MS Dمتاسفانه تقریبا هممون این مشکلو داریم نه تو خانواده آموزش درست دیدیم نه مدارس چیزی یادمون دادن زندگی خیلیامون خلاصه میشه تو مسیر خونمون تا مدرسه خیلی بخوایم به خودمون لطف کنیم ماهی یه بار با رفیقامون بریم دور دور یا خودمونو با فیلم و گیم و... مشغول کنیم
ولی یه چیزو از زندگی یاد گرفته باشم اینه که هیچی قابل پیش بینی نیست تا سه چهار سال پیش خودمو یه دانشجوی پزشکی یا پرستاری میدونستم که همه چی بر وفق مرادشه و همه بهش افتخار می کنن الان دانشجوی مدیریت هستم و خیلی هم از این تغییر مسیرم راضیم چون تو مسیری افتادم که احساس می کنم برام بهتره یا حداقل بیشتر بهش علاقه دارم
هدف به نظرم چیزی نیست که بتونم از الان مشخص کنم یاد گرفتم کار خودمو بکنم بقیشو بسپارم به خدا(مذهبی نیستم ولی به این اعتقاد دارم) من تلاشمو می کنم خودمو رشد بدم با بهانه های مختلف(باشگاه،کافه،خرید،گردش،کار و...) سعی می کنم خودمو وارد اجتماع کنم و مهارت هامو رشد بدم اون اتفاقی که باید بیوفته به موقش میوفته دست منم نیست