طرفداری | مدت زیادی منتظر بودیم تا ببینیم چه کسی تبدیل به لیونل مسی و کریستیانو رونالدوی جدید فوتبال خواهد شد؛ چه کسی این چالش را خواهد پذیرفت؛ چه کسانی رقابت نسل بعدی برای کسب عنوان «بهترین تمام دوران‌ها» (GOAT) را شکل خواهند داد و آیا دوباره شاهد چنین رقابت باشکوهی خواهیم بود یا نه. حالا به اینجا رسیدیم.
ستارگان جدید دنیای فوتبال، دزیره دوئه و لامین یامال خواهند بود. یا شاید با توجه به سن‌شان؛ یکی ۱۹ ساله و دیگری هنوز ۱۷ ساله، باید آن‌ها را «بچه» صدا کنیم. همه نشانه‌ها به ما می‌گویند که آن‌ها به پدیده‌هایی جهانی تبدیل خواهند شد.
در واقع، آن‌ها همین حالا هم نشانه‌های بزرگی از خودشان نشان می‌دهند: دو استعداد که مثل آن‌ها کم پیدا می‌شود و بی‌تردید، درست مانند مسی و رونالدو، یکدیگر را به سمت عظمت جاودانه در فوتبال سوق خواهند داد.
یامال را در فینال مونیخ ندیدیم، چرا که بارسلونا در مرحله نیمه‌نهایی مقابل اینتر حذف شد، اما دزیره دوئه حضور داشت و چه نمایشی هم ارائه داد. معنی نامش «هدیه» است و در مهم‌ترین بازی فصل نشان داد که چرا چنین نامی دارد. او تنها در عرض ۲۰ دقیقه به جوان‌ترین بازیکنی تبدیل شد که در فینال لیگ قهرمانان هم گل زده و هم پاس گل داده است؛ تنها با سن 19 سال و 362 روز.
کمی بعد از گذشت یک ساعت از بازی، کار تمام شد؛ چرا که دوئه دومین گلش را نیز به ثمر رساند و تبدیل به نخستین بازیکن از زمان گرت بیل در فینال ۲۰۱۸ مقابل لیورپول شد که 2 گل در یک فینال لیگ قهرمانان به ثمر می‌رساند.
و رکوردها یکی پس از دیگری شکسته شدند. با آن گل بی‌نقص که بهترین گل از پنج گل پاری سن ژرمن بود و پس از پاس پشت‌پای عثمان دمبله و یک پاس کلیدی از ویتینیا به ثمر رسید، دوئه به نخستین بازیکنی تبدیل شد که در یک فینال لیگ قهرمانان اروپا روی 3 گل نقش مستقیم داشته است.
درخشش خیره‌کننده دوئه ادامه‌ای بود بر گل فوق‌العاده‌اش مقابل استون ویلا در مرحله یک‌چهارم نهایی؛ جایی که تقریباً برای اولین بار توجه جهان را به خود جلب کرد و مقایسه‌ها آغاز شد. یک ستاره متولد و یک رقابت تثبیت شد. فوتبال چنین داستان‌هایی را دوست دارد. ما تصور می‌کردیم که رقابت بزرگ این دهه بین کیلیان امباپه و ارلینگ هالند خواهد بود، اما حالا آن فانتزی به‌سرعت جای خود را به فانتزی دیگری می‌دهد.
چه حیف که لامین یامال در این فینال حضور نداشت. چه تقابلی می‌شد، حتی با وجود اینکه هر دو بازیکن عمدتاً در سمت راست بازی می‌کنند. یامال هم در آینده قطعاً به چندین فینال لیگ قهرمانان اروپا خواهد رسید. چه فینالی می‌شد بین بارسلونا و پاری سن ژرمنی که به «بارسلونای جدید» تبدیل شده؛ تیمی که همان « پاسکاری» معروف را، آن‌طور که سر الکس فرگوسن توصیف می‌کرد، به سطح، سرعت و شدت جدیدی رسانده است.
فرگوسن بعد از فینال سال ۲۰۱۱ در ورزشگاه ومبلی، که منچستریونایتدش مغلوب بارسلونای پپ گواردیولا شد، از آن سبک بازی صحبت کرده بود. نمایشی که اکنون از پاری سن ژرمن دیدیم، مسلط‌ترین عملکرد از آن زمان تاکنون بود و حتی از آن نیز فراتر رفت. این نتیجه قاطع، اصلاً اغراق‌آمیز نبود. در حقیقت اختلاف اینتر و پاریس دقیقاً همین 5 گل و شاید هم بیشتر بود.
تسلط پاری سن ژرمن آن‌قدر چشم‌گیر بود که داور حتی ثانیه‌ای وقت اضافه پس از دقیقه ۹۰ در نظر نگرفت؛ با وجود اینکه در نیمه دوم سه گل به ثمر رسید و ۱۱ تعویض انجام شد. در عوض، فقط به رنج اینتر پایان داد.
ابتدای فصل برای همه ما این سوال پیش آمده بود که پس از کیلیان امباپه، چه بر سر پاری سن ژرمن خواهد آمد؟ تیمی که مدت کوتاهی قبل از آن لیونل مسی و نیمار را هم از دست داده بود. خب، حالا آن‌ها ستاره‌های خودشان را ساخته‌اند، و دزیره دوئه به‌طرز فوق‌العاده‌ای درخشان بوده است.
دوئه با انتقالی به ارزش ۵۰ میلیون یورو (۴۲.۱ میلیون پوند) راهی پاری سن ژرمن شد؛ انتقالی که پس از رقابت با بایرن مونیخ و چند باشگاه لیگ برتری نهایی شد. انتظارات از او بسیار بالا بود. دوئه در واقع جانشین امباپه محسوب می‌شد. و حالا ببینید چطور پاسخ این انتظارات را داده؛ پس از اینکه توسط لوئیز انریکه، به‌خوبی و تدریجی وارد ترکیب شد و کاری را انجام داد که مسی، نیمار و امباپه نتوانستند برای پاریس انجام دهند.
دیگر خبری از ستاره‌بازی‌های پرزرق‌وبرق نیست، اما شهر پاریس بیشتر از قبل می‌درخشد و بحث فقط بر سر قهرمانی اروپا نیست. اگر دزیره دوئه در این سن و سال چنین عملکردی دارد، پس این پدیده جوان فرانسوی در آینده به چه دستاوردهایی خواهد رسید؟ یامال نیز به همان اندازه در مسیر بارسلونا تا نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان امسال، چشم‌نواز بود؛ حتی در جریان شکست تیم مقابل اینتر. نمایش یامال هم نفس‌گیر بود و کاملاً فراتر از سطح هم‌تیمی‌هایش ظاهر شد.
آنچه درخشان و تحسین‌برانگیز است، در دورانی که به نظر می‌رسد از بازیکنان خلاق و تکنیکی خواسته می‌شود کمتر ریسک کنند و کمتر با مهارت خود به دفاع حریف ضربه بزنند، این است که این دو بازیکن دقیقاً برعکس عمل می‌کنند؛ با اعتماد به نفس، شخصیت و بی‌باکی. همان‌طور که کول پالمر پس از قهرمانی چلسی در لیگ کنفرانس اروپا گفت:
دیگر از پاس‌های عرضی و به عقب خسته شده بودم.
دوئه و یامال اصلاً چنین چیزی را در ذهن ندارند. هیچ‌کس هم به آن‌ها یاد نداده که این‌گونه بازی کنند. یامال موکل سوپر ایجنت معروف، ژرژ مندس است؛ کسی که دوران حرفه‌ای درخشان کریستیانو رونالدو را هدایت کرده. کسانی که دور و بر مندس هستند می‌گویند یامال از زمان ظهور رونالدو، تنها بازیکنی است که تا این اندازه او را هیجان‌زده کرده و مندس همه‌چیز را دیده است.
یامال پیش‌تر هم به افتخارات بزرگی دست یافته است. او سال گذشته به اسپانیا در کسب قهرمانی اروپا کمک کرد و با بارسلونا، تیمی که حالا دو فصل است در ترکیب اصلی آن بازی می‌کند؛ قهرمان لالیگا شد. فقط تصور کنید؛ در ۱۷ سالگی. کاری که این بازیکنان در این سن انجام می‌دهند، با توجه به سطحی که در آن بازی می‌کنند، تقریباً باورنکردنی است.
مقایسه با لیونل مسی، به‌ویژه درباره یامال، کاملاً طبیعی است. از نحوه دریبل‌زنی و خلاقیت بالا گرفته تا پیشرفت چشمگیرشان در تمام‌کنندگی. دوئه هم فدریکو دی مارکو را آن‌قدر آزار داد که تعویضش اجتناب‌ناپذیر بود. وقتی دی مارکو با حوله‌ای روی شانه‌اش روی نیمکت نشست، بیشتر شبیه بوکسوری بود که ناک‌اوت شده؛ شکسته و از نفس افتاده. حالا ما یک نبرد جدید برای سال‌های آینده داریم که باید از آن لذت ببریم.
به قلم جیسون برت برای تلگراف
