مطلب ارسالی کاربران
ده تا از برترین رانندگان تاریخ فرمول یک
به نام خدا
فرمول یک، به‌عنوان یکی از معتبرترین و پرطرفدارترین رقابت‌های ورزشی جهان، همواره عرصه‌ای برای نمایش بالاترین سطح از مهارت، دقت، و توانایی‌های فنی در رانندگی بوده است. در طول تاریخ این مسابقات، رانندگانی ظهور کرده‌اند که با عملکرد برجسته، افتخارات متعدد، و تأثیرگذاری عمیق بر روند پیشرفت این ورزش، جایگاه ویژه‌ای در حافظه جمعی علاقه‌مندان به فرمول یک یافته‌اند. این افراد نه‌تنها با کسب قهرمانی‌های متعدد و ثبت رکوردهای تاریخی، بلکه با ویژگی‌های شخصیتی منحصر‌به‌فرد، سبک رانندگی خاص، و نقش‌آفرینی در تحولات فنی و فرهنگی این رشته، به عنوان نمادهایی از موفقیت و تعالی شناخته می‌شوند. در ادامه، فهرستی از ده راننده برتر تاریخ فرمول یک ارائه می‌گردد
|
۱۰_فرناندو آلونسو
فرناندو آلونسو، رانندهٔ برجستهٔ اسپانیایی، یکی از چهره‌های تأثیرگذار و ماندگار در تاریخ فرمول یک به‌شمار می‌آید. او در ۲۹ ژوئیه ۱۹۸۱ در شهر اویدو اسپانیا متولد شد و از همان کودکی علاقه‌مند به اتومبیل‌رانی بود. آلونسو فعالیت حرفه‌ای خود را با مسابقات کارتینگ آغاز کرد و به‌سرعت در رقابت‌های ملی و بین‌المللی درخشید. در سال ۲۰۰۱ با تیم میناردی وارد فرمول یک شد و با وجود محدودیت‌های فنی تیم، عملکرد قابل توجهی از خود نشان داد. در سال ۲۰۰۳ به تیم رنو پیوست و در همان سال نخستین پیروزی خود را در جایزه بزرگ مجارستان کسب کرد. او در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ با تیم رنو دو عنوان قهرمانی جهان را به‌دست آورد و سلطهٔ چندسالهٔ مایکل شوماخر را پایان داد. آلونسو در آن زمان جوان‌ترین قهرمان تاریخ فرمول یک بود. در سال ۲۰۰۷ به تیم مک‌لارن پیوست و هم‌تیمی لوئیس همیلتون شد، اما اختلافات داخلی باعث شد تنها یک فصل در این تیم باقی بماند. او در سال‌های بعد به رنو بازگشت و سپس در سال ۲۰۱۰ به فراری پیوست. دوران حضورش در فراری با رقابت‌های نزدیک برای قهرمانی همراه بود، اما موفق به کسب عنوان نشد. آلونسو در سال ۲۰۱۸ از فرمول یک کناره‌گیری کرد و در مسابقات استقامتی و ایندی‌کار شرکت کرد. در سال ۲۰۲۱ با تیم آلپین به فرمول یک بازگشت و در سال ۲۰۲۳ به تیم استون مارتین پیوست. او تاکنون ۳۲ پیروزی، ۹۹ سکو و ۲۲ پول پوزیشن را در کارنامه دارد. سبک رانندگی آلونسو مبتنی بر هوش فنی، مدیریت مسابقه و توانایی بالا در شرایط پیچیده است. او به‌عنوان یکی از کامل‌ترین رانندگان تاریخ شناخته می‌شود و همواره تحسین کارشناسان را برانگیخته است. فرناندو آلونسو نمادی از پایداری، رقابت‌طلبی و عشق به سرعت در دنیای اتومبیل‌رانی است و همچنان در بالاترین سطح این ورزش به رقابت ادامه می‌دهد.
|
|
۹_مکس ورشتپن
مکس ورشتپن، رانندهٔ نابغهٔ هلندی‌تبار، یکی از چهره‌های برجسته و تأثیرگذار در نسل جدید فرمول یک به‌شمار می‌آید. او در ۳۰ سپتامبر ۱۹۹۷ در شهر هاسلت بلژیک متولد شد و فرزند جوس ورشتپن، رانندهٔ سابق فرمول یک، است. مکس از همان کودکی وارد دنیای اتومبیل‌رانی شد و با استعداد خارق‌العاده‌اش در مسابقات کارتینگ درخشید. در سال ۲۰۱۵، تنها در سن ۱۷ سالگی، به‌عنوان جوان‌ترین راننده تاریخ وارد فرمول یک شد و با تیم تورو روسو به رقابت پرداخت. در سال ۲۰۱۶ به تیم ردبول پیوست و در نخستین مسابقه‌اش با این تیم در جایزه بزرگ اسپانیا، به‌عنوان جوان‌ترین برندهٔ تاریخ فرمول یک شناخته شد. ورشتپن با سبک رانندگی جسورانه، کنترل بی‌نظیر در شرایط سخت و ذهنیت رقابتی، به‌سرعت به یکی از مدعیان اصلی قهرمانی تبدیل شد. او در سال‌های ۲۰۲۱، ۲۰۲۲، ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴ موفق به کسب عنوان قهرمانی جهان شد و سلطه‌ای بی‌سابقه در رقابت‌ها به‌وجود آورد. در فصل ۲۰۲4 نیز با پیروزی در گرندپری‌های بحرین و عربستان، صدرنشین جدول رانندگان گرفت و تیم ردبول با هدایت او در صدر جدول تیمی قرار گرفت. ورشتپن با بیش از ۵۰ پیروزی، ده‌ها سکو و رکوردهای متعدد، به‌عنوان یکی از موفق‌ترین رانندگان تاریخ شناخته می‌شود.
|
|
۸_نیکی لائودا
نیکی لائودا، رانندهٔ افسانه‌ای اتریشی، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ فرمول یک به‌شمار می‌آید. او با نام کامل آندریاس نیکولاس لائودا در ۲۲ فوریه ۱۹۴۹ در شهر وین اتریش متولد شد و فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۷۱ آغاز کرد. لائودا در طول دوران فعالیتش با تیم‌های مارچ، فراری، مک‌لارن و برابام همکاری داشت و سه بار عنوان قهرمانی جهان را در سال‌های ۱۹۷5، ۱۹۷۷ و ۱۹۸۴ کسب کرد. او به‌ویژه با تیم فراری به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت و نقش مهمی در بازگشت این تیم به اوج رقابت‌ها ایفا کرد. در سال ۱۹۷۶، در جریان مسابقه جایزه بزرگ آلمان، دچار سانحه‌ای شدید شد که منجر به سوختگی‌های گسترده در صورت و بدنش شد، اما تنها ۴۲ روز بعد به رقابت‌ها بازگشت و این بازگشت تاریخی، نماد استقامت و ارادهٔ بی‌نظیر او شد. پس از بازنشستگی از مسابقات، لائودا به صنعت هواپیمایی روی آورد و شرکت‌های هواپیمایی «لائودا ایر» و «نیکی» را تأسیس کرد. او همچنین به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره تیم مرسدس بنز در فرمول یک فعالیت داشت و نقش کلیدی در جذب لوئیس همیلتون به این تیم ایفا کرد. لائودا در سال ۲۰۱۳ با فیلم «شتاب» که به رقابت تاریخی او با جیمز هانت می‌پرداخت، بار دیگر در مرکز توجه قرار گرفت. او در ۲۰ مه ۲۰۱۹ در بیمارستانی در زوریخ سوئیس درگذشت و جامعهٔ اتومبیل‌رانی جهانی یکی از اسطوره‌های خود را از دست داد.
|
|
۷_سپاستین فتل
سباستین فتل، رانندهٔ برجستهٔ آلمانی، یکی از موفق‌ترین چهره‌های تاریخ فرمول یک به‌شمار می‌آید و با چهار عنوان قهرمانی جهان، جایگاه ویژه‌ای در میان اسطوره‌های این ورزش دارد. او در ۳ ژوئیه ۱۹۸۷ در شهر هپنهیم آلمان متولد شد و از کودکی علاقه‌مند به اتومبیل‌رانی بود. فتل فعالیت حرفه‌ای خود را با مسابقات کارتینگ آغاز کرد و به‌سرعت در رقابت‌های جوانان درخشید. در سال ۲۰۰۶ به‌عنوان رانندهٔ تست تیم BMW Sauber وارد فرمول یک شد و در سال ۲۰۰۷ نخستین مسابقهٔ رسمی خود را با همین تیم تجربه کرد. او در همان سال با تیم تورو روسو همکاری کرد و در سال ۲۰۰۸ نخستین پیروزی خود را در گرندپری ایتالیا کسب کرد و به جوان‌ترین برندهٔ تاریخ فرمول یک تبدیل شد. در سال ۲۰۰۹ به تیم ردبول پیوست و دوران طلایی خود را آغاز کرد. فتل از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ چهار قهرمانی پیاپی جهان را با ردبول کسب کرد و رکوردهای متعددی را به‌نام خود ثبت کرد. او در سال ۲۰۱۳ با ۹ پیروزی پیاپی، رکورد بیش‌ترین برد متوالی در یک فصل را به‌دست آورد. سبک رانندگی فتل مبتنی بر دقت، سرعت بالا در دورهای تعیین خط و مدیریت عالی تایرها بود. در سال ۲۰۱۵ به تیم فراری پیوست و تا سال ۲۰۲۰ در این تیم حضور داشت، هرچند نتوانست قهرمانی دیگری کسب کند. فتل در سال ۲۰۲۱ به تیم استون مارتین رفت و تا پایان فصل ۲۰۲۲ در این تیم مسابقه داد. او در مجموع ۵۳ پیروزی، ۱۲۲ سکو و ۵۷ پول پوزیشن را در کارنامه دارد. فتل علاوه بر موفقیت‌های ورزشی، به‌عنوان فردی متفکر، فروتن و فعال در حوزه‌های اجتماعی شناخته می‌شود. او در زمینهٔ محیط زیست، آموزش و حقوق بشر فعالیت‌های گسترده‌ای داشته و همواره صدای عدالت‌خواهی در دنیای ورزش بوده است. در سال ۲۰۲۲، فتل اعلام کرد که از مسابقات فرمول یک کناره‌گیری می‌کند تا زمان بیشتری را با خانواده‌اش سپری کند و به فعالیت‌های اجتماعی‌اش بپردازد.
|
|
۶_جیم کلارک
جیم کلارک، رانندهٔ افسانه‌ای اسکاتلندی، یکی از نمادهای بی‌بدیل دوران طلایی فرمول یک به‌شمار می‌آید. او در ۴ مارس ۱۹۳۶ در منطقهٔ فارم‌لند اسکاتلند متولد شد و با استعداد طبیعی و آرامش درونی‌اش، به‌سرعت در دنیای اتومبیل‌رانی مطرح شد. کلارک فعالیت حرفه‌ای خود را در اوایل دههٔ ۱۹۶۰ با تیم لوتوس آغاز کرد و به‌عنوان یکی از وفادارترین رانندگان این تیم شناخته می‌شود. او در سال‌های ۱۹۶۳ و ۱۹۶۵ موفق به کسب عنوان قهرمانی جهان شد و در مجموع ۲۵ پیروزی و ۳۳ پول پوزیشن را در کارنامهٔ خود ثبت کرد. سبک رانندگی کلارک مبتنی بر دقت، ظرافت و کنترل بی‌نظیر خودرو در پیچ‌ها بود، به‌طوری‌که بسیاری از کارشناسان او را یکی از طبیعی‌ترین استعدادهای تاریخ فرمول یک می‌دانند. او علاوه بر فرمول یک، در مسابقات ایندی۵۰۰ نیز شرکت کرد و در سال ۱۹۶۵ به‌عنوان نخستین اروپایی برندهٔ این رقابت‌ها شناخته شد. کلارک در دوران فعالیتش، چهره‌ای آرام، فروتن و محبوب در میان هم‌تیمی‌ها و رقبا بود. متأسفانه در ۷ آوریل ۱۹۶۸، در جریان یک مسابقهٔ فرمول دو در هوکنهایم آلمان، بر اثر سانحه‌ای مرگبار جان باخت و جامعهٔ اتومبیل‌رانی جهانی را در شوک فرو برد. مرگ او نقطهٔ عطفی در توجه به ایمنی مسابقات شد.
|
|
۵_آلن پراست
آلن پراست، رانندهٔ برجستهٔ فرانسوی، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های تاریخ فرمول یک به‌شمار می‌آید و با چهار عنوان قهرمانی جهان، جایگاه ویژه‌ای در میان اسطوره‌های این ورزش دارد. او در ۲۴ فوریه ۱۹۵۵ در شهر لوآور فرانسه متولد شد و از همان جوانی علاقه‌مند به اتومبیل‌رانی بود. پراست فعالیت حرفه‌ای خود را در مسابقات کارتینگ آغاز کرد و به‌سرعت در رقابت‌های فرمول ۳ اروپا درخشید. در سال ۱۹۸۰ با تیم مک‌لارن وارد فرمول یک شد و در همان فصل نخست، توانست توجه کارشناسان را به خود جلب کند. او در سال ۱۹۸۵ نخستین قهرمانی جهان خود را با مک‌لارن کسب کرد و در سال‌های ۱۹۸۶، ۱۹۸9 و ۱۹۹۳ نیز این عنوان را تکرار کرد. پراست به‌خاطر سبک رانندگی دقیق، تحلیل‌گرانه و استراتژیک‌اش به «پروفسور» شهرت یافت. رقابت‌های او با آیرتون سنا از مشهورترین دوئل‌های تاریخ فرمول یک محسوب می‌شود و برخوردهای آن‌ها در پیست‌های مختلف، به‌ویژه در ژاپن، به بخشی از تاریخ این ورزش تبدیل شده است. پراست در طول دوران حرفه‌ای خود با تیم‌های مطرحی چون مک‌لارن، فراری، رنو و ویلیامز همکاری کرد و در مجموع ۵۱ پیروزی، ۱۰۶ سکو و ۳۳ پول پوزیشن را در کارنامه دارد. او در سال ۱۹۹۱ پس از یک فصل پرتنش با تیم فراری، یک سال از مسابقات کناره‌گیری کرد و در سال ۱۹۹۳ با تیم ویلیامز بازگشت و چهارمین قهرمانی خود را کسب کرد. پس از آن، پراست از دنیای رقابت خداحافظی کرد و به‌عنوان مشاور، مدیر تیم و تحلیل‌گر در رسانه‌ها فعالیت خود را ادامه داد. او همچنین در سال‌های بعد مالکیت تیم پراست گرند پریکس را برعهده گرفت، هرچند این پروژه با موفقیت همراه نبود. آلن پراست به‌عنوان نمادی از هوش، خونسردی و تسلط فنی در دنیای فرمول یک شناخته می‌شود و میراث او همچنان در ذهن علاقه‌مندان این ورزش باقی مانده است
|
|
۴_خوان مانوئل فانجیو
خوان مانوئل فانجیو، رانندهٔ افسانه ای اهل آرژانتین، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ فرمول یک به‌شمار می‌آید. او در ۲۴ ژوئن ۱۹۱۱ در شهر بالکارسه، استان بوئنوس آیرس متولد شد و از همان جوانی علاقه‌مند به مکانیک و مسابقات اتومبیل‌رانی بود. فانجیو فعالیت حرفه‌ای خود را در دههٔ ۱۹۳۰ آغاز کرد و پس از جنگ جهانی دوم وارد مسابقات بین‌المللی شد. او در فصل ۱۹۵۰، نخستین سال رسمی مسابقات فرمول یک، شرکت کرد و به‌سرعت توانست جایگاه خود را در میان برترین رانندگان تثبیت کند. فانجیو در سال ۱۹۵۱ نخستین عنوان قهرمانی جهان خود را با تیم آلفا رومئو کسب کرد. در ادامه، با تیم‌های مرسدس بنز، فراری و مازراتی نیز همکاری کرد و در سال‌های ۱۹۵۴، ۱۹۵۵، ۱۹۵۶ و ۱۹۵۷ چهار عنوان قهرمانی دیگر را به‌دست آورد. او در مجموع پنج قهرمانی جهان، ۲۴ پیروزی، ۳۵ سکو و ۲۹ پول پوزیشن را در کارنامه دارد. رکورد درصد پیروزی‌های او نسبت به تعداد مسابقات، با بیش از ۵۶ درصد، همچنان یکی از بالاترین‌ها در تاریخ فرمول یک است. سبک رانندگی فانجیو مبتنی بر دقت، هوش فنی و کنترل بی‌نظیر خودرو بود و او توانست در دورهای که ایمنی بسیار پایین بود، عملکردی بی‌نقص ارائه دهد. رکورد قهرمانی‌های او تا سال ۲۰۰۳ پابرجا ماند تا اینکه مایکل شوماخر آن را شکست. فانجیو نه‌تنها به‌عنوان یک رانندهٔ موفق، بلکه به‌عنوان نمادی از فروتنی، وقار و احترام در دنیای ورزش شناخته می‌شود. او پس از بازنشستگی در سال ۱۹۵۸، به‌عنوان مدیر و مشاور در صنعت خودروسازی فعالیت کرد. در سال‌های پایانی عمر، به‌دلیل بیماری از فعالیت‌های عمومی فاصله گرفت و در ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۵ در سن ۸۴ سالگی در بوئنوس آیرس درگذشت. میراث او همچنان در دنیای اتومبیل‌رانی زنده است و نامش در تالار مشاهیر ورزش‌های موتوری ثبت شده است. خوان مانوئل فانجیو به‌عنوان یکی از پایه‌گذاران دوران طلایی فرمول یک، جایگاهی جاودانه در تاریخ این ورزش دارد.
|
|
۳_لوییس همیلتون
لوئیس همیلتون، رانندهٔ بریتانیایی مسابقات فرمول یک، یکی از پرافتخارترین و تأثیرگذارترین چهره‌های تاریخ این ورزش به‌شمار می‌آید. او در ۷ ژانویه ۱۹۸۵ در شهر استیونج انگلستان متولد شد و از همان کودکی علاقهٔ زیادی به اتومبیل‌رانی داشت. پدرش در پنج‌سالگی برای او یک ماشین کنترلی خرید و همیلتون در همان سال در مسابقات ملی بریتانیا مقام دوم را کسب کرد. سال بعد، با خرید یک ماشین کارتینگ، مسیر حرفه‌ای او آغاز شد. همیلتون در ده‌سالگی عنوان جوان‌ترین قهرمان کارتینگ انگلستان را به‌دست آورد و در همان سال با مدیر تیم مک‌لارن دیدار کرد و آرزوی رانندگی در فرمول یک را با او در میان گذاشت. در سال ۱۹۹۸، مک‌لارن و مرسدس او را وارد برنامهٔ توسعهٔ رانندگان جوان کردند. همیلتون در سال ۲۰۰۷ با تیم مک‌لارن وارد فرمول یک شد و در همان فصل نخست نایب‌قهرمان جهان شد. در سال ۲۰۰۸، نخستین قهرمانی جهان خود را با مک‌لارن کسب کرد و به جوان‌ترین قهرمان تاریخ فرمول یک در آن زمان تبدیل شد. در سال ۲۰۱۳ به تیم مرسدس پیوست و دوران سلطهٔ خود را آغاز کرد. از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۰، شش عنوان قهرمانی دیگر به‌دست آورد و با مجموع هفت قهرمانی، رکورد مایکل شوماخر را تکرار کرد. همیلتون رکورد بیش‌ترین برد در مسابقات جایزه بزرگ را با بیش از ۱۰۵ پیروزی در اختیار دارد. او همچنین بیش از ۲۰۰ بار روی سکو رفته و بیش از ۱۰۴ پول پوزیشن کسب کرده است. سبک رانندگی او ترکیبی از دقت، جسارت و مدیریت تایر فوق‌العاده است. همیلتون نخستین رانندهٔ سیاه‌پوست تاریخ فرمول یک است. همیلتون در سال ۲۰۲۴ اعلام کرد که از تیم مرسدس جدا خواهد شد و در فصل ۲۰۲۵ به تیم فراری پیوست
|
|
۲_آیرتون سنا
آیرتون سنا، رانندهٔ برزیلی فرمول یک، در ۲۱ مارس ۱۹۶۰ در شهر سائو پائولو متولد شد و از همان کودکی علاقهٔ زیادی به اتومبیل‌رانی داشت. او در خانواده‌ای مرفه بزرگ شد و نخستین تجربهٔ رانندگی‌اش را با یک جیپ کوچک در مزرعهٔ خانوادگی‌اش در هفت‌سالگی به‌دست آورد. سنا در نوجوانی وارد مسابقات کارتینگ شد و در سال ۱۹۷۷ قهرمان آمریکای جنوبی شد. او در سال‌های ۱۹۷۹ و ۱۹۸۰ نیز نایب‌قهرمان جهان در کارتینگ شد و سپس برای ادامهٔ مسیر حرفه‌ای‌اش به انگلستان رفت.
در سال ۱۹۸۳، سنا قهرمان فرمول ۳ بریتانیا شد و در سال ۱۹۸۴ با تیم تولمن وارد فرمول یک شد. عملکرد درخشانش در گرندپری موناکو همان سال توجه بسیاری را جلب کرد. در سال ۱۹۸۵ به تیم لوتوس پیوست و در سه فصل، شش پیروزی کسب کرد. نقطهٔ عطف دوران حرفه‌ای او در سال ۱۹۸۸ با پیوستن به تیم مک‌لارن و همکاری با آلن پراست رقم خورد. سنا در همان سال نخستین قهرمانی جهان خود را به‌دست آورد و در سال‌های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ نیز این عنوان را تکرار کرد.
سنا به‌خاطر مهارت بی‌نظیرش در شرایط بارانی، سرعت بالا در دورهای تعیین خط و سبک رانندگی تهاجمی‌اش شناخته می‌شد. او رکورددار بیش‌ترین برد در گرندپری موناکو با شش پیروزی بود و تا سال‌ها رکورد بیش‌ترین پول پوزیشن را در اختیار داشت. رقابت‌های او با آلن پراست از مشهورترین دوئل‌های تاریخ فرمول یک به‌شمار می‌آید، به‌ویژه برخوردهای بحث‌برانگیز آن‌ها در پیست ژاپن در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰.
در سال ۱۹۹۴، سنا به تیم ویلیامز پیوست، اما فصل برای او به‌تلخی آغاز شد. در گرندپری سان مارینو، در تاریخ ۱ مه ۱۹۹۴، سنا در پی حادثه‌ای مرگبار در پیچ تامبورلو جان خود را از دست داد. این حادثه جامعهٔ فرمول یک را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد و منجر به تغییرات گسترده‌ای در ایمنی مسابقات شد. آیرتون سنا با ۴۱ پیروزی، ۸۰ سکو و ۶۵ پول پوزیشن، یکی از موفق‌ترین و محبوب‌ترین رانندگان تاریخ فرمول یک باقی مانده است.
|
|
۱_مایکل شوماخر
مایکل شوماخر، اسطوره بی بدیل مسابقات فرمول یک، یکی از پرافتخارترین و تأثیرگذارترین چهره‌های تاریخ این ورزش به‌شمار می‌آید. او در ۳ ژانویه ۱۹۶۹ در شهر هورت آلمان غربی متولد شد و از همان کودکی علاقهٔ زیادی به اتومبیل‌رانی داشت. شوماخر در چهار سالگی صاحب یک ماشین پدالی شد که پدرش برای افزایش سرعت آن، موتوری رویش نصب کرد. این علاقه در سال‌های بعد با ورود به مسابقات کارتینگ و کسب نخستین قهرمانی در شش سالگی، به‌صورت جدی دنبال شد.
او در سال ۱۹۹۰ قهرمان فرمول ۳ آلمان شد و در سال ۱۹۹۱ با تیم جردن وارد مسابقات فرمول یک شد. پس از تنها یک مسابقه، تیم بنتون او را جذب کرد و در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ موفق شد دو عنوان قهرمانی جهان را با این تیم کسب کند. در سال ۱۹۹۶ به تیم فراری پیوست و دوران طلایی خود را آغاز کرد. فراری که سال‌ها از قهرمانی دور مانده بود، با حضور شوماخر به اوج بازگشت و از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ پنج قهرمانی پیاپی را به دست آورد.
شوماخر در مجموع ۷ عنوان قهرمانی جهان، ۹۱ پیروزی در مسابقات جایزه بزرگ، ۱۵۵ بار حضور روی سکو و ۶۸ پول پوزیشن را در کارنامه دارد. او رکورد بیش‌ترین پیروزی در یک فصل را نیز با ۱۳ برد در سال ۲۰۰۴ به‌همراه سباستین فتل در اختیار دارد. پس از بازنشستگی اولیه در سال ۲۰۰۶، شوماخر در سال ۲۰۱۰ با تیم مرسدس به فرمول یک بازگشت و تا سال ۲۰۱۲ در این تیم حضور داشت.
در دسامبر ۲۰۱۳، شوماخر در جریان اسکی در کوه‌های آلپ دچار حادثه‌ای شدید شد و آسیب مغزی دید. او مدت‌ها در کما بود و از آن زمان اطلاعات دقیقی از وضعیت سلامتی‌اش منتشر نشده است. خانوادهٔ شوماخر همواره تلاش کرده‌اند زندگی خصوصی او را از رسانه‌ها دور نگه دارند. فرزندان او، جینا ماریا و میک، نیز مسیرهای ورزشی خود را دنبال کرده‌اند؛ میک شوماخر نیز وارد دنیای فرمول یک شده است.
مایکل شوماخر نه‌تنها به‌خاطر افتخارات ورزشی‌اش، بلکه به‌دلیل شخصیت حرفه‌ای، تمرکز بالا و روحیه رقابتی‌اش، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین رانندگان تاریخ فرمول یک شناخته می‌شود.
|
