طرفداری | علیرضا عبدولی، کشتی‌گیر جوان و آینده‌دار وزن ۷۷ کیلوگرم، که پیش از رقابت‌های جهانی امید زیادی به مدال‌آوری‌اش وجود داشت، در نخستین حضورش در تیم ملی بزرگسالان اگرچه عملکرد قابل قبولی داشت و موفق به کسب ۱۰ امتیاز برای تیم ملی شد، اما در نهایت از رسیدن به سکو بازماند. او با شکست دادن کشتی‌گیران مطرحی چون سنان سلیمانوف از آذربایجان، سانچز از اسپانیا و اولوی قرقیزستانی، نشان داد که پتانسیل بالایی دارد، اما شکست مقابل مالخاس آمویان ارمنی، که در ادامه قهرمان جهان شد و باخت غیرمنتظره در دیدار رده‌بندی برابر احمت ایلماز ترک، باعث شد عبدولی نخستین جهانی خود را بدون مدال به پایان برساند. حالا این چهره جوان از خانواده پرافتخار عبدولی‌ها، در گفتگو با خبرگزاری آنا از تجربه‌اش در رقابت‌های جهانی گفته است.
من خودم به شخصه برای تو مدال کنار گذاشته بودم، قبول داری که حالا برای سال بعد کارت سخت شد؟
قبول دارم که انتظار از من خیلی بیشتر بود و من هم باید بهتر کشتی می‌گرفتم. حرف زدن که فایده ندارد، باید خودم را قوی‌تر نشان دهم. شاید فکر کردند آنقدری که رویم حساب می‌شد، توانمندی ندارم، حالا نسبت به سال قبل، کار سخت‌تری پیش روی من است.
البته که تو راه بسیار سختی را از سال گذشته تا این جهانی سپری کردی. همین که بعد از آن اتفاق ناخواسته و نزاعی که تو در آن نقشی نداشتی، اما آسیب شدیدی دیدی، همین که دوباره به کشتی برگشتی واقعا ارزش مدال و سکوی جهانی را داشت.
از جوانان جهان که برگشتم، قرار بود به جهانی زیر ۲۳ سال بروم که آن اتفاق افتاد. خیلی سختی کشیدم، دوست ندارم به عقب برگردم و گفتن درد و عذابی که به من تحمیل شد، از نظرم توجیه است، اما من خیلی عقب افتادم. چند تا عمل جراحی داشتم، به هرحال، چون چشمم آسیب دیده بود باید احتیاط بیشتری می‌کردم. درنهایت هم به آن چیزی که می‌خواستم نرسیدم.
میل تو برای برگشت، طوری بود که انگار نه انگار چند جراحی سخت را پشت سر گذاشتی. خودت هم هیچ وقت از این حرف نزدی و به خاطر همین باوجودی که چشمت دید کمی داشت و کارت درمقایسه با بقیه طبیعتا سخت‌تر بود، اما شبیه به بقیه از تو انتظار وجود داشت و حتی به نوعی به خاطر نام فامیلت، بیشتر از آنها.
یک موضوع دیگر هم تازه اتفاق افتاد و من باز عقب افتادم. من دعوایی نبودم و نیستم. کار اشتباهی هم نکردم؛ ولی مجموع این اتفاقات باعث شد نتوانم آنقدری که لازم است روی نقاط ضعف و قوتم کار کنم. یعنی باتوجه به تایمی که اصلا نباید تمرین می‌کردم و جراحی داشتم، اصلا دیگر زمانی برایم باقی نماند. باید روی سالتو زدن و دفاع خاکم خیلی کار می‌کردم، اما به خاطر شرایطی که پیش آمده بود، نتوانستم. یک ماه و نیم مانده به آسیایی، دو تا زانویم اذیتم کرد. فکر می‌کردم زیاد فشار آوردم، پارگی نبود ولی درد را با خودم داشتم.
فکر می‌کنم حساسیت چشم، باعث شده بود که تو در استفاده از قدرتت در فن زدن هم احتیاط کنی.
به کل این استرس که مبادا آسیب چشمم بدتر شود همیشه با من بود. در حین تمرین و مسابقه. این تمرکزم را گرفته بود. واقعا کار سختی بود، هم خوب تمرین کنم و هم خوب کشتی بگیرم و هم حواسم به چشمم باشد که دوباره وضعیتش بدتر نشود. من این روز‌ها را تحمل کردم و دوست داشتم مدال بگیرم. اینهمه سختی و بدبختی کشیده بودم، اما در نیمه‌نهایی به آمویان باختم. اگر کشتی خودم را می‌گرفتم، کار بهتر تمام می‌شد.
در مبارزه سوم پنجمی فرصت این را داشتی که مدال بگیری و از حریفت هم بهتر بودی. اینجا عملکردت قابل قبول نبود.
وقتی چهارتایی خوردم، ناامید شدم. اگر دو امتیاز به کشتی‌گیر ترکیه می‌دادند، جای جبران بود، دفاع بد و خلاصه غافلگیری در مبارزه رده‌بندی کار را خراب کرد. اصلا در کشتی سوم پنجمی خودم نبودم. تمرکز لازم را نداشتم. ۱۰ بار دیگر هم کشتی‌گیر ترکیه نمی‌تواند روی من بارانداز بزند، اما چه بگویم، حالا دیگر تمام شده و رفته.
و باید در چرخه ۲۰۲۶ کارت را از صفر شروع کنی.
من خودم خیلی دوست داشتم به خاطر کاری که علیرضا دبیر برایم کرد، بتوانم مدال بگیرم. دکتر خیلی برایم زحمت کشید، به من فرصت داد. پیگیر کار‌های جراحی‌ام بود، انتظار داشت لااقل سوم شوم و من از این خیلی ناراحتم که نتوانستم انتظارش را برآورده کنم. می‌خواستم علیرضا دبیر و حسن رنگرز را با سومی‌ام خوشحال کنم، ولی شرمنده‌شان شدم. ما خانوادگی وقتی به مبارزه رده‌بندی می‌رویم، آن روحیه و انگیزه لازم را دیگر نداریم. نباید می‌گذاشتم اصلا کار به دیدار رده‌بندی کشیده شود.
کار خودت را برای سال بعد سخت کردی، ولی قطعا با توانمندی‌ها و پتانسیل بالایی که داری، می‌توانی حالا با وضعیت بهتر کارت را دوباره استارت بزنی. چون دیدی با همین چشم هم می‌توانی خوب‌های دنیا را ببری.
من قرعه بدی هم آوردم. سنان سلیمانوف، مالخاس آمویان، اینها همه مدعی مدال بودند. هر چه جلوتر می‌رفتم بدنم بی‌جان‌تر می‌شد، چون من بیشتر در ماه‌هایی که تمرکز همه روی تمرین و مسابقه بود، درگیر درمان چشمم بودم.
یک علیرضا عبدولی متفاوت را در چرخه ۲۰۲۶ خواهیم دید؟
به حرف که نمی‌شود. من اصلا اهل حرف و مصاحبه نیستم. حتما باید قدرت بدنی‌ام را بیشتر کنم. برخی فکر کردند که بی‌جانم، اما همه دلیلش مسئله چشمم و زمانی بود که از دست داده بودم. باید دید همه را نسبت به خودم در چرخه سال بعد عوض کنم.
