اختصاصی طرفداری - حتماً تا به امروز از نتایج هفته سیزدهم سری آ با خبر شده اید. در واپسین بازی این هفته رمِ تحت هدایت ژوزه مورینیو موفق شد در دیداری خارج از خانه جنوایی که برای نخستین بار آندره شوچنکوی بزرگ را روی نیمکت می دید شکست دهد. به اعتقاد نگارنده برد جالوروسی برابر روسوبلو، زیباترین و شیرین ترین برد فصل رم تا بدین جای فصل بوده است؛ حالا قطعا این پرسش پیش می آید که چرا و بر چه اساس چنین اعتقادی داریم!؟
پاسخ بسیار ساده است: به این دلیل که جوانان ارزشمند رم نقشی به غایت تعیینکننده در جریان این برد داشتند.
میخواهیم راجع به الماسهای تراشنخوردهی آکادمی موفق رم که سکان هدایت آن برای سال ها در دستان پرتوان دهروسیِ پدر، آلبرتو دهروسی دوست داشتنی، بوده سخن بگوییم؛ منتهای مراتب پیش از صحبت در این ارتباط، باید به عملکرد بینقص ماراش کومبولای جوان و بیست و یک ساله در قلب خط دفاع رم کردیت ویژه داد. بازیکنی که همچنان تحت فشار و تاثیر انتقال گرانقیمت و 26.50 میلیون یورویی خود از هلاس ورونا به رم است ولی تنها بیست و یک سال دارد. پس از یک شب کابوسوار در دیدار رفت رم برابر بودو گلیمت، کومبولا یکی از بازیکنانی بود که زیر تیغ تیز انتقادات رفت، هر چند در بازی با جنوا این مدافع آلبانیاییتبار نشان داد از پتانسیل بالایی برای پیشرفت برخوردار است. او در قلب دفاع سه نفره رم و در شرایطی که جانلوکا مانچینی و راجر ایبانیز در دو سمتش نقش استاپر را داشتند، بدون اشتباه خط دفاع رم را رهبری کرد و نشان داد یک سرمایه قابل اعتنا برای گلادیاتورهای پایتخت ایتالیا و شهر رم محسوب میشود.
در این بین باید از درخشش یکی از الماسهای تراشنخوردهی آکادمی رم گفت؛ فلیکس آفنا جیان، پسر هجده ساله غنایی که در این دیدار با ذهنیتی خارقالعاده و فرصتطلبی حیرتآور خود دو گل زیبا زد، به قولی ترکاند و تبدیل به ستاره شد...
همچنین به ادواردو بووه هم بالاخره بازی رسید. خوب است این نکته مهم را در مورد بووه بدانیم که در جریان تعطیلات مربوط به بازی های ملی در ماه نوامبر، ادواردو بووه کاپیتان جوانان زیر بیست سال آتزوری بود که در جریان برتری هفت گله آتزوری برابر رومانی، دو گل به ثمر رساند و جالب تر این که با یکی دیگر از ستارگان ساخته شده در آکادمی رم تعویض شد. تومازو میلانزه که این روزها به صورت قرضی در باشگاه الکساندریا در سری بی بازی میکند و باز هم جالب تر این که میلانزه نیز در جریان آن پیروزی پرگلِ آتزوری در همان چند دقیقهای که بازی کرد موفق به گلزنی شد...
چقدر صحنه پایان بازی زیبا بود؛ جایی که نیکولا زالفسکیِ جوان یکی دیگه از الماسهای تراشنخوردهی آکادمی رم که درست پیش از دربی شهر رم برابر لاتزیو پدرش را از دست داد ولی به رغم این اندوه بزرگ در اردوی رم باقی ماند و برابر لاتزیو دقایقی بازی کرد، فلیکس جوان را محکم در آغوش کشید و از ته دل فریاد شادی سر داد!
ستارهای متولد میشود - فلیکس آفنا جیان
همچنین بالا و پایین پریدنهای دیوانهوار و از فرط شادی فلیپو تریپی که مورینیو به خاطر او قید فدریکو فازیو و داویده سانتون را زده یا خوشحالی ابریما داربو یکی دیگر از پدیدههای شناختهشده در پریماورای رم که در پایان بازی فلیکس را بغل کرد و به او تبریک گفت هم بسیار دیدنی بود ...
با اتفاقات دیشب می توان این امید را داشت که درخشش فلیکس، راه را برای بهرهگیری آقای خاص از دیگر جواهرات بیبدیل معدن بازیکنسازی رم باز کند.
نگارنده به عنوان هواداری که در حدود دو دههونیم رم را با تمام جام نبردنها و ناکامیهایش دوست داشته و دنبال میکند، به ضرس قاطع معتقد است رم جدید با امثال دیهگو دالو، دنیس زکریا، ماتیاس وینیا و کارلس پرز ساخته نمیشود؛ رم جدید دقیقاً با همین بچه گرگهایی ساخته میشود که خون جالوروسی در رگهایشان و عِرق و تعصبی مثال زدنی در شریانهایشان جاری است!
رم با داویده مسترآنتونیو ساخته میشود که با سیوهای فوقالعاده و ذهنیت کمنظیرش بهترین دروازبان حال حاضر لیگ جوانان است؛ آیا از درخشش و ایستادگی او در جریان برد 0-1 خارج از خانه جوانان رمِ 9 نفره برابر آکادمی اینتر که اتفاقاً یکی از آکادمیهای بسیار موفق در سرزمین چکمه است، خبر دارید؟!
رم با همان فلیپو تریپی ساخته میشود که توانایی بازی در تمامی پستهای خط دفاع و هافبک دفاعی را دارد و در بازیهای پیشفصل نشان داده است همچون جانلوکا مانچینی در دوئلهای هوایی سرش را نمیدزدد و عقب نمیکشد. حتی به رغم این که از لحاظ قدی ده سانتیمتر از جانلوکا مانچینی کوتاهتر است!
رم با ریکاردو کالافیوری ساخته میشود که فصل گذشته پس از آن پاس گل حساس به ادین ژکو در لیگ اروپا و برابر آژاکس، از شدت شادی گریه میکند نه یک بازیکن در بهترین حالت معمولی مثل ماتیاس وینیا!
رم با کاپیتانهای آتزوری یعنی ادواردو بووه و السیو ریکاردی ساخته میشود؛ با ابریما داربو ساخته میشود که اواخر فصل گذشته نه تنها با آن نمایش خوب خودش را ثابت کرد بلکه در یکی از معدود اظهار نظرهای درست پائولو فونسکا باعث بهتر بازی کردن بازیکنان کناری خود مانند برایان کریستانته نیز شد! رم با امثال ریکاردو پاگانوی شانزده ساله ساخته میشود که به عنوان هافبک دفاعی در تیم ملی نوجوانان ایتالیا در حال آقایی کردن است، نه امثال دنیس زکریایی که از همین حالا دارد برای حضور در رم طاقچه بالا میگذارد!
رم با کریستین ولپاتوی قدبلند و خوشاستایل ساخته میشود که در هجده سالگی آن قدر خوب بوده که فرانچسکو توتی افسانهای و دوستانش مدیریت برنامههای وی را بر عهده گرفته اند؛ رم با تومازو میلانزهای که در نهایت بد سلیقگی به الکساندریا قرض داده شده ساخته میشود، بازیکنی که قطعاً میتوانست حتی با تمرین کنار امثال پلگرینی و مخیتاریان خیلی بیشتر پیشرفت کند تا یک حضور قرضی بیفایده در سری بی! رم با همین فلیکس آفنا جیان، با نیکولا زالوسکی، با ریکاردو چروو که به سمپدوریا قرض داده شده ساخته میشود؛ نه امثال کارلس پرز!
فرض کنید ژوزه همان تعویض همیشگی خود را میکرد و کارلس پرز را به جای شومورودوف به بازی میآورد؛ آیا چنین برد دلچسبی اتفاق میافتاد!؟ کارلس پرز در هر دو صحنه به جای شوت زدن، کاملاً گیج، بیهدف و بیفکر دور خود میدوید و میچرخید و آخر یا توپ را لو میداد یا به بیرون میزد!
یادم میآید همین اواخر فصل قبل که نیکولا زالفسکی در جریان بازی برگشت نیمهنهایی لیگ اروپا به منچستر یونایتد با یک ضربهی والیِ زیبا گل زد هم دقیقاً همین نکته را به یکی از دوستان رمی گفتم که اگه پرز به جای زالفسکی بود، یا آن توپ را برای مدافعان حریف کنترل میکرد و یا این که در بهترین حالت چند دقیقه با توپ وَر میرفت و دور خودش بیهدف میچرخید و دست آخر توپ را تقدیم حریف میکرد!
با توجه به اتفاقات بازی دیشب، شخصاً بسیار امیدوارم آقای خاص دوستداشتنی که با آمدنش به رم یک پرستیژ و شخصیت جدید با خود به رم آورده است، به خوبی بفهمد و دریابد که رم دقیقاً با امثال همین بچه گرگهای باانگیزه و باعشق ساخته میشود نه یک مُشت هندوانه دربسته مثل ماتیاس وینیا و الدور شومورودوف یا از آن بدتر تفالههای تیمهای بزرگ!
ما از ژوزه میخواهیم مثل دوران حضورش در پورتو و یا دوره اول حضورش در چلسی از حضور در پایتخت ایتالیا لذت ببرد و رم را بسازد، نه این که صرفاً جرقهای باشد خاموششدنی برای ما هواداران!
همه ما رمیها مشکلات رم را میدانیم، از آن نکبتی که شخص مورینیو به درستی متوجه آن شد و به آن اشاره کرد. از ویرانه وحشتناکی که مونچی بر جای گذاشت و به نوعی بلایی که مونچی سر رم آورد را حتی متفقین هم سر رم نیاوردند! از جیمز پالوتایی که رم را به بنگاه معاملات بازیکن تبدیل کرده بود! از فرانکو بالدینی که به جای ساختن تیم به فکر تسویهحساب و حذف اسطورههای ابدی رم فرانچسکو توتی و دنیله دهروسی بود، از بالدیسونی که از یک چوب خشک هم بیخاصیتتر بود، از جانلوکا پتراکی که بیدلیل حقوقها را بالا برد و از گیدو فینگا که پس از تغییر مالکیت باشگاه بوی کباب شنیده بود و سر همین زیرآب خیلیها را زد ولی در نهایت خودش هم اخراج شد!
همه ما این زمین سوخته را خوب میشناسیم و به خوبی میدانیم یک تیم در عرض یک ماه و یک سال ساخته نمیشود _همانگونه که شش فصل زمان برد تا والتر ساباتینی دوستداشتنی رمی که به نیمهنهایی لیگ قهرمانان صعود کرد را بسازد.
ما رمیها از ژوزه انتظار سازنده و صبور بودن داریم نه بیحوصلگی و تخریب بازیکنانی که در اختیار دارد. نیک میدانیم که حتی اگر در پایان فصل رم سهمیه هم نگیرد، ولی این جوانان بااستعداد که خون رمی در رگهایشان جاری ست و عاشق پیراهن زرد و قرمز هستند آبدیده شوند؛ آیندهای دلپذیر و بینظیر در انتظار رم خواهد بود، چرا که رم دهه هشتاد با سکانداری عالیجناب لیدهولمِ فقید و یا رم اواخر دهه نود تحت هدایت فابیو کاپلو هم دقیقاً به همین شکل ساخته شدند.
در پایان بد نیست یک شوخی هم با بریس فلیکس نوجوان داشته باشیم چرا که او با گلهایش سرانجام طلسم شکستهای پیاپی رم در بازیهای پخش زنده صداوسیما را هم شکست!