طرفداری | بیستمین پیروزی لیگ لیورپول ۱۲۴ سال پس از اولین قهرمانی آنها در سال ۱۹۰۱ است. در آن فصل، تام واتسون مربی بود، سام ریبولد ۱۷ گل لیگ به ثمر رساند و رقبای اصلی آنها برای عنوان قهرمانی، ساندرلند و ناتس کانتی بودند.
پوشش خبری همچون امروز نبود و پس از قهرمانی، کارگران بندر خود را مهمان چند نوشیدنی بیشتر کردند.
درباره آن قهرمانی، روزنامه گاردین نوشت:
دیروز در یک مسابقه فوتبال، لیورپول وست برومویچ آلبیون را با نتیجه یک بر صفر شکست داد. این پیروزی قهرمانی لیگ فوتبال انجمن انگلیس را برای لیورپول به ارمغان آورد.
با معیارهای امروز، احتمالاً این متن دستاورد قرمزها را به خوبی نشان نمی‌دهد. در سال ۲۰۲۰، جردن هندرسون کاپیتان لیورپول پس از سال‌ها مجبور شد نوزدهمین جام قهرمانی لیگ برتر را در آنفیلد خالی بالای سر ببرد. باز هم یک جای کار عیب داشت اما با بیستمین قهرمانی لیورپول، هواداران لیورپول بعد از ۳۵ سال بار دیگر می‌توانند به طور مستقیم قهرمانی را تجربه کنند.
در آوریل ۱۹۹۰، ایان راش و جان بارنز در پیروزی ۲-۱ مقابل کویینز پارک رنجرز در آنفیلد گلزنی کردند تا قهرمانی لیورپول را قطعی کنند و در ماه مه، پس از پیروزی ۱-۰ در برابر دربی کانتی جشن قهرمانی را آغاز کردند. اینک در کنار نام‌هایی که در ذهن هواداران جایگاهی بالایی دارند، نسل جدید این افتخار را با آنها شریک شده است و پوشش خبری در روزنامه‌ها و سایت‌ها و رسانه‌ها دنیایی فاصله با اولین قهرمانی آن در اوایل قرن پیش دارد.
این لحظه‌ای تاریخی برای باشگاه قرمزپوش مرسی‌ساید است که در رکورد تعداد قهرمانی لیگ با یونایتد برابر شده است. رکوردی که تا سال‌ها رقیبی برای آن نداشتند.
بار دیگر آنفیلد به آمفی‌تئاتری از احساسات تبدیل شد و هزاران هوادار پیش از آغاز بازی در بیرون از ورزشگاه قدیمی در خیابان‌ها جشن را آغاز کرده بودند. تعداد جمعیت محلی برای این مراسم حدود ۱۵۰,۰۰۰ نفر تخمین زده شده بود. این آمار یادآوری می‌کند فوتبال بخش مهمی از فرهنگ مرسی‌ساید است.
این همه داستان جشن پیروزی لیورپولی‌ها نیست. آنها به‌زودی برای مراسم اصلی با گردش با اتوبوس روباز به خیابان‌ها سرازیر خواهند شد. آنها به خوبی می‌دانند چگونه جشن بگیرند و از قهرمانان خود سپاسگزاری کنند.
مراسم جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۹ حدود ۷۵۰,۰۰۰ نفر را به خیابان‌ها کشاند و برای کسب دو جام داخلی در سال ۲۰۲۲ حدود نیم میلیون نفر راهی مرکز شهر شدند. ولی دیروز با کسب عنوان قهرمانی، آنها نیازی به انتظار برای رژه رسمی نداشتند تا شهر را سراسر سرخ کنند. جشن و پایکوبی از قبل آغاز شده است.
این‌بار هواداران می‌توانند آنطور که باید جشن بگیرند، برخلاف اولین قهرمانی لیگ برتر که مصادف شد با دوران کرونا.
این روزی بود که صلاح با تمامی آنفیلد عکس سلفی گرفت. روزی که آنها به جایگاه خود بازگشتند، چیزی که فرگوسن با افتخار از آن حرف می‌زد. ولی حالا قرمزها فریاد می‌زنند؛ Back on our perch
آفرین به آرنه اسلوت
چه تعدادی از این مردم، کارشناسان و رقبا، این موفقیت را در اولین فصل او انتظار داشتند؟ چه روز ویژه‌ای برای اسلوت در برابر همسرش میریام، فرزندانشان یوپ و ایسا، و دوستانی که از هلند به اینجا آمده‌اند جشن او را کامل کرد.
مربی قدیمی او، یان اورسه، پیش از این گفته بود اسلوت بالاتر از گواردیولا خواهد بود. شاید بیش از حد و اغراق‌آمیز به نظر برسد ولی مقایسه کافی است تا عظمت کار اسلوت را به رخ بکشد.
مربی هلندی قبل از شروع فصل جای یورگن کلوپ را به‌عنوان سرمربی لیورپول گرفت، ساده نبود. کلوپ در دوران خود در مرسی‌ساید به ریشه‌های باشگاه و مربی برجسته آنها بیل شنکلی نزدیک شد. او به خوبی واقف بود در کجا ایستاده است.
و حالا آرنه اسلوت به پنجمین مربی تبدیل شد که در اولین فصل مربی‌گری در فوتبال انگلیس به قهرمانی لیگ برتر دست پیدا می‌کند. او به جمع ژوزه مورینیو، کارلو آنچلوتی، مانوئل پیگرینی و آنتونیو کونته پیوست. لیستی ۵ نفره از مربیانی غیرانگلیسی.
روز قهرمانی
لیورپول در حالی‌که تنها به یک تساوی نیاز داشت، پس از پیروزی ۱-۵ در برابر تاتنهام در یک بعدازظهر پرشور در آنفیلد، قهرمان لیگ برتر شد. این بیستمین قهرمانی لیگ انگلیس و دومین جام لیگ برتر آنها است.
آنها اکنون با منچستر یونایتد برای تعداد قهرمانی‌های بالاترین لیگ انگلیس برابر شده‌اند و تنها چهار جام از مجموع ۶۰ جام با رقیب سرسختشان فاصله دارند. اگرچه شش قهرمانی اروپا وزنه را کاملاً به سوی آنها متمایل می‌کند.
سناریو این نبود. تاتنهام به طور مقطعی تهدیدی برای خراب کردن جشن ایجاد کرد و با گل مهاجم سابق لیورپول، دومینیک سولانکه، پیش افتاد، اما پس از آن مقاومت چندانی نشان نداد و لیورپول به سرعت وارد عمل شد و تیم پوستکوعلو را تار و مار کرد. مردی که در روزهای جوانی و در دهه هشتاد از طرفداران پر و پا قرص لیورپول بود، شاهد پیروزی و قهرمانی تیم محبوبش در آنفیلد بود.
در آغاز فصل، وقتی به ۵ بازی پایانی لیورپول نگاه می‌کردیم، کمی ترس و لرز به جان می‌انداخت؛ تاتنهام، چلسی و آرسنال، یکی پس از دیگری! کار به آنجا نرسید و لیورپول مدت‌ها پیش از این از چشم دوست و دشمن عنوان را کسب کرده بود.
گل‌های نیمه اول از لوئیس دیاز، الکسیس مک‌آلیستر و کودی خاکپو تقریباً قهرمانی را تضمین کردند. سپس نوبت محمد صلاح رسید، همه بی‌صبرانه منتظر گل او بودند و خودش نیز در آتش آن در این روز می‌سوخت. صلاح با زدن بیست و هشتمین گل فصل نتیجه را قاطع‌تر کرد و یک گل به خودی از دستینی اودوگی، فاصله را برای تاتنهام دست و پا بسته دست‌نیافتنی کرد.
در روزی مناسب موتورهای لیورپول به کار افتاده بود و قهرمانی با گل‌ها و موقعیت‌های بسیاری همراه شد و این قهرمانی را شیرین‌تر کرده بود. اینک در چهار دیدار باقی‌مانده، در صورت تمایل حریفان در پیش، آنها با چهار گارد افتخار وارد زمین خواهند شد. بدون شک قاطعیت قهرمانی قرمزپوشان شایسته و سزاوار «گارد افتخار» است!
این قهرمانی پاداشی است برای فصلی بی‌نظیر که در آن لیورپول در ۲۵ بازی از ۳۴ مسابقه لیگ برتر به پیروزی دست یافت و تنها دو بازی را به ناتینگهام فارست و فولام واگذار کرد.
در یک دوره، بیست و شش بازی بی‌شکست را از ۲۱ سپتامبر تا ۶ آوریل پشت سر گذاشتند و این لیورپول را از آرسنال که در بهترین حالت ممکن برای سومین سال متوالی در رتبه دوم جای می‌گیرد، جدا کرد.
این اولین قهرمانی لیگ آنها در پنج فصل اخیر است و رکوردشکنی منچسترپسیتی از چهار قهرمانی پیاپی را متوقف کرد. تیمی که بارها لیورپول را از رسیدن به جام محروم کرده بود.
تحت هدایت اسلوت، لیورپول می‌تواند به ۹۵ امتیاز دست پیدا کند که آنها را به پنجمین تیم با بهترین قهرمانی در تاریخ لیگ برتر تبدیل می‌کند. این دستاورد بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد زمانی‌که معمولاً باشگاه‌ها هنگام گذار از یک دوران، با مشکلات مواجه می‌شوند و خروج کلوپ پس از تقریباً یک دهه، احتمال سقوط را تقویت کرده بود.
منچستر یونایتد هنوز از زمان ترک سر الکس فرگوسن در سال ۲۰۱۳ موفق نشده قهرمانی لیگ را به دست آورد، در حالی‌که آرسنال هنوز نتوانسته روزهای پرفروغ اولین دهه آرسن ونگر را بازسازی کند.
در آغاز فصل، بسیاری از کارشناسان معتقد بودند قرار گرفتن لیورپول در میان چهار تیم برتر یک هدف بلندپروازانه است، به ویژه با توجه به تابستان آرام آنها در بازار نقل و انتقالات. فدریکو کیه‌زای ایتالیایی تنها بازیکنی بود که به تیم پیوست و در طول فصل هم به ندرت در ترکیب تیم حضور داشت.
بازیکنان و تیم قهرمان لیورپول
موفقیت اسلوت بر پایه هوشمندی او ساخته شده است، از جمله بهره‌برداری از بازیکنان جوان در ترکیب با ستارگان باتجربه.
محمد صلاح، در سن ۳۲ سالگی و با مدل موی جدید، در اوج دوران حرفه‌ای خود با ۲۸ گل و ۱۸ پاس گل در صدر لیگ برتر قرار دارد (مجموع رکورد ۴۶ برای فصلی که شامل ۳۸ بازی است و هنوز تمام هم نشده است). صلاح با گل اخیر خود وارد رتبه پنجم جدول گلزنان تمام دوران لیگ برتر با ۱۸۵ گل شده است.
وقتی از او سؤال شد قهرمانی این فصل را با قهرمانی تحت هدایت کلوپ در سال ۲۰۲۰ مقایسه می‌کند، او پاسخ بسیار جالب و قابل توجهی داد؛ «این بهتر است، ۱۰۰ درصد.»
چرا؟
بدون سادیو (مانه)، بدون یورگن، بدون بابی (فیرمینو)، بدون همه این افراد، حس خاصی دارد. اکنون گروه متفاوتی داریم، مربی جدید، بنابراین توانایی انجام دوباره این کار چیز ویژه‌ای است.
وقتی از او پرسیدند آیا اسلوت او را به بازیکن بهتری تبدیل کرده، صلاح با شوخی گفت:
اعداد را که می‌بینید، به نظر می‌رسد که بله! اسلات بسیار صادق بود. با شخصیتی تا حدودی سخت‌گیر، اما زندگی ما را آسان‌تر کرد. بلافاصله می‌دانستیم از ما چه می‌خواهد، و ما همان را انجام دادیم.
در این فصل کاپیتان ویرجیل فن دایک، به فرم بدنی بازگشت که قبلاً ترس به جان مهاجمان تیم‌های کشور می‌انداخت، پیش از آسیب‌دیدگی ACL در سال ۲۰۲۰ که توسط یک تکل سخت و ناجوانمردانه از طرف جردن پیکفورد، دروازه‌بان اورتون و انگلیس، باعث شد یک سالی از میادین دور باشد.
کاپیتان لیورپول در حالی که با هم‌تیمی‌هایش در زمین جشن می‌گرفت، به اسکای اسپورتس گفت:
این قهرمانی خاصی است، چیزی که به هیچ وجه آن را ساده به دست نیاوردیم. فوق‌العاده است. قبل از بازی و تمام هفته احساسی داشتیم، اما کار را به‌خوبی پایان بردیم و واقعاً قهرمانان شایسته‌ای برای انگلیس هستیم. لیورپول از زیباترین باشگاه‌های جهان است و فکر می‌کنم لایق بودیم. بیایید طی هفته‌های آینده از آن لذت ببریم و به آنچه موفق به انجام آن شدیم فکر کنیم.
هم فان دایک و هم صلاح با قراردادهای جدید دو ساله خود با حقوق تقریباً ۴۰۰,۰۰۰ پوند در هفته در لیورپول خواهند ماند.
اما آینده ترنت الکساندر-آرنولد هنوز مشخص نشده است، هرچند که به نظر می‌رسد با پایان قراردادش در تابستان به رئال مادرید بپیوندد. با این حال، او با سربلندی از تیم شهر خود جدا خواهد شد و می‌تواند بابت این‌که لیورپول برای یک قهرمانی دیگر، دچار یک وقفه ۳۰ ساله نشده است، به خود ببالد. در ماه‌های اخیر هر حرکت الکساندر-آرنولد با دقت بررسی شده است. هرگونه جشن، بوسه به نشان یا حالت چهره‌اش به‌شدت مورد بحث قرار گرفته است. به زودی خواهیم فهمید آیا این قهرمان از لیورپول جدا می‌شود.
خیلی‌ها احساس می‌کردند تعویض او در مقابل تاتنهام مانند وداع بود. صرف نظر از این‌که چه اتفاقی بیفتد، بایستی به نام او احترام بگذاریم. بیست سال خدمت به باشگاه کودکی‌اش، دو قهرمانی لیگ برتر، یک لیگ قهرمانان، و تعداد زیادی جام، پاس گل و گل‌های ویژه، از همان گل اول در برابر هوفنهایم با یک ضربه آزاد زیبا در آگوست ۲۰۱۷، از استعداد فراوانی که قرار بود ببینیم خبر می‌داد. پسری که از ۶ سالگی با لیورپول بوده است!
در نقاط دیگر، اسلوت عملکرد بازیکنانی همچون ابراهیما کوناته، کودی خاکپو، الکسیس مک آلیستر و رایان خرافنبرخ و سوبوسلای را بهتر و بهتر کرد. لیورپول با گلزنی مداوم و دفاع محکم، در طول مسیر به پیروزی‌های قابل توجهی دست یافت.
اسلوت خیلی سریع به محبوبیت رسید، وقتی که لیورپول در سومین بازی لیگ خود در مقام مربی‌گری به پیروزی ۳-۰ مقابل منچستر یونایتد دست یافت. پیروزی ۲-۰ مقابل منچسترسیتی در خانه در اول دسامبر، با گل‌های خاکپو و صلاح، این حس را ایجاد کرد که در این فصل قهرمان دیگری خواهیم داشت. نویدبخش بود.
در مقاطعی به نظر می‌رسید شاید چرخ‌ها از کار بیفتند، با تساوی‌های متوالی مقابل نیوکاسل و فولام در دسامبر که نشانه لرزش نادری بود.
تساوی ۲-۲ در دربی پرهیاهوی مرسی‌ساید در گودیسون پارک که گل تساوی در دقیقه ۹۰ جیمز تارکوفسکی پیش از اخراج کرتیس جونز و آرنه اسلوت به ثمر رسید، نشان می‌داد لیورپول تحت فشار هم ساده نمی‌بازد و کوتاه نمی‌آید. نشان مهمی از شخصیت قهرمانان بود.
در فصلی که با پیروزی‌های مستمر، شش پیروزی در هفت بازی آخر، همراه شد، لغزش‌های گاه‌وبیگاه دلیلی برای نگرانی خاصی در تمامی فصل وجود نداشت.
در مقطعی حتی به نظر می‌رسید که ممکن است بار دیگر مانند دوران کلوپ، لیورپول یک چهارگانه تاریخی را به دست بیاورد، اما شکست مقابل پلیموث در جام حذفی با ترکیبی نصف و نیمه، و شکست از نیوکاسل در فینال جام کارابائو در روزی کاملاً خاموش، و شکست از پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان، امیدهایشان را در دوره‌ای سخت بین فوریه و مارس نقش بر آب کرد.
اما اگر از طرفداران لیورپول بپرسید، قهرمانی لیگ مهم‌ترین چیزی بود که آنها از ته دل آرزویش را داشتند. و باید گفت قرمزها با حقانیت، ثبات و صلابت و کنترل کامل مسیر بیستمین قهرمانی خود را طی کردند. قهرمانی را باید در طول یک فصل ارزیابی کرد و فیلم‌ها و تصاویر بازی‌هایی که بازیکنان پس از هر دیدار از خستگی و مبارزه، نقش زمین شده‌اند و ۹۰ دقیقه جان کنده‌اند، نشان می‌دهد آنها با یکدیگر آجر دیگری بر دیوار شکوهمند افتخارات لیورپول اضافه کرده‌اند. بخواهیم یا نخواهیم فاصله قرمزها با تیم دوم، تمامی داستان بیستمین قهرمانی انگلستان را به خوبی به ما یادآوری می‌کند. فراموش نمی‌کنیم.
دست‌مریزاد لیورپول!
دیدارهای کلیدی این فصل لیورپول
نبردهای آتشین، امتیازات حیاتی در خارج از خانه و شکستن روحیه‌ی رقیب؛ آرسنال در این راه… آرنه اسلوت یکی از غیرمنتظره‌ترین قهرمانی‌های تاریخ لیورپول را رقم زد؛ آن هم چهار هفته پیش از پایان فصل.
هر امتیازی از اهمیت برخوردار است و ۳ امتیاز در برابر رقیب بزرگ یا کوچک ارزش مشابهی دارد، اما شرایط و نفس بعضی از برخوردها و حتی تک امتیاز به‌دست‌آمده ارزشی بیش از ۳ امتیاز دارد. این احتمالاً شش مسابقه‌ی کلیدی است که فصل شگفت‌انگیز قرمزها را با زیبایی هرچه بیشتر ترسیم می‌کند؛
برایتون ۲ نوامبر ۲۰۲۴؛ آنفیلد - پیروزی ۲-۱
هر آتشی به جرقه‌ای نیاز دارد و این مبارزه همان جرقه‌ای بود که لیورپول را شعله‌ور کرد.
هفته‌های آغازین دوران آرنه اسلوت با احتیاط سپری شده بود؛ خود او هم از رفتن به زمین پس از مسابقات خانگی مردد بود و برخی هواداران نسبت به سبک بازی تیم اطمینان نداشتند. اما همین‌جا بود که پرچم قاطعیت در زمین برافراشته شد.
لیورپول ۲۱ دقیقه مانده به پایان بازی عقب افتاده بود، اما طی ۱۸۰ ثانیه کودی خاکپو و محمد صلاح گلزنی کردند.
این بازی نه‌تنها روند مسابقه، بلکه حال‌وهوای ورزشگاه و مسیر فصل را تغییر داد. لیورپول صدرنشینی را پس گرفت و دیگر هرگز جایگاه خود را از دست نداد.
منچسترسیتی ۱ دسامبر ۲۰۲۴؛ آنفیلد - پیروزی ۲-۰
شاید سیتی در شرایطی به مرسی‌ساید آمده بود که آسیب‌پذیرتر از همیشه بود؛ فصلی بد برای مردان گواردیولا.
نکته‌ی عجیب مسابقه این بود؛ از همان لحظه‌ی گل خاکپو، هیچ تردیدی وجود نداشت لیورپول سه امتیاز را خواهد گرفت.
این یک برتری کامل و تمام‌عیار بود؛ دیداری که قرمزها باید خیلی زودتر از دقیقه ۷۸ که صلاح پنالتی را گل کرد، کار را تمام می‌کردند. برعکس همیشه، پس از آن، دو تیم مسیر کاملاً متفاوتی را در پیش گرفتند! فرق زمین تا آسمان بود.
فولام ۱۴ دسامبر ۲۰۲۴؛ آنفیلد - تساوی ۲-۲
یک امتیاز عظیم.
آرسنال در امارات به مصاف اورتون رفته بود و انتظار جز پیروزی نداشت. وقتی اندی رابرتسون اخراج شد و لیورپول در نیمه‌ی اول عقب افتاد، فرصت طلایی برای آرتتا و توپچی‌ها فراهم شد.
اما لیورپول با درخشش تاکتیکی اسلات جان سالم به در برد: او رایان گراونبرخ را از خط میانی به دفاع عقب کشید و نیمه‌ی دوم را با پنج مهاجم ادامه داد. خاکپو و دیوگو ژوتا گلزنی کردند و تساوی ارزشمندی برای قرمزها ثبت شد. و در همان زمان، آرسنال هم ناباورانه برابر اورتون در خانه متوقف شد.
برنتفورد ۱۸ ژانویه ۲۰۲۵؛ ورزشگاه جی‌تک - پیروزی ۲-۰
شاید این همان لحظه‌ای بود که روحیه‌ی مبارزه‌جویی آرسنال خدشه‌دار شد، امیدها دود هوا شد و توپ پر توپچی‌ها خالی شد.
لیورپول موقعیت‌های زیادی را از دست داده بود و چهار روز پس از تساوی با ناتینگهام فارست، به نظر می‌رسید عقبگردی داشته است.
اما در دقایق پایانی، داروین نونیز، بدترین بازیکن فصل لیورپول، قهرمان غیرمنتظره‌ی تیم شد؛ او دو بار در وقت‌های اضافه گل‌های معرکه‌ای زد. این تنها سهم او از قهرمانی بود. گل‌هایی که فراموش نمی‌کنیم، خنجری در قلب هواداران آرسنال بود. یحتمل خاطرشان هست!
منچسترسیتی ۲۳ فوریه ۲۰۲۵؛ اتحاد - پیروزی ۲-۰
آرسنال درست ۲۴ ساعت پیش از این بازی برابر وستهم شکست خورده بود و فرصت هرگونه فشاری بر لیورپول از دست رفته بود.
در این میان، تیم آرنه اسلوت یک نمایش کامل و تر و تمیز و مقتدرانه را در خانه‌ی قهرمان چهار دور پیاپی لیگ برتر رقم زد. برد در برابر سیتی گواردیولا، با رقابت این دو تیم که در دوران کلوپ به تاریخ لیگ برتر پیوسته، همیشه معنای دیگری دارد. بعد از آن همه تعقیب و گریز مصیبت‌بار و اختلاف امتیازهای ناچیز، دل دوستداران لیورپول کمی خنک شد.
لیورپول با غرور تیمی که ۲۲ بازی متوالی شکست‌ناپذیر مانده بود بازی می‌کرد؛ صلاح و دومینیک سوبوسلای فوق‌العاده کار را قبل از پایان نیمه‌ی اول تمام کردند و در نیمه‌ی دوم لیورپول با بلوغ تاکتیکی دفاع کرد. این بیانیه‌ای محکم، جدی و قوی به تمامی لیگ بود.
هواداران لیورپول با شور می‌خواندند: «ما قهرمان می‌شویم!»
و جالب بود هیچ‌کس، واقعاً هیچ‌کس، مخالفتی نداشت.
اورتون ۲ آوریل ۲۰۲۵؛ آنفیلد - پیروزی ۱-۰
ماه مارس، ماه سخت و دشواری برای لیورپول بود؛ انرژی تیم به‌طور محسوسی کاهش پیدا کرده بود. قهرمانی لیگ کاپ (کارابائو کاپ) به راحتی از دست رفت و در لیگ قهرمانان اروپا مقابل پاری‌سن‌ژرمن، در ضربات پنالتی حذف شدند.
اگر قرار بود این دو شکست به هت‌تریک تبدیل شود، همین‌جا بود، در دربی مرسی‌ساید، در گودیسون پارک!
دیداری غرق در برخورد و آلوده به تنش، اما گل ژوتا انفجاری از شادی در آنفیلد ایجاد کرد؛ صدایی که از شب تاریخی پیروزی ۴-۰ مقابل بارسلونا در ۲۰۱۹ به این قدرت شنیده نشده بود. با ضربه‌ی راست ژوتا، تکلیف همه چیز روشن شد:
آسودگی، تصفیه‌ی روح و تأیید دوباره.
لیورپول قهرمان بود، همه آن را می‌دانستند. ذره‌ای شک وجود نداشت.
شاید پیروزی در برابر تاتنهام رسماً حساب و کتاب لیگ برتر را در فصل ۲۵-۲۰۲۴ بست، ولی هر فوتبال‌دوستی ماه‌ها پیش از این واقف بود قهرمان آینده‌ی انگلستان تنها یک تیم خواهد بود؛ «لیورپول». جایی که پرنده‌ی «لیوربرد» به آشیانه‌ی بلندبالای خود بازگشت!
