بعضا جالب است که ما چگونه در زمانی مناسب، افراد مناسبی را ملاقات می‌کنیم.
طرفداری | یک روز میکل آرتتا زمانی که در منچسترسیتی کمک مربی بود، می‌خواست در آستانه فصل ۲۰-۲۰۱۹ تهدیدات تیمش روی ضربات شروع مجدد را افزایش دهد. دوستی، او را با نیکولاس یوور آشنا کرد؛ کسی که در نهایت مربی ضربات ایستگاهی سیتی شد و سپس در سال ۲۰۲۱، در آرسنال به آرتتا پیوست.
فصل قبل از آن، آرسنال در لیگ برتر فقط ۳ گل از روی ضربات کرنر به ثمر رسانده بود (کمترین آمار به ثبت رسیده برای آن‌ها در یک فصل، از زمان جمع آوری داده‌های آماری توسط اوپتا در فصل ۸-۲۰۰۷).
ورود یوور قبل از فصل ۲۲-۲۰۲۱، آرسنال را به تیم خطرناک‌تری در ضربات ایستگاهی تبدیل کرد و آن‌ها در اولین فصل حضور این مربی فرانسوی ۱۳ گل از روی ضربات کرنر در لیگ برتر به ثمر رساندند و سپس فصل گذشته، دوباره با این آمار برابری کردند. ۱۳ گل از روی کرنر در یک فصل از لیگ برتر، بیشترین آمار توپچی‌ها در این مسابقات از زمان شروع به کار اوپتاست.
برای سنجش دقیق تاثیر یوور روی تاکید آرسنال بر ضربات شروع مجدد، باید نگاهی به تعداد گل به ثمر رسیده به ازای هر ۱۰۰ کرنر در هر فصل بیاندازیم. این رقم ثابت به ما کمک می‌کند تا در مقایسه فصول، ارزیابی بهتری داشته باشیم چرا که ممکن است تعداد کرنرها در یک فصل، بیشتر از فصل دیگر باشد.
طی دو فصل اخیر، نرخ گلزنی آرسنال به ازای هر ۱۰۰ کرنر به سطح جدیدی رسیده است. ۶.۳ در ۲۲-۲۰۲۱ و ۵.۸ در ۲۳-۲۰۲۲ بالاترین میزان برای آرسنال پس از فصل ۱۸-۲۰۱۷ است (۴.۴).
یکی از ۱۳ گل کرنری فصل گذشته در لیگ برتر، در جریان برد ۳-۲ مقابل منچستریونایتد در ورزشگاه امارات از راه رسید. در این فصل، خطرناک بودن آرسنال در این زمینه بار دیگر نقشی حیاتی در پیروزی‌شان مقابل شاگردان اریک تن هاخ ایفا کرد.
در حالی که آرسنال مدام بین روتین کرنرهای کوتاه و بلندش تغییر رویه می‌داد، مشخص بود که نشانه گرفتن تیر دورتر یکی از ایده‌های اصلی‌شان بود. روی چندین کرنر، تجمع آرسنالی‌ها به سمت تیر دوم بود و در مثال زیر، فقط ویلیام سالیبا (مشخص شده با دایره قرمز) از بقیه جدا ایستاده است. فرد اصلی در اجرای این طرح، دکلان رایس (دایره زرد) بود.
ساختار دفاعی یونایتد با جایگیری منطقه‌ای چهار بازیکن در نزدیکی‌های تیر اول، حضور یک بازیکن نزدیک به نقطه کرنر (در این مثال آنتونی با شماره ۲۱)، جایگیری منطقه‌ای کریستین اریکسن در مرکز محوطه جریمه، یارگیری نفر به نفر آرون ون بیساکا، آنتونی مارسیال و لیساندرو مارتینز و حضور دیوگو دالو در تیر دورتر شکل می‌گرفت.
سه بازیکنی که ون بیساکا، مارسیال و مارتینز به طور نفر به نفر یارگیری می‌کردند، سالیبا، هاورتس و گابریل بودند و آرسنال از این فاکتور، در روتین خود استفاده کرد.
در شرایطی که بازیکنان بسیاری حرکت‌شان را از تیر دورتر آغاز می‌کردند، ایده آرسنال این بود که بازیکنان حریف را به سمت تیر اول بکشد و در همین حال، رایس در تیر دورتر استقرار پیدا می‌کرد. رایس خودش را به لبه محوطه شش قدم می‌رساند تا فاصله‌ای بین او و دالو وجود داشته باشد.
در همین حال، آن دسته از بازیکنان آرسنال که قصدشان پرت کردن حواس حریف بود (دایره قرمز)، این تصور را ایجاد می‌کردند که هدف تیم آرتتا تیر اول است و در این حالت، هاورتس و گابریل دو بازیکن مأمور یارگیری خود را به سمت دیگری می‌کشیدند.
در این مثال، ارسال گابریل مارتینلی صحیح نیست و به تیر دورتر نمی‌رسد. اونانا موفق به دفع توپ می‌شود.
چهار دقیقه بعد، آرسنال دوباره همین طرح را پیاده می‌کند. ساختار یونایتد همان ساختار قبلی است و بازیکنانی که جایگیری منطقه‌ای دارند، به سمت تیر نزدیک حرکت کرده‌اند و سه بازیکن هم سالیبا، هاورتس و گابریل را یارگیری نفر به نفر می‌کنند.
همین‌طور که بوکایو ساکا آماده نواختن ضربه کرنر می‌شود، بن وایت، ادی انکتیا، رایس، هاورتس و گابریل، در ابتدا در تیر دوم استقرار یافته‌اند...
... و لحظه کلیدی یک‌بار دیگر از حرکت هاورتس و گابریل (قرمز) که برای همراه کردن مارسیال و مارتینز با خود به سمت تیر اول می‌دوند شروع می‌شود. بدین ترتیب فضایی برای رایس در تیر دوم ایجاد می‌شود. شایان ذکر است که جایگیری اولیه رایس بیرون از محوطه شش قدم، او را از دالو دور نگه می‌دارد...
... و این اجازه می‌دهد که پس از ارسال توپ، رایس آزادانه به سمت آن بدود. در این صحنه، ضربه سر رایس از بالای دروازه به بیرون می‌رود ولی این روتین آرسنال باعث شد تا آن‌ها یکی از بهترین بازیکنان‌شان از این حیث را شناسایی کنند.
اینجا مثال دیگری داریم. یونایتد بار دیگر هاورتس، گابریل و سالیبا (سفید) را با همان ساختار دفاعی قبلی، یارگیری نفر به نفر کرده ولی این‌بار حواس اریکسن (سیاه) به رایس معطوف شده است.
هنگام ارسال کرنر، گابریل و هاورتس به سمت تیر اول حرکت می‌کنند تا مارسیال و مارتینز را با خود بکشند ولی مشکل اینجاست که اریکسن (سیاه) سر جایش می‌ماند. رایس متوجه این قضیه می‌شود و با دانستن این که انکتیا پشت سرش حضور دارد، نقش خودش را به مسدود کننده راه اریکسن تغییر می‌دهد...
... و با این کار اطمینان حاصل می‌کند که انکتیا به راحتی به توپ می‌رسد...
... ولی تماس اولیه این مهاجم با توپ، او را مجبور می‌کند که پاس به عقبی برای ساکا در حاشیه محوطه جریمه بفرستد.
در مسابقه‌ای که حملات آرسنال در جریان بازی به روان‌ترین شکل ممکن نبود، ضربات کرنر موجب برتری‌شان شد. در نیمه دوم، نزدیک بود مارتینلی از یک ضربه کرنر کوتاه دروازه حریف را باز کند ولی ارسالی به سمت تیر دورتر برای رایس بود که برتری را برای آن‌ها به ارمغان آورد.
گل دوم آرسنال در این مسابقه، همین الگو را به همراه داشت: استقرار اولیه بازیکنان متعددی در تیر دورتر، قبل از فرارهایی که برای رایس در تیر دورتر فضاسازی می‌کند.
در اینجا، یونایتد با وجود تغییراتی که در ترکیب تیم اعمال شده، ساختار دفاعی قبلی خود را حفظ کرده است. چهار نفر در نزدیکی‌های تیر اول جایگیری منطقه‌ای کرده‌اند، الخاندرو گارناچو (۱۷) به نقطه کرنر نزدیک شده است، اریسکن فضای مرکز محوطه جریمه را پوشش می‌دهد و سه یارگیر (سفید) به همراه دالو (۲۰) در تیر دورتر به چشم می‌خورند.
در رابطه با آرسنال هم همان طرح قبلی در جریان است ولی بازیکنان متفاوتی ایفای نقش می‌کنند. گابریل ژسوس به جای انکتیا آمده و تاکه هیرو تومیاسو نقش هاورتس را عهده‌دار شده است. گابریل و رایس هم همان نقش قبلی‌شان را دارند.
به محض این که ساکا به سمت توپ می‌دود، تومیاسو به سمت تیر اول می‌رود و گابریل و ژسوس هم از تیر دو فاصله می‌گیرند تا برای رایس فضاسازی کنند. ساکا منطقه درستی را نشانه می‌گیرد: به سمت تیر دو و دور از دالو...
... و رایس خودش را به نقطه‌ای عالی در نزدیکی‌های محوطه شش قدم می‌رساند.
پیش از رسیدن پاس ساکا به هافبک تیم ملی انگلیس، نقش تومیاسو، ژسوس و گابریل واضح است: تومیاسو، رشفورد (سفید) را لز تیر دوم دور می‌کند، دویدن ژسوس این حس را ایجاد می‌کند که هدف آرسنال مرکز محوطه جریمه است و گابریل سد راه جانی اوانز می‌شود تا رایس آزادانه پاس ساکا را دریافت کنند...
... و شوت رایس با برخورد به اوانز و تغییر مسیر، نتیجه بازی را هم به ۲-۱ تغییر می‌دهد تا این روتین به ثمر نشسته باشد.
رایس پس از مسابقه گفت: «می‌دانید، یکی از آن وقایع قابل پیش بینی بود. ما مدام روی کرنرها خطرساز می‌شدیم. به نظرم ما تهدیدی دائمی روی این ضربات بودیم و من هم در نیمه اول فرصتی داشتم. و البته مورد آخر که توانستم آن را گل کنم».
قدرت‌نمایی آرسنال روی ضربات کرنر ادامه دارد و اضافه شدن هاورتس و رایس به ترکیب تیم (دو بازیکن ممتاز لیگ از حیث استفاده از کرنرها) به بهتر شدن‌شان هم کمک خواهد کرد.
چند سال قبل، تقدیر بود که آرتتا را به یوور رساند ولی رسیدن رایس به توپ روی تیر دوم، متکی به بخت و اقبال نبود.
- ترجمه یادداشت Ahmed Walid برای The Athletic
