در کشورمان بین فوتبالیست ها و ورزشگاران دیگر رشته ها تبعیض عجیبی وجود دارد.
به گزارش طرفداری، برایشان نوشتم سوال واضح و روشن است. به عنوان ملی‌پوشان ایران و قهرمانان این مملکت اگر قرارداد 18 میلیاردی داشتید، چه می‌کردید؟ مثل یکی از بازیکنان فوتبال! بعضی‌شان خندیدند، دیگری با تعجب گفت 9 تاصفر دارد؟ دیگری گفت این مبالغ برای ما خیال است. آنها غریبه نیستند. المپین‌ها و ملی پوشان کشورند که هیچ کدام نیاز به معرفی ندارند. هرکدام چندین مدال رنگارنگ دارند و در المپیک،میادین بین المللی و مسابقات قهرمانی جهان آنها را دیده‌اید. شما همه را می‌شناسید. یکی‌گفت برای یک بازی با من600 هزار تومان قرارداد بستند و قرارداد دیگری 9 میلیون است! هیچ یک به سهم بالای فوتبالی‌ها معترض نشدند اما از بی عدالتی به ستوه آمده‌اند. در این گزارش کسی به قرارداد غیر طبیعی فوتبالی‌ها کاری ندارد اما عدالت و پرداخت بودجه چقدر میان دیگر رشته‌های ورزشی رعایت می‌شود؟ حق با شما بود آقای پورعلی گنجی؛ ورزشکار جماعت هرچی می‌گیره نوش جانش!
محمدرضا گرایی، کشتی فرنگی
هر ورزشکاری در هر رشته ای كه تلاش می كند باید حق و حقوقش را بپردازند. فرقی نمی‌کند فوتبال ،كشتی،والیبال یا تكواندو. طبیعتا اگر فوتبال پول بیشتری می گیرد، تلاش بیشتری می‌کند و ورزش اول دنیاست.حرف ما و ورزشکاران سایر رشته های ورزشی این است كه باید به سایر رشته ها هم رسیدگی شود و حقوق آن معادل شان و شخصیت آن ورزش باشد.كشتی همیشه ورزش مدال آوری برای كشور بوده است و در المپیك و میادین جهانی مدال آوری كرده است.پس حق طبیعی كشتی است كه نسبت به مدال آوری و افتخارآفرینی اش، به این رشته رسیدگی هم بكنند نه اینكه بودجه ای را هم كه به این رشته اختصاص می دادند،صفر كنند! اگر كشتی گیران از نظر مالی در رفاه باشند و دغدغه نداشته باشند، می توانند با آسایش فقط به كشتی فكر كنند و مدال آوری هم بیشتر شود. بدون تبعیض و با تخصیص بودجه و توجه عادلانه، یك مدال در المپیك تبدیل به چند مدال می شود.
مهسا جاور، ملی‌پوش قایق رانی
یك خانه و یك ماشین در محله ای كه می‌توانستم شرایط تمرینی بهتری در تهران داشته باشم می‌گرفتم. با این پول و حتی خیلی كمتر از آن می توانستم اینجا تمریناتم را شروع كنم و بدون نیاز به فدراسیون و به صورت شخصی بهترین و مجهزترین امكانات را داشته باشیم و با داشتن اردوهای خیلی خوب و آسایش روانی كامل بدون هیچ دغدغه دیگری تمرین كنیم. در این میان بدون داشتن مشكل تغذیه،با مربی تغذیه، مربی بدن سازی و مربی اردوها بهترین بازدهی را داشته باشیم. تجهیزات ما خیلی اوقات به صورت شكسته به دست ما می رسد. امسال بعد از هشت سال به ما قایق داده اند. البته كه وارد كردن تجهیزات ما به ایران واقعا سخت است اما با این پول ها و حقوق ها به راحتی میشد در اردوهای برون مرزی شركت و تمرین كرد. امیدوارم این تبعیض ها روزی به پایان برسد.
حمیدرضا نداف، ملی پوش تنیس
در تمام دنیا فوتبال، بسكتبال و تنیس جزو تاپ ترین رشته های دنیا به لحاظ بیننده، امكانات و اسپانسر است ولی متاسفانه در ایران تنیس به چشم نمی‌آید و برچسب لاكچری بودن هم به آن زده می شود. الان زمین های تنیس را به بخش خصوصی منتقل كرده اند و من به عنوان كسی كه سال هاست ملی پوش این رشته هستم و هزینه و وقتم را گذاشتم هم حدود ٥٠٠هزار تومن پول زمین می دهم. با حقوقی خیلی كمتر از ١٨میلیارد هم ملی پوشان و بازیكنان شرایطشان خیلی بهتر بود. می‌توانستند به مسابقات بروند و قطعا جایگاه تنیس ایران فرق می كرد. بازیكن فوتبال باید حرفه ای قرارداد ببندد و پول خوب بگیرد هیچ مشكلی هم نداریم. اما ورزش های دیگری مانند بسكتبال،تنیس و ..هم باید حرفه‌ای حقوق بگیرند. حقوق و قراردادهای ما خنده دار است. من وقتی صحبت های آقای دبیر و اقای پولادگر را شنیدم،تاسف خوردم. اگر بودجه ورزشی مانند كشتی را ندهند،كدام رشته برای ما مدال می آورد؟
ریحانه گیلانی، ملی‌پوش کشتی آلیش
ورزش حرفه ای هزینه‌های سنگینی دارد. به خصوص زمانی كه برای كسب درآمد باید در كنار ورزش شغل هم داشته باشی. زمانی كه ما برای تمرین می‌گذاریم تقریبا تمام روزمان را می‌گیرد و در كنار آن نیاز به استراحت،ریكاوری و.. نیز هست. ورزش حرفه ای در كل جهان طوری است كه نیازهای اولیه در اختیار ورزشكار است.تغذیه درست،مكمل ها و ..اسپانسر دارند،در تیم ملی به آنها رسیدگی می شود و دیگر دغدغه مالی ندارند. وقتی دغدغه مالی و كسب درآمد درمیان نباشد، روح و روان آدم آسوده تر است و راحت تر به ورزش می رسد. با این پول كه شما می گویید، صد درصد شرایط فرق می كرد. یعنی علاوه بر زندگی شخصی و رشد فردی این پیشرفت را برای دیگران هم فراهم می كردم. یك كمپ یا باشگاه می زدم و از این طریق افراد مستعد بسیاری را به این رشته دعوت می كردم.
الهه احمدی، ملی‌پوش تیراندازی
شاید فكر كردن به این ارقام هم در رشته ما كه همیشه با مشكلات مالی و بودجه ای مواجه بوده است مانند خرید فشنگ كه دغدغه چندین و چند ساله ماست، خنده دار باشد! تنها كاری كه از دستم برمی آید این است كه از شما بابت طرح چنین موضوعی ممنون باشم و امیدوارم قضیه ای كه شما پیگیری میكنید و شروعش كرده اید،سرانجام و نتیجه خوبی داشته باشد و این حجم بی عدالتی و نابرابری و عدم توازن ترازوی ورزش در كشورمان روز به روز كمتر و كمتر شود.
اعظم آخوندی؛ دروازبان تیم ملی فوتسال
این تبعیض و اختلاف بین قراردادها واقعا آزار دهنده است. با این 18 میلیارد من اول حتما به خانواده رسیدگی بیشتر می‌کردم. بعد از آن با 18 میلیارد تومان به راحتی می‌توان 3تا تیم فوتسال بانوان را اسپانسری کرد. شروع به سرمایه گذاری روی استعدادها می‌کردم و آکادمی‌های تخصصی خوبی بنا می‌کردم تا استعدادها نسوزند. اردوهای تیم ملی را دوباره راه انداختم چون ما فعلا اردویی نداریم. با این پول می‌شود قرارداد بسیاری از بازیکنان فوتبال و فوتسال را حرفه‌ای بست. امیدوارم این تفاوت کمتر شود. ما به همان اندازه تمرین می‌کنیم و و زحمت می‌کشیم و از تفریحاتمان می‌زنیم ولی این دیده نمی‌شود. این قضاوت‌ها و محدودیت درباره ما خانم‌ها بیشتر هم می‌شود. من نمی‌خواهم بگویم برابری، نه! فقط می‌گویم اختلاف کم شود و قرارداها کمی عادلانه شود.
محمد رهبری، ملی‌پوش شمشیربازی ایران
باید می‌گفتید محمد رهبری اگر قرارداد 18 میلیاردی داشت، چه کار نمی‌کرد! با این پول تمام معضلات و مشکلات که به عنوان یک ورزشکار و جوان این جامعه داشتم، حل میشد. من که 15 سال است در تیم ملی شمشیر ایران هستم تا الان یک دهم آنها هم حقوق نگرفته‌ام، درآمد ماخیلی کمتر از آنچه فکر می‌کنید، است و اصلا قابل قیاس با این مبالغ نیست. این مبالغ یک عدد غیرقابل دسترس است، برای ما خیال است! مشکل همه ورزشکارها در دیگر رشته‌های ورزشی هم همین است. نه لیگ درست و حسابی دارند و نه درآمدی از ورزش. به همین دلیل خیلی‌ها سعی می‌کنند در اوج ورزش را رها کنند. با این مبالغ نیازهای کلی یک ورزشکار تامین می‌شود و با خیال راحت به ورزش می‌رسد در نتیجه پیشرفت چشم‌گیری می‌کند چون برای اینکه بتوانیم به حداقل نیازهایمان برسیم باید بدویم و خارج از ورزش هم کسب درآمد کنیم تا زندگی بچرخد چون ورزش قهرمانی با این حقوق نمی‌تواند یک ورزشکار را ساپورت کند.