طرفداری | دوایت یورک (Dwight Yorke) زاده سوم نوامبر 1971 در روستای کانان ترینیداد و توباگو است. او در پست‌های مهاجم نوک، وینگر راست و هافبک نفوذی بازی می‌کرد. یورک از کودکی به فوتبال علاقه داشت و در مدرسه سیگنال هیل شهرش، استعدادش را به نمایش گذاشت. پدر دوایت، کارمند ساده بود و مادرش در یک فروشگاه کار می‌کرد. گراهام تیلور، سرمربی وقت استون ویلا در سال 1989، در یکی از تورهای تیمش در هند غربی که به ترینیداد و توباگو رسیده بود، متوجه استعداد دوایت شد. یورک در دیدار برابر استون ویلا درخشید و خیلی زود، با درخواست تیلور، به صورت آزمایشی در تمرینات این باشگاه حضور یافت. او پس از حضور در تیم دوم استون ویلا، از نیمه‌های سال 1989 به تیم اصلی منتقل شد و در هفته 31 برابر کریستال پالاس به نخستین بازی‌اش رسید. او به جز این مسابقه، در دیدار هفته 32 برابر منچستر سیتی نیز به میدان رفت و با دو بازی، فصل نخست حضورش در استون ویلا را به پایان رساند.
یورک در فصل 91-1990، سعی بر اثبات خود به کادر فنی استون ویلا داشت و پس از 20 هفته به ترکیب اصلی این باشگاه رسید. او در هفته 24، گل پیروزی‌بخش تیمش را برابر دربی کانتی به ثمر رساند و سپس همین کار را در هفته 26 و دیدار برابر نورویچ سیتی، تکرار کرد. 21 بازی، دو گل و یک پاس گل، حاصل این فصل یورک در ویلا بود. او در فصل 92-1991، ستاره ویلا در جام حذفی انگلستان بود و پس از تک‌گل پیروزی‌بخش دیدار تکراری مرحله سوم برابر تاتنهام، نقش اصلی را در صعود تیمش به مرحله بعدی این تورنمنت ایفا کرد؛ در ادامه جام، هت‌تریک یورک در مرحله چهارم برابر دربی کانتی و گلزنی‌اش برابر سوئیندون تاون در مرحله نیمه نهایی، او را به نقش شماره یک فینالیست‌شدن تیمش در جام حذفی تبدیل کرد. با وجود عملکرد بسیار خوب یورک، استون ویلا در فینال، بازی را به لیورپول واگذار کرد. او در لیگ برتر نیز عملکرد خوبی را داشت و آماری مثل 39 بازی و 16 گل که همراه با گلزنی در چهار هفته متوالی بود را به ثبت رساند.
در سه فصل بعدی همکاری با استون ویلا، آمارهای 35 بازی، هفت گل و چهار پاس گل در فصل 93-1992، 14 بازی و سه گل در فصل 94-1993 و 40 بازی، شش گل و پنج پاس گل در فصل 95-1994 برای یورک به ثبت رسید. او در فصل 96-1995 به اوج فرم فوتبالی خود رسید و این فصل را با گلزنی در هفته نخست برابر منچستر یونایتد و تک‌گل پیروزی‌بخش هفته چهارم برابر بولتون شروع کرد. سه بریس برابر لیدز، بولتون و کوئینزپارک رنجرز، فصل یورک را پرگل‌تر کرد و او در فصلی که دروازه چلسی و آرسنال را باز کرد، موفق به ثبت 17 گل در لیگ شد. در لیگ کاپ همین فصل، یورک به استون ویلا کمک کرد تا به یک قهرمانی جالب توجه دست یابد؛ در راه دست‌یابی به این مهم، یورک ابتدا در مرحله نخست برابر پیتربورو بریس کرد و سپس دروازه استوکپورت را در مرحله دوم باز کرد. او در ادامه و در دیدار رفت مرحله نیمه نهایی برابر آرسنال بریس کرد و توانست با همین گل‌های خود، تیمش را به فینال لیگ کاپ برساند. او در فینال و دیدار برابر لیدز نیز گلزنی کرد و به همراه ویلا، قهرمان لیگ کاپ شد. 47 بازی، 25 گل و 12 پاس گل در این فصل برای یورک به ثبت رسید. یورک در دو فصل بعدی نیز به فرم خوبش ادامه داد و آمارهای 43 بازی، 20 گل و هفت پاس گل در فصل 97-1996 و 40 بازی، 16 گل و چهار پاس گل در فصل 98-1997 را ثبت کرد.
تارگت اصلی سر الکس فرگوسن، سرمربی وقت منچستر یونایتد در نقل و انتقالات تابستانی سال 1998، دوایت یورک بود زیرا این بازیکن می‌توانست با فرم خوب خود، عمق بیشتری را به خط حمله یونایتد ببخشد. در ابتدا مدیران استون ویلا مخالف فروش مهاجم آماده تیم‌شان بودند و حتی پیشنهاد معاوضه یورک با اندی کول، مهاجم وقت منچستر یونایتد نیز به دل آن‌ها ننشست. در ادامه، روند انتقال یورک به یونایتد به بعد از مسابقه افتتاحیه لیگ برتر رسید و مدیران استون ویلا، در تاریخ 20 اوت 1998، پس از جلسه در یک رستوران با سرمربی‌شان، مجوز جدایی یورک را صادر کردند. این مهاجم اهل ترینیداد و توباگو با 12.6 میلیون پوند راهی تئاتر رویاها شد. نخستین بازی دوایت برای یونایتد، دیدار برابر وست‌هم در هفته دوم لیگ برتر بود. موتور گلزنی یورک از هفته چهارم با بریس برابر چارلتون آغاز شد و با هت‌تریک برابر لستر سیتی، بریس برابر ناتینگهام فارست و گلزنی برابر لیورپول، ادامه یافت. 18 گل یورک در لیگ برتر، او را آقای گل فصل 99-1998 و منچستر یونایتد را قهرمان آن کرد. او در لیگ قهرمانان نیز فرم خوبی داشت و توانست در مرحله گروهی دروازه تیم‌های بروندبی (دو گل در دو بازی)، بارسلونا (بریس در یک بازی) و بایرن مونیخ (یک گل) را باز کند. او در مراحل حذفی نیز دو گل در بازی رفت یک‌چهارم نهایی برابر اینتر و یک گل در مرحله نیمه نهایی برابر یوونتوس زد تا عاملی مهم در فینالیست‌شدن یونایتد باشد. پیروزی برابر بایرن مونیخ، منچستر یونایتد را به قهرمانی لیگ قهرمانان و یورک را با هشت گل و هشت پاس گل، به دومین آقای گلی فصلش رساند. آمار کلی یورک در نخستین فصل حضور در یونایتد، 51 بازی، 29 گل و 19 پاس گل بود.
زوج اندی کول و دوایت یورک، زوجی بسیار رویایی برای منچستر یونایتد شدند و این باشگاه را صاحب یکی از خطرناک‌ترین زوج خط حمله تاریخ فوتبال اروپا کردند. یورک در دومین فصل خود در یونایتد نیز درخشان بود و در لیگ به هت‌تریک برابر دربی و بریس برابر لیدز، ساوتهمپتون، وست‌هم، بردفورد و چلسی رسید. او در لیگ قهرمانان اروپا نیز دروازه اشتورم گراتز اتریش و فیورنتینا را باز کرد و با آمار کلی 47 بازی، 24 گل و شش پاس گل به کارش پایان داد. در دو فصل بعدی، تعداد گل‌های یورک کاهش یافت و او به آمارهای 38 بازی، 12 گل و پنج پاس گل در فصل 01-2000 و 26 بازی، یک گل و یک پاس گل در فصل 02-2001 رسید. حضور مهاجمانی همانند رودفن نیستلروی و جدایی اندی کول از یونایتد، عواملی بودند که می‌توان از آن‌ها به عنوان عاملی برای کاهش نقش موثر یورک در ترکیب اصلی یونایتد، نام برد. او در سال 2002، یونایتد را با مبلغی معادل 3.5 میلیون یورو به مقصد بلکبرن راورز ترک کرد تا بار دیگر با یار دیرین خود، اندی کول، هم‌باشگاهی شود. نخستین گل یورک برای باشگاه جدیدش، تک‌گلی پیروزی‌بخش در هفته دوم برابر بیرمنگام بود. او در ادامه دروازه تیم‌هایی مثل آرسنال، چلسی و تاتنهام را در لیگ باز کرد و به آمار 43 بازی، 13 گل و یک پاس گل رسید. او یک فصل دیگر در بلکبرن حضور داشت و به آمار 27 بازی، شش گل و سه پاس گل رسید.
پس از جدایی از بلکبرن، با قراردادی 250 هزار پوندی راهی بیرمنگام شد و در یک فصل، آمار 16 بازی و دو گل را ثبت کرد. او در سال 2005، پس از پیشنهادی جالب توجه از اف‌سی سیدنی استرالیا، با دستمزدی یک میلیون دلاری راهی سرزمین کانگوروها شد. یورک به همراه این باشگاه استرالیایی در جام باشگاه‌های جهان بازی کرد و دروازه الاهلی مصر را باز کرد. او به عنوان کاپیتان تیم جدیدش، در بازی‌ها حضور داشت و در نهایت قهرمانی لیگ برتر استرالیا را با آمار کلی 16 بازی و هفت گل، تجربه کرد. یورک پس از ماجراجویی استرالیایی خود به ساندرلند، باشگاه حاضر در سطح دوم انگلستان، پیوست و در فصل نخست حضور در این باشگاه، با ثبت پنج گل در 33 بازی، صعود به لیگ برتر را تجربه کرد. 21 بازی و یک گل در فصل 08-2007 و هشت بازی در فصل 09-2008، حاصل کار یورک در سطح برتر انگلستان با ساندرلند بود. او در سال 2009، تصمیم به بازنشستگی از دنیای فوتبال گرفت. یورک در زمین فوتبال، همیشه با لبخند بازی می‌کرد و همین کار، در کنار گل‌های متعددش، لقب «قاتل خندان یا The Smiling Assassin» را برایش به همراه آورد.
یورک که پیش از حضور در تیم ملی بزرگسالان ترینیداد و توباگو، در رده‌های پایه این کشور به میدان رفته بود، برخلاف تعدادی از مهاجران کاراییبی به انگلستان، تصمیم گرفت به کشور زادگاهش وفادار باشد و در رده بزرگسالان نیز برای آن‌ها بازی کند. نخستین بازی ملی او در سال 1989 و در تورنمنت قهرمانی کونکاکاف برابر تیم ملی آمریکا صورت گرفت. او در دو دوره گولدکاپ، در سال‌های 1996 و 2000، ترینیداد و توباگو را همراهی کرد. حاصل حضور این بازیکن در گولدکاپ 2000، یک گل و دو پاس گل برابر تیم ملی گواتمالا بود. او پس از اختلاف نظری با رنه سیموئس، سرمربی وقت ترینیداد و توباگو در انتخابی جام جهانی 2002، مدتی از بازی‌های ملی دور شد اما برای مسابقات انتخابی جام جهانی 2006، بار دیگر پیراهن کشورش را پوشید. پس از صعود تاریخی ترینیداد به نخستین جام جهانی تاریخش، یورک در این آوردگاه، کشورش را همراهی کرد. او در هر سه دیدار ترینیداد و توباگو در جام جهانی برابر سوئد، انگلیس و پاراگوئه، 90 دقیقه بازی کرد و الهام‌بخش بازیکنان و هم‌وطنان کشورش شد. او پس از جام جهانی نیز مدتی دوری و سپس بازگشت به تیم ملی کشورش را تجربه کرد تا در سال 2009، آخرین بازی ملی‌اش را برابر تیم ملی السالوادور، انجام دهد. آمار نهایی یورک در رده ملی، 66 بازی، 16 گل و شش پاس گل بود. یورک به جز فوتبال، علاقه زیادی به کریکت داشت و در بازی‌های این ورزش شرکت می‌کرد. یکی از ورزشگاه‌های میزبان جام جهانی زیر 17 سال فیفا که در سال 2001، به میزبانی ترینیداد و توباگو برگزار شده بود، به پاس دستاوردهای یورک برای این کشور، نام او را گرفت. یورک پس از بازنشستگی، مربیگری فوتبال را با باشگاه مک آرتور شروع کرد و سپس با تیم ملی ترینیداد و توباگو، ادامه داد.
از سری خاطرات فوتبالی روز
