انقلاب صنعتی» (Industrial Revolution) منجر به تغییر بنیادین شرایط زندگی در بازه‌ی زمانی اواخر قرن هیجدهم تا اوایل قرن نوزدهم در بریتانیا، ایالات متحده و غرب اروپا گردید.
اساس این تغییرات شگرف را جهش فناوری در صنعت می‌دانند.
پیشینه ی تاریخی
انقلاب صنعتی اوایل قرن هفدهم در بریتانیا شروع شد.
«قانون اتحاد» (The Act of Union) که انگلستان و اسکاتلند را به همدیگر پیوند داد، منجر به فراهم شدن دوره‌‌ای از صلح داخلی و ایجاد بازاری بدون مانع گشت.
بریتانیا در آن زمان از نظام بانکی در حال توسعه، بستر قانونی برای تلفیق شرکت‌ها، نظام قهریه‌ی پشتیبان قانون و یک سیستم حمل‌ونقل رو به رشد بهره‌مند بود.
در انتهای نیمه‌ی دوم قرن هجدهم، فرایند تبدیل اقتصاد مبتنی بر نیروی کار به اقتصادی مبتنی بر صنعت و ماشین‌آلات شروع شد.
موتور محرک این تغییر را می‌توان مکانیزه شدن صنعت نساجی،
توسعه‌ی فناوری‌های مربوط به صنعت آهن
و افزایش بهره‌برداری از زغا‌ل‌سنگ نامید.
کانال‌های تجاری، جاده‌ها و ریل‌های قطار منجر به افزایش حجم تجارت شد.
نیروی بخار ظرفیت تولید صنعتی را به شدت افزایش داد.
توسعه‌ی ماشین‌ها در دو دهه‌ی ابتدایی قرن نوزدهم، به تولید دستگاه‌های تولیدی صنعتی سرعت بخشید.
این اثرات از اروپای غربی و امریکای شمالی راه خود را به سراسر جهان باز کردند.
