|
تصویر بزرگ با کیفیت رنگهای زیبای دربی منچستر در فینال اف ای کاپ روی صفحهی ال سی دی. و مبایل و تبلت و لپتاپ و احاطهمان کرده. چک کردن لحظهای آمار هالند. پاسهای تیم پپ. پرس تن هاگ. همه و همه مسلما هیجان انگیز، زیبا و بالاترین سطح فوتبال در عصر ماست اما... تکلیف دنیای کوچک لذتهایمان چه میشود؟
|

لذت بردن، جایی در میان مرارتهاست. یک جوانهی کوچک سبزرنگ در شکاه آسفالت سیاه. زجر زیبای مقدس. کارگرانی که برای فرار از پرداخت چند پنی بیشتر و زحمت بالا رفتن از درختهای مشرف به استادیوم را به جان میخرند. موج رادیویی که با هزار مشقت، صدایی مبهم از گزارشگر بازی را مخابره میکند. التماس 90 دقیقه میهمان "آن همسایهی تلویزیون دار" بودن..... و زحمت یک فصل بازی در گل و لای را برای یک لحظه بالا رفتن از پلههای ومبلی. رویای تماشای یک دربی درست و حسابی در طول یک فصل. رویاپردازی برای بازی دو تیم بزرگ در فینال و....
اف ای کاپ، متعلق به همهی ماست. و "همه" معنایی خاص دارد. اولین رقابت بر سر بالا بردن یک ظرف نقرهای پس از عرق ریختن در زمین فوتبال، بازه ای به وسعت زندگی اشرافی قرن نوزدهم انگلیسی تا جان کندن کارگران معادن و کارخانهها و بندرها را در بر میگیرد. و سربازان و افسران در سالهای دو جنگ را. و نامهایی به بزرگی سر استنلی متیوز در برابر پسرانی گمنام را....

فینال اف ای کاپ، جشن سالانهی مردمی است که یک سال جان کنده اند. مردم تشنهی تماشای یک بازی فاخر. اجرای زندهی سرود. تماشای یک بار اعیان و اشراف در جایگاه سلطنتی. یادگاریهایی که برای تمام زندگی خریداری میشوند. و یک نمایش معرکه دو ساعته در بی بی سی... دیدن یک عکس یادگاری بیل شنکلی و دان روی. سفر وستهم از دستهی دوم تا پیروزی در فینال برابر آرسنال. دار و دستهی خلافکاران ویمبلدون برابر لیورپولیها با کلاس. ویگان کوچک برابر پولدارهای من سیتی. روزی که مردان بزرگ را شناختیم. الکس فرگوسن جوان برابر پالاس. بابی رابسن در کاونتری برابر آرسنال. هری ردنپ با پورتسموث.... . وینی جونز، گری مابوت، توماس هاچینسن، آلن ساندرلند...
چطور میشود به آن روزها بازگشت؟ آیا کسی یادش بود که دز لاینام و جیمی هیل را منجمد کند تا بعد از سالها دوباره ویژه برنامهی فینال اف ای کاپ را با اجرای آنها از بی بی سی ببینیم؟ آیا میشود تلویزیونها، تبلتها، مانیتورها، و.... را بدهیم و همه در خانهی یک نفر برای دیدن بازی جمع شویم؟ آیا مایلید به جای چک کردم مداوم آمار و ارقام xg و.... از مبایلمان یک دفترچه و خودکار کنارمان بگذاریم و خودمان ترکیب دو تیم و آمار کرنرها و... را یادداشت کنیم؟

فینال امروز حقیقتی مدرن است. دو تیم، تا به اینجای فصل یک جام را بردهاند. دو تیم دو تئوریسین درجه یک دنیای فوتبال را روی نیمکت دارند. و میلیونها پاوند ستارههای لوکس در زمین فوتبال. یک تیم برای سه گانهای تاریخی میجنگد. و یک تیم برای برتری فتح هر دو جام این فصل ومبلی. فینال امروز، میلیونها تماشاگر در تمام دنیا دارد. وقتی هالند یا رشفورد توپی را خراب کنند، تماشاگران، نه فقط با لهجهی مانیکونیایی که با زبانهای عربی و چینی و روسی و.... فحشی نثارشان خواهند کرد. این یک بازی بزرگ است. مثل دو دربی دیگر این فصل. مثل دهها بازی بزرگ این فصل. بازی که اگر برایتن یا شفیلد، دو تیم دیگر نیمهنهایی در آن بودند، تماشاگران تلویزیونی و به تبع آن سود پخش کنندگان آن کاهش مییافت. بازی بزرگ ترینها...

کسی این فصل را به جای استیلای من سیتی و صعود نیوکاسل به لیگ قهرمانان و سقوط چلسی با رویاهای گریمزبی و رکیهم در اف ای کاپ به یاد خواهد اورد؟کسی روزهای تقویم را در انتظار تماشای لوتون تاون و آن استادیوم کوچک محلی در لیگ برتر ضربدر میزند؟ و کسی با ترس از سه ماه طولانی بدون فوتبال، بازی امروز را با فیلمهای وی اچ اس ضبط میکند؟ خیالتان راحت، هفتهی بعد فینال لیگ قهرمانان را خواهیم دید و بعد از آن بازیهای تورنمنت "بازی بزرگان" لیگ ملتهای اروپا و مقدماتی یورو و بازیهای بزرگ دوستانه در آمریکا و استرالیا و سنگاپور و سپس فصل بعد و بعد و بعد....
