طرفداری | سردار آزمون، ملی‌پوش ایرانی رم ایتالیا در یکی از آخرین فعالیت‌های شبکه اجتماعی خود، انتقاداتی تند علیه صداوسیما مطرح کرد. انتقاداتی که کمی عجیب به نظر می‌رسید.
138 کلمه. این تعداد کلمه‌ای بود که سردار آزمون در یک استوری اینستاگرامی نوشت تا به صداوسیما تاخته باشد تا به پسری نوجوان دقایقی میکروفون داده است. این سوال مطرح می‌شود که چرا؟ چه چیزی تا این حد سردار را عصبانی کرده؟
سردار آزمونی که در این استوری می‌بینیم، دارای دغدغه‌های فرهنگی عمیق به نظر می‌رسد. کسی که اینطور جلوه می‌دهد که برایش لحظه‌به‌لحظه‌ی کنداکتور صداوسیما اهمیت دارد چون مسئله روی تربیت نسل آینده تاثیر می‌گذارد. در چنین شرایطی، طبیعی نیست که سری به کارنامه فرهنگی سردار آزمون و وجود یا عدم وجود واکنش او نسبت به صداوسیما در مرتبه‌های قبلی بزنیم؟
یادگیری نیم‌فاصله و جای درست علائم نگارشی در ایتالیا
دی ماه 1401، برنامه‌ای از صداوسیما پخش شد که در آن به شکلی بی‌سابقه به علی دایی توهین شد. مجری برنامه گفته بود دایی صرفا قد بلندی داشته و توپ به سرش می‌خورد و به دروازه می‌رفت و در پایان گفت «این‌ها قهرمان‌های ما نیستند». فوتبالی‌های زیادی در ادامه به این لحن و محتوای توهین‌آمیز انتقاد کردند. مهدی رحمتی، مهدی پاشازاده، وریا غفوری، مهدی طارمی، عارف غلامی، مهدی مهدی پور، بهزاد غلامپور، عباس چمنیان، عیسی آل کثیر، محمدحسین کنعانی زادگان، هادی عقیلی، فرشاد احمدزاده، مسعود ریگی، سجاد شهباززاده، امین قاسمی نژاد، امید خالدی، جعفر سلمانی، نوید عاشوری، مرتضی تبریزی، سعید آقایی، ایمان سلیمی، آرش رضاوند، مهدی تیکدری، مجید عیدی، سعید کریمی، مسعود ابراهیم زاده، میثم تیموری و ابوالفضل جلالی، یحیی گل‌محمدی، علی لطیفی، جواد نکونام، افشین پیروانی و دیگران. واکنش سردار آزمون این بین چه بود؟ هیچ. یعنی وقتی مجری صدا و سیمایی که با پول ملت اداره می‌شود، نه صرفاً علی دایی که عملاً هر فوتبالیست بزرگی که در دل مردم جا دارد را قهرمان نمی‌داند، صدا از دیوار در می‌آید و از سردار نه.
| سردار آزمون |
تعداد کلمه اعتراض |
| واقعیه یا کیکه؟ |
138 |
| توهین شدید به علی دایی و سایر فوتبالیست‌ها |
0 |
| شوخی عبدالله روا «سردار با دوستان ناباب می‌گردد و قبلاً خیلی گل می‌زد ولی حالا فقط در تمرین» |
88 + تهدید به شکایت |
می‌توان از جنبه‌ای دیگر به دغدغه‌ی فرهنگی سردار آزمون پرداخت. از چیزهایی که نمی‌توان به آنها پرداخت، عبور کنیم - موسیقی شاید شروع بدی نباشد. چون به هر حال سردار آزمون به علاقه به موزیک هم شناخته می‌شود. سردار بارها از علاقه خود به یک گروه رپ گفته و حتی با اعضای آن رفاقت دارد که بخش‌هایی از آهنگ‌های آنها را در ادامه برای شما لیست می‌کنیم:
-
اینقدر بکشم تا که بدم ششا رو ***
-
تابستون قرمز لاک و صندل فقط واسه *** بود کتاب و دفتر
-
دست نمیزدم بهت روی *** تا موقعی که خودت خواستی
-
قبل از اینکه بیدار شم هر روز با *** توی پاریس
-
هر شبش *** و *** اوندختره همبازیمه هرجا میره برنامه برف بازیه
-
بی حس حالا باز هی *** بریز دورم
-
حسمو می گیری مثه *** رو لبمی
-
هستم *** و *** نفهمیدم *** که زدم شست و هشته به هر حال تا زدم دخی به *** شانس *** من کمیته ریخت
-
حالا میاد آقا با من دست میده *** میگه ... تو همون *** هستی که بودی
|
کاهش سن اعتیاد در ایران به کودکان ۱۰ ساله (به گواه بهزیستی) در سایه‌ی عادی‌سازی مواد مخدر توسط رپرها
|
حالا این سوال پیش می‌آید که سردار آزمون با چنین دوستانی که دائما در حال تبلیغ مصرف مواد مخدر و استفاده از ادبیات رکیک هستند، چه مشکلی با پسرکی بی‌آزار دارد؟ مگر نه اینکه تلویزیون ملی در آرمانی‌ترین حالت باید برای تمام مردم کشور باشد؟ پسری که بدون امکانات و سرمایه توانسته خود را به تمام مردم کشور بشناساند بدون اینکه توهینی کند، فحشی بدهد، نفرت‌پراکنی کند یا هرچیزی شبیه به این، چه فشاری به اعصاب سردار آورده است؟ یعنی تمام برنامه‌های صداوسیما کاملا در جهت افزایش سطح فرهنگ جامعه‌اند و تنها این یکی نبود؟ یا سردار و دوستانش با دیده شدن هرکسی جز فوتبالیست‌ها عصبی می‌شوند؟
آیا پای حسادت در میان است و سردار تنها عصبی است که ممکن است شیوه‌ی زندگی‌ای، جز شیوه‌ی زندگی او و دوستانش منجر به کسب شهرت شود؟ یا پای جنگ نیابتی در میان است و ملی‌پوش کشورمان در آستانه‌ی جام ملت‌ها، دیواری کوتاه‌تر از یک پسربچه برای قلدری پیدا نکرده تا اینطور مشکل را خود با گردانندگان تلویزیون نشان دهد؟
|
جنجال دو ماه پیش بین کشتی‌گیران و فوتبالیست‌ها یک بخش جالب داشت؛ جایی جواد کاظمیان در دفاع از رانت ورود خودروی ملی‌پوشان فوتبال خطاب به کشتی‌گیر ملی‌پوش نوشته بود:
تو این اوضاع احوال که مردم نون ندارن بخورن، درست نیست ورزشکارا جبهه بگیرن علیه همدیگه
|
مگر در همان ایتالیا «خابی لِیم» به عنوان یک واینر زندگی نمی‌کند که بیش از 80 میلیون فالور دارد و بدون اینکه کلمه‌ای صحبت کند به لیست 30 شخص برجسته کمتر از 30 سال نشریه فوربز رسیده است؟
دوره و زمانه عوض شده است. حالا آدم‌ها به دلایل متنوع‌تری موردتوجه قرار می‌گیرند و حتی الگو می‌شوند. در کشوری که آمار بیکاری هیچ کم نیست و به موجب هیچ امضایی قرار نیست میلیاردها تومان به جیب ما معمولی‌ها برود، چطور مشکل فرهنگی کشور جوانکی می‌شود که بدون هیچ امکاناتی، بدون آسیب زدن به دیگران برای خود کسب درآمد می‌کند؟ برای تبدیل نشدن به دیکتاتور و تلاش نکردن برای حذف اشخاص یا شیوه‌های زندگی متفاوت، مهم است که بدانیم خط قرمز خود را کجا ترسیم کنیم. کشیدن خط قرمزی که این پسر پشت آن قرار بگیرد، تنها از یک معلمِ اخلاقِ دیکتاتورمآب برمی‌آید.
داشتن دغدغه‌ی فرهنگی و فکر کردن به تربیت نسل آینده بسیار عالی است اما سردار هم بد نیست که مسئله فرهنگ‌سازی را از زندگی خود و فعالیت خود در شبکه‌های اجتماعی شروع کند. به‌طور حتم بحران‌های فرهنگی مهم‌تری در کشور وجود دارد که به جای امید بستن به صداوسیما، می‌توان با کمک فالورهای پرتعداد فوتبالیست‌ها، قدمی در جهت فرهنگ‌سازی برداشت. مثلا به جای فالو کردن رپرهای بددهن و تبلیغ‌کننده‌ی مواد مخدری که می‌توان در بخش دنبال‌شده‌های پروفایل آزمون آنها را شمرد، بد نیست که دنبال‌کننده‌ی رسول خادم باشد که نامی از او پیدا نمی‌کنید.
