رافائل واران، مدافع فرانسوی منچستریونایتد در مصاحبه اختصاصی با تلگراف در مورد منچستریونایتد، دوران حضورش در رئال مادرید و سایر مسائل صحبت کرد. به گزارش طرفداری و به نقل از تلگراف، رافائل واران در این مصاحبه گفت:
برای منچستریونایتد مهم است که دوباره در اوج باشد و مطمئن هستم که هواداران همیشه این را به یاد خواهند داشت که تیم با چه بازیکنانی به اوج و بالاترین سطح بازگشت. این چالشی بزرگ است. این همان چالشی است که به من انگیزه می دهد. من در رئال مادرید همه چیز بردم، در نتیجه شاید به دنبال احساسات و چیزی متفاوت بودم. دنبال این که از تاریخ تیمی دفاع کنم. باید برای چیزی بزرگ تر از خودتان بجنگید. باید برای باشگاه و هواداران و تاریخ باشگاه بجنگید. این بسیار مهم است. از بیرون می توانید مشاهده کنید که باشگاه چقدر به اسطوره ها و تاریخ خود احترام می گذارد. حال من این را از داخل باشگاه احساس می کنم و می دانم بازیکن منچستریونایتد بودن چه حسی دارد. همه به هم احترام می گذارند و من صمیمیت را احساس می کنم. من این حس را دارم که اینجا همه برابر هستند و تفاوتی وجود ندارد.
رافائل واران در ادامه در مورد جو اولدترافورد و هواداران منچستریونایتد گفت:
یک مثال بسیار خوب، جو اولدترافورد در زمانی که ما 2-0 از آتالانتا عقب بودیم و سپس 3-2 پیروز شدیم است. استادیوم به تیم انرژی و انگیزه داد. در تمام کشورها، وقتی در خانه 2-0 عقب هستید شرایط بسیار متفاوت است و جو متفاوتی در استادیوم حاکم خواهد بود. جو و فضای متفاوت اینجا، یکی از دلایل آمدن من به این تیم است. منچستریونایتد از این نظر خاص است و در انگلیس جو استادیوم ها در مقایسه با سایر کشورهای اروپا متفاوت است.
واران در مورد قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا با رئال مادرید گفت:
پس از قهرمانی در لیگ قهرمانان، هواداران به شما تبریک نمی گویند. بلکه آن ها این طور هستند که خب، بعدی! ما چهار بار قهرمان لیگ قهرمانان شدیم و آن ها به من می گفتند: «خب، سراغ بعدی برو!» فقط می خواهم بگویم گاهی باید از چیزی که دارید لذت ببرید. جشنی با هم؟ برای بعضی از جام ها بله اما نه همیشه چون برای مثال، بعد از آخرین قهرمانی مان در لیگ قهرمانان اروپا، ما جام جهانی را داشتیم. گاهی می خواستم دکمه توقف را فشار دهم و کمی زمان برای جشن گرفتن پیدا کنم. به همین خاطر است که مادرید خاص است. این به خاطر ذهنیت خاص این تیم است. مادرید متفاوت است. به همین خاطر می خواستم تغییر کنم، نه به خاطر این که این ذهنیت را دوست ندارم یا بد بود. نه خیلی هم خوب بود اما من گاهی فقط می خواستم چیزی متفاوت را تجربه کنم. پیروزی چیزی است که به ذهنیت وابسته است.
شاید همه چیز به اعتماد به نفس تیم به عنوان یک گروه و یک تیم ربط داشته باشد. گاهی در مادرید ما خیلی بد بازی می کردیم اما آرام می ماندیم چون می دانستیم که زمان ما نیز می رسد و موفق خواهیم شد. به طور مثال، بازی هایی مانند بازی مقابل بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان را به یاد می آورم که آن ها بهتر از ما بودند اما ما پیروز شدیم. این اعتماد به نفس و اطمینان است و ما باید آن را ایجاد می کردیم. پیش از این که چندین قهرمانی متوالی در لیگ قهرمانان به دست آوریم، شرایط مشابه نبود. تیم همان کیفیت را داشت اما همان نتایج را نمی گرفت. چرا؟ چون این به ذهنیت و روان تیم وابسته است. اگر ما به تلاشمان ادامه دهیم، نتایج خوب کسب خواهند شد. باید به خودمان باور داشته باشیم. ما باید آرام بمانیم و روی کارمان تمرکز کنیم. این چیزی است که در رختکن به هم تیمی های ام گفتم. انتخاب دیگری نداریم.
واران در مورد زوج خود با مگوایر گفت:
ما ویژگی های مکمل هم را داریم. من دوست دارم از پشت خط دفاعی محافظت کنم و او دوست دارد با خطوط دیگر در تماس و با بازیکنان درگیر باشد. در نتیجه ما می توانیم با هم کار کنیم اما واضح است که به خاطر ویژگی های مان شرایط متفاوتی را انتخاب می کنیم و به همین دلیل هم را کامل می کنیم. ما همچنین می توانیم با ویکتور، اریک با فیل جونز بازی کنیم که ویژگی های خاص خود را دارند. گزینه های زیادی در خط دفاعی داریم.
واران در مورد اوله گونار سولسشر گفت:
او انسان بسیار خوب و متواضعی با ارزش هایی مهم است. در زمان کوتاه حضورم در اینجا، او چیزهای زیادی در مورد باشگاه و ذهنیت این تیم به من آموخت. او نماینده چیزهای زیادی در مورد این باشگاه است. گاهی وقتی در مورد چیزی حساس صحبت می کنید، ممکن است منفی به نظر برسد چون شبیه یک نقطه ضعف است اما این درست نیست. این یک نقطه قوت است. وقتی او با بازیکنی صحبت می کند، صادق است. مهم است که سرمربی با بازیکنانش صادق باشد. مدت زمان همکاری ام با او کوتاه بود اما چیزهای زیادی از او یاد گرفتم.
فرگوسن در سال 2011 و زمانی که واران 18 ساله بود، به خانه آن ها در شهر لیل رفت و در مورد منچستریونایتد با او صحبت کرد. واران در مورد این ملاقات گفت:
شوکه کننده بود. صادقانه بگویم، من پشت پنجره خانه ام منتظر بودم تا ببینم او واقعاً به خانه ما می آید یا خیر. وقتی فرگوسن به خانه ما آمد، من انگلیسی صحبت نمی کردم. مادرم به شکلی عالی انگلیسی صحبت می کند و در نتیجه، او بود که بیشتر با فرگوسن صحبت کرد. بحث در مورد این بود که نظر فرگوسن در مورد من چیست و چگونه می تواند پروژه ای با من داشته باشد و به رشد من به عنوان یک انسان و بازیکن کمک کند. ملاقات بسیار بسیار جالبی بود و تجربه بسیار بزرگی برای من شد.
در آن زمان نظرم این بود که به منچستریونایتد بپیوندم اما زیزو [زین الدین زیدان، مدیر ورزشی آن زمان رئال مادرید] با من تماس گرفت و این انتقال بسیار سریع پیش رفت. من به مادرید رفتم، با ژوزه مورینیو صحبت کردم، به فرانسه بازگشتم و روز بعد از ملاقات با مورینیو، در آزمون لیسانس شرکت کردم.