طرفداری | چلسی با شکست دادن قهرمان فصل لیگ برتر، گام مهمی به‌سوی کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا برداشت؛ در حالی که لغزش‌های نیوکاسل و ناتینگهام فارست، این رقابت را جذاب‌تر از گذشته کرده است.
چلسی 3-1 لیورپول؛ گارد افتخار چلسی با کسب سه امتیاز حیاتی همراه شد!
چلسی پیش از شروع بازی با ورود لیورپول، قهرمان لیگ برتر این فصل، در استمفورد بریج به مردان قرمزپوش مرسی‌ساید «گارد افتخار» داد.
بازیکنان تیم میزبان در دو صف ایستادند و برای بازیکنان لیورپول، از جمله کاپیتان ویرجیل فن‌دایک، دست زدند تا آن‌ها از تونل خارج شوند و از میان آن‌ها عبور کنند.
اما در طول ۹۰ دقیقه بعدی، این لیورپول بود که به چلسی گارد افتخار داد. هرچند رسماً کف نزدند، اما عملکرد ضعیف‌شان طوری بود که گویی در استمفورد بریج مهمان‌نوازی بی‌حدوحصری به خرج می‌دهند. چلسی با برتری کامل، سه امتیاز کلیدی خود را گرفت تا شانس حضور در لیگ قهرمانان را حفظ کند.
لیورپول نه‌تنها اکثر هافبک‌های اصلی‌اش را نیمکت‌نشین کرده بود، بلکه یکی از سه گل چلسی را هم خودش زد. در صحنه‌ای مضحک، فان‌دایک توپ را به بدن جرل کوانسا کوبید و توپ به طرز عجیبی وارد دروازه آلیسون شد.
اگر این کافی نبود، در وقت‌های تلف‌شده، دومینیک سوبوسلای با یک پاس رو به عقب بد، گل سوم را تقدیم کرد.
مویسس کایسدو توپ را دنبال کرد، کوانسا برای دفع توپ جلو رفت، اما به‌جای توپ، بازیکن را زد. پنالتی حاصله را کول پالمر به گل تبدیل کرد و طلسم ۱۹ بازی بدون گل خود را شکست.
مربی و دستیاران او طوری خوشحالی کردند، انگار چلسی قهرمان لیگ شده است. کوانسا بعد از بازی با چهره‌ای کاملاً مغموم زمین را ترک کرد.
برخی فوراً عملکرد لیورپول را به بی‌احترامی به تیم‌های ناتینگهام فارست و استون ویلا متهم کردند، چون حالا کار این دو تیم به‌مراتب برای رسیدن به رتبه پنجم سخت‌تر شده است.
اگرچه واقعیت این است که آرنه اسلوت هفته پیش با تیمش قهرمان لیگ شده و حق دارد هر ترکیبی که بخواهد انتخاب کند. او نمی‌خواست ببازد، ولی شاید می‌خواست به بازیکنانی مثل هاروی الیوت، دیوگو ژوتا و کوانسا فرصت بدهد تا شاید در مورد آینده‌شان تصمیم‌گیری کند. هرچند با چیزی که دیدیم، هیچ‌کدام نتوانستند تأثیرگذار باشند. چنان‌که داروین نونیز نیز شاهکار دیگری به مجموعه شانس‌های از دست‌رفته خود اضافه کرد. او مطمئناً در انتخاب‌های اسلوت برای فصل آینده شانسی نخواهد داشت.
چلسی با اینکه بیش از یک میلیارد پوند هزینه بازیکنان خود کرده است، بازی نه‌چندان قانع‌کننده‌ای ارائه داد، اما به هر شکل مستحق برد بود. این پیروزی آن‌ها را در رده پنجم نگه داشت، هم‌امتیاز با نیوکاسل و سه امتیاز جلوتر از فارست.
البته چلسی هنوز باید به خانه هر دو تیم، نیوکاسل و فارست، سفر کند و مطمئناً آن‌ها مثل لیورپول این‌قدر با مهر بازی را واگذار نخواهند کرد.
برد ۳-۱ چلسی به این معنا بود که لیورپول تحت نظر آرنه اسلوت، برای نخستین بار با اختلاف بیش از یک گل شکست خورد. بدترین شکست فصل قهرمان انگلستان بود. باید گفت چلسی دقیقاً در بهترین زمان به مصاف لیورپول رفت و بیشترین بهره را هم برد.
برای اکثر هواداران قرمزپوش در استمفورد بریج، این بازی بیشتر شبیه یک مسابقه‌ی نمایشی و دوستانه بود. لیورپول عملکرد ضعیفی داشت و انگار هیچ‌کس اهمیتی نمی‌داد، مخصوصاً هواداران قرمزپوشان که با خواندن تمام سرودهایشان، قهرمانی‌شان را جشن می‌گرفتند و بادکنک‌هایی به دست داشتند که روی آن‌ها کلمه «قهرمان» نوشته شده بود.
مطمئن هستیم طی هفته‌های آینده، چلسی هنگام تلاش برای تثبیت جایگاه خود در بین پنج تیم برتر، در مصاف با نیوکاسل و فارست در چنین حال‌و‌هوای بخشنده‌ای که لیورپول قهرمان به آن‌ها نشان داد، روبه‌رو نخواهد بود. جدی‌تر از این حرف‌هاست. آن مبارزات دیدنی خواهد بود.
برایتون 1-1 نیوکاسل؛ یک امتیازی که سرنوشت‌ساز بود
در پیچ‌وخم‌ها، چرخش‌ها و اتخاذ تصمیمات پنالتی‌های نفس‌گیر که بین ورزشگاه آمکس و اتاق VAR در استاکلی پارک در جریان بود، نیوکاسل به هر شکل موفق شد سرنوشت خود در لیگ قهرمانان را در دستانش نگه دارد و برای همین، آسودگی عظیمی احساس می‌شد. فقط سه ترن‌هوایی دیگر باقی مانده‌اند!
ادی هاو گفته بود که در چهار هفته پایانی لیگ برتر، بالا و پایین زیادی خواهد بود؛ چون شش تیم می‌خواهند خودشان را در میان چهار جایگاه باقی‌مانده پس از قهرمان، لیورپول، جای دهند.
اما در این بازی، تنها در یک نیمه فوتبال شلوغ و عجیب، هاو از فراز و نشیب‌هایی عبور کرد که شاید در کل اسکله تفریحی ساحل برایتون هم تجربه‌اش نکرده باشد! مسلماً دقایق زیادی در نیمه دوم برای او اصلاً خوشایند نبود.
وقتی تیمش دو پنالتی گرفت و هر دو با بررسی VAR توسط داور، کریگ پاوسون، تغییر کرد، لذتی در کار نبود.
اما سومی در دقیقه ۸۹ پذیرفته شد. الکساندر ایساک گل تساوی را زد و یک امتیاز برای تیمش گرفت، امتیازی که حق‌شان بود. حالا با هفت امتیاز دیگر، احتمالاً سهمیه‌ی پنج تیم برتر تضمین می‌شود.
با سوابق نیوکاسل، تاریخ به ما گفته بود که نیوکاسل در این‌جا همیشه با مشکل روبه‌رو می‌شود. آمکس در لیگ برتر برای آن‌ها مانند رفتن به دندان‌پزشکی است؛ هشت بار آمده‌اند و هنوز پیروزی تجربه نکرده‌اند. همیشه سفری طولانی و اغلب دردناک بوده، و این بار هم مستثنا نبود.
ولی حداقل این بار با لبخند برگشتند؛ چون همین یک امتیازِ سخت و جان‌فرسا شاید ارزش طلا داشته باشد، حتی اگر کندنش مثل کشیدن دندان بدون داروی بی‌حسی بود.
برنتفورد 4-3 منچستریونایتد؛ تداوم فرم اسف‌بار
منچستریونایتد ممکن است در آستانه موفقیت در اروپا باشد، اما به چه قیمتی؟
در آنچه به یک الگوی ناامیدکننده برای روبن آموریم تبدیل شده است، یک نمایش شورانگیز در لیگ اروپا، و سه روز بعد با بازی بد دیگری در لیگ برتر همراه شد.
این بار، این برنتفورد پرانرژی بود که از فصل پرفراز و نشیب یونایتد سود برد و با زدن چهار گل، امیدهای خود برای کسب سهمیه اروپایی را تقویت کرد. جای تعجب ندارد که شرکت اینئوس پیش از انتخاب آموریم در نوامبر، توماس فرانک را هم مدنظر قرار داده بود.
سرمربی پرتغالی از زمان ورودش تنها ۶ بازی از ۲۴ مسابقه لیگ برتر را برده، در حالی که در اروپا ۷ برد از ۹ بازی داشته است. منچستریونایتد اکنون در رده پانزدهم جدول قرار دارد و ممکن است فصل را تنها یک پله بالاتر از منطقه سقوط به پایان برساند. حتی اگر در پایان این ماه قهرمان لیگ اروپا شوند، شرمندگی و لطمه به غرورشان در رقابت‌های داخلی غیرقابل انکار است.
بزرگ‌ترین باشگاه فوتبال انگلیس اکنون شش بازی متوالی در لیگ برتر را بدون پیروزی پشت سر گذاشته؛ بدترین روند آن‌ها از سال ۲۰۱۵ تاکنون.
البته منصفانه است که بگوییم؛ آموریم هشت تغییر در ترکیب تیمی که هفته گذشته با نتیجه ۳-۰ در خانه اتلتیک بیلبائو پیروز شد، ایجاد کرد؛ آن هم در آستانه دیدار برگشت نیمه‌نهایی در اولدترافورد.
حتی با چنین برتری قاطعی، یونایتد به تمام قوا و بهترین فرم بازیکنان اصلی خود نیاز دارد تا از نیمه‌نهایی جان سالم به در برد و به فینال لیگ اروپا راه یابد.
