پریسا جهانفکریان بانوی سابق وزنه برداری ایران در خصوص علت پناهندگی اش در آلمان صحبت کرد.
به گزارش طرفداری و به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان؛ پریسا جهانفکریان ملی پوش وزنه برداری بانوان کشورمان درباره مهاجرت از ایران گفت:
من حدود ۵ سال است که وزنه برداری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنم و اولین بانویی بودم که توانستم سهیمه المپیک را کسب کنم، متاسفانه مشکلاتی در فدراسیون وجود دارد که هر روز بیشتر هم شد و من دیگر به جایی رسیدم که اگر بخواهم در ایران بمانم باید قید وزنه برداری را بزنم. به هر حال من همه زندگی خودم را در ورزش گذاشتم و نمی‌خواستم این رشته را رها کنم و با تمام سختی‌هایی که داشت تصمیم گرفتم مهاجرت کنم.
پریسا جهانفکریان بانوی وزنه برداری کشورمان دیشب با انتشار پستی با عنوان «خداحافظ ایران من» خداحافظی خود را با وزنه برداری ایران اعلام کرد. جهانفکریان در این پست که با «هیس، دختر‌ها فریاد نمی‌زنند!» آغاز شده است درد و دل‌ها و گلایه‌هایی را مطرح و در انتها هم تاکید کرد که «این حرف‌ها تمام وداع من است با ایران»
بعد از المپیک هیچ کدام از مسئولان فدراسیون با من تماس نگرفتند
بعد از داستان‌هایی که در المپیک به وجود آمد خواستم از ایران بروم، اما گفتم صبر کنم شاید شرایط بهتر شود و مسئولان فدراسیون حمایتی از من انجام دادند، اما الان ۹ ماه از مسابقات المپیک می‌گذرد و نه تنها شرایط بهتر نشد، بلکه وضع خیلی بدتر هم شد. به طوری که من جا برای تمرین کردن نداشتم و تجهیزات کافی هم برای تمرین در اختیار من گذاشته نشده بود. حتی در این مدت یک تماس هم از سوی مسئولان فدراسیون با من گرفته نشد. من بعد از اینکه سهمیه المپیک را کسب کردم قرار شد پاداش آن به من پرداخت شود، اما یک ریال هم به من پرداخت نکردند. در این مدت هیچ حق و حقوقی به من داده نشد و هر هزینه‌ای که انجام دادم به صورت شخصی بود.
پریسا جهانفکریان در آخرین مسابقات کسب سهمیه المپیک توکیو موفق شد جواز حضور در این رقابت‌ها را به دست آورد، اما به خاطر اینکه از شانس خود برای گرفتن سهمیه المپیک اطلاع نداشت به عمل جراحی دست خود پرداخت و به همین دلیل نتوانست المپیک را تجربه کند.
هیچ تصمیمی برای بازگشت به ایران ندارم
من فعلا در آلمان حضور دارم و کار‌های مربوط به اقامتم را انجام می‌دهم و بعد از آن درباره آینده تصمیم خواهم گرفت. من اگر یک درصد احتمال می‌دادم که در ایران مورد حمایت قرار می‌گیریم به هیچ عنوان مهاجرت نمی‌کردم، اما الان هیچ تصمیمی برای بازگشت ندارم.