به گزارش خبرآنلاین، شاهین بیانی آنقدر خاطره از فوتبال و دربی دارد که همه حرف هایش در چند صفحه روزنامه جا نمی شود.کاپیتان سال های نه چندان دور استقلال مهمان ما در کافه خبر بود.با او از زمانی حرف زدیم که در بهترین دوران تاریخ استقلال و پرسپولیس بازوبندکاپیتانی را روی دستانش می بست.از زمانی که استقلال و پرسپولیس واقعا استقلال و پرسپولیس بودند و هزاران هودار را به ورزشگاه می کشاندند.
ابتدا از زمانی شروع کنیم که استقلالي شدید.
من در تیم‌های پایه‌ای باشگاه استقلال حضور داشتم و در واقع محصول آکادمی باشگاه استقلال هستم. زمانی که در تیم جوانان بودم، آقای جكیچ من را به همراه یکی، دو بازیکن دیگر برای تیم بزرگسالان استقلال در نظر گرفت و در همان سنین جوانی در تمرینات تیم بزرگسالان هم شرکت کردم و عضو تیم شدم.
* الان زمانه طوری شده که تیم‌های استقلال و پرسپولیس آکادمی درست و حسابی ندارند و نمی‌توانند از محصولات خود استفاده کنند.
بله، به غیر از سپاهان و فولاد و یکی، دو تیم دیگر نداریم باشگاه‌هایی که از رده‌های پایه بازیکن‌سازی کنند و به نوعی بتوانند از دسترنج مربیان و آکادمی خودشان استفاده کنند. برای همین مجبور می‌شوند میلیارد‌ها هزینه کنند و بازیکن بخرند و هر سال پول‌های کلان بدهند. این مشکل اصلی استقلال و پرسپولیس است.
*بحث اصلی ما امروز در خصوص بازی استقلال و پرسپولیس است. شما در چند دربی حضور داشتید و چه نتایجی هم گرفته‌اید؟
من 14 الی 15 دربی بازی کردم که چیزی حدود 6 الی 7 دربی را کاپیتان استقلال بودم. در این دربی‌ها به غیر از یک بار که سال 1363 به پرسپولیس باختیم، در اکثر بازی‌ها بردیم یا مساوی کردیم. کمتر باختی را به یاد دارم.
* و سابقه اخراج در دربی را هم که دارید؟ از آن دعوای جنجالی با رحیم یوسفی برایمان بگویید.
بله در دربی سال 69 اخراج شدم. اتفاقاً برخلاف خیلی‌ها که فکر می‌کنند من با رحیم یوسفی بازیکن پرسپولیس دعوا کردم، باید بگویم اتفاقاً من با فرشاد پیوس درگیر شدم و داور بازی به اشتباه یوسفی و مرا اخراج کرد.
* ماجرا از چه قرار بودم؟ چه شد که با پیوس درگیر شدید؟
در دقیقه 15 بود که در یک صحنه فرشاد پیوس با احمدرضا عابدزاده تك به تك شد. آنها هر دو به توپ رسیدند که زانوی فرشاد محکم به عابدزاده برخورد کرد. من هم دویدم و با ناراحتی پیوس را هل دادم که چرا به احمدرضا ضربه زدی که فرشاد محکم به تیر دروازه خورد و افتاد و سپس همه بازیکنان به صحنه رسیدند و درگیری شد. داور هم من و رحیم یوسفی را صدا زد کنار و من فکر می‌کردم می‌خواهد کارت زرد بدهد که ناگهان کارت قرمز خود را درآورد و به هردوی ما کارت قرمز نشان داد و اخراج کرد. در حقیقت یوسفی کاری نکرده بود و داور باید پیوس را اخراج می‌کرد که از بخت بد یوسفی کارت قرمز گرفت.
* چرا زمان شما دربی‌ها کیفیت بالایی داشت و زیباتر برگزار می‌شد؟
چون همه ما از فوتبال لذت می‌بردیم و این لذت را به هواداران هم انتقال می‌دادیم. استادیوم‌ها پر می‌شد از تماشاچی که با عشق و لذت می‌آمدند و فوتبال واقعی نگاه می‌کردند. فرق نمی‌کرد که دربی برد و باخت و مساوی‌اش همه را ارضا می‌کرد. یادم می‌آید سال 61 حتی روی پیست تارتان هم پر از تماشاچی بود. مرحوم ناصر حجازی گفت این‌طوری نمی‌شود بازی کرد. ما بیرون آمدیم و کمی تماشاگران را از داخل پیست عقب بردند. حتی روی نورافکن‌ها هم پر از تماشاچی بود. بازی 10 دقیقه قطع شد تا آن افراد را پایین بیاورند. همه عشق فوتبال بودند و از دربی لذت بردند و یک قطره خون هم از بینی کسی نریخت.
* انصافاً اگر الان بازیکنان دهه 60 بودند باید چقدر پول می‌گرفتند؟ خود شما اگر الان بازی می‌کردید، چقدر می‌ارزیدید؟
شرایط فرق می‌کند. طبیعی بود اگر فوتبالیست‌های زمان ما الان بودند، بالاترین رقم را بابت فوتبال باکیفیتی که ارائه می‌کردند، می‌گرفتند و اکثراً لژیونر می‌شدند. آن زمان ارتباطات مثل حالا نبود که تیم‌های اروپایی بتوانند بازيکنان نخبه ایرانی را ببینند و بخرند. فوتبالی که امثال مجتبی محرمی‌ها، نامجومطلق‌ها و... ارائه می‌کردند، اگر حالا بود در بهترین تیم‌های اروپایی توپ می‌زدند و در ایران بالای 5 میلیارد قیمت داشتند.
* قبول داری نسل فوتبالیست‌های دهه 60 به واقع نسل سوخته فوتبال ما هستند؟
بله ما نسل سوخته هستیم. جنگ تحمیلی باعث شد به فوتبال کمتر توجه شود و به حق، مسائل دیگری جزو اولویت‌ها باشد. با این وجود فوتبال ما ده‌ها فوتبالیست ستاره و سطح بالا داشت. با آن کمبودها فوتبال بازی می‌کردیم. عالی و باکیفیت که ماحصل آن هم رسیدیم به سال 1990 که هم استقلال قهرمان جام باشگاه‌ها شد هم پرسپولیس قهرمان جام در جام و هم تیم ملی قهرمان بازی‌های آسیایی که از آن به بعد حداقل در رده باشگاهی هرگز به موقعیتی این‌چنینی دست پیدا نکردیم. ما چنین نسلی بودیم.
* شرایط دربی‌ها چطور بود؟
بازيكنان دهه 60 خيلي باهوش بودند. به جرأت مي‌توانم بگويم نياز به مربي هم نداشتند و این‌طور نبود که مربی از قبل بگوید این‌طوری بازی بکن! آنقدر هوش‌ها و تکنیک‌ها بالا بود که در سال 1990 آن هت‌تریک رؤیایی را در فوتبال ملی و باشگاهی در سطح فوتبال آسیا داشتیم.
* شاید خیلی‌ها بخواهند، بدانند که برادرتان شاهرخ چرا ناگهان از استقلال به پرسپولیس رفت و آیا کار درستی بود؟
نظر شخصی مرا بخواهید، می‌گویم که این کار اصلاً درست نبود و من اگر جای شاهرخ بودم به پرسپولیس نمی‌رفتم اما به هر حال شرایط زندگی ما بازیکنان مثل هم نبود. شاهرخ یک تاکسی گرفت و پرسپولیسی شد. به هر حال آن زمان ما بازیکن آماتور بودیم و پول آن تاکسی 170 هزار تومان می‌شد که زیاد بود. جالب اینجاست که حتی خود پروین هم از این موضوع خبر نداشت و خبر اینکه شاهرخ پرسپولیسی می‌شود را بعداً فهمید چون یکی از دوستان او تدارک این کار را دیده بود. روی هم رفته پرسپولیسی شدن شاهرخ قشنگ نبود و در کل من دوست نداشتم بازیکنی از پرسپولیس یا استقلال راهی تیم رقیب شود.
* شما لژیونر بودید و در لیگ قطر بازی کردید؟ از آن سال‌ها برایمان بگویید.
من 3 سال در لیگ قطر بودم. دو سال العربی و یک سال هم الشمال بازی کردم. آن‌موقع فوتبال ما آنقدر خوب و باکیفیت بود که 9 بازیکن ما از جمله پنجعلی، چنگیز، درخشان، ناصر محمدخانی، کرمانی‌مقدم، مرحوم قایقران و... راهی لیگ قطر شده بودند. من قطر بودم که پنجعلی آنجا آمد. در کل ستاره‌های زیادی در پرسپولیس و استقلال بازی می‌کردند.
* فکر می‌کنید دربی 79 چه شکلی شود؟
استقلال روی کاغذ شرایط بهتری نسبت به پرسپولیس دارد اما به هر حال دربی تیم قوی و ضعیف نمی‌شناسد. امیدوارم استرس زیاد روی بازیکنان اثر نامطلوب نگذارد. این سال‌ها دربی کیفیت لازم را نداشته است. امیدوارم این بار دربی برنده داشته باشد و استقلال هم آن تیم برنده باشد.
