طرفداری | رامیرو آمارل (Ramiro Amarelle) زاده 17 دسامبر 1977 در شهر پونتسکو در گالیسیای اسپانیاست. او در کودکی عاشق فوتبال بود و در نتیجه آن، از سال 1993 وارد تیم‌های پایه باشگاه دپورتیوو لاکرونیا شد. آمارل در سال 1996 به تیم دوم لاکرونیا رسید و به همراه این باشگاه، پس از پیروزی برابر تیم جوانان رئال مادرید به قهرمانی جوانان اسپانیا رسید. او پس از آن که برای تیم اصلی لاکرونیا گزینش نشد، به همراه سایر هم‌تیمی‌های جوان خود، تصمیم شجاعانه‌ای گرفت و رو به سوی فوتبال ساحلی آورد. آمارل و هم‌تیمی‌هایش تیمی را با نام دیکسیداد لاکرونیا تشکیل دادند و در مسابقات فوتبال ساحلی شرکت کردند. تیم آمارل با وجود مصدومیت او به قهرمانی جام آلیکانته اسپانیا رسید.
او پس از این قهرمانی راهی تیمی با نام سرسدا شد و بعد از شش ماه حضور در این تیم راهی تیمی دیگر با نام ایمپراتور شد. آمارل سپس راهی لاکرونیا شد و به همراه بازیکنان بازنشسته فوتبال همانند کیکه ستین، قهرمان جام ریازور شده و با تیم ملی فوتبال ساحلی اسپانیا در یک مسابقه به میدان رفت. عملکرد بسیار خوب آمارل در این مسابقه باعث شد تا او مورد توجه مربیان تیم ملی فوتبال ساحلی اسپانیا قرار گیرد. پس از دعوت به تیم ملی، این بازیکن مورد توجه تیم فوتبال ساحلی میلانو قرار گیرد. او در سال 2006 وارد فوتبال ساحلی ایتالیا شد و در نخستین گام به قهرمانی جام حذفی این کشور رسید. چهار گل از آمارل، میلانو را به این موفقیت مهم در فوتبال ساحلی ایتالیا رساند. یک ماه بعد، قهرمانی لیگ فوتبال ساحلی ایتالیا نیز به کارنامه این بازیکن و میلانو اضافه شد. 26 گل از آمارل، او را آقای گل لیگ ساحلی ایتالیا کرد. میلانو با درخشش آمارل در سال 2007 نیز از دستاوردهایش دفاع کرد و به قهرمانی دوگانه رسید.
سال 2008 بدون افتخار خاصی برای این بازیکن به پایان رسید اما او در فینال جام حذفی سال 2009، با گل کردن پنالتی‌اش در ضیافت پنالتی‌ها و در روز خراب‌شدن پنالتی ماجر پرتغالی، ستاره تیم ویارجو، قهرمانی دیگری را برای میلانی‌ها به دست آورد. او در فینال لیگ ساحلی ایتالیا در همین سال نیز حضور داشت اما دو گلش منجر به قهرمانی تیمش نشد. آمارل پس از دریافت جایزه برترین بازیکن سال 2009 فوتبال ساحلی ایتالیا، سه قهرمانی در سوپرجام، لیگ و حذفی سال 2010 را به دستاوردهایش افزود. او در سال 2011 سرمربی-بازیکن تیم فوتبال ساحلی بارسلونا شد و قرار شد تا این باشگاه را به قهرمانی جهان برساند. دو حذف متوالی توسط اسپورتینگ لیسبون، رامیرو و تیمش را از دست‌یابی به این مهم بازداشت اما در سال 2015، این دستاورد برای او و تیمش ممکن شد و بارسلونا قهرمان جهان شد. رامیرو در سال 2017، از دنیای فوتبال ساحلی خداحافظی کرد.
او در سال 1997، برای نخستین بار به تیم ملی فوتبال ساحلی اسپانیا دعوت شد و در یک تورنمنت به میدان رفت. عملکرد موفق آمارل او را به لیگ فوتبال ساحلی اروپا رساند؛ جایی که این مهاجم گالیسیایی با ثبت 24 گل، آقای گل و برترین بازیکن تورنمنت اعلام شد. خراب‌شدن پنالتی آمارل در فینال مسابقات قهرمانی اروپا برابر پرتغال، او و کشورش را به نایب قهرمانی این مسابقات در سال 1998 رساند. او در سال 1999، نخستین حضورش در جام جهانی فوتبال ساحلی را تجربه کرد و تا یک‌چهارم نهایی آن پیش‌روی کرد. سه قهرمانی متوالی در لیگ فوتبال ساحلی اروپا، دستاورد دیگری در عرصه ملی برای این بازیکن بود. درنهایت، دستاوردهای ملی این بازیکن، دو نایب قهرمانی و یک رتبه سوم در جام جهانی فوتبال ساحلی، پنج قهرمانی در لیگ فوتبال ساحلی اروپا و دو قهرمانی در جام ملت‌های اروپا بود. او در دو دوره جام جهانی فوتبال ساحلی در سال‌های 2003 و 2008 به عنوان برترین بازیکن جام انتخاب شد و در لیگ فوتبال ساحلی اروپا نیز به چهار عنوان برترین بازیکن و دو آقای گلی رسید. 309 بازی و 303 گل، آمار این بازیکن گالیسیایی در رده ملی فوتبال ساحلی بود. او در سال 2013 به کارش در رده ملی فوتبال ساحلی پایان داد. او پس از پایان بازیگری به مربیگری روی آورد و حتی به لطف هم‌تیمی سابقش یعنی کیکه ستین، ورود به عرصه فوتبال را تجربه کرد و دستیار ستین در تیم فوتبال بارسلونا و ویارئال بود. این مهاجم 182 سانتی‌متری، از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ساحلی جهان بوده است.
از سری خاطرات ورزشی
آلبرتو تومبا، بمب اسکی ایتالیا؛ از سه طلای المپیک زمستانی تا فیلم سینمایی جنایی
فرانکو کولومبو، دن کیشوت بدن‌سازی؛ برنده دو دوره مستر المپیا، دوست صمیمی آرنولد و پنجمین مرد قوی 1977
گری استرایدوم، شیک پوش مستر المپیا؛ از قهرمانی شب قهرمانان تا راه‌اندازی برند پوشاک ورزشی
