راکتور یکی از تیم هایی است که همیشه بین گزینه هایش سرمربی خارجی داشته و در طول ۴ سال تحت پوشش بخش خصوصی قرار گرفتن باعث تغییرات زیادی در این تیم شده است.
تراکتوری ها ۵ مربی خارجی را در این ۴ سال استفاده کرده اند که البته این تنها بخش کوچکی از تغییرات زیاد تراکتور خصوصی بوده است.
جان توشاک ولزی در سال ۲۰۱۸ در سن ۶۹ سالگی و در اوج خریدهای کهکشانی محمدرضا زنوزی وارد تراکتور شد و عنوان بزرگ ترین مربی خارجی شاغل در ایران را به نام خود ثبت کرد اما حضور مربی کهنه کار در تبریز فقط چند هفته طول کشید و بعد از حذف در جام حذفی پیرمرد ولزی از تراکتور اخراج شد.
ژرژ لیکنز بلژیکی در زمستان ۲۰۱۹ و در ۶۹ سالگی سکان هدایت تراکتور را برعهده گرفت و نتایج خوبی را نیز کسب کرد اما بعد از شکست از سپیدرود حواشی تراکتور آغاز شد و یک قدم باقیمانده تا قهرمانی پرشورها طی نشد تا مربی بلژیکی مورد اقبال پرشورها قرار نگیرد.
مالک تراکتوری ها در سومین بمب نیمکت تیمش سراغ مصطفی دنیزلی رفت تا رویای قهرمانی لیگ را با او برای تراکتور تبدیل به واقعیت کند اما شکست تلخ در تبریز به استقلال حکم اخراج پیرمرد ۷۰ ساله ترک تبار را امضا کرد تا سومین مربی بزرگ تراکتور نیز ناکام تبریز را ترک کند.
زوانیمیر سولدو برخلاف سه مربی قبلی اصلا مربی بزرگی نبود و حضورش در تراکتور نیز عجیب بود شکست های پیاپی وی باعث شد تا مربی ۵۳ ساله کروات نیز حکم اخراجش را بگیرد اتفاقی که شاید برایش دیر رخ داد و بسیار عجیب بود.
ارتغرل ساغلام آخرین مربی تراکتور قبل از خصوصی شدن با درخواست های زیاد پرشورها دوباره به تبریز بازگشت و حالا در ۵۳ سالگی عملکرد خوبی را در تراکتور نگون بخت امسال گرفته است و هواداران را امیدوار به بقا در لیگ برتر کرده است.
