دادگاه نورنبرگ، که در سال 1945 پس از پایان جنگ جهانی دوم برگزار شد، برای محاکمه رهبران ارشد نازی‌ها و بررسی جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت آنها تشکیل شد. این دادگاه، یکی از مهم‌ترین رویدادهای حقوقی در تاریخ است که به بررسی نقش و مسئولیت افراد در جنایات رژیم نازی پرداخت.
در مورد ضریب هوشی رهبران نازی، باید توجه داشت که این موضوع به طور مستقیم در دادگاه نورنبرگ مورد بررسی قرار نگرفت و ارتباط مستقیمی با جنایات آنها نداشت. با این حال، برخی از رهبران نازی، مانند آدولف هیتلر، هرمان گورینگ و یوزف گوبلز، به عنوان افرادی باهوش و دارای توانایی‌های رهبری قوی شناخته می‌شدند.
ضریب هوشی بالا لزوماً به معنای اخلاقیات بالا یا تصمیم‌گیری‌های اخلاقی نیست. بسیاری از رهبران نازی، علی‌رغم هوش بالا، مرتکب جنایات فجیعی شدند. ایدئولوژی نژادپرستانه، تعصب، و میل به قدرت، عوامل مهمی بودند که باعث شد این افراد دست به اقدامات وحشیانه و ضدبشری بزنند.
پیشرفت اقتصادی و صنعتی آلمان در خلال جنگ جهانی دوم، بیشتر به دلیل برنامه‌ریزی دقیق، استفاده از منابع و نیروی کار اجباری، و سیاست‌های اقتصادی رژیم نازی بود تا ضریب هوشی رهبران آن. آلمان در آن زمان از فناوری پیشرفته و ظرفیت صنعتی بالایی برخوردار بود، اما این پیشرفت‌ها با هزینه‌های انسانی و اخلاقی سنگینی به دست آمد.
دادگاه نورنبرگ به این نتیجه رسید که رهبران نازی مرتکب جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت شده‌اند و آنها را به اعدام، حبس ابد، یا حبس‌های طولانی مدت محکوم کرد. این دادگاه، اهمیت پاسخگویی و عدالت را در مواجهه با جنایات جنگی و نقض حقوق بشر، فارغ از هوش و توانایی‌های فردی مجرمان، نشان داد.
