طرفداری | ریچارلیسون دو گل به ثمر رساند، از جمله یک قیچی فوق‌العاده، و برنان جانسون گل سوم را زد تا توماس فرانک اولین برد خود در لیگ به‌عنوان سرمربی تاتنهام با پیروزی ۳-۰ مقابل برنلی به‌دست آورد.
اسپرز بدون مصدومان، جیمز مدیسون و دژان کولوسفسکی نخستین پیروزی لیگ خود از ۶ آوریل را کسب کرد.
ساندرلند بازگشت خود به لیگ برتر را با سبکی خاص جشن گرفت و وستهم را با نتیجه ۳-۰ در ورزشگاه استادیوم آو لایت شکست داد. پس از هشت سال غیبت از لیگ، بلک‌کتز کمی بعد از گذشت یک ساعت توسط الیزر مایندا به گل رسیدند و سپس ضربه سر دن بالارد برتری آن‌ها را دو برابر کرد. ویلسون ایزیدور به‌عنوان یار تعویضی، از روی نیمکت آمد و سه امتیاز را در اولین حضور ساندرلند در لیگ برتر از مه ۲۰۱۷، تضمین کرد.
رودریگو مونیز در زمان‌های تلف‌شده پایانی گل زد تا فولام تساوی ۱-۱ را از برایتون بگیرد. به نظر می‌رسید برایتون با گل پنالتی مت اورایلی در دقیقه ۵۵ که پس از خطای ساندر برگ روی جورجینیو روته به‌دست آمد، شروعی پیروزمندانه داشته باشد. اما اولین دیدار رسمی لیگ بیشترین درام را با خود به همراه داشت که نشان از فصلی پرتَب‌و‌تاب دارد!
لیورپول 4-2 بورنموث؛ اولین دیدار فصل، مهیج و مملؤ از احساس بود!
پس از از‌دست‌دادن برتری ۲-۰، پیروزی دور از دسترس می‌رسید. برتری ۰-۲ به ۲-۲ رسیده بود.
دو دقیقه به پایان مانده بود، در دقیقه ۸۸، آنفیلد با گلی از منبعی نادر در اولین بازی لیگ برتر این فصل، اولین گل خود را برای تیمی به ثمر رساند که یک سال پیش از این به آن‌ها ملحق شده بود. او ناگهان به قهرمان غیرمترقبه‌ای تبدیل شد. حالا همه در هر سوی آنفیلد ترانه او را می‌خواندند؛
You can hear them crying in Turin, Federico, he's here to win.
'One chat with Arne Slot and he said ciao, f*** off Juve, I'm a Kopite now.
'Du du du du du....'
«می‌تونی صدای گریه‌شون را در تورین بشنوی،
فدریکو، برای بردن اینجاست.
یه گپ با آرنه اسلوت زد و گفت چاو (خداحافظ ciao) یووه،
من حالا یه کوپایت Kopite (لیورپولی) هستم.
دو دو دو دو دو…»
مطمئناً خیلی از هوادارای لیورپول در حالی که این آهنگ رو می‌خواندند، با خوشحالی از آنفیلد خارج شدند.
حق هم دارند! بازی هیجان‌انگیزی بود، فوتبالی واقعی! چه شبی! و چه شروعی برای این فصل! آنفیلد همیشه زیر نور شب زیباتر است و این بار هم آغاز فصل با آتش‌بازی آغاز شد.
در حقیقت همین که بورنموث بازگشت خوبی در آنفیلد انجام داد، کافی بود تا بازی جذابی داشته باشیم، اما گل دقایق پایانی حکم شیرینی مضاعفی را داشت. گل صلاح در دقیقه ۹۴ شب مرسی‌ساید را کامل کرد. ادای احترام دیگری به دیوگو ژوتای فقید از سوی او با کوبیدن دست‌هایش روی هم.
با این نمایش باید انتظار دیدن کلی بازی‌های پرگل از لیورپول در این فصل را داشته باشیم. خط حمله فوق‌العاده قوی، ولی خط دفاعی کمی باز! گل گل گل! من که اصلاً اعتراضی ندارم.
ولی این «فدریکو کیه‌زا» بود که تاریخ‌ساز شد. واقعاً چه زمانی برای زدن اولین گل در لیگ برتری مناسب است؟ باورم نمی‌شود تا قبل از این دیدار کیه‌زا هنوز برای لیورپول در لیگ گل نزده بود.
با این گل، کیه‌زا دیرترین گل پیروزی‌بخش تاریخ لیورپول در هفته اول لیگ برتر را زد (۸۷:۴۶) و از زمان از زمان گل دیرهنگام دیگو کاستا برای چلسی مقابل وستهم در فصل ۲۰۱۶-۱۷ (دقیقه ۸۸:۴۳)، این دیرترین گل پیروزی‌بخش هفته اول بود
همه ما فوتبال‌دوستان عاشق گل‌های دیرهنگام هستیم، البته در این مورد، همه به جز طرفداران بورنموث!
سرود شنیدنی و طنزآمیز فدریکو کیه‌زا که توسط هواداران لیورپول خوانده می‌شود، بر روی آهنگ معروف «Sway» که دین مارتین آن را مشهور کرد، اجرا می‌شود. متن این سرود به شوخی و طعنه‌ای خطاب به باشگاه یوونتوس است که کیه‌زا قبلاً در آن بازی می‌کرد و ورود او به لیورپول را جشن می‌گیرد؛ ورودی که تا امروز موفقیت‌آمیز هم نبوده است!
این پایان خوشایندی برای لیورپول بود؛ جایی که یکی از گلزنان تازه‌وارد این تیم، اکیتیکه در اولین بازی خود در آنفیلد گل اول خود را به ثمر رساند.
مهم نیست چه کسی هستی و از کجا آمده‌ای و در چه سطحی فوتبال بازی می‌کنی، گل در اولین بازی برای تیم جدید و در لیگ برتر همیشه اعتمادبه‌نفس غیرقابل‌وصـفی به‌وجود می‌آورد و حتم دارم گل‌های بیشتری از هوگو اکیتیکه فرانسوی خواهیم دید.
در پایان، در میان همه آن شادی‌ها، محمد صلاح در پایان بازی بیش از حد احساساتی شده بود. پیش از آغاز مسابقه، زمانی که برای دیوگو ژوتا ادای احترام کردند، اشک در چشمانش جمع شده بود و بعد از سوت پایان بازی هم وضعیت ذره‌ای فرق نکرده بود.
برای بازیکنان لیورپول واقعاً سخت و دشوار است که در حالی که باید به بازی‌هایشان ادامه دهند، برای از دست‌دادن یک هم‌تیمی و دوست نزدیک خود سوگواری کنند.
برای صلاح که با ژوتا پنج سال هم‌بازی بود و در پایان این دوران، رابطه‌شان بسیار صمیمی شده بود، قضیه درد بیشتری دارد. شنیدن آهنگ ژوتا بعد از پایان بازی باعث شد که صلاح دیگر نتواند جلوی اشک‌هایش را بگیرد.
لحظه‌ای تأثیرگذار در یک روز پر از احساس بود و آثار تمامی این غم در گوشه‌وکنار آنفیلد دیده می‌شد!
می‌توانید فوران احساسات را در صلاح ببینید. این وضعیت برای کادر لیورپول و هواداران در طول فصل همین‌طور خواهد بود. آن‌ها در لحظاتی - حین بازی‌ها، پایان مسابقات، پس از پیروزی‌ها و شکست‌ها - بارها این حس را تجربه خواهند کرد که دیگر هم‌تیمی و همکاری را که دوستش داشتند، کنارشان ندارند. این واقعاً غم‌انگیز است و واکنشی که از صلاح دیدیم، واقعاً ویژه و خاص بود!
متأسفانه واقعه ناگوار دیگری هم داشتیم؛ بازی افتتاحیه لیگ برتر بین لیورپول و بورنموث در نیمه اول متوقف شد، پس از اینکه آنتوان سمنیو، مهاجم بورنموث که هر دو گل این تیم را در نیمه دوم به ثمر رساند، گزارش داد از سوی فردی در میان تماشاگران مورد توهین نژادی قرار گرفته است.
داور دیدار، آنتونی تیلور، بازی را در دقیقه ۲۹، زمانی که لیورپول کرنری گرفت، متوقف کرد و با هر دو مربی در کنار زمین شروع به صحبت کرد. پس از آن، کاپیتان‌های لیورپول (ویرجیل فن‌دایک) و بورنموث (آدام اسمیت) به کنار نیمکت‌ها فراخوانده شدند تا پیش از ادامه مسابقه توضیحات لازم را دریافت کنند؛ بازی پس از چهار دقیقه وقفه و با نتیجه ۰-۰ از سر گرفته شد. پس از پایان نیمه اول، پیامی ضدتبعیض برای تماشاگران حاضر در آنفیلد پخش شد.
سمنیو که ۲۵ سال دارد، در ادامه بازی موفق شد طی ۱۲ دقیقه از نیمه دوم دو گل به ثمر برساند و بازی را به تساوی بکشاند. دقایق استرس‌زایی برای دوستداران لیورپول و هیجان‌انگیز برای هواداران بی‌طرف.
در نهایت پایانی عالی برای لیورپول رقم خورد؛ ضربه پایانی کیه‌زا بسیار دشوارتر و فنی‌تر از چیزی بود که به نظر می‌رسید. در این بازی نقاط ضعفی وجود داشت و تیم آرنه اسلوت زمانی که بورنموث صاحب توپ بود، بسیار راحت مورد فشار قرار می‌گرفت. لیورپول در خط دفاعی در تمام شب عملکرد ضعیفی داشت.
همچنین جالب بود اسلوت در پایان بازی وقت گذاشت تا با آنتوان سمنیو صحبت کند. اتهام توهین نژادی به بازیکن بورنموث در نیمه اول، داستانی است که مدت‌ها درباره‌اش صحبت خواهد شد.
وولوز ۰-۴ منچسترسیتی؛ رِیندرس هلندی در نقش کوین دی‌بروین، محشر عمل کرد
برنامه منچسترسیتی در تابستان این بود تا فلوریان ویرتس، تاجِ سلطانِ بازی‌ساز و پاسوری چون کوین دی‌بروین را برای یک دهه اخیر بر سر بگذارد، اما ویرتس به لیورپول رفت و حالا این تیجانی رِیندرس بود که خودش را به‌عنوان پادشاه جدید اتحاد معرفی کرد.
بازیکن هلندی در نخستین بازی لیگ برترش با گلی فوق‌العاده در نیمه اول خودی نشان داد؛ پیش از آن هم مهارت خیره‌کننده‌ای از خود به رخ کشید تا ریکو لوئیس را در موقعیتی قرار دهد که توپ را برای ارلینگ هالند بفرستد و او هم از فاصله نزدیک گل بزند.
رِیندرس بعد از استراحت بین دو نیمه، تهدید روبه‌رشد ولورهمپتون را با سانتری دیدنی برای هالند خنثی کرد تا او گل دوم خودش را هم به ثمر برساند.
این همان بازیکنی است که پپ گواردیولا به سراغش رفت، بعد از اینکه ویرتس ترجیح داد به‌جای منچستر به مرسی‌ساید برود. این انتقال ارزان هم نبود؛ چیزی بیش از ۴۶ میلیون یورو. اگرچه از بهترین هافبک فصل گذشته سری‌آ انتظار نمی‌رود قیمت ارزانی هم داشته باشد، در حالی‌که جذب بازیکن آلمانی جدید لیورپول برای این باشگاه بیش از دو برابر این هزینه داشت!
جای تعجب هم ندارد بازیکنی پرورش‌یافته در سرزمین یوهان کرایف چنین نمایشی به سبک توتال فوتبال ارائه دهد. رِیندرس همه‌جای زمین حاضر بود؛ یک لحظه کنار نیکو گونزالس خط هافبک را پوشش می‌داد، لحظه بعد جلوتر از توپ برای حمایت از هالند می‌دوید.
او البته خیلی زود با بیدارباشی از ژائو گومز بازیکن پرتلاش ولوز فهمید این‌جا ایتالیا نیست؛ گومز توپ را از رِیندرس ربود و او را همزمان نقش زمین کرد، چون تیجانی به اشتباه فکر می‌کرد در محوطه خودش وقت کافی دارد تا سرش را بالا بیاورد. اما مشخص است که رِیندرس خیلی زود یاد می‌گیرد و این ویژگی‌ای است که گواردیولا (و دستیارش پپ لیندرس) عاشق آن هستند.
رِیندرس وقتی فشار و حمله هماهنگ ولوز در میانه نیمه اول قصد داشت سیتی را غافلگیر کند، خوب در خط هافبک دوام آورد. سپس ناگهان و با دو صحنه درخشان، روند بازی را کاملاً عوض کرد: دقیقه ۳۴ بود که او زمانی‌که مدافعان ولوز عقب کشیده بودند، از خط میانی نفوذ کرد. وقتی کاپیتان تیم میزبان، توتی به استقبالش آمد، رِیندرس یک پاس عالی در مسیر لوئیس ارسال کرد. گفته می‌شود مسیر لوئیس به‌سوی ناتینگهام است، شاید حالا سیتی نظرش را عوض کند، چون سانتر او اجازه داد هالند با خیال راحت گلزنی کند.
سه دقیقه بعد، دفاع ولوز دوباره غافلگیر شد؛ این بار اسکار باب حمله را پیش برد. وقتی همه انتظار داشتند باب توپ را به هالند در سمت راست بدهد، توپ را به سمت چپ برای رِیندرس انداخت تا او با ضربه‌ای زیبا توپ را به گوشه دور دروازه بفرستد.
در نیمه دوم، رِیندرس بابت متوقف‌کردن ضدحمله ولوز با خطا روی ژان-ریکنر بلگارد کارت زرد گرفت.
در ادامه، رایان شرکی ۱۸ دقیقه پایانی را به‌جای هالند وارد زمین شد و چهارمین گل سیتی را با شوتی تماشایی از فاصله ۲۰ متری به گوشه پایین دروازه زد. گواردیولا حالا خیال‌اش راحت است که تیمش از چالش دشوار روز اول سربلند بیرون آمده است.
سرمربی ولوز، ویتور پریرا، حالا با رفتن ماتیوس کونیا و رایان آیت‌نوری به دو سوی مختلف شهر منچستر، کیفیت زیادی از تیمش را از دست داده، اما هنوز هم تیمش در این بازی نشان داد کاملاً ناامید نیست. اگر یورگن استرند لارسن یکی از سه موقعیت عالی‌اش را استفاده می‌کرد، میزبان می‌توانست واقعاً سیتی را در بازی احساسی مولینیو به دردسر جدی بیندازد.
پیش از بازی، یک ادای احترام باشکوه به دیوگو ژوتای درگذشته و برادرش اندرو سیلوا برگزار شد. در پایان بازی، تیفوی عظیمی مقابل جایگاه سِر جک هی‌وارد باز شد؛ دیه‌گو ژوتا، مهاجم فقید را در حال خوشحالی بعد از گل با پیراهن وولوز نشان می‌داد و با جمله‌ای زیبا از ترانه معروف و محبوب مورد علاقه این بازیکن از «استینگ Sting» عاریه گرفته شده بود:
«وقتی در دشت‌های طلایی قدم بزنی، تو را به خاطر خواهیم آورد.»
چلسی ۰-۰ کریستال پالاس؛ خب، این اصلاً طبق برنامه پیش نرفت!
قهرمان جهان در برابر قهرمان جام حذفی، با وجود خرج‌های هنگفت تابستانی در خط حمله، اصلاً موفق به گلزنی نشد. آبی‌ها با وجود سلطه روی توپ مقابل تیم اولیور گلاسنر، فقط سه شوت در چارچوب داشتند که واقعاً ناامیدکننده است. این یأس و سرخوردگی حتی در بنری که بین تماشاگران استمفوردبریج دیده شد هم کاملاً مشخص بود. بعد از ۹۰ دقیقه، سکوت استمفوردبریج بعضی‌ها را به خواب برد! چلسی که طبق پیش‌بینی‌ها یکی از مدعیان اصلی قهرمانی لیگ برتر محسوب می‌شود، امروز اصلاً در زمین ظاهر نشد و شاید اگر روز دیگری بود، ممکن بود همین بازی را هم ببازد. اما این‌طور نشد و هر دو تیم باید به یک امتیاز رضایت دادند. دیداری مایوس‌کننده بود که دائماً به ما گوشزد می‌کرد: حیف وقت!
استون ویلا ۰-۰ نیوکاسل؛ تابستانی کم‌تحرک و بی‌برنامه با دستان بسته
اگر نیوکاسل نیاز داشت اهمیت الکساندر ایساک را احساس کند، این دیدار بهترین زنگ بیدارباش بود. مهاجم سوئدی غایب بود، چون پس از ابراز علاقه لیورپول به جذب او، حاضر نشده برای نیوکاسل بازی کند. اما تساوی بدون گل در ویلا پارک نشان داد که ادی هاو واقعاً به حضور یک مهاجم گلزن و تمام‌کننده در خط حمله‌اش نیاز دارد.
آنتونی گوردون و الانگا مقابل دروازه‌بان تازه‌وارد ویلا، مارکو بیزوت، متوقف شدند و چند موقعیت خوب دیگر هم با بی‌دقتی از دست رفت. ادی هاو همچنان اصرار دارد ایساک در تیم بماند و امیدوار است این مهاجم به جمع بازیکنانش بازگردد. او معتقد است هنوز برای ایساک راه بازگشت به سنت جیمز پارک وجود دارد، با وجود اینکه هواداران از رفتار او شدیداً ناراحت و دلخور شده‌اند.
حالا که بازار نقل‌وانتقالاتی رو به پایان می‌رود و خرید بزرگی انجام نشده، نیوکاسل هنوز هم از مقررات محدودکننده نقل‌وانتقالات که سرعت پیشرفت ویلا را هم گرفته، ناراضی است. همچنین نبود یک ساختار روشن مدیریتی و پشت‌پرده، هاو را با تیمی کم‌عمق و بدون مهره کافی رها کرده است. تیمی که شاید برای رقابت همزمان در لیگ قهرمانان و تلاش برای کسب رتبه چهارم قدرت کافی نداشته باشد.
شاید طولی نکشد تا صدای خشمگین هواداران به گوش مالکان سعودی برسد که سه سال پیش با آغوش باز از آن‌ها استقبال کردند. پیشرفت‌ها و وعده‌ها امسال بیش از هر زمان دیگری پوچ و لرزان و ناامیدکننده به نظر می‌رسند، پس از تابستانی که خود هاو هم اذعان کرده «چالش‌برانگیز» بوده است. اصرار بر نگه‌داشتن ایساک یک چیز است، اما مجهز کردن مربی به تیمی با عمق مناسب برای رقابت در همه جبهه‌ها کاملاً بحث دیگری است. هدف‌هایی مثل بنجامین ششکو و برایان امبومو با وجود پیشنهاد مالی بالا، راهی تیم‌های دیگر شدند.
تابستان هم برای نیوکاسل و هم برای ویلا اعصاب‌خردکن و بی‌برنامه پیش رفته است و هر دو باشگاه ترجیح دادند کمتر خرج کنند تا گریبانگیر جریمه نشوند، در حالی که غول‌های مالی فوتبال جهان همچنان راه‌های جدیدی برای ولخرجی پیدا می‌کنند. پیش از بازی که دیداری سردرگم و بی‌هویت بود و استحقاق حتی یک گل را نداشت، روی تیفوی قبل از مسابقه در جایگاه هولت اٍند ویلا نوشته شده بود: «رویاهای ما حد و مرز ندارند».
ولی واقعیت این است در حال حاضر ویلا کاملاً دست‌وپا بسته است؛ نمونه‌اش انتقال قریب‌الوقوع جیکوب رمزی، بازیکنی که دست‌پرورده باشگاه است، با مبلغ ۴۰ میلیون پوند به نیوکاسل رفت. این انتقال تنها به این دلیل انجام شد تا ویلا بتواند سقف قوانین بازی جوانمردانه مالی را رعایت کند. پیش‌بینی اونای امری که تیمش شانس قرار گرفتن در هفت تیم اول را ندارد، شاید بدبینانه به نظر برسد، مخصوصاً که آن‌ها برای سومین سال متوالی به رقابت‌های اروپایی می‌روند؛ اما با توجه به نظارت دقیق یوفا روی مخارج باشگاه و جریمه ۹.۵ میلیون پوندی آن‌ها برای نقض قوانین نسبت هزینه تیم، ویلا با وجود میل به سرمایه‌گذاری، مجبور شده ترکیبش را تضعیف کند! و این تأسف‌بار است.
شاید عجیب نباشد اگر بگوییم نتیجه این ده ماه آینده مشخص می‌کند ورود به جمع سوپرکلاب‌ها و غول‌های اروپایی بدون تغییر قوانین اصلاً امکان‌پذیر هست یا نه. نیوکاسل در کل بازی تهاجمی‌تر از ویلا بود. ویلا هم در اوایل نیمه دوم مدتی بازی را در اختیار داشت، اما با اخراج ازری کنسا به‌خاطر خطا روی گوردون به‌عنوان آخرین مدافع، روند خوبش را از دست داد. شاید تساوی بدون گل دقیقاً منعکس‌کننده یک تابستان کم‌تحرک و بی‌برنامه برای هر دو تیم بود.
ناتینگهام فارست ۳-۱ برنتفورد؛ مورگان گیبز-وایت با نمایشی بی‌نقص
نونو اسپریتو سانتو بیش از ۱۰۰ میلیون پوند برای خرید بازیکنان جدید خرج کرد و پیش از شروع بازی دیروز، جیمز مک‌آتی و عمری هاچینسون به هواداران معرفی شدند. اما شاید بهترین خرید تابستانی او حفظ مورگان گیبز-وایت باشد.
ناتینگهام فارست در نیمه اول، برنتفورد را کاملاً از هم پاشاند و بالاخره اولین برد روز افتتاحیه‌اش پس از هفت سال را جشن گرفت. کریس وود دو گل زد و در میان این دو گل، وینگر تازه‌وارد، دن اندوی با ضربه سر تماشایی، نتیجه را در پایان نیمه اول ۳-۰ کرد.
این کمترین چیزی بود که شاگردان نونو در مقابل «بیز» استحقاقش را داشتند. در اولین بازی کیت اندروز به‌عنوان سرمربی، «بیز»ها کاملاً و خیلی بیش از حد بی‌ثبات به نظر می‌رسیدند.
اما ستاره واقعی میدان گیبز-وایت بود که با نمایشی بی‌نقص بار دیگر ثابت کرد چه استعداد نابغه‌ای است.
تابستان امسال تاتنهام دنبال جذب او بود، اما مالک فارست، اونجلوس ماریناکیس حاضر شد به هر قیمتی شده این بازیکن قابل‌حساب را با قرارداد جدید و پرسود سه‌ساله حفظ کند؛ مالک سخت‌گیر حق هم داشت.
فضای مثبت و خوشایند کاملاً قبل از شروع بازی حس می‌شد، وقتی مک‌آتی و هاچینسون (که به‌ترتیب از منچسترسیتی و ایپسوییچ با مجموع ۶۷.۵ میلیون پوند جذب شده‌اند) به تماشاگران معرفی شدند.
گیبز-وایت سال گذشته کمک کرد فارست در رده هفتم لیگ قرار بگیرد و سهمیه اروپا را بگیرد و در این دیدار آماده و سرحال برای یک فصل بزرگ دیگر به چشم می‌آمد. این بازیکن ۲۵ ساله موتور محرکه تیمش بود و نمایشی ارائه داد که صدای شادی هواداران فارست را زیر آفتاب ورزشگاه سیتی‌گراند به آسمان رساند.
منچستر یونایتد ۰-۱ آرسنال؛ نتیجه روایت بازی را منعکس نمی‌کند!
هفته اول را در آنفیلد آغاز کردیم و در اولدترافورد با دیداری به پایان بردیم که نتیجه‌اش داستان بازی را کاملاً روایت نمی‌کند. منچستریونایتد شکست خورد، اما به‌نظرم می‌آید در این فصل دغدغه‌های کمتری خواهند داشت.
شیاطین سرخ در اکثر دقایق بازی بر بازی آرسنال مسلط بودند و حق‌شان بود حداقل یک امتیاز بگیرند؛ اما باز هم نقطه‌ضعف قدیمی‌شان، ضربات کرنر، کار دست‌شان داد. تلاش افتضاح آلتای بایندر برای دفع سانتر آرسنال باعث شد ریکاردو کالفیوری توپ را از فاصله دو قدمی وارد دروازه کند و همان گل نتیجه بازی را تعیین کرد. توپچی‌ها بعد از آن زیاد موقعیتی نداشتند، اما دفاع‌شان جانانه مقاومت و ایستادگی کرد و لندنی‌ها با سه امتیاز به خانه بازگشتند.
