سه کام بگیر
حبس بشه دود
حسم من
به تو کم میشه عمراً
میخوام با تو پر بکشم برم
از این سیاره دور شم
شاید اونجا اروم تر
یه وایب خوب کنیم قانون رد
شاید قلب واموندت
نخوادش منو
دو رویی هات از اون بدتر
این بارو میرم تا بدونی که سیرم
جای هردومون خودم تصمیم میگیرم
از وقتی که رفتی او این رابطه کات شد
این ساعته نگزشت انگار دنیارو اب برد
دنیارو اب برد چشاتو خواب
من ماتم برد به چشای نازت
وجودت میده بهم یه حس نو
من داغم هنوزم مودم نی باشه
شبامم پره سردرد
پر میشه سره هروقت
تو نباشی این منو
پ کی بگیره گردن
سکوتتم میکنه اذیت منو
قرصه در نیورد از این حال منو
ادمای دورم از این بدتر نمیشدن
اگه دراگه نمیشد مصرف
همه بهم میگفتن چقدر احمقی
ولی من گوش نکردم
هربار رفتی گفتم برگرد
دیگه از ی جا
گوش نمیکنم نصحیت
حتی اشنا ترین میشه برام غریسبت
گاییدم همه داشی های دورمو که ته رفاقتشونو هیچ موقعه ندیدم
ولی برا همه گزاشتم صد
هی کشیدن زیرم
الان خودم شب مستم
میزنم دل جاده
صدام بلند تر از
همه اونایی که میکنن
برام سر خم
حسه بد خونه سرد
یه تنه بی روح
میشه رفت پیله کرد
مثل پروانه سوخت
دور شدی منم کم کم شدم محو
هول دادی ازپرواز شدم سرد
گاهی وقتا هنوز یادت میفتم
بودی نمیزاشتی من لب بزنم اصن
یهو یه موقعه نزنه دراگ
اگه بارون زد نکنم هوا تورو باز
جات خالیه هیچکس نمیگه
حقیقتو راست
باید بدویی برسی
بینی تاحالا بودی خواب
یه دیونه روانی
هرشب رو دراگ
چشا خط خون
میکنم نگاه بت
دیگه مخه نمیکشه
بدم تشخیص
بودنت مهم بود
ولی فقط لفظی
از وقتی رفتی انگار حالم اوکیه
نمیخواستم باشی با من تو حیفت
از خودمو دورو این عالم سمج چرت
دور میشدم تا حالم اوکی شه
حس بد خونه سرد
به تنه بی روح
میشه رفت پیله کرد
او مثل پروانه سوخت
