Dean Acklesمویس جانشین به حق فرگوسن بود یه زمانی...
البته از نظر فرگوسن
احتمالا فرگوسن فک میکرد مث دوره خودش مویس قراره ۵ ۶ سال نتیجه نگیره و بعد تیمش رو بیاد...
اونم با سبک بازی انگلیسی کلاسیک و مدیریت روانی بازیکنا براساس خلاقیت فردی
فقط فرگوسن فکر اینجاشو نکرده بود که تیمای معاصر یعنی سال ۲۰۱۳ دیگه تیمای لوزر قبل از ۲۰۰۰ نیستن که منتظر بشن یونایتد بیاد یک طرفه قهرمان بشه و نهایتا یک تیم رقیبشون باشه هر فصل...
یونایتدی ها ونگر دوست داشتن چون در اکثر رقابت های دو تیم برای کسب جام یک لوزر به تمام معنا بود این شد که فن های آرسنال چندسال آزگار ونگر اوت سرمیدادن اما بقیه تیما و فن ها خواستار موندن ونگر بودن...
فرگوسن زیاد جام برو چون تمام دورام مربیگریش توی یونایتد بود و هیچ تیمی هم قرار نبود مدعی باشه و فرگوسن کار راحتی داشت تا حدودی چلسی با آبرا این تابو رو شکست اما چلسی همیشه به فرگوسن لطف میکرد و با هیچ مربی همکاری بلند مدتی نداشت و اینطوری فرگوسن از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ جام هایی رو آورد اونم به لطف آبرایی که به مربی فرصت نمیداد وگرنه فرگوسن اونقدر جام نمیاورد
الان قضیه فرق میکنه و قهرمان شدن در حال حاضر ارزشمندتر از قهرمانی سی ال هست...
