جان ولفگان گوته در سفرش به ایتالیا وقتی به رم می رسد این جمله را می گوید: بله، آخر من به پایتخت جهان رسیدم.حال می بینیم تمام رویا های دوران جوانیم به واقعیت تبدیل شده است.آری فقط رم است که می تواند رم را درک کند.
اما برای باور قهرمان نمایشنامه ما احتیاجی به رمی بودن نیست.فقط باید کمی متعصب بود.کمی مغرور بود.والبته کمی هم دلاور.
فرانچسکو نمایشنامه ما هم متعصب است هم مغرور و هم دلاور.
متعصب مثل زمانی که در برنامه تلویزیونی ازش پرسیدند چرا پیراهن تیم دیگری را نمی پوشی و جواب داد:من با بازی کردن در رم بزرگ شدم و می خواهم با بازی کردن در رم بمیرم.من همیشه طرفدار رم بوده ام.
مغرور مثل زمانی جام جهانی را بالای سر برد.
دلاور مانند لشگر یک نفره ای که با چنگ و دندون از محبوب ابدیش در مقابله با دشمنی چون لاتزیو دفاع می کند و بعد شاید برای تحقیر دشمن عکس یادگاری می گیرد.
فرانچسکو توتی کاپیتان تیم فوتبال آ اس رم در سالی متولد شد که پرفروشترین فیلم،فیلم راکی بود.فیلم راکی در آن سال جایزه اسکار را هم برد ولی این فیلم تنها قهرمان آن سال نبود.فرانچسکو، راکی بود که در قلب سرزمین چکمه متولد شده بود.در قلب مد جهان.
دوران کودکی اش را در منطقه پورتا موترونیا پشت سر گذاشت.او عاشق کاپیتان سابق رمی ها جوزپ گیانینی بود.در تیم های محلی و کوچکی هم بازی کرد.در تیم لودگیانی که بازی می کرد استعدادیاب های آث میلان او را دیدند و پیشنهاد وسوسه انگیزی به او و خانواده اش دادند ولی مادرش چون نمی خواست پسرش از خانه دور شود این پیشنهاد را رد کرد.در سال 1989 به تیم جوانان رم پیوست.بعد از سه سال بازی برای تیم جوانان در سال 93 اولین بازی اش را برای تیم بزرگسالان انجام داد.
در دوره زدنیک زمان بود پیراهن شماره 10 به او رسید.درسال 98 بهترین بازیکن جوان لیگ آن روز ها معتبر سری آ شد.و به تیم ملی هم برای بازی در جام جهانی دعوت شد.
زمان می گوید:من پنج بازیکن خوب می شناسم.توتی،توتی،توتی،توتی و توتی.
برویم جلوتر در سال 2001 سالی که کاپلو در رم یود و رم می تازید.در 17 جون 2001 زمانی که استادیوم المپیکو رکورد تعداد تماشاگر را می شکوند.رم باید به مصاف پارما می رفت آن هم برای قهرمانی.در آن بازی مثلث توتی و مونتلا و باتی گل هر کدام یک گل زدند تا رم قهرمان سری آ شود.توتی در سال های 2000 و 2001 بهترین بازیکن سری آ شد و در سال 2000 نامزد دریافت توپ طلا شد که به آن نرسید.
بعد از آن سال رم شروع به سقوط کرد.پاشید و پاشید.تا همین چند فصل پیش جزو تیم های ته جدول و میانه جدول بود.
در سال 2006 با ایتالیا قهرمان جهان شد و در بازی یک هشتم نهایی مقابل استرالیا در بازی ای که گره خورده بود در وقت های اضافی یک پنالتی حساس زد و ایتالیا را به جمع هشت تیم نهایی فرستاد.
درس سال 2007 از تیم ملی کناره گیری کرد شاید هنوز که هنوز است می تواند در تیم ملی بازی کند و خب او توتی است،توتی.
از خصوصیت های بارز توتی خوشحالی های بعد از گلش است.او استاد نوشتن شعار بر روی پیراهن زیر خود است.از شعار هایی که برای همسرش می نوشت که تو تکی تا شعار های سیاسی .و البته عکس سلفی!!.
پلاتینی در مورد توتی می گوید:توتی هنرمند فوتبال است.یک شماره ده واقعی.درست مثل من.
او تا به حال در رم 725 بازی کرده است و 296 گل زده است و 186 پاس گل نیز داده است
شهر رم شهر بزرگی است و ساختمان های زیادی هم دارد.اما تنها،تنها یک برج بلند دارد و آن برج پلاکش 10 است.
