منچستر سیتی، فصلی پرفراز و نشیب با پایانی گواردیولا و کسب سهمیه لیگ قهرمانان.
نیوکاسل، باختند ولی جواز حضور در لیگ قهرمانان را گرفتند.
چلسی، صعود به لیگ قهرمانان با طعم برد برابر رقیب.
استون ویلا، چرا دیبو؟ شانس در خانه‌شان را زد اما در را باز نکردند. لیگ اروپا سلام.
ناتینگهام فارست، فصل بعد در اروپا، اما لیگ کنفرانس. تلاش کردند، اما کافی نبود.
در روز پایانی رقابت‌های لیگ جزیره، چلسی به مصاف ناتینگهام فارست می‌رفت و نیوکاسل میزبان اورتون بود.
منچستر سیتی هم در تقابل با فولام، استون ویلا با شاگردان اموریم رویارویی داشت.
تا دقیقه بیست، همه تیم‌ها محافظه‌کارانه بازی می‌کردند. گوندوغان در دقیقه بیست‌ویکم با ضربه تماشایی برگردون خود، توپ را به زیر طاق دروازه لنو چسباند. پپ یک گام جلوتر از رقبا.
کریس وود با بدشانسی نتوانست دروازه چلسی را باز کند. در لحظات پایانی نیمه اول، امی مارتینز اخراج می‌شود و زمین را ترک می‌کند تا نیمه دوم، استون ویلا را ده‌نفره ببینیم.
به دقیقه سی بازی رسیدیم. هواداران تیم‌ها در رالی کسب سهمیه، دل‌دل می‌زنند. یک گل، یک سیو، می‌تواند همه‌چیز را عوض کند. در پایان نیمه اول، منچستر سیتی، چلسی و نیوکاسل سهمیه لیگ قهرمانان را کسب کرده‌اند.
موقعیتی برای چلسی. در شلوغی محوطه جریمه، کولویل در نزدیکی خط دروازه، توپ را به گل تبدیل می‌کند تا چلسی جلو بیفتد. الکاراس با گل خود، اورتون را پیش می‌اندازد و نیوکاسل را از کسب سهمیه محروم می‌کند. دقیقه هفتاد. منچستر سیتی، چلسی و استون ویلا بلیت لیگ قهرمانان را گرفتند.
منچستر سیتی گل دوم را هم به ثمر می‌رساند تا خیالشان راحت شود. هالند از روی نقطه پنالتی گل را به ثمر می‌رساند. نوتیفیکیشن برای طرفداران نیوکاسل: استون ویلا توسط عماد دیالو عقب می‌افتد. جدول دچار تغییر می‌شود. کلاغ‌ها بلیت را می‌قاپند. طرفداران ناتینگهام فارست خیره به صفحه نتایج هم‌زمان.
پنالتی برای منچستر یونایتد. اریکسن و گل. تیر به قلب اونای. کریس وود، باز هم لحظات پایانی نیمه، باز هم فرصت از دست‌رفته. کارگردان تلویزیونی و چهره درهم ماریناکیس. همه‌چیز تمام شد. هواداران ناتینگهام غمگین اما شاد. حضور آن‌ها پس از سی سال در رقابت‌های اروپایی.
در نهایت، منچستر سیتی، چلسی و نیوکاسل سهمیه لیگ قهرمانان را از آن خود کردند. استون ویلا، با وجود تلاش زیاد، راهی لیگ اروپا شد و ناتینگهام فارست پس از سه دهه، حضور در رقابت‌های اروپایی را جشن گرفت؛ هرچند نه آن‌طور که هوادارانش آرزو داشتند. روزی پر از اشک، فریاد، امید و حسرت؛ یعنی همان چیزی که فوتبال را زیبا می‌کند .
