طرفداری | آیا بازگشت رودری، منچسترسیتی را دوباره به صدر جدول خواهد رساند؟ آیا امسال، سالی است که منچستریونایتد بالاخره جایگاه خود را به‌عنوان یک قدرت واقعی بازپس می‌گیرد؟ آیا تیم‌های تازه صعود کرده می‌توانند طلسم ناکامی‌های اخیر را بشکنند؟ با نزدیک شدن به شروع فصل ۲۶-۲۰۲۵ لیگ برتر انگلیس، رسانه معتبر اتلتیک با دعوت از نویسندگان برجسته خود، به تمام این سؤالات کلیدی پاسخ داده است.
در ادامه، پیش‌بینی‌های کارشناسان این رسانه شامل الیور کی، آدام کرفتن، تیم اسپایرز، نیک میلر، سایمون هیوز، استوارت جیمز، آیو آکین‌وولره و سریس جونز را در مورد مهم‌ترین اتفاقات احتمالی فصل پیش رو می‌خوانیم.
کدام تیم یا بازیکن نسبت به فصل قبل عملکرد بهتری خواهد داشت؟
الیور کی: منچستریونایتد قطعاً باید پیشرفت کند؛ اما من به آن سوی شهر نگاه می‌کنم و از فیل فودن نام می‌برم؛ کسی که فصل گذشته دوران بسیار سختی را پشت سر گذاشت. من همیشه نسبت به ضرب‌المثل «کلاس دائمی است» محتاط هستم؛ چون نمونه‌های زیادی وجود دارد که خلاف آن را ثابت می‌کنند. بااین‌حال، امیدوارم و باور دارم که فودن با یک تعطیلات تابستانی، انرژی تازه‌ای گرفته است.
آدام کرفتن: شاید عجیب باشد؛ اما می‌گویم آرسنال. آن‌ها فصل پیش در مقاطعی به شکلی آزاردهنده، شل و بی‌دقت بودند. این بار ترکیب‌شان بسیار کامل‌تر به نظر می‌رسد و با خریدهای مهم در پست‌های کلیدی و اینکه شاید ابرچی ازه هم در راه باشد، به نظر نمی‌رسد هیچ نقطه ضعفی داشته باشند. میکل آرتتا باید تیمش را از همان ابتدا آماده نگه دارد تا جامی که شایسته دوران مربیگری‌اش است را به دست آورد.
تیم اسپایرز: بزرگ‌ترین مشکل منچسترسیتی در فصل گذشته، خط میانی ناپایدارشان بدون رودری بود. با بازگشت او و اضافه شدن تیجانی ریندرس، به‌علاوه خریدهای خوبی مثل دو «رایان»، شرکی و آیت نوری، سخت است تصور کنیم که آن‌ها پیشرفت نکنند.
نیک میلر: تاتنهام. البته این پیش‌بینی چندان بزرگی نیست؛ چون آن‌ها فصل پیش، بیش از نیمی از بازی‌های‌شان را باختند و در رده هفدهم قرار گرفتند. بااین‌حال، اگر تیمی باشد که به مربی‌ای نیاز دارد تا به‌جای تلاش برای جا دادن مهره‌های مربعی در سوراخ‌های گرد، برای‌شان جایگاه مناسبی پیدا کند، آن تیم اسپرز است. سلام بر توماس فرانک.
سایمون هیوز: تاتنهام، وگرنه ممکن است سقوط کنند.
استوارت جیمز: سطح انتظار برای منچستریونایتد و تاتنهام آن‌قدر پایین است که «خیلی بهتر» بودن کار سختی نیست. وسوسه‌انگیز است که بگویم تاتنهام با فرانک بزرگ‌ترین جهش را خواهد داشت؛ اما من ریسک می‌کنم و می‌گویم منچستریونایتد. بدون فشار رقابت‌های اروپایی، احتمالاً در جمع شش تیم بالای جدول خواهد بود.
آیو آکین‌وولره: کریستال پالاس، به شرطی که بتوانند ابرچی ازه را نگه دارند. من واقعاً اولیور گلاسنر را به‌عنوان مربی دوست دارم. چند بازی پیش‌فصل‌شان را دیدم و واقعاً تأثیرگذار بودند.
سریس جونز: قطعاً منچستریونایتد. فقط به این دلیل که سطح انتظارات بسیار پایین است. شوخی را کنار بگذاریم، این فصل بدون حضور در اروپا و با یک خط حمله جدید، می‌تواند بستر مناسبی برای بازسازی باشد.
کدام تیم یا بازیکن نسبت به فصل قبل عملکرد بدتری خواهد داشت؟
الیور کی: نیوکاسل، ناتینگهام فارست و برنتفورد، همگی پس از عملکردی فراتر از انتظارات در فصل گذشته، اگر کمی افت کنند، قابل درک است. به‌خصوص دو تیم اول که باید با فشار بازی‌های اروپایی کنار بیایند. بااین‌حال، به نظر من، برنتفورد بیش‌ترین خطر یک سقوط شدید را دارد. جایگزین کردن توماس فرانک با کیت اندروز کار بسیار دشواری خواهد بود.
آدام کرفتن: کمی نگران بورنموث هستم. آن‌ها کپا آریزابالاگا، میلوش کرکز و دین هویسن را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد در آستانه از دست دادن ایلیا زابارنی و دانگو اواتارا نیز هستند. آندونی ایرائولا مربی فوق‌العاده‌ای است؛ اما این یک بازسازی بزرگ است و شاید جانشینان به موقع نرسند. همچنین انتظار دارم ناتینگهام فارست نیز افتی قابل‌توجه تا حوالی میانه جدول داشته باشد.
تیم اسپایرز: تاریخ نشان می‌دهد که منچستریونایتد بازیکنان خوب را می‌گیرد و آن‌ها را به فاجعه تبدیل می‌کند (آنتونی، راسموس هویلون، جیدون سانچو و...). پس برای ماتئوس کونیا و برایان امبومو آرزوی موفقیت دارم! از نظر تیمی، احتمالاً این عنوان به استون ویلا می‌رسد که با مشکلات قوانین مالی (PSR) دست‌وپنجه نرم می‌کند و وضعیت آشفته‌ای دارد.
نیک میلر: نیوکاسل. در حال حاضر، آن‌ها مهاجمی ندارند که واقعاً بخواهد برای‌شان بازی کند و اهداف نقل‌وانتقالاتی‌شان نیز یکی پس از دیگری تیم‌های دیگر را انتخاب می‌کنند. این وضعیت برای تیمی که باید در لیگ قهرمانان رقابت کند، اصلاً مناسب نیست.
سایمون هیوز: برنتفورد. بله، این باشگاه به‌خوبی اداره می‌شود؛ اما آن‌ها مربی‌ای که تیم را به لیگ برتر رساند و سال‌ها در آن نگه داشت را با کسی جایگزین کرده‌اند که تا همین چند وقت پیش، تحلیل‌گر اسکای اسپورتس بود. این یک تغییر بسیار بزرگ و پر ریسک است.
استوارت جیمز: ناتینگهام فارست و کریس وود کار سختی برای تکرار عملکرد فصل گذشته (رتبه هفتم و ۲۰ گل) دارند؛ اما سخت است که از برنتفورد چشم‌پوشی کنیم؛ تیمی که مربی، بهترین گلزن و کاپیتانش را از دست داده است.
آیو آکین‌وولره: باید برای برنتفورد نگران بود. با جدایی مهره‌های کلیدی مانند فرانک، امبومو و نورگارد، اگر نتوانند کیفیت از دست رفته را جایگزین کنند، راه دشواری در پیش خواهند داشت.
سریس جونز: برنتفورد، به تمام دلایلی که اشاره شد. اگر یوان ویسا هم برود، خط حمله‌شان بسیار ضعیف می‌شود و رسیدن به نیمه بالای جدول برای‌شان دشوار خواهد بود.
چه تیمی قهرمان خواهد شد؟
الیور کی: بی‌حاشیه‌ترین پاسخ، لیورپول است؛ اما عوامل ناشناخته زیادی وجود دارد؛ از جمله اینکه خریدهای جدید چگونه خود را تطبیق می‌دهند و البته، تأثیر روانی از دست دادن دیوگو ژوتا در شرایطی چنین تراژیک. به همین خاطر با احتیاط می‌گویم لیورپول؛ اما آرسنال، منچسترسیتی یا حتی چلسی را هم نباید از معادله خارج کرد.
آدام کرفتن: آرسنال. وقتش رسیده. شاید در هیاهوی تابستان فراموش شده باشد؛ اما جدایی ترنت الکساندر آرنولد به مقصد رئال مادرید، ضربه بزرگی به لیورپول خواهد زد.
Caption
تیم اسپایرز: منچسترسیتی. آن‌ها فصل گذشته یک فصل فاجعه‌بار داشتند و بااین‌حال تنها ۱۳ امتیاز کم‌تر از لیورپولِ قهرمان گرفتند. بدون شک بهترین مربی، بهترین مهاجم و شاید بهترین ترکیب لیگ را دارند و فکر می‌کنم دوباره لیورپول را پشت سر خواهند گذاشت.
نیک میلر: وای خدا، دوباره دارم فریب می‌خورم؛ اما می‌گویم آرسنال. دلیلش این است که به نظر می‌رسد این بار واقعاً مشکلات‌شان را در تابستان حل کرده‌اند و نه اینکه آرتتا فقط به ترکیبش نگاه کند و بگوید: «فقط یک مدافع میانی تنومند دیگر لازم داریم که در پست دفاع کناری بازی کند!».
سایمون هیوز: لیورپول. مطمئن نیستم تابستان پر سروصدای آن‌ها خیلی سریع به نمایش‌های درخشان در زمین منجر شود؛ چون هماهنگی تیم زمان می‌برد. بااین‌حال، آن‌ها در اکثر پست‌ها کیفیت خود را ارتقا داده‌اند.
استوارت جیمز: تابستان برای لیورپول بسیار تراژیک بود و هیچ‌کس مطمئن نیست آن‌ها چه واکنشی نشان خواهند داد. بااین‌حال، حس درونی‌ام می‌گوید که آرنه اشلوت و بازیکنانش در پی این تراژدی، پیوند عمیق‌تری پیدا می‌کنند و با کمک چند خرید برجسته، دوباره عنوان قهرمانی را حفظ خواهند کرد.
آیو آکین‌وولره: خیلی می‌خواهم بگویم آرسنال! کاملاً مطمئن نیستم؛ اما باید باور کنم که درد دو نایب‌قهرمانی پیاپی به آرتتا نشان داده که چه چیزهایی را باید به این تیم اضافه کند.
سریس جونز: لیورپول. هر چند مشکلات آرسنال و منچسترسیتی فصل گذشته به قهرمانی آن‌ها کمک کرد؛ اما لیورپول در صدر جدول دست روی دست نگذاشته است. تیم اشلوت حتی قوی‌تر شده و احساس نمی‌کنم تیم دیگری آن‌قدر تقویت شده باشد که بتواند پابه‌پای آن‌ها بیاید.
بهترین خرید تا این‌جا چه کسی بوده است؟
الیور کی: در سال‌های اخیر چندان به رویکرد چلسی خوش‌بین نبوده‌ام؛ اما وقتی به خریدهایی مانند یورل هاتو، استوائو ویلیان و احتمالاً الخاندرو گارناچو نگاه می‌کنم؛ پتانسیل این معاملات بسیار بالاست. البته تأکید می‌کنم «پتانسیل»، چون هنوز بخش‌هایی از رویکرد چلسی باعث تردید من می‌شود.
آدام کرفتن: باشگاه‌های بزرگ با خرید از تیم‌های میانه‌جدول، چند معامله عالی داشته‌اند. انتقال ژائو پدرو به چلسی و میلوش کرکز به لیورپول، شرط‌بندی‌های تقریباً مطمئنی هستند.
تیم اسپایرز: بهترین تکل‌زن سرسخت لیگ برتر در فصل‌های گذشته، ژائو پالینیا بود و تاتنهام او را با مبلغی ناچیز به لیگ برتر بازگرداند. او می‌تواند تیم‌شان را هم در دفاع و هم در حمله متحول کند. همچنین باید به خرید گرانیت ژاکا توسط ساندرلند نیز اشاره کرد.
نیک میلر: باید به مدیران ساندرلند آفرین گفت؛ چون گرانیت ژاکا خرید فوق‌العاده‌ای است. ویکتور گیوکرش در آرسنال دقیقاً مثل «آخرین قطعه پازل» به نظر می‌رسد و فلوریان ویرتس نیز می‌تواند در لیورپول جادو کند.
سایمون هیوز: ژائو پدرو. چلسی به یک مهاجم تراز اول نیاز داشت و حالا یکی از آن‌ها را دارد.
استوارت جیمز: فلوریان ویرتس پاسخ واضحی است. بااین‌حال، من یک اسم غیرمنتظره را مطرح می‌کنم: جون آریاس در ولورهمپتون. تابستان گذشته در کوپا آمریکا گفتم که او باید روی رادار تیم‌های بزرگ باشد و کمی ناراحت‌کننده است که ولوز که پس از 12 ماه او را جذب کرد، از من حتی یک تشکر خشک‌وخالی هم نکرده است!
آیو آکین‌وولره: ویکتور گیوکرش. عطش گلزنی و کار بی‌وقفه او باید برای تیمی که فصل قبل در تمام کردن موقعیت‌ها مشکل داشت، نویدبخش باشد. انتظار ۴۰ گل از او ندارم؛ اما منتظر چند گل فوق‌العاده به «طاق دروازه» هستم.
سریس جونز: ویکتور گیوکرش. ۵۴ گل در یک فصل، گویای همه چیز است. شاید کمی زمان ببرد تا در لیگ برتر جا بیفتد، اما وقتی این اتفاق بیفتد، می‌تواند همان نقطه اتکای خط حمله‌ای باشد که آرسنال سخت به آن نیاز دارد. مبلغ اولیه ۵۵ میلیون پوند هم باتوجه‌به قیمت‌های امروز، اصلاً بد نیست.
مشتاق تماشای کدام بازیکن هستید؟
الیور کی: علاوه بر فلوریان ویرتس که تماشایش سحرآمیز است، جون آریاس در ولورهمپتون که در جام باشگاه‌های جهان مرا مجذوب خود کرد، رایان شرکی در منچسترسیتی، استوائو ویلیان در چلسی و البته استعدادهای جوانی چون مکس داومن در آرسنال و ریو انگوموها در لیورپول.
مکس داومن، استعداد مطرح آرسنال
آدام کرفتن: ماتئوس کونیا در منچستریونایتد. بعضی بازیکنان با پوشیدن آن پیراهن چند سانتی‌متر «قد» می‌کشند و خیلی‌های دیگر زیر فشار تاریخ و نگاه‌ها خم می‌شوند. به نظرم او کسی است که از وجود این انتظار و مسئولیت سنگین، لذت خواهد برد.
تیم اسپایرز: دیدن اینکه آیا ویکتور گیوکرش می‌تواند معمای خط حمله آرسنال را حل کند، جذاب خواهد بود. عطش بی‌مهار او برای گلزنی محسوس است و آمارش دیوانه‌وار؛ اما باید در نظر داشت که سطح لیگ پرتغال، هم‌رده چمپیونشیپ یا پایین‌تر است.
نیک میلر: فلوریان ویرتس. واقعاً برایم اهمیتی ندارد که چند گل یا پاس گل ثبت می‌کند. او آن‌قدر نرم و با ظرافت حرکت می‌کند که وقتی لیورپول بازی می‌کند، من فقط او را تماشا خواهم کرد.
سایمون هیوز: فلوریان ویرتس. هیچ خریدی از زمان آمدن فرناندو تورس تا امروز، این‌قدر مرا در لیورپول هیجان‌زده نکرده بود.
استوارت جیمز: اجازه هست بگویم «بازیکنان»؟ فلوریان ویرتس، چه خریدی! رایان شرکی که به‌شدت بااستعداد است. همچنین کنجکاوم ببینم پپ گواردیولا چگونه از او استفاده می‌کند. در نهایت، مکس داومن ۱۵ ساله در آرسنال، یک استعداد شگفت‌انگیز.
آیو آکین‌وولره: ژائو پدرو. او در ترکیب فعلی چلسی بسیار جذاب به نظر می‌رسد. اگر بازی‌های جام باشگاه‌های جهان را معیار قرار دهیم، ۵۰ میلیون پوند می‌تواند یک سرمایه‌گذاری عالی بوده باشد.
سریس جونز: من همیشه در مورد تبلیغ بیش از حد «اعجوبه‌های» نوجوان محتاط هستم؛ اما استوائو ویلیان در چلسی واقعاً هیجان‌انگیز است. او سبکی سرگرم‌کننده و بی‌پروا دارد و مهارت دریبل‌زنی‌اش برای بازیکنی به این جوانی، باورنکردنی است.
کدام مربی تحت بیش‌ترین فشار است؟
الیور کی: نمی‌گویم شغلش در خطر فوری است؛ اما فشار روی روبن آموریم برای نشان دادن اینکه می‌تواند منچستریونایتد را متحول کند، بسیار زیاد است. آن‌ها فصل گذشته تنها هفت بازی از ۲۷ مسابقه لیگ را بردند. اگر تیم تازه‌نفسش بتواند از همان ابتدا خوب کار کند، فشار خیلی سریع کم می‌شود؛ اما اگر نه و باتوجه‌به شروع سخت فصل، این فشار شدیدتر خواهد شد.
آدام کرفتن: پاسخ این سؤال همیشه «سرمربی منچستریونایتد» است. بااین‌حال، دنیل فارکه نیز در لیدز یونایتد چیزهای زیادی برای اثبات دارد و ادی هاو هم تابستان پرتلاطمی را در نیوکاسل پشت سر گذاشته است. راستی، توماس توخل، سرمربی تیم ملی انگلیس را هم فراموش نکنید!
تیم اسپایرز: روی توماس فرانک در تاتنهام فشار زیادی خواهد بود؛ چون این اولین کار بزرگ اوست و پس از هیجان قهرمانی، احتمالاً صبر زیادی در مورد او وجود نخواهد داشت.
نیک میلر: نیازی به فکر کردن نیست: روبن آموریم. بااین‌حال، وضعیت کیت اندروز در برنتفورد که دو بازیکن مهمش را از دست داده، شبیه به مکانیکی است که با یک موتور نشتی روبروست؛ یعنی جای نگرانی عمیقی دارد.
فصل آینده از روبن آموریم، انتظارات بسیار زیادی وجود دارد.
سایمون هیوز: روبن آموریم. اگر منچستریونایتد تا نوامبر در همان جایگاه فصل قبل باشد، او رفتنی است.
استوارت جیمز: دنیل فارکه و سرمربی برنتفورد ممکن است زود اخراج شوند. بااین‌حال، اگر واقع‌بینانه نگاه کنیم، روبن آموریم بی‌درنگ شماره یک است.
آیو آکین‌وولره: روبن آموریم. حاشیه امنیتِ او تمام شده است. آن‌ها در خط حمله پول زیادی خرج کرده‌اند، اما هنوز کارهای زیادی باقی‌مانده و هواداران بی‌صبر هستند.
سریس جونز: روبن آموریم. فصل گذشته بهانه‌هایی داشت؛ اما حالا در فصلی بدون حضور در اروپا و پس از حمایت سنگین باشگاه، حداقل باید سهمیه اروپا را کسب کند.
چه تیمی در کریسمس صدرنشین و چه تیمی قعرنشین خواهد بود؟
الیور کی: پیش‌بینی این یکی برایم سخت است. لیگ حالا کم‌تر قابل پیش‌بینی شده و همین جذاب‌ترش کرده. سال گذشته هرگز فکر نمی‌کردم لیورپول با چهار امتیاز اختلاف صدرنشین کریسمس باشد.
آدام کرفتن: آرسنال صدرنشین، برنلی قعرنشین. هفت بازی ابتدایی برنلی بسیار دشوار است و این خطر وجود دارد که پروژه اسکات پارکر از همان ابتدا نابود شود.
تیم اسپایرز: لیورپول بهترین ترکیب اصلی را دارد؛ اما هماهنگی خریدهای جدیدشان زمان می‌برد، پس منچسترسیتی صدرنشین خواهد بود. برنلی هم قعرنشین می‌شود؛ شاید مرا دیوانه بدانید؛ اما آرماندو برویا (با آمار دو گل در ۴۳ بازی لیگ برتر) ناجی آن‌ها نخواهد بود.
نیک میلر: آرسنال صدرنشین، برنتفورد قعرنشین. حس می‌کنم ویکتور گیوکرش یک «شروع طوفانی» خواهد داشت. برنتفورد هم به‌احتمال زیاد تا نوامبر، کیت اندروز را اخراج کرده است.
سایمون هیوز: آرسنال صدرنشین (هرچند فکر نمی‌کنم قهرمان شوند) و لیدز یونایتد قعرنشین که اگر این‌طور باشد، تا آن زمان سرمربی جدیدی خواهند داشت.
استوارت جیمز: از آخر شروع می‌کنم چون مطمئن‌ترم: برنلی قعرنشین. صدر؟ واقع‌بینانه یکی از این چهار تیم است: لیورپول، آرسنال، منچسترسیتی و چلسیِ «دونالد ترامپ»! انتخاب نهایی من لیورپول است.
آیو آکین‌وولره: لیورپول بیش‌تر کارهایش را زود انجام داده، درحالی‌که آرسنال و منچسترسیتی برای پیدا کردن ریتم خود به زمان بیش‌تری نیاز دارند. برای قعر جدول هم برنتفورد را انتخاب می‌کنم.
بازگشت گرانیت ژاکا به لیگ برتر انگلیس با پیوستن به ساندرلند
سریس جونز: لیورپول باید شروع خوبی داشته باشد. ساندرلند هم زیاد خرج کرده؛ اما نه برای خط دفاع، و این می‌تواند باعث شود خیلی سریع از بقیه عقب بیفتند.
آیا هیچ‌یک از سه تیم تازه صعود کرده در لیگ برتر باقی خواهند ماند؟
الیور کی: بله. دیدن اینکه در دو فصل اخیر هر سه تیم تازه صعود کرده بلافاصله دوباره سقوط کردند، نگران‌کننده است؛ اما این بار می‌خواهم خوش‌بین باشم و بگویم می‌توانم بقا را برای دو تیم یا حتی هر سه تیم (برنلی، لیدز یونایتد و ساندرلند) تصور کنم. اینکه به بهای سقوط چه تیمی، چندان مطمئن نیستم.
آدام کرفتن: فکر می‌کنم لیگ برتر با حضور لیدز یونایتد و ساندرلند بهتر است؛ اما فاصله کیفیت بسیار زیاد است. تیم‌های تازه صعود کرده باید به یاد داشته باشند که تیم‌هایی مثل برنتفورد و برایتون، شروع حضورشان در لیگ برتر را با فوتبال بسیار عمل‌گرایانه آغاز کردند تا حق ماندن در لیگ را به دست آورند.
تیم اسپایرز: ساندرلند بهترین عملکرد را در نقل‌وانتقالات داشته است. لیدز یونایتد احتمالاً بهترین شانس را دارد و تیم‌های آسیب‌پذیری مانند برنتفورد و وولورهمپتون نیز برای سقوط وجود دارند.
نیک میلر: قبلاً می‌گفتم برنلی به دلیل خط دفاع فوق‌العاده‌اش شانس دارد؛ اما فروش جیمز ترافورد، ضربه بزرگی به آن‌ها زد. ساندرلند هزینه زیادی کرده؛ اما عملاً باید تمام خریدهای‌شان جواب بدهد تا بمانند. بااین‌حال، باتوجه‌به ضعف احتمالی برنتفورد و وولورهمپتون، فکر می‌کنم یکی از آن‌ها باقی می‌ماند؛ فقط نمی‌گویم کدام یک!
سایمون هیوز: نه. بااین‌حال، اگر برنلی بتواند مثل فصل گذشته دفاع کند و به همان سرسختی دوران شان دایچ بازی کند، بهترین شانس را خواهد داشت.
استوارت جیمز: لیدز یونایتد و ساندرلند پتانسیل رقابتی‌تر بودن نسبت به تیم‌های فصل گذشته را دارند. لیدز به این دلیل که... خب، لیدز است و می‌تواند الند رود را به یک دژ تبدیل کند. ساندرلند هم روی کاغذ، نقل‌وانتقالات خوبی داشته است.
آیو آکین‌وولره: ساندرلند پول زیادی خرج کرده؛ اما این اغلب به معنای بقا نیست. وقتی فصل پیش منچستریونایتد و تاتنهام آن‌قدر بد بودند و باز هم ماندند، آدم نگران فاصله کیفیتی می‌شود که تیم‌های قدیمی‌تر ایجاد کرده‌اند.
سریس جونز: لیدز یونایتد و برنلی کیفیت کافی به تیم خود اضافه نکرده‌اند. هرچند دوست دارم باور کنم هزینه‌های بی‌سابقه ساندرلند نجات‌شان دهد؛ اما جهش کیفی پس از هشت سال دوری، بیش از حد بزرگ است. بااین‌حال، وولورهمپتون بدون ماتیوس کونیا می‌تواند آن‌قدر افت کند که به یکی از این تیم‌ها شانس بقا بدهد.
پرونده منچسترسیتی هنوز حل‌نشده است. این برای فصل چه معنایی دارد؟
الیور کی: برای خود فصل، معنای خاصی ندارد. تأثیر اصلی این پرونده، ایجاد شک‌وتردید نسبت به توانایی و اقتدار فوتبال انگلیس برای اجرای قوانین است. این موضوع نگران‌کننده است؛ چون جایگزین قانون، هرج‌ومرج خواهد بود.
آدام کرفتن: بازیکنانی که از تخلفات اولیه سود برده‌اند، اکنون بازنشسته شده‌اند و اتهامات آن‌قدر قدیمی شده که هر کسی هنوز هم درباره منچسترسیتی حرف بزند، به‌عنوان فردی کینه‌توز دیده می‌شود. بااین‌حال، هر زمان که این پرونده حل شود، به هر شکلی که باشد، اتفاق بزرگی خواهد بود.
تیم اسپایرز: قطعاً برای خود منچسترسیتی هیچ تأثیری ندارد؛ چون آن‌ها مثل آب خوردن پول خرج می‌کنند. این موضوع مثل یک ابر بارانی بالای فصل آویزان خواهد بود و صادقانه بگویم، مسخره است که این‌قدر طول کشیده.
نیک میلر: یعنی اینکه ما شاهد شوخی‌های بیش‌تری درباره عدد ۱۱۵ خواهیم بود و تقریباً هر سه هفته یک بار، خبری در مورد حل شدن پرونده منتشر خواهد شد! پیشنهاد من: تا وقتی کار تمام نشده، وارد این ماجرا نشوید؛ زندگی بهتری خواهید داشت.
سایمون هیوز: هیچ‌چیز. زندگی از وقتی تحقیقات شروع شده، مثل همیشه ادامه خواهد داشت.
استوارت جیمز: یعنی پرسش‌های مرتب همسایه مهربان و بازنشسته من که طرفدار منچسترسیتی است. کل این ماجرا خسته‌کننده است. البته منظورم خود پرونده است، نه صحبت با همسایه‌ام!
آیو آکین‌وولره: یعنی تلاش من برای نشان دادن اشتیاق در پادکست درباره موضوعی که هیچ اتفاقی در آن نمی‌افتد!
سریس جونز: یعنی اینکه احتمالاً سال آینده در همین موقع، همچنان در حال پاسخ دادن به این سوال خواهیم بود!
کدام بازی در هفته‌های ابتدایی فصل، چیزهای زیادی درباره فصل پیش رو به ما خواهد گفت؟
الیور کی: چند بازی بزرگ در ابتدا داریم؛ اما دیدار لیورپول و آرسنال در ۳۱ اوت، بیش‌تر از بقیه جلب توجه می‌کند. هر دو تیم تا آن زمان یک بازی سخت خارج از خانه (مقابل نیوکاسل و منچستریونایتد) خواهند داشت، بنابراین هر کدام از آن‌ها می‌تواند از این بازی پیروز خارج شود و مانند یک قهرمان احتمالی به نظر برسد، یا شکست بخورد و خود را آسیب‌پذیر نشان دهد.
آدام کرفتن: نیوکاسل مقابل لیورپول در هفته دوم. ببخشید ادی هاو، من نمی‌توانم در خط حمله شما باشم! (اشاره به الکساندر ایساک)
تیم اسپایرز: ۲۴ اوت، اورتون مقابل برایتون. آیا ورزشگاه جدید اورتون یک قلعه مدرن خواهد بود یا این گودیسون پارک بود که با فضای پرهیجانش آن‌ها را این همه سال در لیگ نگه داشته بود؟
نیک میلر: از کسانی که منچستریونایتد را در پیش‌فصل دیده‌اند، نظرات مثبتی شنیده‌ام و مثلث حمله کونیا، امبومو و ششکو پتانسیل بالایی دارد. بااین‌حال، اگر در هفته اول توسط آرسنال له شوند... خب، آن وقت است که باید نگران شد.
سایمون هیوز: دیدن تأثیر جام جهانی باشگاه‌ها بر عملکرد و نتایج تیم‌هایی که در آن شرکت کردند، جالب خواهد بود. ممکن است شروع خوبی داشته باشند و سپس خسته شوند، یا شاید از همان ابتدا خسته باشند.
استوارت جیمز: همان هفته اول: منچستریونایتد مقابل آرسنال. امبومو، ششکو و کونیا. بیایید ببینیم چه در چنته دارید و درباره آرسنال، آیا ویکتور گیوکرش همان قطعه گمشده است؟
آیو آکین‌وولره: برای من همه چیز از هفته اول و بازی منچستریونایتد و آرسنال شروع می‌شود. این بازی برای هر دو باشگاه اهمیت زیادی دارد. آرتتا و آموریم هر دو باید این فصل موفقیت بزرگی کسب کنند و هواداران‌شان انتظار پیشرفت دارند.
سریس جونز: هفته پنجم به نظر هیجان‌انگیز می‌آید: منچستریونایتد مقابل چلسی که جاه‌طلبی‌های اروپایی را محک می‌زند و وولورهمپتون مقابل لیدز یونایتد که نشان می‌دهد آیا باید منتظر یک نبرد واقعی برای بقا باشیم یا نه. مهم‌تر از همه، آرسنال مقابل منچسترسیتی است که مشخص می‌کند آیا آن‌ها رقبای اصلی لیورپول هستند یا فقط برای جایگاه دوم می‌جنگند.
چیزی که همه در ماه می (پایان فصل) خواهند گفت...
الیور کی: بعد از اتمام دوران قرضی، سرنوشت مارکوس رشفورد، جک گریلیش و رحیم استرلینگ در باشگاه‌های‌شان چه خواهد شد؟
آدام کرفتن: بلیت‌های جام جهانی چند است؟!
تیم اسپایرز: آیا پرونده ۱۱۵ اتهام منچسترسیتی این هفته بالاخره حل خواهد شد؟
نیک میلر: کاش دوباره فریب داستان قهرمانی آرسنال را نخورده بودم...
سایمون هیوز: پپ، وقت استراحت فرا رسیده است.
استوارت جیمز: آفرین به تو، آنژ پوستکوعلو که لیدز یونایتد را در لیگ برتر نگه داشتی.
آیو آکین‌وولره: چلسی برای فصل بعد، به دنبال جذب ۱۰ بازیکن دیگر است و البته، خروجی‌های بیش‌تری هم در راه است!
سریس جونز: با حضور هری مگوایر، برنده کفش طلای لیگ برتر در خط حمله، هیچ چیزی نمی‌تواند جلوی تیم ملی انگلیس را بگیرد. جام دارد به خانه برمی‌گردد!
فصل تداوم قهرمانان
در نهایت، اگر بخواهیم برآیند کلی پیش‌بینی‌های کارشناسان اتلتیک را در یک تصویر خلاصه کنیم، فصل آینده لیگ برتر، فصل «تداوم قهرمانان و تلاش برای بازگشت غول‌ها» خواهد بود. به نظر می‌رسد رقابت اصلی برای قهرمانی همچنان بین مثلث قدرتمند لیورپول، آرسنال و منچسترسیتی، باقی می‌ماند. در سوی دیگر، تمام نگاه‌ها به منچستریونایتد و سرمربی‌اش، روبن آموریم، دوخته شده تا ببینند آیا این باشگاه می‌تواند از بحران فصل گذشته خارج شود یا خیر. در پایین جدول نیز، به نظر می‌رسد برنتفورد پس از جدایی مهره‌های کلیدی‌اش، نگران‌کننده‌ترین وضعیت را در میان تیم‌های دیگر دارد.
