طرفداری | مسیر بازگشت منچستریونایتد آغاز شده است.
با وجود ناامیدی ناشی از قرار گرفتن در رتبه پانزدهم فصل گذشته و ناکامی در فتح هرگونه جامی برای تسکین این درد، دلایل کوچکی برای خوش‌بینی نسبت به فصل پیش رو وجود دارد.
ماتئوس کونیا پس از انتقال از وولورهمپتون به اولدترافورد اضافه شده است، اما شاید او تنها خرید بزرگ در خط حمله نباشد. تمایل برایان امبومو به پیوستن به یونایتد، با وجود حضور سایر باشگاه‌های بزرگ در کورس، نشانه‌ای مثبت است؛ همان‌طور که موافقت برنتفورد برای بررسی آخرین پیشنهاد ۷۰ میلیون پوندی نیز چنین است.
علاوه بر این، کاپیتان برونو فرناندز پیشنهاد وسوسه‌کننده مالی از عربستان را رد کرده است؛ پیشنهادی که می‌توانست منابع بیشتری برای بازسازی تیم در اختیار یونایتد قرار دهد. پروژه هنوز به‌طور کامل احیا نشده، اما این گامی در مسیر درست است.
گری نویل می‌گوید: «کونیا و امبومو تجربه لیگ برتر را دارند و گزینه‌های مناسبی هستند.» اما دلیل قرار گرفتن این دو در فهرست پاسخ به مشکلات یونایتد، فقط همین نیست.
یونایتد فصل گذشته در گلزنی مشکل داشت. این تیم از نظر خلق موقعیت در رتبه ششم قرار گرفت اما از نظر تبدیل شوت‌ها به گل، از انتها در جایگاه دوم ایستاد و از نظر دقت شوت نیز چهارم از پایین بود.
به‌طور کلی، یونایتد در ۱۵ بازی لیگ برتری نتوانست گل بزند؛ تنها ساوتهمپتون و لسترسیتی که سقوط کردند آمار بدتری داشتند. ۱۱ مورد از این بازی‌ها تحت هدایت آموریم رقم خورد.
یونایتد همچنین دومین رکورد بد لیگ را در زمینه اختلاف عملکرد، با میزان گل‌زده مورد انتظار (xG) داشت؛ اعداد نشان می‌داد که این تیم باید حداقل ۹ گل بیشتر از مجموع ۴۴ گل خود به ثمر می‌رساند.
اینجاست که کونیا و امبومو اگر عملکرد فصل گذشته‌شان ملاک قرار گیرد، می‌توانند کمک کنند.
در حالی که یونایتد در گلزنی ناکام بود، امبومو بهترین بازیکن لیگ از نظر عملکرد فراتر از xG بود. با همین معیار، مهاجم برنتفورد هفت گل بیشتر از حد انتظار زد و کونیا در این رده‌بندی سوم شد.
کلیپی جامع از گل‌ها و مهارت‌های برتر برایان امبومو در فصل 25-2024؛ همان هیولایی که منچستریونایتد نیاز دارد
بنابراین کونیا و امبومو می‌توانند همان شم گلزنی را به همراه بیاورند که یونایتد به‌شدت به آن نیاز دارد. اما آیا آن‌ها بلافاصله وارد ترکیب خواهند شد و اگر بله، در چه پستی؟
آیا کونیا به جای برونو، محور تیم آموریم خواهد بود؟
آموریم بارها تأکید کرده است که از سیستم مورد علاقه‌اش یعنی ۱-۲-۴-۳ فاصله نخواهد گرفت. نکته مثبت برای کونیا این است که ویتور پریرا در نیم‌فصل دوم سال گذشته در وولورهمپتون، از همین سیستم استفاده می‌کرد.
کونیا در آن سیستم در نقش «شماره ۱۰ سمت چپ» بازی کرد و در حالی که فصل را با ۱۵ گل به پایان رساند، اوج عملکردش را زیر نظر پریرا داشت.
کونیا در دو بازی اول تحت هدایت پریرا گلزنی کرد و سپس بین فوریه و آوریل پنج گل در هفت بازی پیاپی به ثمر رساند.
تمام گل‌ها و پاس گل‌های ماتئوس کونیا در فصل 25-2024
اما مشکل استفاده از کونیا در این نقش در ترکیب یونایتد چیست؟ حضور برونو فرناندز. او بیشترین بازی را در این پست تحت هدایت آموریم انجام داده است.
برونو فصل گذشته را در نقشی عمیق‌تر به پایان رساند؛ در واقع یکی از دو هافبک دفاعی تیم بود و میسون مانت در نقش شماره ۱۰ قرار گرفت؛ درست همان چیدمانی که یونایتد در فینال لیگ اروپا مقابل تاتنهام با آن شکست خورد.
اما آیا به این سادگی است که فرناندز به نقش عقب‌تر رضایت دهد و کونیا جلوتر از او قرار بگیرد؟ در اینجا تردیدهایی درباره تعادل تیم وجود دارد، اما معضل بزرگ‌تر این است که در اسپورتینگ، این نقش شماره ۱۰ به پدرو گونسالوس تعلق داشت؛ بازیکنی که شاید ستاره تیم نبود اما موتور محرک خط حمله به شمار می‌رفت.
مقایسه پست ماتئوس کونیا و برونو فرناندز زیر نظر پریرا و آموریم
در حالی که نام‌هایی مانند ویکتور گیوکرش بیشتر تیترها را به خود اختصاص دادند، گونسالوس نقش مهندسی بسیاری از حرکات هجومی اسپورتینگ را بر عهده داشت. او در ۷۳ بازی پایانی لیگ در دوران آموریم، ۳۰ گل زد و ۲۷ پاس گل داد.
بنابراین، این فضای هجومی در پشت مهاجم معمولاً به مهم‌ترین مهره سیستم آموریم تعلق دارد. سرمربی منچستریونایتد باید تعیین کند که این نقش در اولدترافورد به برونو فرناندز تعلق خواهد داشت یا ماتئوس کونیا.
جذب امبومو چه معنایی برای آماد دیالو دارد؟
همانند کونیا، برایان امبومو نیز به دنبال این است که روند صعودی خود را با شروعی قدرتمند در اولدترافورد ادامه دهد.
فصل گذشته، تنها محمد صلاح توانست امتیازات بیشتری نسبت به امبومو برای تیمش کسب کند. مشارکت‌های گل این بازیکن نه‌تنها او را از نظر آمار در جمع بهترین‌های لیگ قرار داد، بلکه نشان داد در لحظات حساس بازی‌ها تأثیرگذار است.
در حالی که کونیا چشم به پست «شماره ۱۰ سمت چپ» دوخته، امبومو هدفش جایگاه سمت راست است. در اسپورتینگ، آموریم همواره از یک وینگر چپ‌پا در این نقش استفاده کرده است؛ بازیکنانی مثل مارکوس ادواردز و فرانسیسکو ترینکائو از جمله این گزینه‌ها بودند.
در یونایتد، امبومو این جایگاه را می‌خواهد، اما آماد دیالو هم همین هدف را دارد. این بازیکن ۲۳ ساله بیشتر دوران آموریم در یونایتد را به دلیل مصدومیت از دست داد، اما در مقاطعی نشان داد که می‌تواند نقطهٔ روشن این دوران تاریک باشد.
گل و پاس گل او در دربی منچستر مقابل سیتی از همان پست «شماره ۱۰ سمت راست» به دست آمد؛ همانند حضورش در فینال لیگ اروپا مقابل تاتنهام که تنها بازیکنی به نظر می‌رسید که می‌تواند قفل دفاع حریف را بشکند.
بنابراین، اگر انتقال امبومو انجام شود، دو سناریو محتمل است: یا فشار از روی دوش آماد برداشته می‌شود و دو بازیکن برای یک نقش رقابت می‌کنند، یا آماد به وینگ‌بک راست منتقل خواهد شد.
در سیستم آموریم، وینگ‌بک‌ها همان‌قدر زیر ذره‌بین هستند که بازیکنان شماره ۱۰، اما جذب کونیا و هدف‌گذاری برای امبومو، مربوط به تقویت تیم در پست‌های پشت مهاجم است.
کمبود گزینه‌های مناسب در پست وینگ‌بک با خرید زودهنگام پاتریک دورگو در همان ژانویه نمایان شد؛ بازیکنی که هنوز کامل نیست، اما پروفایلی را ارائه داد که یونایتد فاقد آن بود.
در فوتبال امروز که انتقال سریع توپ و بهره‌برداری از فضاهای کناری حیاتی است، داشتن وینگ‌بک‌های کارآمد در سیستم‌هایی مانند سبک آموریم ضروری است. این موضوع نه‌تنها در سیستم ۱-۲-۴-۳ پریرا در وولورهمپتون مشهود بود، بلکه در تیم الیور گلاسنر در کریستال پالاس نیز دیده شد؛ جایی که دانیل مونیوز و تایریک میچل با دوندگی بی‌امان به تیم کمک کردند تا جام حذفی را ببرد و سهمیه اروپا کسب کند.
اما گزینه‌های یونایتد در پست وینگ‌بک با وجود حجم بالای دوندگی، جزو بهترین دوندگان لیگ نیستند. خود آموریم زمانی از «کمبود فوریت در دفاع یا حمله به محوطه جریمه» به‌عنوان یکی از عوامل شکست‌ها یاد کرده بود.
با این حال، آماد نشان داده است که می‌تواند در نقش وینگ‌بک بازی کند. او در چهار بازی نخست آموریم در لیگ برتر در این پست بازی کرد و چهار پاس گل داد. پس از مدتی بازی در پستی جلوتر، بازگشتش به این پست با هت تریک دیرهنگام مقابل ساوتهمپتون همراه شد.
آموریم حتی در اسپورتینگ، در ماه‌های پایانی حضورش به یک بازیکن ۱۷ ساله به نام جووانی کندا اعتماد کرد تا در نقش وینگ‌بک راست بازی کند؛ این نشانه‌ای از اعتماد او به بازیکنان جوان و تهاجمی، برای ایفای مسئولیت‌های سنگین بود.
ترکیب احتمالی منچستریونایتد در فصل ۲۶-۲۰۲۵
ورود کونیا و جذب احتمالی امبومو اولین گام‌های یونایتد برای بازسازی است؛ گام‌هایی که نه‌تنها زندگی این دو بازیکن را تغییر می‌دهد، بلکه نقش و مسئولیت اطرافیانشان را نیز دگرگون خواهد کرد.
اما آیا یونایتد هنوز به یک مهاجم نوک نیاز دارد؟
یکی از دلایل اصلی ناکامی یونایتد در گلزنی، نبود یک مهاجم هدف در نوک خط حمله بود.
راسموس هویلون فصل گذشته کمترین تعداد شوت و دومین آمار پایین xG در هر ۹۰ دقیقه را در میان مهاجمان لیگ برتر داشت. او در ۱۴ بازی حتی یک شوت هم به سمت دروازه نداشت. آموریم نیز معتقد است که جاشوا زیرکزی بیشتر به‌عنوان یک «شماره ۱۰» به کار می‌آید تا مهاجم مرکزی.
کونیا و امبومو هر دو در صورت نیاز می‌توانند در نوک بازی کنند، اما این پست تخصصی‌شان نیست.
پریرا، مربی وولوز، فصل گذشته اذعان کرد که کونیا مهاجم نوک نیست و تنها به دلیل مصدومیت یورگن استراند لارسن مجبور شد در این پست بازی کند.
امبومو نیز در برنتفورد سابقه بازی در مرکز خط حمله را دارد و توماس فرانک توانایی او در حفظ توپ را ستوده است، اما بیشتر بازی‌های او در کنار یک مهاجم دیگر و در سیستم ۲-۵-۳ بود، نه به‌عنوان تک مهاجم.
پیگیری یونایتد برای جذب لیام دلپ – که در نهایت به چلسی پیوست – نشان‌دهنده تمایل آموریم به تقویت این پست بود. نمایندگان گیوکرش نیز در این‌باره با یونایتد تماس داشتند، اما او در آستانهٔ پیوستن به آرسنال است. یونایتد وضعیت نیکلاس جکسون از چلسی را هم زیر نظر گرفته است.
با اینکه شروع یونایتد در پنجره نقل و انتقالات امیدوارکننده بوده، اما هنوز کارهای زیادی باقی مانده است.
برگردان فارسی یادداشت سم بلیتز برای وبسایت اسکای اسپورتس
