مطلب ارسالی کاربران

4-2-3-1 : ترکیبی خلاقانه در فوتبال

𝐌𝐨𝐡𝐚𝐦𝐦𝐚𝐝 𝐉𝐚𝐯𝐚𝐝 09/21/2022 - 19:29 مشاهده پروفایل

4,054 مشاهده / 75 دیدگاه 25 24

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

مربی ها با چیدن ترکیب های درست نقش موثری در کسب نتیجه تیمشان دارند به طوری که ممکن است همان ترکیب به دانش فنی آنها تبدیل شود و وسیله ای برای نتیجه گیری تیمشان. یکی از ترکیب هایی که امروزه بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ترکیب 1-3-2-4 است که در این پست با آن بیشتر آشنا می شویم.

4-2-3-1 چیست؟

آرایش 1-3-2-4 از چهار خط تشکیل شده شده است. در خط دفاعی، یک دفاع چهار نفره متشکل از دو مدافع میانی و دو مدافع کناری وجود دارد. دو هافبک مرکزی جلوتر از خط دفاعی بازی می‌کنند و اغلب به‌عنوان پیوت شناخته می‌شوند. جلوتر از آنها ، یک هافبک تهاجمی پشت سر یک مهاجم وسط و در کنار دو وینگر راست و چپ بازی می کند.

4-2-3-1 از کجا سرچشمه می گیرد؟

در اواخر دهه 1990، بسیاری از تیم‌ها از ۲ مهاجم میانی در 2-4-4 استفاده می‌کردند، در نهایت 1-3-2-4 در دهه 2000 برای استحکام بیشتر خط میانی برای مقابله با حملات تیم معرفی شد. در این ترکیب دو هافبک دفاعی تیم در زمان حمله تیم حریف به دفاع اضافه می شوند و فضاهای خالی بین مدافعان را پوشش می دهند، چیزی که در ترکیب 2-4-4 وجود نداشت و هافبک های میانی نمی توانستند نقش پر رنگی در دفاع داشته باشند. یکی از بهترین هافبک های دفاعی در این ترکیب کلود ماکلله بازیکن سابق رئال مادرید ، چلسی و پاری سنت ژرمن است.

با تبدیل شدن پرسینگ به بخش بزرگی از فوتبال مدرن امروزی ، این ترکیب محبوب‌تر شد. دابل پیوت فضای جلوی چهار دفاع را پوشش می دهد، و از پرس مهاجم وسط و سه هافبک تهاجمی ( هافبک هجومی و وینگر ها) نیز پشتیبانی می کند. گمان می رود خوانما لیلو ، دستیار سرمربی منچسترسیتی باعث تغییر از 2-4-4 به 1-3-2-4 در فوتبال اسپانیا شده است و دلایل گفته شده در بالا عوامل مهمی در این امر هستند.

وظایف هجومی بازیکنان در 1-3-2-4 چیست؟

مهاجم مرکزی تنها توسط شماره 10 ( هافبک هجومی) پشتیبانی می شود تا حملات تیم را ایجاد کند. همچنین معمولا هافبک‌های تهاجمی به داخل محوطه حریف حمله می کنند و اغلب در پست غیر تخصصی به عنوان بازیکنانی با پا غیر تخصصی بازی می‌کنند تا تهدید بیشتری روی دروازه ایجاد کنند. وینگر ها نیز می‌چرخند و موقعیت‌های خود را عوض می‌کنند تا مدافعان را از فرم دفاعی خود خارج کنند و فضایی را در مناطق مرکزی برای دویدن بازیکنان ایجاد کنند.

دو بازیکن دابل پیوت ( هافبک دفاعی) از عقب از تیم حمایت می‌کنند و حتی می‌توانند آزادانه حرکت کنند و در بازیسازی تیم نقش داشته باشند. در طول انتقال توپ از خط دفاع به حمله ، یکی از دو هافبک دفاعی می تواند به جلو حرکت کند و فشار بیاورد تا در ضد حمله، حملات بیشتری ایجاد شود. با این حال، در بیشتر موارد، آنها در مرکز باقی می مانند و به مدافعان میانی کمک می کنند. این دو بازیکن ارتباط بین چهار مدافع و چهار عنصر هجومی تیم را فراهم می کنند.

با تعداد زیادی از هافبک‌های هجومی که در داخل زمین بازی می‌کنند، مدافعان کناری می‌توانند برای ایجاد حمله در عرض حمله و حرکت داشته باشند (در تصویر بالا مشخص شده). از اینجا، آنها می توانند سانترها و کات بک ها را از بیرون محوطه ارسال کنند و باعث به ثمر رسیدن گل شوند. همچنین مدافعان و هافبک های دفاعی در صورت نیاز جای آنها را پر می کنند. مدافعان میانی وظیفه بازیسازی از خط دفاع را دارند به طوری که یا به هافبک ها پاس می‌دهند یا توپ‌ها را مستقیم برای مهاجمان ارسال می کنند. آنها به ندرت در میانه میدان حضور پیدا می کنند، چون در حال حاضر دو هافبک دفاعی پیش روی آنها وجود دارد و آنها می توانند برای تیم بازیسازی کنند.

وظایف دفاعی بازیکنان در 1-3-2-4 چیست؟

خط دفاعی چهار نفره به عنوان یک واحد جمع و جور دفاع می کند. مدافعان کناری به سمت بازیکنان حریف حرکت می کنند و در موقعیت‌های تک به تک در برابر بازیکنان هجومی دفاع می کنند. مدافعان میانی مهاجمان حریف را مارک می کنند. دابل پیوت جلوتر از مدافعان میانی از دفاع در برابر حملات محافظت می کند و فضاها را می پوشاند.

دابل پیوت همچنین از پرسی که تیم از بالای زمین و در زمین حریف شروع کرده پشتیبانی می کند و از طرف دیگر نیز فضاهای پشت سر وینگرها و هافبک هجومی را پوشش می دهد. ممکن است هافبک دفاعی تیم به جلو حرکت کند تا در کنار شماره 10 یا یک وینگر پرس کند و همچنین برای حمایت از یک مدافع کناری حرکت کند.

وینگرها، هافبک هجومی و مهاجم به سرعت در زمین حرکت می کنند و به دنبال روزنه هایی برای حمله به سمت دروازه حریف هستند. مهاجم وسط اغلب پرس را از بالای زمین انجام می دهد ، و هافبک هجومی نیز مانند او پرس می کند یا فضای پشت سر او را پوشش می دهد و بازی حریف را می خواند. بنابراین، یک 1-3-2-4 بدون در دست داشتن توپ و در حال دفاع می تواند به یک 2-4-4 یا 1-1-4-4 تبدیل شود. در هر یک از این شکل ها، وینگر ها به سمت عقب حرکت می کند تا در کنار هافبک های دفاعی یک خط میانی چهار نفره تشکیل دهند.این حرکت می تواند در حالت دفاع یا در حالت پرس شکل گیرد.

کدام مربی ها در کدام تیم ها از 1-3-2-4 استفاده می کرده اند؟

1- مائوریتسیو پوچتینو در تاتنهام هاتسپر

در 1-3-2-4 پوچتینو ، هری کین توسط دله آلی که وینگر بود ، حمایت می شد که گاهی جلو‌تر از هری کین می دوید. سون هیونگ مین نیز به سمت دفاع حریف نفوذ می کرد اما این کار را اغلب پس از انتقال توپ و گرفتن آن انجام می داد. کریستین اریکسن به عنوان یک شماره 10 مرکزی یا گاهی اوقات به عنوان یک وینگر بازی می کرد، اگرچه او در مرکز حرکت می کرد تا به دابل پیوت کمک کند تا از خط میانی حریف عبور کند. کایل واکر و دنی رز حملات هجومی تیم را از سمت دفاع کناری ایجاد می کردند و بایکدیگر هماهنگ بودند تا به حملات تیم شدت بیشتری ببخشند. در همین حال، دو دابل پیوت یعنی اریک دایر و موسی دمبله در مقابل دو مدافع میانی، توبی آلدرویرلد و یان ورتونگن، از خط دفاعی محافظت می کردند.

2- هانسی فلیک در بایرن مونیخ

4-2-3-1 فلیک به ویژه در فصل 2019/20 با بایرن در لیگ قهرمانان اروپا مؤثر بود. آنها در مجموع 7-1 چلسی و 8-2 بارسلونا را شکست دادند و در مرحله گروهی نیز 7-2 مقابل تاتنهام پیروز شدند. رابرت لواندوفسکی توسط توماس مولر که در همه جای زمین حرکت می کرد حمایت می‌شد، مولر حتی از لواندوفسکی حضور بیشتری در محوطه جریمه داشت. مولر همچنین وینگر های تیم یعنی کینگزلی کومان، ایوان پریشیچ و سرژ گنبری که داخل زمین به سمت دروازه حرکت می‌کردند را حمایت می کرد. تیاگو با پاس های در عمق خود نقش مهمی در بازیسازی تیم ایفا می کرد. او با لئون گورتزکا که در کنار مولر به دل دفاع حریف می زد و یا با جاشوا کیمیچ که که گاهی اوقات در کنار او بازی میکرد همکاری داشت. این کار تیاگو و پاس های او به هر دو مدافع کناری، بنجامین پاوارد و آلفونسو دیویس اجازه می داد تا به طور همزمان به دروازه حریف حمله کنند.

3- پپ گواردیولا در منچسترسیتی

در فصل 2020/21، گواردیولا بیشتر از فصل های قبلی خود در منچسترسیتی از 1-3-2-4 استفاده می کرد. دابل پیوت رودری و ایلکای گوندوگان یا فرناندینیو فضای جلوی مدافعان را پوشانده بود. خط دفاعی سیتی اغلب به یک خط دفاع سه نفره تبدیل می شد، زیرا ژائو کانسلو از دفاع چپ به جلو حرکت می کرد. سیتی اغلب بدون یک مهاجم مرکزی حمله می کرد. اگر گواردیولا بدون گابریل ژسوس یا سرخیو آگوئرو بازی را آغاز می کرد ، در عوض از یک هافبک یا وینگر مثل رحیم استرلینگ، ریاض محرز، فیل فودن، برناردو سیلوا یا فران تورس به عنوان 9 کاذب استفاده می کرد. این موضوع به گوندوگان اجازه می داد تا از دابل پیوت به سمت جلو حرکت کند و اغلب کانسلو به رودری در خط میانی اضافه می شد. سپس گوندوگان از فضاهای خالی ایجاد شده توسط وینگرها، حرکات و حملات نفوذی خود را انجام می داد.

4- گرت ساوگیت در انگلیس

ساوتگیت تقریباً همیشه طرفدار دابل پیوت در انگلیس بوده است. او هم در یورو 2020 و هم در مسابقات مقدماتی جام جهانی 2022 از 1-3-2-4 استفاده کرده است. کالوین فیلیپس و دکلن رایس هر زمان که در دسترس بودند، پیوت تیم را تشکیل می دادند. هر دو توانایی استثنایی در پیوند دادن خط دفاعی به سه هافبک هجومی و مهاجم مرکزی هری کین را داشتند که اغلب در پست هافبک بازی می کرد. سه هافبک تهاجمی انگلیس دائماً می چرخیدند و دویدن های نفوذی را انجام می دادند و همچنین در موقعیت های در پست مهاجم قرار می گرفتند. میسون مونت ، جک گریلیش ، جیدون سانچو و فیل فودن همگی توانایی قابل توجهی برای حمله در فضاهای بسته دارند. مارکوس رشفورد و رحیم استرلینگ نیز با سرعت بالای خود خط دفاعی حریف را آزار می دادند.

مزایای بازی با 1-3-2-4

هافبک هجومی با پاس های خود بازیسازی تیم را انجام می‌دهد و می‌تواند وقتی در مقابل یک هافبک قرار می‌گیرد، در فضای پشت مدافعان توپ را دریافت کند.

چرخش هافبک های دفاعی ترکیب مستحکم تری از نظر دفاعی ایجاد می کند. و در صورت حرکت دادن یک یا هر دو مدافع کناری به جلو، امکان چرخش و پوشش گسترده را فراهم می کند. آنها همچنین در هنگام دفاع از فضاهای مرکزی محافظت می کنند و در انتقالات دفاعی امنیت بیشتری را ایجاد می کنند.

4-2-3-1 یک دژ دفاعی خوب را در هنگام قرار گرفتن در خط میانی یا خط دفاعی فراهم می کند و نفوذ را به خصوص در مناطق مرکزی سخت تر می کند. شکل 1-3-۲-۴ همچنین خطوط و زوایای مختلف پاس را برای ارسال به پشت مدافعان حریف فراهم می کند. در این ترکیب بازیکنان مثلث هایی را تشکیل می دهند و آن را برای یک بازی مبتنی بر مالکیت فراهم می کنند.

معایب بازی با 1-3-2-4

تک مهاجم وسط می تواند در فضای بسته قرار گیرد و مدافعان فرصت حرکت را از او بگیرند. آنها همیشه در برابر مدافعان میانی حریف کم فشار هستند و استفاده از دو محور به این معنی است که جلو بردن و حمایت از حملات توسط دیگران بیشتر طول می کشد.

در صورتی که هر دو مدافع کناری به جلو حرکت کرده باشند، مناطق مختلف می توانند در مقابل سوئیچ های بازی در هنگام ضد حملات آسیب پذیر باشند. یکی از دو محور می تواند یک مدافع کناری را در یک طرف بپوشاند. همانطور که آنها در عرض حرکت می کنند و دیگر عضو دابل پیوت تنها می ماند، با این حال، یک سوئیچ بازی می تواند هر دوی آنها را از بازی حذف کند.

_______________________________________________________

امیدوارم از این تحلیل لذت برده باشید

کاری از حزب دیکتاتورز

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻