در شبی که آنتونی بهترین بازیش در دوران حضورش در منچستر رو سپری کرد، تیم تن هاخ نتونست چلسی رو ببره
هر چند که دو تا پنالتی ای که توسط داور به حریف، هدیه داده شد، تاثیر زیادی روی نتیجه داشت
ولی بازهم بعد از اینکه بازی 3-2 به نفع منچستر بود، تیم تن هاخ قادر به کنترل بازی و حفظ نتیجه نبود و با توپ لو دادن های مداوم، کار دست خودش داد
با احترام به طرفدارای چلسی، امسال، چلسی به هیچ عنوان تیم قدرتمندی نبوده و واگذار کردن بازی در مقابل این تیم، کاملا ضعف تن هاخ و کادر مربیگری ایشون رو نشون میده
هر چند قبل از این هم، عدم نتیجه گیری در برابر فولام و برنتفورد، ما رو از کسب سهمیه دور کرده بود و ضعفهای تیم تن هاخ رو آشکار کرده بود، ولی بازی امشب، تیر خلاص زده شد، به خصوص که خود رتکلیف هم توی استادیوم بود
بماند که بازی با سیتی، هیچ حرفی برای گفتن نداشتیم و در حد بچه دبیرستانی ها بازی کردیم و سیتی در تمام نقاط زمین داشت جولان میداد و حتی تیمهایی مثل شفیلد که برای سقوط نکردن میجنگن، بهتر از ما جلوی سیتی بازی کردن، باز هم کورسوهای امیدی بود، ولی دیگه بسه
واقعا خسته شدیم از دست این آدم
من از تن هاخ قبل از اینکه به منچستر بیاد، تنها خاطره ام برد 4-1 آژاکس جلوی رئال بود، که بدون هیچگونه ترس و واهمه ای جلوی رئال بازی کردن و مزد بازی شجاعانه شون رو هم گرفتن، ولی امشب هیچ نشانه ای از اون جسارت وجود نداشت، بلافاصله بعد از اینکه جلو افتادیم، تیم کشید عقب
اون بردهای میلیمتری مثل برد جلوی لیورپول هم دیگه دردی رو دوا نمیکنه، چون با این روند اگر به فینال برسیم، قطعا به سیتی میبازیم و این فصل فاجعه بار رو در بهترین حالت، در رتبه ششم لیگ و فینال جام حذفی تموم میکنیم
هر چی رکورد منفی بود، تن هاخ زد و با بازیکنا هم کم به مشکل نخورده، خدائیش اگر مربی پیدا نکنن، من خودم حاضرم برم مربی تیم بشم، در بدترین حالت از تن هاخ، بهتر نتیجه میگیرم
