تیم های ایران و عراق در چارچوب مسابقات انتخابی جام جهانی به مصاف هم رفتند که این دیدار با برتری یک گله شاگردان اسکوچیچ پایان یافت.
تیم ملی با ترکیب ۴۳۳ پا به زمین گذاشت.
زوج شجاع کنعانی در قلب دفاع جای گرفتند و نورافکن و محرمی مدافعین کناری بودند.
عزت اللهی به عنوان هافبک دفاعی ایفای نقش می کرد و قدوس و امیری به عنوان هافبک میانی جلوی او بازی می‌کردند.
جهانبخش، طارمی و قلی زاده نیز مثلث هجومی ایران بودند.
ترکیب تیم ملی به گونه ای بود که می توانست بین ۴۲۳۱ و ۴۳۳ سوییچ شود. ( تصاویر ۱ و ۲ )
امیری عاملی بود که میتوانست هم به عنوان هافبک میانی سمت چپ در ۴۳۳ بازی کند و در دفاع نیز عقب بیاید و در پوشش فضا به سعید عزت اللهی کمک کند.
تیم ایران همانند بازی های گذشته میل به مالکیت، حفظ توپ و طراحی حملات را داشت. در مقابل، تیم عراق ترجیح داد عقب بنشیند و از تک فرصت ها استفاده کند.
عملکرد نامطمئن خلیل زاده و کنعانی، فضای پشت نورافکن و محرمی و همچنین سرعت نسبتا پایین عزت اللهی مواردی بودند که عراق با استفاده از آن ها می توانست برای ایران دردسر ایجاد کند.
تیم ایران امشب در خلق موقعیت نمره ایده آلی کسب کرد. اگر فرصت سوزی و عملکرد درخشان دروازه بان عراقی نبود، تیم مهمان با شکستی سنگین بدرقه می شد.
حضور یک گلر با توانایی بازی با پا،دو مدافع میانی با حمل توپ و ارسال پاس های صحیح و همچنین حضور عزت اللهی به عنوان یک پست ۶ بازی‌گردان باعث میشد تا ایران حملات خود را از عقب زمین پی‌ریزی کند.
هر چند در بعضی صحنه ها نفرات عقبی ایران اشتباهات فردی داشتند و با تصمیمات نامناسب تیم را زیر فشار می بردند.
مهم ترین وظیفه دو مدافع کناری یعنی صادق محرمی و نورافکن، شرکت در حملات و عریض کردن خط حمله بود.
توانایی بازی جهانبخش لب خط اجازه میداد تا نورافکن کمی عقب تر بنشیند و از طرف مقابل صادق محرمی اقدام های بیشتری داشته باشد.
امیری بار دیگر نشان داد که چرا بازیکنی مورد اعتماد مربیان است.
او به عنوان یکی از زوج های میانه زمین در ۴۲۳۱ و همچنین هافبک میانی ۴۳۳ در دفاع و حمله حضور پیدا کرد و به خوبی وظیفه یک هافبک دونده را اجرا نمود.
مهدی طارمی علی رغم خستگی بازی درخشانی به عنوان تک فوروارد ارایه داد و بارها با خروج از محوطه و مشارکت در جریان بازی، نقش مهمی در باز کردن دفاع عراق و انجام حرکات ترکیبی با دیگر بازیکنان هجومی داشت.
این بازی یکی از بهترین بازی های ایران زیر نظر اسکوچیچ بود. تعداد خلق موقعیت بالا، احاطه کامل بر حریف و ندادن موقعیت های جدی ( به جز یک صحنه ) از نقاط مثبت ایران به شمار می رود.
اما اگر بخواهیم مشکلات را گوشزد کنیم، عملکرد دو دفاع میانی در بازی ای که تیم ملی زیر فشار نبود، چندان رضایت بخش نیست.
و اسکوچیچ با توجه به نیمکتش می تواند در انجام تعویض ها بهتر شود.
🔸--- @Captain_Farsi ---🔸
