پس از سالها ناکامی ابی-مشکی ها این فصل به قهرمانی فکر می کنند. اگر انها باز هم جام نگیرند باید فوتبال را ببوسند و کنار بگذراند !
دیوانه خانه ای به نام اینتر
"Pazza Inter" شعاری است که طرفداران اینترناسیوناله شهر میلان همیشه فریاد می زنند. معنی این شعار "اینتر جنون امیز" است. "ماسیمو موراتی" رئیس اینتر از سال 1995 تاکنون بیش از یک میلیارد یورو در این باشگاه سرمایه گذاری کرده است اما تازه در این فصل به دنبال افتخاراتش است. ان هم افتخارات بزرگ.
هرکس حافظه خوبی داشته باشد به خوبی به یاد می اورد که بازیکنان اینتر همیشه ترکیبی از شخصیتهای متفاوت بوده اند درست مثه همین فصل. "ادریانو" "فیگو" و "ماتراتزی" تنها نمونه کوچکی از سه بازیکن با خصوصیات اخلاقی روحی و فیزیکی کاملا متفاوت هستند که در یک تیم جای گرفته اند. از طرفی حضور بیش از حد بازیکنان بزرگ باعث شده بازیکنانی مثل "ماتراتزی" و "رکوبا" گاهی وقتها جایی در ترکیب ثابت نداشته باشند و روی نیمکت ذخیره ها باشند درست مثل "فرانچسکو تولدو" دروازه بان ایتالیایی اینتر. اما نکته جالبتر اینکه در تیم 11 نفره "روبرتو مانچینی" بعضی وقتها نام هیچ بازیکن ایتالیایی به چشم نمی خورد. اقای سرمربی علاقه زیادی به ترکیبی دارد که در ان هفت ارژانتینی دو برزیلی یک کلمبیایی و یک بازیکن اروپایی که نامش "لوئیس فیگو" است بازی می کنند. هرکدام از این 11 بازیکن خصوصیات منحصر به فردی دارند و "موراتی" با مشورت چند مشاور و پرداخت قیمت های گزاف این مهره ها را خریداری کرده تا او را به قله های ارزوهایش برسانند. اما این نامهای بزرگ علامت ستاره دوم را روی پیراهن خود کم دارند. اخرین باری که اینتر طی یک فصل بدون حاشیه و اما و اگر قهرمان شد مربوط به سال 1989 می شود. حتی قهرمانی یوونتوس که در فصل گذشته بدست امده اما به خاطر رسوایی تبانی و شرط بندی ازین تیم پس گرفته و به اینتر داده شد هیچ ارزشی برای هواداران اینتر نداشت.
عجیب نیست. هر تیمی اوضاع اشفته اینتر را داشت به همین سرنوشت دچار میشد. "الوارو رکوبا" که "موراتی" لقب "مارادونای دوم" را به داده با وجود اضافه وزن 8 سال در این تیم ماند و حقوق سالیانه اش از "مارادونای اول" که در ناپل بازی میکرد بیشتر است. اما بازیکنان بزرگی مانند "پیرلو" و "سیدورف" از اینتر به رقیب شماره یک یعنی اث میلان میروند و در انجا نقش کلیدی ایفا می کنند. "فابیو کاناوارو" بهترین بازیکن جهان در سال 2006 هم دو سال پیش از اینتر به یوونتوس می رود فقط بخاطر اینکه مصدومیتش کمی طولانی شده بود (2 ماه). تمامی این اشتباهات عجیب و غریب از خرید "روبرتو کارلوس" و دیپورت کردنش به رئال مادرید اغاز شد. حالا می توان متوجه شد که چرا مدیران اینتر لقب احمق ترین مدیران ایتالیا را یدک می کشند. این نداشتن تعادل در رفتار و تصمیمات حتی به طرفداران اینتر سرایت کرده. جایی که در دربی میلان در نیمه نهایی لیگ قهرمانان فصل 2002-2003 هواداران نراتزوری "دیدا" دروازه بان میلان را با مواد اتش زا هدف قرار می دهند و چیزی جز جریمه چند میلیونی و محرومیت از بازی های خانگی نصیب اینتر نمی شود.
"موراتی" که دچار بحران بزرگی شده بود ریاست باشگاه را به "جاچینتو فاکتی" مدافع با تجربه دهه 60 اینتر که با این تیم همه افتخارات را به دست اورده بود سپرد اما مرگ نا به هنگام "فاکتی" در ششم سپتامبر همه معادلات را بهم ریخت. در مراسم خاک سپاری فاکتی در چهره دوستداران و هواداران اینتر نگرانی موج میزد. ترس از بازگشت "موراتی" با سیاستهای غلط و هدر دادن های تمام نشدنی پول. باشگاه اینتر روشنفکران و هنرمندان بزرگی را در ایتالیا به عنوان هوادار دارد که کاملا شخصیت این تیم را از رقیب همشهری به رهبری "سیلویو برلوسکنی" جدا میکند. این طرفداران فکر می کردند با مرگ "فاکتی" بسیاری از خصوصیات بزرگی که میتوانست از ان اینتر بشود هم به خاک سپرده شده است.
سال 1989 زمانی که بازیکنان بزرگی همچون "لوتار ماتئوس" به رهبری "جیووانی تراپاتونی" قهرمانی سری A و یوفا را جشن گرفتند هیچکس فکر نمیکرد این تیم تا 15 سال اینده رنگ قهرمانی ایتالیا را به چشم نبیند. در طول این مدت سرمایه گذاری یک میلیارد یورویی "ماسیمو موراتی" با اعتقادات مازوخیستی اش در فوتبال هیچ کمکی به پایان این روند نکرد. حتی قهرمانی های جام یوفا و جام حذفی ایتالیا هم نمی توانست پاسخ مناسبی برای هواداران پر توقع اینتر باشد. "ماسیمو موراتی" در سال 1995 در یک انتخابات نوستالزیک موفق شد مالکیت و ریاست باشگاه را از یک شرکت گرداننده رستورانهای زنجیره ای بخرد تا جا پای پدرش "انجلو موراتی" که اینتر را در دهه 60 به افتخارات زیادی رساند بگذارد.
اما موراتی پسر تنها در دو سال گذشته به خاطر خرید و فروشهای اشتباه و سیاستهای غلط 250 میلیون یورو به اینتر ضرر مالی زده است تا جایی که روزنامه "کویره دلا سرا" لقب "سرمایه گذاری شیطانی" را به کارهای موراتی داده است. سیاستهای رئیس باشگاه مانند بازی قمار می ماند. او اعتقاد زیادی به شانس دارد و هیچ علاقه ای به درس گرفتن از اشتباهاتش ندارد. تابستان هر سال با افتخار بازیکنان بزرگی را به اینتر می اورد. از فهرست خرید تابستان امثال موراتی نامهایی همچون "زلاتان ابراهیموویچ" "پاتریک ویرا" "فابیو گروسو" و "هرنان کرسپو" بیرون امدند که برای به خدمت گرفتن ان ها و چند بازیکن دیگر 169.6 میلیون یورو هزینه شد. حتی بیشتر از "رومن ابراموویچ" مالک روس چلسی که این تابستان 167 میلیون یورو پول خرج کرده بود. این در حالی است که باشگاههای رئال مادرید و بارسلونا این تابستان هر کدام فقط 84 میلیون یورو هزینه کردند.
اما بالاخره "سال اینتر" فرا رسیده است؟
تیمی که تاکنون از سری A به سری B سقوط نکرده در سالی که یوونتوس به خاطر تبانی به سری B سقوط کرده و رقیب همشهری هم با مجازات 8 امتیاز منفی روبرو شده است امید زیادی برای قهرمانی دارد. میلانی که بعد از شکست "برلوسکنی" در انتخابات نخست وزیری و از بین رفتن انگیزه اش برای اسباب بازی خود یعنی اث میلان "اندری شفچنکو" را از دست داد و هیچ نشانی از میلان سالهای گذشته ندارد.
"ماسیمو موراتی" طی مصاحبه ای در استانه شروع فصل جدید میگوید: (در پایان این فصل هیچ عذر و بهانه ای را نمی پذیرم.) او حتی می خواست پس از رسوایی کالچوپولی و قبل از شروع فصل جدید اینتر را بفروشد. موراتی ادامه میدهد: (بعد از رسوایی های به وجود امده در فوتبال ایتالیا هیچ مشتری خوبی برای فروش باشگاه پیدا نکردم.) برای همین به "روبرتو مانچینی" در سومین سال حضورش روی نیمکت اینتر ماموریت داده شد که باید حداقل قهرمانی سری A را بدست بیاورد.
"مانچینی" سابقه کار با مدیران دیوانه را دارد. او دو سال در فیورنتینا به رهبری "ویتوریو گوری" که یک فیلمساز بزرگ بود کار کرد که در نهایت این فیلمساز باشگاه را به ورشکستگی رساند. بعد از ان دو سال هم در لاتزیو که ریاست ان به عهده "سرجیو کرانیوتی" بود کار کرد. "کرانیوتی" هم با سیاستهای غلط و دیوانه وار خود لاتزیو را به نابودی کشاند. اما "روبرتو مانچینی" که در دهه 90 فوتبالیست معروفی بود اما همیشه زیر سایه "روبرتو باجو" قرار داشت با وجود داشتن 40 سال سن همچنان در زمین فوتبال انگیزه ای به مانند یک بازیکن 20 ساله دارد و همین باعث شده تا در شرایط حساس نتواند نقش یک مربی بزرگ را ایفا کند. اگر می توانست قطعا مشکلات "ادریانو" مهاجم برزیلی و پر حاشیه اینتر را حل میکرد نه اینکه مدام از او در محافل عمومی انتقاد کند. بزرگترین مشکل "مانچینی" انجاست که هنوز نمیداند چگونه با این همه ستاره ای که "موراتی" برایش تهیه کرده تیمی قدرتمند بسازد.
"مانچینی" سیزدهمین مربی "موراتی" طی 11 سال گذشته در اینتر است. در این میان فقط یک مربی به طور داوطلبانه اینتر را ترک کرده است. "مارچلو لیپی" سرمربی ایتالیا در جام جهانی 2006 مربی گری اینتر را در فصل 2000-2001 بر عهده داشت. او در ان سال خطاب به بازیکنانش گفت: (واقعا بازیکنان تنبلی هستید. شماها را باید کنار دیوار گذاشت و مورد تنبیه قرار داد.) او با این جمله برای همیشه از اینتر خداحافظی کرد.
منبع: Player نوامبر 2006
چاپ شده در: مجله همشهری جوان 9 دی ماه 1385
تنظیم شده توسط C4 - NerAzzurri برای انجمن هواداران اینتر میلان در ایران
http://intermilano.ir/f32/%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B1-%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8...
