20. نیلتون سانتوس
نیلتون سانتوس فقید که یکی از اولین مدافعان کناری بزرگ جهان بود، ۷۵ بازی ملی برای تیم ملی برزیل انجام داد. نیلتون سانتوس اسطوره بوتافوگو در سه جام جهانی به میدان رفت و در مجموع ۱۵ بازی انجام داد. جالب این که او تنها یک بار در این ۱۵ بازی طعم شکست را چشید اما آن تک بازی، طعمی تلخ برای او به جا گذاشت زیرا آن بازی، فینال جام جهانی ۱۹۵۰ بود.
او و دیگر همتیمیهایش موفق شدند در دو دوره بعد، یعنی در سالهای ۵۸ و ۶۲، ناکامی خود را جبران کنند و قهرمان جهان شوند.
|
19. ماریو زاگالو
او بهعنوان بازیکن در جام جهانی فوتبال ۱۹۵۸ و جام جهانی فوتبال ۱۹۶۲ موفق شده با تیم فوتبال برزیل قهرمان جهان شود، همچنین در دو دوره جام جهانی ۱۹۷۰ و ۱۹۹۴ توانسته بهعنوان سرمربی و مربی تیم فوتبال برزیل را قهرمان جام جهانی فوتبال بکند، تیم برزیل با مربیگری زاگالو در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه به عنوان نایب قهرمانی دست یافت.
|
18. دیژالما سانتوس
دیژالما سانتوس یک بازیکن فوتبال اهل برزیل بود.از باشگاههایی که در آن بازی کردهاست میتوان به پالمیراس و باشگاه فوتبال اتلتیکو پارانائنزه اشاره کرد.
وی که سابقه ۹۸ بازی و ۳ گل ملی را دارد عضو تیم ملی فوتبال برزیل در جام جهانی ۱۹۵۴، ۱۹۵۸، ۱۹۶۲ و ۱۹۶۶ بودهاست. نام او در تیم منتخب تاریخ جام جهانی در قرن 20 برده شده است و یکی از بهترین مدافعانی بود که تاریخ فوتبال به خود دیده.
|
17. روبرتو کارلوس
روبرتو کارلوس دا سیلوا روشا مربی فوتبال کنونی و بازیکن فوتبال پیشین برزیلی است که برای رئال مادرید و تیم ملی برزیل در پست مدافع کناری بازی میکرد. کارلوس بهترین دفاع چپ در تاریخ فوتبال است که با سرعت و استقامت زیاد، ضربههای ایستگاهی و شوتهای از راه دور قدرتمند و محکم به شهرت رسید.
کارلوس فوتبال حرفهای را از باشگاه پالمیراس برزیل شروع کرد و با تیم این باشگاه دو فصل پیاپی قهرمان لیگ برتر و جام حذفی برزیل شد. او پس از یک فصل بازی در اینتر میلان، در سال ۱۹۹۶ به باشگاه رئال مادرید پیوست و تا سال ۲۰۰۷، سه بار جام لیگ قهرمانان اروپا، چهار بار لالیگا و سه بار هم سوپر جام اسپانیا را با رئال کسب کرد. او در سال ۱۹۹۷ به عنوان اولین دفاع در دهههای اخیر فوتبال دومین بازیکن سال فوتبال جهان، و در سالهای ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ دو بار متوالی برترین مدافع باشگاهی سال اروپا شد. در آوریل ۲۰۱۳، نام روبرتو کارلوس توسط مجله مارکا در ترکیب یازده بازیکن خارجی برتر تاریخ رئال مادرید منتشر شد.
|
16. زیزینیو
زیزینیو که به همراه تیم ملی برزیل در جام جهانی 1950 بازی دراماتیک مقابل اروگوئه را تجربه کرد قهرمان دوران کودکی «پله» است و با فلامنگو، بانگو و سائوپولو افتخارات زیادی بدست آورد و در رقابت با آدمیر منزس و خوان شیافینو جایزه بهترین بازیکن فوتبال جهان را تصاحب کرد. روزنامه گاتزتادلا اسپورت ایتالیا، یک بار به این بازیکن برجسته برزیلی لقب "لئوناردو داوینچی" فوتبال را داد که به مهارت زیادی او در زمین مسابقه اشاره دارد.
هر چند او یکی از بهترینهای تاریخ فوتبال برزیل بود، اما متاسفانه هیچ وقت نتوانست به قهرمانی در این رقابت ها دست یابد. زیزینیو در سال ۲۰۰۲ در سن ۸۰ سالگی درگذشت.
|
15. گرسون
پدر و عموی او هر دو فوتبالیست های حرفه ای در ریو بودند. پدر او دوست صمیمی زیزینیو افسانه ای بود که به طور گسترده به عنوان بهترین فوتبالیست برزیلی قبل از پله، همراه با آدمیر منزز از واسکودوگاما و ژایر دا روزا پینتو از فلامنگو شناخته می شد. بنابراین وقتی جرسون اعلام کرد که قصد دارد خودش فوتبالیست شود، مخالفتی در خانواده پیدا نکرد. در دوران کودکی قهرمانان او، هافبک های فوق الذکر زیزینیو و ژایر و دانیلو آلویم از واسکو داگاما بودند. با این حال، در اولین باشگاه خود، فلامنگو، او در نهایت در قالبی قرار گرفت که تاثیرگذارترین بازیکن خط میانی آن دوران، به شمار میرفت. جرسون جوان تکنیک و شوت پای چپ بسیار قوی را با هوش و توانایی عجیب و غریب در کنترل بازی از خط میانی به خط حمله داشت. از او به عنوان جانشین دیدی یاد میشود.
|
14. کارلوس آلبرتو
کارلوس آلبرتو تورس فوتبالیست حرفهای بازنشسته برزیلی و یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال به انتخاب فیفا است. وی کاپیتان تیم ملی برزیل در جام جهانی ۱۹۷۰ بود. او توسط پله به عنوان یکی از ۱۰۰ بازیکن برتر فیفا در قرن بیستم انتخاب شد. وی ۲۵ اکتبر ۲۰۱۶ در سن ۷۲ سالگی درگذشت. از او به عنوان برترین بک راست قرن 20 نیز یاد میشود.
|
13. توستائو
یکی از بزرگترین بازیکانان فوتبال اهل برزیل است. او در تیم ملی فوتبال برزیل کنار پله بازی میکرد و در دوران اوجش یکی از بزرگان دنیای فوتبال شناخته میشد. از باشگاههایی که در آن بازی کرده میتوان به کروزیرو (یازده سال) و واسکو دوگاما اشاره کرد. او نقش مهمی در قهرمانی برزیل در جام جهانی 1970 در کنار پله و جرزینیو داشت.
|
12. کافو
وی با ۱۴۲ بازی برای تیم ملی برزیل ، دارای بیشترین میزان حضور در بازی های بین المللی در میان بازیکنان برزیل در تمام ادوار است. او در چهار دوره جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ ، ۱۹۹۸ ، ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ به نمایندگی از کشور خود حضور داشت و تنها بازیکنی است که در سه فینال جام جهانی حضور داشته است و در مسابقات ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ قهرمانی این تورنمنت را به دست آورده است ، او دومین جام جهانی خود را به عنوان کاپیتان تیم خود بدست آورد. علاوه بر این کافو با برزیل در چهار دوره از مسابقات کوپا آمریکا شرکت کرد و دو بار در سال ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹ عنوان قهرمانی را بدست آورد. او همچنین یکی از اعضای تیم ملی بود که در سال ۱۹۹۷ جام کنفدراسیون های فیفا را فتح کرد. بسیاری او را بهترین و کاملترین مدافع راست تاریخ فوتبال می دانند.
کافو چهار بار در جام جهانی به همراه تیم ملی کشورش حضور داشت (۱۹۹۴-۲۰۰۲-۱۹۹۸-۲۰۰۶) و در سالهای ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ برزیل موفق شد قهرمان جام جهانی فوتبال شود که در سال ۲۰۰۲، او کاپیتان تیم ملی فوتبال برزیل بود و جام قهرمانی را بالای سر خود برد. وی در مجموع ۱۴۲ بازی ملی برای کشورش انجام دادهاست و موفق شدهاست ۵ گل نیز به ثمر برساند.
|
11. ریولینو
و به خاطر داشتن سیبیل بلندش و زدن ضربات ایستگاهی رعد آسای از راه دور ، پاسهای زیبای از راه دور ، ذهن سریع در انتخاب تکنیک و روش منحصر به فردش در کنترل توپ معروف بود، او همچنین تکنیکی را در فوتبال به نام"flip flap" اختراع کرد و در حالیکه دهان رقیبانش از این حرکت کاملا باز مانده بود گلهای زیادی با این روش به ثمر می رساند و امروزه این تکنیک توسط بازیکنانی مانند رونالدینهو، زلاتان ابراهیموویچ و کریستیانو رونالدو و نیمار تقلید می شود.
او در 24 سالگی همراه با بازیکنان بزرگی همچون پله، جرزینهو، توستائو، جرسون، کارلوس آلبرتو و دیگران در جام جهانی 1970 مکزیک حاضر بود و در بیشتر بازیها از ابتدا در ترکیب اصلی حضور داشت. تیمی که به اعتقاد اکثر کارشناسان فوتبال بهترین تیم تاریخ کل جامهای جهانی تاکنون است.
یکی از بهترین بازیهایش را در مقابل چک اسلواکی انجام داد و از روی ضربه ی ایستگاهی یکی از 4 گل بزریل را به ثمر رساند، قدرت این شوت به قدری زیاد بود که تماشاگران مکزیکی به آن لقب ضربه اتمی دادند.
|
10. جرزینیو
جیرونتورا فیلهو، ملقب به جرزینیو از بازیکنان پیشین تیم ملی فوتبال برزیل است که با این تیم سه بار به عنوان قهرمانی جام جهانی دست یافته است. او که همبازی بازیکنانی چون پله، گارینشا، توستائو و... بوده است. بوتافوگو تیمی است که جرزینیو 11 سال سابقه بازی در آن را دارد و توانسته در این مدت به افتخارات زیادی با این تیم دست یابد.جرزینیو سابقه 81 بازی برای تیم ملی برزیل را دارد و توانسته 33 بار برای این تیم گلزنی کند. او را در برزیل جانشین گارینشای بزرگ می خوانند.این پیرمرد 65 ساله برزیلی طی سالهای 2003 تا 2005 سرمربی تیم ملی گابن بوده اما به دلیل ناکامی در صعود به جام جهانی 2006 از سمت خود برکنار شده است.
|
9. فالکائو
فالکائو در کشورش برزیل، یک اسطوره بود. هشت سال در تیم اینترناسیونال در پورته آلگره بازی کرد. پنج جام ایالتی و سه جام کشوری کافی بود تا این تیم به عنوان قدرت بی رقیب، شناخته شود. در فصل 1979، آن ها کل فصل را بدون باخت سپری کردند تا سوار بر فراز یک موج، برزیل را زیر پای بگذارند. با این حال فالکائو هنوز هم تشنه چالش جدید بود و وقتی جالوروسی فهمید او همان مهره ای است که برای اسکودتو کم دارند، ذره ای برای خریدش شک نکرد. پس از آن که فدراسیون فوتبال ایتالیا، محدودیت ها مبنی بر سرمایه گذاری برای بازیکنان خارجی را برداشت، پائولو فالکائو با رقم 650 هزار یورو، به پایتخت ایتالیا آمد. این بازیساز برزیلی تاثیر مهمی در کسب دومین کوپا ایتالیا پیاپی جالوروسی داشت. رم در فینال رقابت ها در استادیوم کوموناله دی تورینو برا مصاف گراناتا رفت تا با پنالتی سرنوشت ساز فالکائو، موفق به فتح این جام شود. جوّ ورزشگاه تا زمانی که سوت پایان بازی به صدا درنیامده بود، وحشتناک و در عین حال تنش زا بود. فصل بعد بود که فالکائو لقب پادشاه هشتم رم را به دست آورد.
|
8. سوکراتس
سوکراتس در ۱۹۵۴ متولد و در زمانی که در تیم ملی فوتبال بازی میکرد، موفق به اخذ درجه دکترای پزشکی شد. دوستداران فوتبال او را به خاطر رهبری تیم ملی برزیل در جامهای جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۸۶ به یاد دارند، بهویژه برای بازیهای زیبای او در جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا در تیم برزیل. او با برزیل برنده جام جهانی نشد، اما در ۶۰ حضور ملی خود در تیم ملی فوتبال برزیل در فاصله سالهای ۱۹۷۹ و ۱۹۸۶ میلادی، نام خود را در سرتاسر جهان بر سر زبانها انداخت و ۲۲ گل برای این تیم به ثمر رساند. سوکراتس که در کنار زیکو و اِدِر به عنوان یکی از بزرگترین بازیکن فوتبالهای نسل خود شناخته میشد.
سال ۱۹۸۳ باشگاه اینتر میلان در تلاش برای خریدن سوکراتس بود، اما او ماندن در برزیل را ترجیح داد، به ویژه آن که در آن زمان در کنار فوتبال، خود را برای امتحانات پایانی تحصیلات پزشکی آماده میکرد. در طول فعالیت حرفهای خود تنها یک بار تسلیم پیشنهادهای لیگهای بزرگ اروپا شد و در سال ۱۹۸۴ در ازای حدود ۶ میلیون یورو، قراردادی دو ساله با باشگاه ایتالیایی فیورنتینا امضا کرد. البته این پیوند دوام چندانی نداشت و پس از تجربهای ناموفق به برزیل بازگشت و سرانجام در سال ۱۹۸۹ با فوتبال خداحافظی کرد.
|
7. روماریو
او بیش از ۷۰۰ گل به ثمر رسانده است و در سال ۱۹۹۴ به عنوان بهترین بازیکن سال جهان انتخاب شدهاست. او در همین سال با درخشش در جام جهانی ۱۹۹۴ بهترین بازیکن جام شد. تمامکنندگی و دریبلزنی از خصوصیات بارز بازی او بود. او ۷۰ بازی ملی دارد و ۵۵ گل به ثمر رسانده است. او بعد از کریستیانو رونالدو، پله ،جوزف بیکان و لیونل مسی پنجمین گلزن برتر تاریخ فوتبال میباشد.
|
6. رونالدینیو
رونالدینیو را یکی از بهترین بازیکنان نسل خود و حتی تاریخ فوتبال میدانند که در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، دو بار پیاپی از سوی فیفا به بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده شد. به او لقب شاعر فوتبال را دادهاند.
رونالدینیو ابتدا فوتبال حرفهای را در باشگاه گرمیو برزیل آغاز کرد و سپس در بیست سالگی به تیم پاری سن ژرمن فرانسه پیوست و نیز پس از درخشش در این تیم در سال ۲۰۰۳ به بارسلونا اسپانیا انتقال یافت. او در دومین فصل حضورش با بارسلونا به قهرمانی در لالیگا رسید و جایزه بازیکن سال فوتبال جهان را دریافت کرد. او همچنین در فصل بعدی حضورش در قهرمانی بارسلونا پس از ۱۴ سال در لیگ قهرمانان اروپا ۰۶–۲۰۰۵ و قهرمانی دوباره در لالیگا نقش زیادی داشت. رونالدینیو پس از به ثمر رساندن دو گل انفرادی دیدنی در بازی الکلاسیکو، تبدیل به دومین بازیکن پس از دیگو مارادونا شد که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو مورد تشویق و تحسین تماشاگران رئال مادرید قرار میگیرد. رونالدینیو برای دومین سال پیاپی بازیکن سال فوتبال جهان و همچنین بهترین بازیکن سال اروپا شد. نام او در فیفا ۱۰۰ (لیستی از بهترین بازیکنان ادوار فوتبال به انتخاب پله) و موزه مشاهیر فوتبال برزیل قرار گرفتهاست.
|
5. دیدی
نلسون رودریگز، دیدی را پادشاه اتیوپیایی صدا می کرد. او در پست هافبک وسط می درخشید. دیدی به دلیل تلاش بی وقفه اش در زمین معروف است و در 62 بازی ملی حضور داشت. پله، اسطوره برزیل درباره او می گوید: من در مقابل دیدی هیچ چیز نیستم. او ستاره و الگوی من می باشد.
این بازیکن علاوه بر بازی فوق العاده اش در میانه زمین به خاطر ضربات ایستگاهی زیبایش هم معروف است. ضربات او با دقت فراوان و پیچ و قدرت فوق العاده به سمت چهار چوب می رفت. با این شیوه او دردوران فوتبالش بسیار موفق بود. دیدی همراه با رئال مادرید جام های اروپایی هم برده است. و در سال 1958 به عنوان بازیکن برتر تورنومنت اروپا هم انخاب شد. در خارج از زمین هم او یکی از شکل دهنده های فوتبال زیبای برزیل بود.
والدیر پریرا، دیدی، هافبک بزرگ برزیلی یکی از ستونهای اصلی تیم ملی در قهرمانی جهان در سال های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ بود. او برای تیم فلومیننزه بازی کرد و پس از یک حضور کوتاه مدت در رئال مادرید پیراهن بوتافوگو را بر تن کرد. دیدی در پاسهای بلند مهارت خاصی داشت. با این حال او در ضربات آزاد مشهور بود که لقب folha seca (برگ خشک) را داشتند. شوتهای قدرتمند هافبک برزیلی را دروازهبانان نمیتوانستند مهار کنند.
|
4. زیکو
زیکو که به پلهسفید هم معروف است یکی از دوستداشتنیترین بازیکنان فوتبال برزیل در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بود. او در ۸۸ بازی برای تیم ملی این کشور، ۶۶ گل وارد دروازه حریفان کرد. وی از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۳ و از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۹ در باشگاه فلامینگو در ریو دو ژانیرو بازی میکرد. در این بین در ایتالیا هم با تیم اودینزه کالچو قرارداد داشت. وی هم مانند پله، در باشگاه و نیز تیم ملی، پیراهن اسطورهای شماره ۱۰ را به تن میکرد.
ویژگی او ضربات آزادی بود که از فاصله ۱۸ تا ۳۰ متری میزد. او تا امروز هم یکی از بهترین کاشتهزنهای دنیاست. او از سوی پله در فیفا ۱۰۰ قرار گرفت، فهرستی شامل ۱۲۵ بازیکن فوتبال برتر دنیا که هنوز در قید حیات هستند. زیکو بیشترین دوران بازیاش را در فلامینگو سپری کرد. او در این تیم، ۵۶۸ گل در ۷۶۵ بازی زد، یعنی میانگین ۷۴/۰ گل در هر بازی. او از ابتدا پیراهن شماره ۱۰ را به تن کرد. وی با فلامینگو چهار بار (۱۹۸۰، ۱۹۸۲، ۱۹۸۳، ۱۹۸۷) قهرمان برزیل شد. به علاوه در سال ۱۹۸۱ اولین، و تاکنون تنها جام باشگاهی جهان را با این تیم فتح کرد.
|
3. گارینشا
او را به عنوان یکی از تکنیکیترین، بهترین و محبوبترین بازیکنان تاریخ فوتبال میشناسند. مهارت بینظیر او در دریبلزدن و تکروی مشهور است. همچنین زوج او با پله از به یادماندنیترینهای تاریخ جهان است. تیم برزیل در تاریخ خود هرگز با حضور همزمان پله و گارینشا شکست نخوردهاست. گارینشا در پائو گراده (واقع در ایالت ریو دو ژانیروی برزیل) متولد شد. او دچار مشکل جسمانی مادرزاد بود و پای راستش از پای چپش شش سانتیمتر کوتاهتر بود و بعضیها این نقیصه را از علل درخشش او در فوتبال دانستهاند. گارینشا به معنی پرنده کوچک است. عدهای او را تکنیکیترین بازیکن جهان لقب دادهاند اما چیزی که باعث ماندگاری وی شدهاست ابداع پاس به بیرون بودهاست. هم نسلانش او را فوتبالیست آینده میخواندند. او در پنجاه و نه بازی اول خود هرگز شکست را تجربه نکرد و تنها آخرین بازی ملی او (در جام جهانی ۱۹۶۶ در مقابل مجارستان) با شکست ۳ بر یک همراه بود. برزیل با حضور همزمان او و پله هرگز شکست نخورد. وی در سال ۱۹۵۸ یکی از بهترینها بود. وضعیت وی در سال ۱۹۶۲ در جام جهانی بهتر هم شد و گل هم زد. گارینشا اولین بازیکن تاریخ فوتبال بود که موفق شد در سال ۱۹۶۲ علاوه بر جام جهانی صاحب توپ طلا و کفش طلای این تورنمت شود پس از او ماریو کمپس و پائولو روسی موفق شدند همزمان با قهرمانی جهان صاحب توپ و کفش طلای جام جهانی شوند.
|
2. رونالدو نازاریو
رونالدو یکی از بهترین و تکنیکیترین بازیکنان تاریخ فوتبال بهشمار میرود که پدیدآورنده برخی از شیوههای دریبلزنی است. او در ۱۴ دسامبر سال ۲۰۲۰ توسط فرانس فوتبال به عنوان بهترین مهاجم نوک تاریخ فوتبال بالاتر از یوهان کرویف و مارکو فان باستن و جزو تیم رویایی بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال قرار گرفت. او به دلیل دریبل زنیهای تکرار نشدنی لقب مریخی را هم از سوی بزرگان فوتبال گرفت. او در دوران حرفهای خود به دلیل سرعت زیاد، دریبلهای تکنیکی، دقت و تمامکنندگیاش مورد توجه قرار گرفت و برای تیمهای باشگاهی مانند بارسلونا و اینترمیلان و نیز تیم ملی برزیل در پست مهاجم بازی کرد که پس از آسیبدیدگی از ناحیهٔ زانو، در سال ۲۰۰۲ به رئال مادرید پیوست.
رونالدو در سال ۱۹۹۶ زمانی که ۱۸ سال سن داشت، بازیکن سال فوتبال جهان شد، بعدها دو بار دیگر در سالهای ۱۹۹۷ و ۲۰۰۲ به این عنوان رسید و در سال ۱۹۹۸ بازیکن سال فوتبال اروپا شد. او پس از دیِگو مارادونا دومین بازیکنی است که دو مرتبه رکورد نقل و انتقالات فوتبال جهان را شکستهاست.
رونالدو یک بار عنوان بهترین بازیکن خارجی لالیگا، یک بار عنوان بهترین بازیکن فصل سری آ ایتالیا و نیز کفش طلای بهترین گلزن جام جهانی ۲۰۰۲ را به دست آورد. او تا سن ۲۱ سالگی، بیش از ۲۰۰ گل باشگاهی و ملی را بهثمر رساند. او همچنین یکی از بهترین بازیکنان برزیلی تمام ادوار است که در ۹۸ بازی برای تیم ملی برزیل ۶۶ گل به ثمر رسانده و پس از پله رکورددار گلزنی ملی در برزیل است. او در سن ۱۷ سالگی با تیم ملی برزیل به قهرمانی در جام جهانی ۱۹۹۴ رسید و از جوانترین بازیکنانی است که به این افتخار دست یافتهاند. رونالدو در جام جهانی ۱۹۹۸ بهترین بازیکن این جام شد و در صعود برزیل به فینال تأثیر زیادی داشت. او در جامجهانی ۲۰۰۲ نیز ضمن آقای گلی جام جهانی، در کنار رونالدینیو و ریوالدو یکی از بازیکنان کلیدی برزیل در قهرمانی این جام بود. در کوپا آمریکا ۱۹۹۷ او بهترین بازیکن تورنمنت و در کوپا آمریکا ۱۹۹۹ آقای گل شد. رونالدو در سال ۲۰۰۷ از سوی مجله فرانس فوتبال به عنوان یکی از ۱۱ بازیکن برتر تاریخ فوتبال انتخاب شد و نام وی در فیفا ۱۰۰ (لیست برترین بازیکنان ادوار فوتبال به انتخاب پله) جای گرفتهاست.
|
1. پله
او بهعنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تمام ادوار تلقی میشود و از سوی فیفا لقب «برترین» را گرفتهاست. او یکی از موفقترین و محبوبترین چهرههای ورزشی قرن بیستم بود. کمیته بینالمللی المپیک در سال ۱۹۹۹ از او به عنوان ورزشکار قرن یاد کرد و نامش از سوی مجلهٔ تایم در فهرست ۱۰۰ شخصیت برجسته قرن بیستم قرار گرفت. پله در سال ۲۰۰۰ از سوی فدراسیون بینالمللی تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS) به عنوان بازیکن برتر جهان انتخاب شد و همچنین یکی از دو برنده مشترک بازیکن قرن فیفا بود. پله در مجموع ۱٬۲۷۹ گل در ۱٬۳۶۳ بازی زدهاست که شامل بازیهای دوستانه نیز بودهاست و این موضوع از سوی رکوردهای جهانی گینس به رسمیت شناخته شدهاست.
پله در دوران بازیکنی خود سه جام جهانی را کسب کرد و رکوردهای بسیاری، از جمله بیشترین گل در تاریخ فوتبال را شکست. از القاب دیگر او «ری» (شاه؛ سلطان) و «پرولا نگرا» (مروارید سیاه) بودند. او از نظر بسیاری از صاحبنظران، بزرگترین و بهترین بازیکن تاریخ فوتبال شناخته میشود. پله در تمام دورانی که فوتبال بازی میکرد موفق به بردن توپ طلا نشده بود، در حالی که توپ طلا از سال ۱۹۵۶ میلادی اهدا میشد (یعنی اولین سال بازی او در تیم سانتوس)؛ چرا که توپ طلا آن موقع تنها به بازیکنان اروپایی داده میشد. مجله فرانس فوتبال در سال ۱۹۹۹ در رایگیری از برندگان توپ طلا تا آن سال پله را با ۱۷ رای به عنوان برترین بازیکن قرن ۲۰ فوتبال انتخاب کرد. وی همچین از طرف کمیته بین الملی المپیک برترین ورزشکار قرن ۲۰ شناخته شد. او در دوران حرفهای خود در چهار جام جهانی بازی کرد و موفق به کسب ۳ جام جهانی (۱۹۶۲، ۱۹۵۸ و ۱۹۷۰) شد. در جامجهانی ۱۹۵۸ سوئد او با ۱۷ سال سن جوانترین بازیکن برزیل بود و موفق شد با گلزنی در فینال برزیل را قهرمان جهان کند. در جام جهانی ۱۹۶۲ در دومین بازی برزیل برابر چکسلواکی مصدوم شد و نتوانست برزیل را در دیدارهای بعدی همراهی کند. در جام جهانی ۱۹۶۶ نیز مصدومیت باعث شد تا تنها در دو بازی برای برزیل بازی کند و برزیل این بار در همان مرحلهٔ گروهی حذف شد؛ ولی در جام جهانی ۱۹۷۰ با قدرت بازگشت و با گلزنی در فینال برابر ایتالیا علاوه بر کسب جام قهرمانی یکی از معدود بازیکنانی شد که در دو فینال جام جهانی گلزنی کردهاند. او موفق شد در چهار دوره پیاپی جام جهانی گلزنی کند.
|