امسال برای تیم منچسترسیتی به بهترین حالت ممکن به پایان رسید. کسب سه گانه رویایی بعد از سال ها از یک تیم انگلیسی و قرار گرفتن در کنار رقیب سنتی (منچستریونایتد) به عنوان تیم هایی که سه گانه کسب کرده‌اند دیگر تمام حرف ها و حدیث ها برای این تیم برای همیشه از بین برد. پپ برای ایجاد تغییرات تاکتیکی در تیم های موفق بیگانه نیست، اما پیش ار تیم تاریخی منچسترسیتی ۲۰۲۲-۲۳ او مجبور بود یک تغییر عمده ایجاد کند: گنجاندن بچه غول نروژی (ارلینگ هالند) بود. خرید تابستانی فصل گذشته تیم پپ باید هر طور که شده بود، او را در ترکیب تیم وفق می داد.
هالند از لحظه‌ای که به فوتبال انگلیس رسید، پیشرفتش در تیم سیتی چشمگیر بود. زدن ۵۲ گل در تمام مسابقات آن هم در اولین فصل خود، تمام شک و شبهه ها را از بین برده بود. با این حال، تیم سیتی به طور کلی کمی زمان بیشتری برای رسیدن به گام کامل نیاز داشت. در اوایل فصل بیشتر حالت سینوسی داشتند. از شکست برابر تیم تاتنهام در اوایل ماه فوریه و شکست بی معنا در برابر تیم برنتفورد در اواخر ماه می شک و شبهه هایی برای تیم پپ ایجاد کرده بود. اما مثل اینکه تازه شروع ماجرا بوده است. سیتی بعد از مسابقات جام جهانی به بهترین حالت ممکن خود بازگشته بودند. برنده در ۲۰ بازی پایه گذار سه گانه رویایی منچسترسیتی در این فصل بود.
اما پپ چگونه توانست تاکتیک های خود را در طول فصل توسعه دهد و عناصر کلیدی پشت موفقیت حیرت انگیز تیمش چه چیز هایی بودند؟ در این مطلب قرار است به پنج عناصر کلیدی که در موفقیت پپ در این فصل نقش اساسی را داشتند، بپردازیم. پس با ما همراه باشید.
به طور سنتی یا قدیمی، ترکیب تیم سیتی در یک سوم اول خط دفاعی شامل دو مدافع میانی در یک دفاع چهار نفره و دروازه بان (ادرسون) بوده است. کیفیت ادرسون روی توپ به این معنی است که او به شدت در بازیسازی تیم از دروازه نقش مهمی دارد. ادرسون هم همانند دو مدافع میانی موجود، معمولا در بیشتر اوقات با تک پیوت تیم یعنی رودری بازی می کند. مدافعین مقابل ادرسون از یک دفاع سه نفره تشکیل شده است: یک مدافع میانی، عمدتا روبن دیاز و دو نفر در کنار او مدافع میانی یا کناری هستند. این دو نفر معمولا مانوئل آکانجی یا ناتان آکه و کایل واکر هستند. حال می توان تفاوت را بیان کرد، تفاوت اصلی: اضافه شدن جان استونز مدافع در کنار رودری به عنوان هافبک مرکزی بود. از آنجایی که استونز در کنار رودری همان عمل های او را انجام می داد، تیم های حریف مجبور می شدند بازیکنان بیشتری را در کانال مرکزی قرار دهند، که این کار باعث می شد تا فضای بیشتری را برای بازیکنان در کناره ها ایجاد شود(در تصویر زیر نگاه کنید).
برای ایجاد ساختار ۳-۲ که اغلب ساخت آن از یک سوم پایانی انجام می شود، جایی که یکی از شماره ده های تیم (معمولا ایلکای گوندوگان و کوین دی بروین) در حمایت از هالند پیش می رفتند. با این کار یک خط حمله سه نفره باقی می ماند. این سه نفر شامل دو وینگر راست و چپ (که اغلب جک گریلیش و برناردو سیلوا هستند) و یک شماره ده دیگر است. در این صورت تیم حریف با یک تصمیم مهم رو به رو می شود، که به صورت منطقه‌ای بازیکنان سیتی را علامتگذاری کنند یا به صورت تک به تک با آنها مواجه شوند. اگر تیم حریف به صورت منطقه‌ای بازیکنان سیتی را علامت گذاری می کرد، در این حالت زمانی که فضا از پشت باز می‌شد، تیم پپ دقیق و تهاجمی بود. اگر بازیکنان تیم حریف به صورت تک به تک با بازیکنان سیتی رو به رو می شدند، در این حالت بین خطوط تیم حریف فاصله‌ای برای شماره ده های باهوش تیم پپ ایجاد می شد و می توانستند نهایت بهره را ببرند. تمام موارد فوق به سیتی اجازه می داد تا بازی مستقیم تری انجام دهد (سلاحی که در تیم های گواردیولا رایج نیست).
_________________________________________________________
| 2. تصاحب مالکیت در مقابل پیشرفت حریف |
علیرغم سطح فنی بالا در کل تیم، اتکای سیتی به بازیسازی های کوتاه همیشه به نفع آنها نبوده است. پرس‌های بسیار سازمان‌دهی شده تیم حریف برای کاهش فضا و زمان، حتی برای بازیکنان با کیفیت سیتی نیز مشکل ایجاد می کرد. با این حال، با حضور هالند در تیم گواردیولا اکنون گزینه عالی برای بازی مستقیم به خط جلو را در اختیار داشت. حریفانی که قبلاً از یک پرس بالا موثر علیه سیتی استفاده می‌کردند، اکنون باید دوباره به این کار فکر می‌کردند که چگونه مقابل مهاجمی با توانایی محافظت از توپ و کنترل کردن توپ از طریق پاس های بلند تر و طولانی تر (در تصویر زیر معلوم است) مقابله کنند.
نتیجه این کار باعث می شد تا بسیاری از حریفان یک بلوک محافظه‌کارانه‌تر را به کار بگیرند و سیتی همچنان با مالکیت توپ در قلب تیم خود بازی کند. تمام این موارد باید از طریق یک دروازه بان با مهارت پا به توپ عالی انجام بگیرد، که ادرسون در این کار مهارت خاص و بی نقصی دارد.
_________________________________________________________
تجزیه و تحلیل دقیق پیشرفت در تیم پپ بدون تمرکز خاص بر تأثیر شماره ۹ جدید آنها غیرممکن است. اما پپ هم باید سبک بازی خود را توسعه می داد تا از پتانسیل هالند به طور کامل استفاده می کرد. همانطور که قبلاً گفته شد، اگر سیتی با پرس خوب حریف کارشان سخت و دشوار می شد، هالند قادر بود انواع توپ مستقیم را کنترل و حفظ کند. این کار به هم تیمی هایش اجازه می داد تا از فضای پشتی که توسط مدافعانی که از موقعیت بیرون کشیده شده بودند برای ردیابی او استفاده کنند. بازیکن نروژی به مناطقی از محوطه جریمه حمله می کرد که می توانست با دویدن های مداوم مدافعان تیم حریف را گیج کند و بهترین بهره را از موقعیت های بدست آماده ببرد. (در تصویر زیر گویای عملکرد او در زمینه است).
البته تاثیر هالند به مرحله مالکیت توپ محدود نمی شود. پرس شدید تمام منطقه زمین تنها به لطف توانایی او در حفظ چنین سرعت بالایی از خط جلو در طول بازی ممکن بود، اما او همچنین از هوش تاکتیکی برخوردار است تا بداند پرسینگ خود را به کجا هدایت کند و چگونه از مزیت آن استفاده کند. (در تصویر زیر می توانید به پرس وحشتناک هالند در مقابل کوارتوا توجه کنید)
_________________________________________________________
سیتی مدت‌ها است که می‌تواند روی ارسال با کیفیت بالا تکیه کند، که با داشتن بازیکنانی مانند دی بروین، جک گریلیش، ریاض محرز و سیلوا که همگی بهترین افراد در طرح موقعیت های متنوع هستند. اضافه شدن هالند به تیم نه تنها در حمله به توپ اول، بلکه برای گرفتن توپ های دوم و ریباندها تهدیدی مضاعف بوده است. علاوه بر این با داشتن بازیکنانی مانند روبن دیاس، مانوئل آکانجی، ناتان آکه، جان استونز و هالند، قد بلند و قدرت بدنی عالی دارند کار را واقعا برای تیم حریف سخت می کرد. نتیجه این است که سیتی اکنون می تواند بسیار بیشتر از (تیم های گواردیولا) به طور سنتی به سانترهای مستقیم و ارسال در کنار محوطه جریمه تکیه کند. علاوه بر این، تیم‌ها حریف اکنون به قدری نگران تهدید مستقیم سیتی در ضربات ایستگاهی هستند که به تیم گواردیولا این فرصت را می‌دهد تا با ارسال‌های ظریف‌تر از امتیازات استفاده کنند. گل دوم گوندوگان در پیروزی فینال جام حذفی مقابل منچستریونایتد نمونه خوبی از این موضوع بود. بازیکنان یونایتد برای مقابله با بازیکنان تنومند تیم سیتی مجبور بودند برای مقابله با تهدید فیزیکی سیتی آنها را تحت پوشش قرار دهند، اما این کار باعث شد تا دی بروین بتواند توپی را به گوندوگان کاملاً آزاد در لبه منطقه محوطه جریمه بدهد و در نتیجه گل دوم گوندوگان به یونایتد بود (در تصویر زیر گل دوم گندوگان با پاس دی بروین را تماشا کنید).
_________________________________________________________
در فصل 2022/23، سازمان دفاعی سیتی به شکل سنتی 4.4.2 تغییر کرد. از ترکیب 3.2.4.1 انطباق شده آنها با مالکیت، یکی از دو محور به خط دفاعی رفته، در حالی که دیگری به سمت خط هافبک حرکت می کند. یکی از شماره 10 ها برای پرس کردن در کنار مهاجم جلو می رفت و 4.4.2 را ایجاد می کرد. خط میانی نسبتاً باریک چهار نفره باعث می شد تا سیتی یک فشار مرکزی محافظانه را ایجاد کند. در نتیجه سیتی با ساختار بسته (در تصویر پایین) حریفان خود را تحت فشار قرار می داد که اغلب خط دفاعی قدرتمندتر سیتی باعث عقب نشینی آنها شده و این کار باعث پرس بالای سیتی می شود.
وقتی تیم پپ مالکیت توپ را به دست می آوردند مثل همیشه در ضدحملات موثر بودند. با داشتن بازیکنی مانند هالند در نوک خط حمله و در پشت آن بازیکنی مانند دی بروین کار برای تیم حریف تمام شده بود.
_________________________________________________________
کلام آخر
سیتی پپ گواردیولا در طول فصل به مرور زمان به بهترین خود رسیدند و از لحاظ کیفیت تیمی به یک بلوغ خاصی رسیده بودند. شاید نتیجه های فصلی قبلی که پپ نمیتوانست با سیتی بگیرد به این به بلوغ نرسیدن کیفیت تیمی بود. همانطور که در بالا اشاره شده بود سیتی پپ بازی به بازی، دقیقه به دقیقه با هم هماهنگ تر شده بودند و نهایت این کار ها باعث کسب سه گانه رویایی منچسترسیتی و گواردیولا بعد از سال ها انتظار بود. حالا فقط باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا این روند بی نقص تیم پپ ادامه خواهد داشت یا نه؟ فقط باید صبور بود.......
(امیدوارم لذت برده باشید)
