یک تصور غلط درباره‌ی سیستم‌های سه دفاعه وجود دارد که باعث می‌شود خیلی‌ها به اشتباه بیفتند. درست است که سیستم سه دفاعه از ایتالیا می‌آید، اما در طول زمان استفاده‌های مختلفی از آن شده؛ چه در خود ایتالیا و چه در اروپا شرقی و کشورهایی مثل یوگسلاوی حتی سیستم سه دفاعه‌ی برزیلی هم داریم که یکی از تهاجمی‌ترین سیستم‌های دنیاست؛ حتی تهاجمی‌تر از ۴-۲-۴ کلاسیک
۳-۵-۲ کلاسیک‌ترین سیستم رایج است که همه می‌شناسیمش و کاملاً ایتالیایی است.
مربیان: آنتونیو کونته، سرآمد مربیان دنیای مدرن، که این سیستم را از دل تاریخ بیرون کشید و احیا کرد
ویژگی‌ها:
دو وینگ‌بک فعال که هم در حمله شرکت دارند و هم در دفاع پوشش می‌دهند
دو هافبک مرکزی با خصوصیات دفاعی و یک پلی‌میکر یا هافبک باکس‌تو‌باکس
دفاع سه‌نفره با دو مدافع نیم‌فضا و یک لیدر مرکزی یا سوییپر.
یکی از دفاعی‌ترین سیستم‌های دنیای فوتبال
مزایا: بسیار متوازن بین دفاع و حمله، مناسب برای ضدحمله و انتقال سریع از دفاع به حمله
---
۳-۴-۳ (یا ۳-۴-۲-۱ مدرن)
مربیان: این روزها گاسپرینی (آتالانتا)، اینزاکی (اینتر) و حتی آلونسو (لورکوزن) به‌وفور از آن استفاده می‌کنند
ویژگی‌ها:
خط میانی چهارنفره با وینگ‌بک‌های هجومی
دو بازیکن هجومی آزاد پشت یک مهاجم نوک (مثل پاپو گومز یا دی‌بروین‌مانند)
سبک بازی مبتنی بر پرس بالا و حرکت دائم بازیکنان
مزایا: یک سیستم متعادل که در آن مربی‌هایی مثل اینزاکی رویکردی دفاعی‌تر و آلونسو رویکردی تهاجمی‌تر دارند. برتری عددی در مناطق مختلف زمین، فشار مداوم و حمله‌ی یکدست از مزایای آن است
---
۳-۱-۴-۲
مربیان: بین مربیان اروپای شرقی بسیار رایج بوده. همچنین گاسپرینی (آتالانتا) در مواقعی که نیاز به بازی از جناحین دارند، به این سیستم تغییر آرایش می‌دهد
ویژگی‌ها:
یک هافبک دفاعی جلوی خط دفاع
چهار بازیکن در خط میانی که دائماً موقعیت عوض می‌کنند مخصوصاً در کناره‌ها.
دو مهاجم در عمق که مدام بین خطوط حرکت می‌کنند
مزایا: برتری در وسط زمین، انتقال سریع توپ از جناحین در ضدحمله، تعادل مناسب بین ساختار دفاعی و هجومی
---
۳-۶-۱ یا ۳-۳-۳-۱
مربیان: بسیار نادر؛ گاهی در تیم‌های ملی (مثل برزیل) یا بازی‌های خاص و شرایط خاص دیده می‌شود
کاربرد: وقتی تیمی بخواهد وسط زمین را کاملاً تصاحب کند و با یک مهاجم نوک، از چند هافبک نفوذی بهره ببرد. در این سیستم، هیچ‌کدام از هافبک‌ها بازنمی‌گردند و سه مدافع حکم سوییپر دارند. در واقع تیم با ۶ یا حتی ۷ بازیکن به حمله می‌پردازد
نکته: این سیستم به ندرت استفاده می‌شود چون یک‌جورهایی خودکشی تاکتیکی است؛ یا گل می‌زنند یا در ضدحمله در آسیب‌پذیرترین حالت ممکن قرار می‌گیرید ( در برزیل بهش تاکتیک بلیط یکطرفه هم گفته می‌شود )
