در اولین ال کلاسیکوی فصل جدید تیم فوتبال رئال مادرید موفق شد در ورزشگاه المپیک شهر بارسلون بارسلونا را شکست دهد و صدرنشین لالیگا شود. در ادامه این دیدار جذاب و مهیج را بررسی خواهیم کرد.
ترکیب تیم‌ها
بارسلونا با سیستم ۲-۴-۴ بازی را آغاز کرد. طبق انتظار مارک آندره ترشتگن درون دروازهٔ بارسلونا بود. آرائوخو، کریستنسن، اینیگو مارتینز و بالده چهار مدافع بارسلونا بودند. کانسلو در تصمیمی عجیب یک خط جلوتر رفته بود و به همراه فرمین لوپز دو وینگر بارسلونا را تشکیل می‌دادند. گوندوغان، گاوی، تورس و ژائو فلیکس نیز دیگر بازیکنان تیم میزبان بودند. در آن سوی میدان اما کارلو آنچلوتی طبق انتظار کپا آریزابالاگا را درون دروازهٔ تیم مادریدی قرار داده بود. مندی، آلابا رودیگر و کارواخال چهار مدافع رئال مادرید بودند. فدریکو والورده، شوامنی، کروس بلینگهام و وینسیوس و رودریگو دیگر بازیکنان کارلو آنچلوتی بودند. اینجا ترکیب تیم‌ها در یک نگاه را می‌توانید مشاهده کنید.
بارسلونا (۲-۴-۴): تراشتگن | آرائوخو، کریستنسن، اینیگو، بالده | کانسلو، گوندوعان، گاوی، فرمین | تورس، فلیکس
رئال مادرید (2-1-3-4): کپا | مندی، آلابا، رودیگر، کارواخال | والورده، شوامنی، کروس | بلینگام | وینیسیوس، رودریگو
جدال هافبک‌های دو تیم، نقطهٔ عطف بازی
شاید بتوان گفت که جدال هافبک‌های دو تیم نتیجه را مشخص کرد. در سیستم بازی ژاوی ایلکای گوندوغان از خط هافبک به پست مهاجم می‌رفت و همراه با فرمین لوپز و فران تورس یک مثلث تشکیل می‌داد. درست مثل صحنهٔ گل اول رئال مادرید به بارسلونا، لوپز توپ را می‌گیرد، به گوندوغان پاس می‌دهد تا طی یک فعل و انفعال هافبک آلمانی بتواند دروازهٔ رئال مادرید را باز کند. فران تورس و ژائو فلیکس وظیفهٔ زدن توپ اول رو در مواقع از دست دادن توپ داشتند تا دیگر بازیکنان رئال مادرید فرصت کافی برای قرار گرفتن در پست های خود را داشته باشند. از سمتی فدریکو والورده و شوامنی با محدود کردن فضای هافبک‌های بارسلونا نظم این تیم را به هم بریزند. دابل پویت گوندوغان-گاوی نیز سعی داشت با حرکات هوشمندانه در میانهٔ میدان محاسبات آن منطقه را به بارسلونا تغییر دهد. گاوی به خوبی توسط تونی کروس مهار شده بود. گوندوغان اما با دوندگی درنیم فضاها و بازیسازی عمقی خوب خود توانست زهر خود را به رئال مادرید بریزد.
همچنین هنگام حملهٔ بارسلونا والورده و شوامنی به عقب می‌آمدند و با این کار به تیم اجازه می دادند که تراکم دفاعی خوبی داشته باشد و با دو دفاع میانی و دو هافبک دفاعی یک مربع دفاعی خوب را تشکیل دهد. این موضوع باعث می‌شد تا فضاهای حساسی که موقعیت‌های گلزنی برای بارسلونا از آن فضاها به وجود می‌آمد نیز پوشش داده شود. البته در بعضی از صحنه‌ها سرعت بالای انتقال توپ بارسلونا از دفاع به حمله باعث می‌شد که این اتفاق نیفتند، مانند صحنهٔ گل گوندوغان که در آن خط دفاعی به هم ریختهٔ رئال مادرید یک گل را به تیم بارسلونا تقدیم می‌کند.
هافبک‌های بارسلونا نیز با پرس سنگین در میانهٔ میدان و بستن فضاهای کناری با کمک فولبک‌های تیم از فرار مندی و وینسیوس جونیور جلوگیری کنند، مانند صحنه ای که در بالا مشاهده می‌کنید.
جود بلینگام، بازیکنی برای همه جای زمین
جود بلینگام در بازی با بارسلونا با بریس خود زمینه ساز پیروزی رئال مادرید شد. نکتهٔ مهم این است که XG گل اول او به بارسلونا تنها ۰.۳ بود! حضور او، رئال مادرید را در مرکز میدان تقویت کرد و این به معنی کنترل و در اختیار گرفتن میانهٔ میدان بود. وینسیوس جونیور و مندی نیز در طول مسابقه چندین بار موقعیت‌هایشان را با یکدیگر جابجا کردند؛ و این باعث شد که جود بلینگام آزادی عمل بیشتری در میانهٔ میدان داشته باشد. نقش جود بلینگام در این بازی بسیار حیاتی بود و حکم تراشهٔ کامپیوتر رئال مادرید را داشت. در واقع نقش جود فراتر از یک هافبک بود... زمانی که بازی برای رئال مادرید گره خورد، هافبک‌ها به شکل عجیبی با هم ناهماهنگ بودند. بلینگام وظیفه داشت تا با حضور در پشت محوطهٔ بارسلونا فضای مناسب را برای هم‌تیمی‌های خود مهیا کند.
دربارهٔ بازی بلینگام و عملکرد درخشان او این سوال مطرح است که این به عملکرد شخصی او مربوط می‌شود و یا موضوعی تاکتیکی و گسترده تر است؟ اما به هر حال مشخص است که شاید اگر جود نبود جای برنده و بازندهٔ ال کلاسیکوی عصر شنبه عوض می‌شد...
عکس‌ها از دوست عزیزم، پرهام حمیدی
