بهترین مدافعان جهان با کلین شیت کردن تیم و با پیروزی در نبردهای انفرادی خود شناخته می شوند و تقریباً هر کاری می‌کنند تا مهاجمان حریف را از داشتن موقعیت بازدارند. در این مقاله به بهترین مدافعان فوتبال در تاریخ نگاهی می‌اندازیم. در ادامه نام ۱۱ نفر از این مدافعان و خلاصه‌ای از افتخارات آنها آمده است.
سرخیو راموس
سرخیو راموس گارسیا به مدت ۱۶ فصل به عنوان مدافع میانی برای رئال مادرید بازی کرد. او قبلاً در دوران حرفه ای خود به عنوان دفاع راست بازی می‌کرد. او که به خاطر قابلیت‌های گلزنی و مهارت‌های رهبری‌اش شناخته شده است، به عنوان یکی از بزرگترین مدافعان و کاپیتان‌های تاریخ ورزش در نظر گرفته می‌شود.
راموس پس از ظهور در آکادمی جوانان سویا و گذراندن دو فصل با تیم بزرگسالان این تیم، در تابستان سال ۲۰۰۵ به رئال مادرید تغییر مکان داد. از آن زمان، او تبدیل به مهره اصلی رئال مادرید شد و ۲۲ افتخار بزرگ از جمله پنج قهرمانی لالیگا و چهار عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد و به یکی از بهترین مدافعان گلزن لالیگا تبدیل شد. او نقش مهمی در به دست آوردن هر چهار قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا ایفا کرد و هر بار هم در تیم منتخب فصل لیگ قهرمانان انتخاب شد. گل تساوی او در آخرین ثانیه‌های فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۴ یکی از مهم‌ترین گل‌های تاریخ فوتبال بود.
راموس ۹ بار در تیم منتخب سال یوفا انتخاب شده است که یک رکورد برای یک مدافع است و البته در بین همه بازیکنان هم از این حیث سوم است. علاوه بر این، راموس پنج بار به عنوان بهترین مدافع لالیگا انتخاب شد. این بازیکن سرشناس در سال ۲۰۲۱ با انتقالی آزاد به پاری سن ژرمن پیوست.
راموس در سطح ملی، تیم ملی اسپانیا را در چهار جام جهانی و سه دوره قهرمانی اروپا همراهی کرد. او قهرمان جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ و قهرمان اروپا در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ شد. او در جام جهانی ۲۰۱۰ به تیم منتخب جام جهانی فوتبال و در یورو ۲۰۱۲ به تیم منتخب یورو راه یافت. او در سال ۲۰۱۳ جوانترین بازیکن کشورش شد که به ۱۰۰ بازی ملی رسیده است. راموس در حال حاضر رکورددار بیشترین بازی ملی در تاریخ تیم ملی اسپانیا و هشتمین گلزن برتر تاریخ کشورش است. او همچنین رکورد بیشترین پیروزی‌های بین المللی برای اسپانیا را با ۱۳۱ برد دارد.
کارلوس پویول
کارلس پویول، اسطوره بارسلونا، همیشه به عنوان کاپیتان با اخلاق ورزشی به یاد خواهد آمد. در عین حال بازیکن اسپانیایی، به خاطر وظایف دفاعی سخت‌گیرانه‌اش، از اطمینان از اینکه هم تیمی‌هایش دائماً در جای مناسب قرار دارند گرفته تا قابلیت‌هایش دردفع توپ‌های هوایی معروف بود.
این مدافع میانی یک رهبر واقعی و کامل بود. همچنین یکی از معدود بازیکنان تک باشگاهی نسل خود بود که تمام دوران حرفه ای خود را در لباس قرمز و آبی بارسلونا گذراند. پویول در سال ۲۰۱۴ با ۶ قهرمانی لالیگا، سه قهرمانی لیگ قهرمانان، یک جام جهانی و یک قهرمانی اروپا بازنشسته شد.
گائتانو سیره آ
او از مدافعان مشهوری است که دوران حرفه ای خود را خیلی زود شروع کرده است. آتالانتا اولین تیم گائتانو سیره آ بود ولی یوونتوس پس از تنها دو سال از حضور این بازیکن در سری آ، شانس خود را برای جذب او امتحان کرد. با وجود کوتاه شدن دوران حرفه‌ای این بازیکن، او همچنان به عنوان یکی از بهترین مدافعان تمام دوران شناخته می‌شود.
بلافاصله خرید این بازیکن برای یونتوس نتیجه داد و او تبدیل به اسطوره باشگاه بانوی پیر شد. در طول دوران حضورش در این باشگاه، به عنوان مدافع تمام جام‌هایی را که می‌توانست کسب کند، از جمله دو جام حذفی ایتالیا، یک جام اروپا، یک جام یوفا، و هفت قهرمانی سری آ را به دست آورد. جایگاه جنوبی استادیوم یوونتوس اکنون برای ادای احترام به مدافع سابق محبوب این تیم به عنوان Curva Scirea شناخته می‌شود.
جاسینتو فاکتی
این بازیکن دفاع چپ برای همیشه به عنوان یکی از بهترین‌هایی که تا به حال در این پست بازی کرده شناخته می‌شود. جلو رفتن او باعث ایجاد آشفتگی برای مدافعان حریف می‌شد و هوش و استقامت او در اینتر تحت هدایت هلنیو هررا، کلیدی بود که آن تیم چهار عنوان قهرمانی سری آ و دو جام اروپا را به دست آورد. این مدافع کناری کاپیتان تیم ملی ایتالیا در قهرمانی یورو ۱۹۶۸ در زمین خانگی بود.
روبرتو کارلوس
در بررسی بهترین مدافعان فوتبال به نام روبرتو کارلوس می‌رسیم. مدافع چپ دیگری که دنیا را به حیرت واداشت، روبرتو کارلوس برزیلی بود. درخشش این بازیکن نزدیک به دو دهه طول کشید و رئال مادرید و کشور محبوبش در طول سال‌ها از چنین موفقیت‌هایی برخوردار بودند. پای چپ قدرتمند او یکی از بزرگترین سلاح‌هایی است که فوتبال جهان تا به حال به خود دیده است که شاید دیگر مشابه آن دیده نشود.
هم پالمیراس و هم اینترمیلان برای دوره‌های کوتاهی این مدافع کناری کوچک را در اختیار داشتند، اما در مادرید بود که کارلوس درخشید. او با تیم اسپانیایی، چهار قهرمانی لالیگا و سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. در حالی که با ۱۲۵ بازی در جایگاه دوم لیست بیشترین بازی ملی تمام دوران‌های برزیل قرار دارد و به کشورش کمک کرد تا جام جهانی ۲۰۰۲ به یاد ماندنی را به دست آورد.
کافو
هم پالمیراس و هم اینترمیلان برای دوره‌های کوتاهی این مدافع کناری کوچک را در اختیار داشتند، اما در مادرید بود که کارلوس درخشید. او با تیم اسپانیایی، چهار قهرمانی لالیگا و سه قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. در حالی که با ۱۲۵ بازی در جایگاه دوم لیست بیشترین بازی ملی تمام دوران‌های برزیل قرار دارد و به کشورش کمک کرد تا جام جهانی ۲۰۰۲ به یاد ماندنی را به دست آورد.
الساندرو نستا
در بین بهترین مدافعان فوتبال نام نستا هم حتما باید وجود داشته باشد. آرامش و قابل اعتماد بودن دو کلمه ای هستند که هنگام صحبت از الساندرو نستا، ملی پوش سابق ایتالیا به ذهن خطور می‌کنند. ظرافت و توزیع دو مورد دیگر هستند، در حالی که سرعت خوبش به او کمک کرد تا نزدیک به دو دهه عالی کار کند. نیمی از دوران حرفه ای او در لاتزیو سپری شد و میلان از نیمی دیگر سود زیادی برد. این مدافع یک قهرمانی در سری آ با لاتزیو و دو عنوان با میلان به دست آورد. نستا همچنین به روسونری کمک کرد تا دو عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان را کسب کند و نقش اصلی را در آن ترکیب پر ستاره برعهده داشت.
بابی مور
بابی مور، جان خود را در سنین جوانی از دست داد، اما خوشبختانه طرفداران وستهم و انگلیس از او به نیکی یاد می‌کنند و هر دو گروه از هواداران به شیوه خاص خود از او تجلیل می‌کنند. مجسمه نمادین او در استادیوم ومبلی قرار دارد، در حالی که چکش‌ها پیراهن شماره شش او را ۱۵ سال پس از مرگ او در سال ۲۰۰۸ بازنشسته کردند.
با این حال، همه مور را به خاطر توانایی ویژه‌اش در بازی خوانی به یاد می‌آورند، چنین ویژگی کلیدی بود که به او کمک کرد تا به عنوان کاپیتان انگلیس جام جهانی ۱۹۶۶ را بالای سر ببرد. او البته یک کاپیتان برجسته در باشگاه محبوبش وستهام در شرق لندن بود که در یک دوره ۱۶ ساله بیش از ۶۰۰ بازی با آنها انجام داد. او برای همیشه به عنوان یکی از بهترین مدافعان تمام دوران گرامی داشته خواهد شد.
فرانکو بارزی
فرانکو بارزی یکی دیگر از رهبران ایتالیایی در خط دفاعی، تجسم دیگری از معنای یک بازیکن تک باشگاهی بوده که دوران حرفه‌ای ۲۰ ساله خود را در آ ث میلان گذرانده است. او که به مدت ۱۵ فصل کاپیتان باشگاه بود، افتخارات تیمی و فردی بیشماری را به دست آورد؛ از جمله شش عنوان قهرمانی سری آ و سه قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا. او در کنار مائورو تاسوتی، الساندرو کاستاکورتا و پائولو مالدینی، خط دفاعی قدرتمندی را تشکیل داد.
علیرغم آویختن کفش‌هایش از مدت‌ها پیش، نام او در خیابان‌های میلان تا به امروز طنین انداز است، به‌ویژه با توجه به اینکه باشگاه در سال‌های اخیر با مشکلات دفاعی زیادی روبرو بوده است. طرفداران بی شمار این باشگاه شاید هرگز بازیکنی مانند بارزی را نبینند. تیم میلان پیراهن شماره شش فرانکو بارزی را پس از بازنشستگی‌اش در سال ۱۹۹۷، به احترام او که بهترین رهبر بود بازنشسته کرد.
بکن باوئر
دومین نام در بین بهترین مدافعان فوتبال فرانتس بکن باوئر با نام مستعار قیصر است. او بیش از ۴۰۰ بازی برای غول آلمانی یعنی بایرن مونیخ انجام داد و چهار قهرمانی بوندس لیگا و همچنین سه قهرمانی متوالی اروپا را به دست آورد و تبدیل به اولین بازیکنی شد که به عنوان کاپیتان یک باشگاه سه جام اروپایی را فتح کرد. بکن باوئر همچنین ۱۰۳ بازی ملی برای آلمان غربی انجام داد و با این تیم قهرمان یورو و جام جهانی به ترتیب در سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۴ شد.
پائولو مالدینی
اولین نام در بین بهترین مدافعان فوتبال پائولو مالدینی است.وقتی انسان به کلاس، استایل و خونسردی یک مدافع فوتبال فکر می‌کند، فقط یک مرد به ذهنش خطور می‌کند. پائولو مالدینی اسطوره آث میلان همان یک مرد است. او دیگر بازیکن آث میلان است که شماره پیراهن نمادینش پس از اتمام دوران بازی بازنشسته می‌شود. البته قرار شده است شماره سه ویژه‌اش را فقط در اختیار هر یک از دو پسرش قرار دهد. اما دستاوردهای پدرشان در زمین ممکن است دیگر هرگز تکرار نشود.
این مرد تک باشگاهی در بیش از ۶۰۰ بازی برای قرمز و سیاه پوش‌ها جام‌های بیشماری را به دست آورده است. از جمله این افتخارات می‌توان به هفت عنوان قهرمانی سری آ و پنج قهرمانی در لیک قهرمانان اروپا اشاره کرد. هوش و ظرافت مالدینی در بازی و در دفاع کردن به نحوی بود که در بسیاری از محافل فوتبال به عنوان یکی از بهترین مدافعان در تمام دوران شناخته می‌شود.
