طرفداری | آیا ممکن است یک سرمربی حتی یک بازی را نباخته باشد اما حرف‌وحدیث‌های زیادی پشت سرش باشد؟ بله، ممکن است؛ به‌خصوص وقتی که سرمربی تیمی مثل یوونتوس باشد.
نباختن مهم است اما بردن مهم‌تر است. یوونتوس در چهار بازی متوالی در سری آ و لیگ قهرمانان اروپا پیروز نشده و بازی‌های سخت پیش‌رو می‌تواند اوضاع را بدتر هم کند. ایگور تودور رویکرد مشخصی دارد اما برخی از ایده‌های تاکتیکی این سرمربی کروات علامت سؤال مهمی برای دنبال‌کنندگان یووه شده‌اند که للیو دوناتو از وب‌سایت گل ایتالیا به آن‌ها پرداخته است.
1. مهاجم نوک اصلی یوونتوس کیست؟
اولین انتقادی که نسبت به ایگور تودور مطرح می‌شود، انتخاب مهاجم نوک تیم است. سرمربی یوونتوس در هفت دیدار ابتدایی فصل، همیشه ترکیب اصلی خود را تغییر داده است؛ کمی مشابه به رویکردی که تیاگو موتا داشت.
تودور هنوز مهاجم نوک شماره 9 تیمش را از میان جاناتان دیوید، دوشان ولاهوویچ و لویس اوپندا مشخص نکرده اما مهم‌تر از آن، به‌نظر نمی‌رسد که قصد انجام چنین کاری را داشته باشد. تودور اعتقاد دارد این سه مهاجم قرار است در طول فصل به‌صورت چرخشی بازی کنند؛ موضوعی که در میان تیم‌های بزرگ چندان رایج نیست چون همه‌ی آن‌ها یک شماره 9 ثابت دارند؛ از هالند گرفته تا لواندوفسکی و امباپه.
این چرخش همیشگی چندان به سود یوونتوس نیست چون بازیکنان تازه‌وارد برای تطبیق با ترکیب تیم به ثبات و استمرار نیاز دارند و البته دوشان ولاهوویچ نیز مهمان امروز و فردای بیانکونری است و احتمالاً با پایان قراردادش در تابستان 2026، جدا خواهد شد.
موقعیت دروازه‌خالی با ارزش xG 0.7 که جاناتان دیوید آن را به بیرون زد!
2. ماجرای کوپماینرس
انتقال تئون کوپماینرس به یوونتوس با رقمی نزدیک به 60 میلیون یورو این امیدواری را میان هواداران بیانکونری ایجاد کرده بود که آن‌ها قرار است یک هافبک تراز اول در تیم‌شان داشته باشند اما عملکرد او طی یک سال اخیر نشان داده این هافبک هلندی در بهترین حالت یک بازیکن متوسط است. عملکرد افتضاح کوپماینرس در نیمه اول بازی با ویارئال گواه این موضوع بود.
کوپماینرس در یوونتوس کند و سنگین شده و تسلطی در کار با توپ ندارد
تودور به‌نظر تصمیم گرفته بود این هافبک سابق آتالانتا را به‌عنوان هافبک در نقش محور دوگانه به‌کار گیرد اما در اسپانیا بازهم او به کوپماینرس در نقش هجومی بازی داد. نتیجه واقعاً بد بود و تودور مجبور شد بین نیمه او را تعویض کند. البته تودور هنوز به کوپماینرس باور دارد چون در چهار بازی از پنج بازی اخیر یوونتوس او در ترکیب اصلی تیم بوده است.
پیش از دیدار یوونتوس و اینتر، تودور علناً از کوپماینرس مقابل انتقادات خبرنگاران دفاع کرده بود:
از زمانی که من آمده‌ام، 10 یا 15 بار درباره‌ی کوپ از من پرسیده‌اید و واقعاً این وسواس را نمی‌فهمم. بگذارید این پسر کارش را بکند. او پسر خوبی است و بازیکنی است که با دل و جان بازی می‌کند. او بازیکن باکیفیتی است اما تنها مشکل این است که مردم نگاه متفاوتی نسبت به ما به او دارند.
3. آیا سیستم 1-2-4-3 واقعاً به درد بخور است؟
آیا سیستم 1-2-4-3 بهترین آرایش باری یوونتوس کنونی است؟
تودور در این مورد هیچ شکی ندارد و الگویش را کنار نمی‌گذارد، حتی زمانی که مجبور شود بازیکنانی را در پست نامتناسب بازی دهد؛ مثل پیر کالولو در پست وینگ‌بک چپ در بازی با ویارئال!
با این سیستم، دیوید و اوپندا به‌عنوان هافبک تهاجمی بازی می‌کنند؛ کالولو اغلب در پست وینگ‌بک راست بازی کرده و ژائو ماریو را هم در سمت چپ دیده‌ایم. این راهکارهای اضطراری در یوونتوس به یک قاعده تبدیل شده‌اند تا آرایش اصلی تیم عوض نشود. حتی زمانی که یوونتوس عقب بیفتد، تودور تنها چند مهره‌ی تهاجمی اضافه می‌کند و به سیستم دست نمی‌زند. در واقع او از نظر تاکتیکی، خشک و بنیادگرا است؛ رویکردی که شباهت زیادی به رویکرد تیاگو موتا دارد.
4. اظهارات بحث‌برانگیز
خلاف تیاگو موتا که مورد اعتماد هواداران یوونتوس نبود، هیچ تردیدی در یوونتوسی بودن تودور وجود ندارد اما برخی از سخنان سرمربی بیانکونری در هفته‌های اخیر، برخی هواداران را به فکر فرو برده که آیا واقعاً این سرمربی، یووه را یک غول اروپایی می‌داند یا نه؟
این صحبت‌های تودور در مورد آندره‌آ کامبیازو در هفته‌ی گذشته بسیار جنجال‌ساز شد:
کامبیازو توانایی بالقوه‌ی بازی در بهترین باشگاه‌های جهان را دارد. اگر او بخواهد، می‌تواند برای رئال مادرید، منچسترسیتی یا لیورپول بازی کند. اگر با خودش تکرار کند که در چنین سطحی هست، خیلی زود می‌تواند در چنین تیم‌هایی بازی کند.
اما یوونتوس چه؟ مگر این باشگاه جزو بزرگ‌ترین‌های اروپا نیست؟
از نگاه تودور، یووه در حال حاضر تیمی در حال توسعه است که تیم‌های هم‌سطح زیادی در اروپا دارد:
هیچ تیمی در دنیا، دو نیمه را در یک سطح بازی نمی‌کند. ما هم ضعف‌هایی داریم و بی‌نقص نیستیم. آن‌قدر کامل نیستیم که بتوانیم آتالانتا را 2-0 یا 3-0 شکست دهیم.
طبیعی است که این واقع‌گرایی افراطی به مذاق هواداران یوونتوس خوش نیاید.
اما نتایج به سود تودور هستند
با وجود همه‌ی این معماها، یوونتوس از نظر نتیجه‌گیری خوب کار کرده است.
یوونتوس توانسته پارما و جنوا را شکست دهد و اینتر که روی کاغذ تیمی برتر بود را از پیش رو بردارد. تساوی برابر ورونا تحت تأثیر اشتباهات داوری رقم خورد و کمیته داوران ایتالیا به این موضوع معترف شد. کسب یک امتیاز مقابل آتالانتا، تیمی که سال‌هاست بالانشین جدول است، نمی‌تواند غیرقابل‌قبول باشد. دو تساوی دیگر هم مقابل تیم‌های خوب بروسیا دورتموند (دوم بعد از بایرن مونیخ در بوندسلیگا) و ویارئال (سوم بعد از بارسلونا و رئال مادرید در لالیگا) به دست آمد.
یوونتوس تنها تیم ایتالیایی در اروپا است که هیچ شکستی نداشته اما ظاهراً این موضوع برای خروج تودور از فهرست مربیانی که پیرامون آن‌ها شک و تردید وجود دارد، کافی نیست.
ترجمه‌ی یادداشت Lelio Donato از وب‌سایت گل ایتالیا، با اندکی دخل و تصرف
