هیس، کمی آرام تر، کمی الفاظ بهتر، کمی مراعات کنید؛ قرار است خانواده ها به این ورزشگاه ها بیایند.
به گزارش طرفداری، زشت، زشت و بازهم زشت؛ واژه بهتری برای توصیف اتفاقات درون ورزشگاه های ایران پیدا نمی شود، جایی که روز به روز فحش ها بیشتر می شود، جایی که یک بار بروید، فحش های جدید هم یاد می گیرید!
همین کسانی که به ورزشگاه ها می روند و اینگونه فحاشی می کنند، بیرون فریاد وا مصبیتا سر می دهند که بانوان را به ورزشگاه ها بیاورید. بله، بانوان باید به ورزشگاه ها بیایند و حق شان است بازی تیم محبوب شان را از نزدیک ببینند ولی آیا قرار است به این آوردگاه پر از فحش بیایند؟ بیایند تا شما به صغر و کبیر فحش بدهید، آن هم با لبخند!
به راستی چه بلایی سرمان آمده که فحاشی به ناموس افراد مختلف برای مان خوشحال کننده شده است؟ چرا فرهنگ هواداری را یاد نمی گیریم؟ چرا یاد نمی گیریم بازیکنان درون زمین هم انسان هستند و خانواده دارند، وقتی همه با هم فحش می دهیم خانواده شان می بینند، آن وقت اگر روزی با خانواده شان روبرو شوید، روی تان می شوید به چشم آن ها نگاه کنید و بگویید من بودم که آن فحش ها را می دادم؟
به راستی کسانی که این چنین با الفاظ زشت، فضای ورزشگاه ها را آلوده می کنند و بهانه دست کسانی می دهند که مخالف حضور بانوان در ورزشگاه ها هستند، خجالت نمی کشند؟
تصویر زیر را روز گذشته نعیم احمدی شکار کرده است؛ پدری که دست دخترش را گرفته و به ورزشگاه آورده و شاید ته دلش خوشحال است؛ می گوید او بزرگ که شود، از حضور در ورزشگاه محروم می شود ولی حداقل در بچگی به ورزشگاه می آید تا به قول معروف حسرت این موضوع روی دلش نماند.
البته این حرف ها برای قبل بازی است، مشخص است پدر در همان اوایل بازی متوجه شده که اشتباه کرده دخترش را به ورزشگاه آورده است؛ البته او اشتباه نکرده، اشتباه یعنی راه دادن فحاش ها به ورزشگاه های سراسر ایران...
پدر دستانش را روی گوش دختر می گذارد تا مبادا دختر متوجه شود ورزشگاهی که پدرش تعریف می کرد، چنین محیط آلوده ای است که افراد به زمین و زمان فحاشی می کنند، پدر گوش های دخترش را می گیرد تا دنیای زشت بیرون را لمس نکند، پدر گوش های دخترش را می گیرد تا... اصلا فراموش کنید، بخواهیم ادامه دهیم یک کتاب می شود، یک کتاب از زشتی ها و فحاشی های ورزشگاه آزادی...
اینجا سرزمینی است که در بچگی دختران به ورزشگاه می روند و فحش می شنوند و در بزرگی حسرت حضور در ورزشگاه ها را می خورند؛ یک معامله دو سر باخت!
سال هاست می گوییم، می نویسیم و می خوانیم کاش ورزشگاه هایمان اصلاح شود، کاش هواداران فحش ندهند، کاش دختران مان به ورزشگاه بیایند، کاش هواداران ما فرهنگ هواداری را یاد بگیرند، کاش...کاش...کاش...
اصلا فراموشش کنید، به قول شاعر (سیدعلی صالحی) متن را از اول می نویسیم، حال مان خوب است اما شما باور نکنید؛ آقایانی که به ورزشگاه ها می روید، کمی آرام تر، دخترها گوش می دهند!
