضور روی نیمکت تیم های لیگ برتری را به دست آورند.
اگرچه برخی از این مربیان لابی سنگینی برای حضور در لیگ برتر دارند اما سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال می بایست با وضع قوانین جدید، جلوی لابی آقایان را بگیرد تا کیفیت و سطح لیگ برتر ایران بالاتر برود.
به واقع چرا باید در فوتبال ایران نفراتی همچون جواد نکونام و علی دایی و داریوش یزدانی و … بدون تیم باشند، اما برخی اسامی تکراری ناکام هر فصل، روی نیمکت تیم های لیگ برتری حضور داشته باشند؟
